Το κακομαθημένο Ισραήλ και η στρατηγική υπομονή του Ιράν


Οι ΗΠΑ ανέθρεψαν το άτακτο Ισραήλ στο πλαίσιο νοσηρής σχέσης που πολλαπλασιάζει τα κέρδη των πολεμικών βιομηχανιών και τους ατέλειωτους πολέμους.

Της Ηλιάνας Τεβουνά

Τα ιρανικά αντίποινα για την ισραηλινή επίθεση της 1ης Απριλίου στο ιρανικό προξενείο της Δαμασκού που δόθηκαν από μία ώρα πριν τα μεσάνυχτα της 13ης Απριλίου ως τις 4.00 π.μ. σήμερα, δεν δόθηκαν μόνον για λόγους κύρους και γοήτρου της Τεχεράνης απέναντι σε επανειλημμένες προκλήσεις, σαμποτάζ ιρανικών πυρηνικών εγκαταστάσεων και εμπρηστικές ή βομβιστικές επιθέσεις σε νευραλγικούς αγωγούς  και σταθμούς ενέργειας του Ιράν. Ούτε δόθηκαν κυρίως για τις δολοφονίες Ιρανών στρατηγών και άλλων σημαντικών στρατιωτικών αξιωματούχων με κορυφαία τη δολοφονία του Ιρανού στρατηγού Κασέμ Σολεϊμανί στις 3 Ιανουαρίου 2020 επί του πρώην Προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, που σήμερα προσποιείται τον «φιλειρηνιστή» λέγοντας πως εάν ήταν σήμερα Πρόεδρος η Μέση Ανατολή τάχα δεν θα έπαιρνε φωτιά…

Τα ιρανικά αντίποινα δόθηκαν και για τη χαμένη τιμή του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και της διάτρητης «Χάρτας του ΟΗΕ» καθώς το Ιράν με την επίθεσή του την 1η Απρίλη κατά του ιρανικού προξενείου στη Δαμασκό δεν παραβίασε μόνον τη Χάρτα του ΟΗΕ (μέσω της καταπάτησης κυριαρχικών δικαιωμάτων της Συρίας και του Ιράν) αλλά και την συνθήκη της Βιέννης για τις διεθνείς διπλωματικές σχέσεις που προστατεύει τις ξένες διπλωματικές αποστολές στις χώρες-μέλη του ΟΗΕ.

Δεν είναι διόλου τυχαίο πως το Ιράν δικαιολόγησε τα αντίποινα αυτά κάνοντας επίκληση στο άρθρο 51 της Χάρτας του ΟΗΕ που του δίνει το δικαίωμα αντιποίνων απέναντι στην αναμφισβήτητα παράνομη και εγκληματική επίθεση μίας χώρας ισοπεδώνοντας το κτίριο ξένης διπλωματικής αποστολής με αποτέλεσμα το θάνατο όσων βρίσκονταν σε αυτό.

Δεν είναι επίσης διόλου τυχαίο πως το Ιράν από την πρώτη στιγμή της σιγής ιχθύος που τήρησαν σχεδόν όλες οι μεγάλες δυτικές χώρες και οι σύμμαχοί τους για την εγκληματική ισραηλινή επίθεση στη Δαμασκό επισήμανε την ανικανότητα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ να την καταδικάσει και να υπερασπιστεί το λόγο ύπαρξής του…

Αυτό ακριβώς το θέμα έθιξε σήμερα και η ανακοίνωση του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών, τονίζοντας μεταξύ άλλων με νόημα:

«Δυστυχώς, λόγω της θέσης που κράτησαν Δυτικά μέλη του ΟΗΕ, το Συμβούλιο Ασφαλείας δεν μπόρεσε να δώσει μία κατάλληλη απάντηση στην επιδρομή στο ιρανικό προξενείο.

Εκφράζουμε την ακραία ανησυχία μας για μία ακόμη επικίνδυνη κλιμάκωση στην περιοχή. Εχουμε προειδοποιήσει επανειλημμένως πως οι διάφορες ανεπίλυτες κρίσεις στη Μέση Ανατολή, πρωτίστως στον τομέα της παλαιστινιο-ισραηλινής σύγκρουσης,  που συχνά πυροδοτείται από ανεύθυνες προβοκατόρικες ενέργειας που θα επιτείνουν τις εντάσεις.

Εμείς καλούμε όλα τα μέρη που εμπλέκονται στη σύγκρουση να επιδείξουν αυτοσυγκράτηση. Αναμένουμε πως οι χώρες της περιοχής θα επιλύσουν τα υπάρχοντα προβλήματα μέσω πολιτικών και διπλωματικών μέσων. Πιστεύουμε πως είναι σημαντικό οι διεθνείς παίχτες να έχουν εποικοδομητική σκέψη για να συμβάλλουν σε αυτή την προσπάθεια».

Θα δοθεί συνέχεια;

Στην παρούσα φάση η διπλωματική αποστολή του Ιράν στην έδρα του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη διεμήνυσε από νωρίς πως ολοκλήρωσε σε αυτή τη φάση το κύμα αντιποίνων. Άλλοι Ιρανοί αξιωματούχοι με πρώτο τον αρχηγό των ιρανικών ενόπλων δυνάμεων υποστράτηγο Μοχάμαντ Μπαγκερί προειδοποίησαν πως η Τεχεράνη θα απαντήσει εάν το Ισραήλ επιλέξει την οδό της νέας κλιμάκωσης. Πρόσθεσε επίσης ότι η Τεχεράνη προειδοποίησε την Ουάσινγκτον ότι η οποιαδήποτε υποστήριξή της σε μία απάντηση αντιποίνων του Ισραήλ, θα έχει ως συνέπεια την στοχοθέτηση αμερικανικών στρατιωτικών βάσεων από το Ιράν.

Τα αντίποινα δόθηκαν, όπως επίσης και οι προειδοποιήσεις από τη μεριά του Ιράν. Το θέμα που απασχολεί τους πάντες είναι βεβαίως τι θα γίνει στη συνέχεια.

Μολονότι κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει με σιγουριά τα επόμενα βήματα της ακροδεξιάς και επικίνδυνης κυβέρνησης του Ισραηλινού πρωθυπουργού Μπέντζαμιν Νετανιάχου που έχει στηρίξει το πολιτικό του μέλλον στη συνέχιση του καταστροφικού, γενοκτονικού πολέμου κατά των Παλαιστινίων σε Γάζα και Δυτική Όχθη, είναι σχεδόν σίγουρο πως ο Αμερικανός Πρόεδρος Τζο Μπάιντεν δεν θέλει να δοθεί συνέχεια σε μία επικίνδυνη κλιμάκωση που μπορεί να οδηγήσει σε εξελίξεις που οι ΗΠΑ στην παρούσα φάση δεν επιδιώκουν (τουλάχιστον φανερά…). Ειδικά όσο ο ίδιος ο Μπάιντεν επικρίνεται έντονα από ένα σημαντικό μέρος του αμερικανικού λαού για την άπλετη στήριξη στο Ισραήλ και το αιματοκύλισμα των Παλαιστινίων στη Γάζα, ενώ απομένουν  επτά μήνες πριν τις αμερικανικές προεδρικές εκλογές του Νοέμβρη…

Εάν αληθεύουν όσα καταγράφονται από αμερικανικά ΜΜΕ, μετά τα ιρανικά αντίποινα στο Ισραήλ και την 25λεπτη τηλεφωνική επικοινωνία του Προέδρου Μπάιντεν με τον Μπ. Νετανιάχου, τότε διαφαίνεται πως εάν το Ισραήλ εάν προχωρήσει άμεσα σε νέα κλιμάκωση κατά του Ιράν δεν θα έχει τις ΗΠΑ συνεργό σε σχέδια επίθεσης αλλά μόνο τις ζεστές τους πλάτες ώστε να εξασφαλίσει την άμυνά του. Οι περισσότεροι γονείς ή εκπαιδευτικοί γνωρίζουν πως όσο επιδοκιμάζεις ένα άτακτο και απείθαρχο παιδί, τόσο αυξάνεις τις πιθανότητες να δημιουργήσεις στο μέλλον έναν επικίνδυνο και προβληματικό ενήλικα…

Στην προκειμένη περίπτωση οι ΗΠΑ έχουν να κάνουν (όχι μόνον με την αχόρταγη, ανίκανη και διεφθαρμένη κυβέρνηση του Ουκρανού Προέδρου Βολοντίμιρ Ζελένσκι) αλλά και με το κακομαθημένο Ισραήλ που οι ίδιες ανέθρεψαν στο ευρύτερο πλαίσιο μίας νοσηρής σχέσης αλληλεπίδρασης που πολλαπλασιάζει τα κέρδη αμερικανικών πολεμικών βιομηχανιών ενώ τροφοδοτεί παράλληλα τη συνέχιση των συρράξεων και πολέμων δίχως σαφές αποτέλεσμα (με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα την περίπτωση της Συρίας που παραμένει από το Μάρτιο του 2011 σε εμπόλεμη κατάσταση, έστω και εάν αυτή είναι σήμερα σε φάση ελάσσονος έντασης).

To σύνδρομο του «κακομαθημένου παιδιού» στις διεθνείς σχέσεις έχει βεβαίως ουκ ολίγες εφαρμογές με την περίπτωση του διδύμου ΗΠΑ-Ισραήλ να είναι από τις πιο χαρακτηριστικές…

Σε ό,τι δε αφορά τα κέρδη των αμερικανικών πολεμικών βιομηχανιών από τις περίπου πέντε με έξι ώρες που κράτησε η αναχαίτιση των ιρανικών αντιποίνων από ΗΠΑ, Βρετανία, Γαλλία, Ιορδανία και άλλους συμμάχους του Ισραήλ, αξίζει να αναφέρουμε το νούμερο που έδωσε σήμερα μιλώντας ο Ριμ Αμινοάχ, πρώην σύμβουλος για οικονομικά ζητήματα του γενικού επιτελάρχη του ισραηλινού στρατού, στην ισραηλινή εφημερίδα Yedioth Ahronoth και την ιστοσελίδα της Ynet news. Ο Αμινοάχ έκανε λόγο για «άμυνα της τάξης των 4 ως 5 δις. σέκελ», που είναι περίπου 1 με 1,3 δις. δολάρια , και εξήγησε:

«Αν μιλάμε για βαλλιστικούς πυραύλους που πρέπει να καταρριφθούν με το σύστημα Arrow, πυραύλους Κρουζ που πρέπει να αναχαιτιστούν με άλλους πυραύλους, και μη επανδρωμένα αεροσκάφη, UAV, που πρέπει να αναχαιτιστούν κυρίως από αεροπλάνα, τότε προσθέστε τα κόστη και κάπου 3,5 εκατομμύρια δολάρια για έναν πύραυλο Arrow και κάπου ένα εκατομμύριο δολάρια για την (αντιπυραυλική ασπίδα)  David’s Sling,  τέτοια και άλλα κόστη για τα αεροπλάνα…Μιλάμε για μία τάξη μεγέθους των 4 με 5 δις. σέκελ».

Τι λένε οι ΗΠΑ;

Από την άλλη, είναι χαρακτηριστικό πως από νωρίς σήμερα, ο εκπρόσωπος Τύπου του Συμβουλίου Ασφαλείας στον Λευκό Οίκο, Τζον Κίρμπι, έχει πάρει αμπάριζα τα αμερικανικά δίκτυα διαλαλώντας τις «εκπληκτικές επιτυχίες» του αμερικανικού και του ισραηλινού στρατού και των συμμάχων τους στην απόκρουση των εκατοντάδων ιρανικών πυραύλων Κρουζ και drone.
Ο ε.α. στρατιωτικός Κίρμπι μιλώντας πιο πολύ σαν αντιπρόσωπος πολεμικών βιομηχανιών παρά σαν εκπρόσωπος Τύπου, μιλώντας σήμερα στο CNN πανηγύρισε αφενός για την επιτυχή αναχαίτιση των ιρανικών πυραύλων και drone αλλά και για την στήριξη που είχε το Ισραήλ από συμμάχους του στην περιοχή. Όπως είπε, φάνηκε πως το Ισραήλ «έχει φίλους» μιλώντας για  μια «απίστευτη επιτυχία». Και πρόσθεσε:
«Η επιτυχία αυτή έδειξε την στρατιωτική ανωτερότητα του Ισραήλ και την διπλωματική υπεροχή τού. Πως έχει φίλους στην περιοχή και σε όλο τον κόσμο που είναι πρόθυμοι να το βοηθήσουν».
Στόχος αυτής της δήλωσης ήταν πιθανώς να φανεί πως δεν υπάρχει λόγος για περαιτέρω απάντηση.

Βεβαίως στις ΗΠΑ δεν υπάρχει μόνον ο Κίρμπι αλλά και ο πρώην σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας επί Τραμπ, Τζον Μπόλτον, που ως κλασικός πολεμοχαρής έκανε λόγο όχι για επιτυχία αλλά για «μαζική αποτυχία της αμερικανικής και ισραηλινής αποτροπής» μολονότι αναγνώρισε πως παρόλα αυτά υπήρχε μικρό αποτέλεσμα σε ζημιές ή θύματα σε ό,τι αφορά το Ισραήλ.

«ΗΠΑ και Ισραήλ πρέπει να εγκαθιδρύσουν αποτροπή .. η απάντηση του Ισραήλ πρέπει να είναι πολύ ισχυρότερη…» είπε και αυτός στο CNN, ζητώντας από το Ισραήλ να καταστρέψει «το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα».

Τι θέλει το Ισραήλ

Όσο για τις από δω και πέρα κινήσεις του Ισραήλ; Αυτές δεν είναι και τόσο ξεκάθαρες…

Ωστόσο, ο Μπένι Γκαντς, που είναι υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου που συμμετέχει στο ισραηλινό μικρό υπουργικό συμβούλιο πολέμου και έχει καθοριστικό ρόλο στη λήψη κρίσιμων αποφάσεων του γενοκτονικού πολέμου στη Γάζα αλλά και στην σφοδρή αντιπαράθεση με το Ιράν, δήλωσε το απόγευμα:

«Θα οικοδομήσουμε έναν περιφερειακό συνασπισμό και θα προκαλέσουμε το ακριβές τίμημα στο Ιράν με τρόπο και χρόνο που θα είναι σωστός για εμάς» ενόψει της συνεδρίασης του υπουργικού συμβουλίου πολέμου.

«Μεταφράζοντας» κανείς την παραπάνω δήλωση αντιλαμβάνεται πως ο Γκαντς θα προτιμούσε στην παρούσα φάση να μην δοθεί συνέχεια ώστε να συνεχιστούν τα σχέδια του στρατού για μία γενική χερσαία επίθεση στη Ράφα, η οποία παραμένει στο «τραπέζι», παρά την αμερικανική αντίθεση (που σχετίζεται όχι με την ουσία της ανάγκης αποτροπής νέων δεινών για τους Παλαιστίνιους αμάχους αλλά με τα προσχήματα της επιχείρησης που θα διατρανώσουν το έγκλημα και στους πιο φανατικούς εθελοτυφλούντες…).

Όσο ασχολούνται οι περισσότεροι με την αντιπαράθεση Ισραήλ-Ιράν, κάποιοι στα ανώτατα κλιμάκια αποφάσεων στο Τελ Αβίβ δεν αποκλείεται να θεωρήσουν ευκαιρία την παρούσα φάση ώστε να βάλουν μπροστά τα σχέδια ευρείας χερσαίας επίθεσης στη Ράφα της Νότιας Λωρίδας της Γάζας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την εφιαλτική τύχη άνω των 1,5 εκατομμυρίων Παλαιστινίων εκτοπισμένων…

Όμως στο ανατολίτικο παζάρι πολέμων και συγκρούσεων της Μέσης Ανατολής οι αντιπαραθέσεις και οι αναφλέξεις δεν σταματούν σχεδόν ποτέ. Το γεωπολιτικό σκάκι που παίζεται  σε αυτή την (τόσο εύφλεκτη αλλά «νευραλγική») γωνιά του πλανήτη, είναι παιχνίδι διαρκείας… Γι’ αυτό και είθισται να κερδίζει όποιος παίζει καλύτερα το παιχνίδι της «στρατηγικής υπομονής»…


Δρόμος ανοιχτός

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου