Το έγκλημα των Τεμπών αναδιπλασιάστηκε με την επιχείρηση συγκάλυψης, με το ξεμπαζωμα και το μπάζωμα του χώρου («εξυγίανση» την αποκάλεσε  ο άθλιος βουλευτής Πρέβεζας της ΝΔ, που αγνοεί το σχήμα του «ευφημισμού» που συγκαλύπτει κακώς κείμενα αλλά και εγκλήματα). Ταυτόχρονα όμως με την συγκάλυψη, έγινε και μια αποκάλυψη: αποκάλυψε στα μάτια των πολιτών με τον πιο εμφατικό τρόπο κάτι πολύ ευρύτερο, την ανυπαρξία Δημοκρατίας. Η περίφημη διάκριση των εξουσιών δεν υπάρχει, είναι απλώς θεωρητική γράφει ο ιστορικός και κοινωνιολόγος Pierre Rosanvallon στο βιβλίο του  «Αόρατοι θεσμοί». Εκτελεστική(κυβέρνηση), νομοθετική(Βουλή) και δικαστική εξουσία ταυτίζονται. Αν εδώ προσθέσουμε και την εξουσία πάνω στα μεγάλα μέσα ενημέρωσης μέσω του ελέγχου διαμόρφωσης της ατζέντας τους, τότε αυτό δεν είναι δημοκρατία. Από εδώ προέρχεται η έλλειψη εμπιστοσύνης στους θεσμούς.

Επιπλέον, καμία κυβέρνηση δεν κερδίζει τη νομιμοποίησή της από το εκλογικό της σκορ (π.χ. το 41%). Η δημοκρατία είναι κάτι ευρύτερο από τις εκλογές. Μια δημοκρατική κοινωνία δεν μπορεί να βασίζεται μόνο στην εκλογική διαδικασία. Η δημοκρατία δεν ξεκίνησε με την καθολική ψηφοφορία. Η ιστορία της δημοκρατίας είναι μεγαλύτερη, είναι η ιστορία της εκπροσώπησης, της συζήτησης, της λογοδοσίας, του ελέγχου και των δημοσίων ερευνών. Και όλες αυτές οι λειτουργίες υπήρξαν πριν καν αρχίσουν να εκτελούνται από τα κοινοβούλια. Βλέπουμε ξεκάθαρα σήμερα ότι η δημοκρατία δεν μπορεί να περιοριστεί σε μια διαδικασία θεσμοθέτησης της εξουσίας, αλλά ότι πρέπει να ζωντανέψει και τις λειτουργίες της.

Η ιδέα της διεύρυνσης της δημοκρατίας ισχύει για όλους τους θεσμούς. Αυτό που έχουμε δει εδώ και πολύ καιρό είναι ότι το να έχεις εξουσίες και νόμους δεν αρκεί για να κυβερνήσεις μια χώρα.

Η εμπιστοσύνη, η νομιμότητα και η εξουσία πρέπει να πηγαίνουν μαζί. Αλλά η νομιμότητα της εξουσίας σήμερα εγείρει πολλά ερωτήματα…