Του Δημήτρη Κουλάλη
Ανεχόμαστε τις συνεχόμενες περικοπές στις δημόσιες δαπάνες για την εκπαίδευση αυξάνοντας διαρκώς τις ιδιωτικές.
Η αλήθεια βρίσκεται στα… παιδικά πάρτι
Στις διάφορες μαζώξεις των παιδιών, ένα από τα θέματα που κυριαρχεί στα πηγαδάκια των γονιών είναι οι εξετάσεις για τα λεγόμενα «Πρότυπα» σχολεία. Ποια είναι τα «SOS» θέματα; Ποιος προσφέρει την καλύτερη προετοιμασία; Πώς θα καταφέρει το «δικό μου το παιδί» να τη βολέψει, όταν το δημόσιο σχολείο συμπιέζεται διαρκώς κι όταν πλέον αποτελεί κοινή παραδοχή ότι για την πορεία του (θα) ευθύνεται το ίδιο και οι γονείς του. Κανείς άλλος, αφού η πρόσβαση στο σχολείο έχει πάψει να αποτελεί δικαίωμα.
Τα παραπάνω αποτελούν μερικές μόνο από τις επισημάνσεις που έκανε πριν λίγες μέρες με ανάρτησή του στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, ο εκπαιδευτικός Κωστής Παπαϊωάννου. Ο ίδιος επισημάνε ακόμη ότι το 2024 κατατέθηκαν 9.454 αιτήσεις συμμετοχής στις εξετάσεις για 1.794 θέσεις, αριθμός αυξημένος, αν υπολογίσει κανείς ότι μόλις 3 χρόνια πριν οι αιτήσεις δεν ξεπερνούσαν τις 6.231. Όσο για το κόστος της προετοιμασίας των μαθητών, αυτό μηνιαία ανέρχεται σε 200-300 ευρώ, με τα περισσότερα παιδιά στην Έλλαδα να ξεκινούν πλέον την φροντιστηριακή ενίσχυση μόλις από την αρχή της ΣΤ’ Δημοτικού.
Να πέσει το ταβάνι να μας πλακώσει
Όμως, γιατί όλη αυτή η πρεμούρα; Γιατί στέλνουμε τα πιτσιρίκια στην αγκαλιά της φροντιστηριακής παιδείας όλο και πιο μικρά; Ίσως γιατί έχουμε αποδεχτεί ότι η κατάρρευση (με τη δηλωτική σημασία του όρου) του δημόσιου σχολείου είναι μόνιμη και μη αναστρέψιμη και η μόνη διέξοδος ώστε το παιδί μας να αποκτήσει το πολυπόθητο «χαρτί» Γ’Βάθμιας εκπαίδευσης (όπου μη κρατικά πανεπιστήμια θα το χρήζουν «γιατρό» και «μηχανικό» χωρίς καμία κρατική εποπτεία της ποιότητας σπουδών) είναι να βάλουμε κι άλλο το χέρι στην τσέπη.
Ξέρουμε ότι οι υποδομές στα σχολεία μας παρουσιάζουν ανησυχητικές ομοιότητες με την πολιτική που οδήγησε στο έγκλημα των Τεμπών. Όπως εξηγούσε σε άρθρο του στον «Ριζοσπάστη», ο Πρόεδρος του Σωματείου Κτιριακών Υποδομών, κ. Μανώλης Δανδουλάκης, όπως στα Τέμπη διαδοχικά οι ελληνικές κυβερνήσεις γνώριζαν την τραγική κατάσταση του δικτύου, αλλά δεν έλαβαν τα αναγκαία μέτρα και δεν προχώρησαν τα απαραίτητα έργα που θα καθιστούσαν το δίκτυο σύγχρονο και ασφαλές, λόγω κόστους, έτσι και στα σχολικά κτίρια παρατηρείται χαρακτηριστική καθυστέρηση στην διενέργεια στατικών και άλλων ελέγχων ασφάλειας, στην γρήγορη και ορθή επισκευή των βλαβών, αλλά και στην ανέγερση νέων σχολικών μονάδων. Όλα αυτά ενώ «τα μισά σχολεία της χώρας είναι χτισμένα πριν από μισό αιώνα, χωρίς ή με παλιό αντισεισμικό κανονισμό, καταπονημένα και κακοσυντηρημένα».
Τεμαχισμός και εγκατάλειψη
Πιθανά έτσι εξηγείται το γεγονός ότι συχνά πυκνά σε σχολεία «βρέχει σοβάδες» στα κεφάλια των μαθητών/τριών και πώς επιβλήθηκε η «κανονικότητα» των προκάτ νηπιαγωγείων με τους αρμόδιους να σφυρίζουν αδιάφορα.
Τους αρμόδιους; Γράψτε λάθος. Γιατί όπως στα τρένα ακολουθήθηκε η πολιτική διάχυσης κάθε ευθύνης και ελέγχου έπειτα από τον τεμαχισμό των αρμοδιοτήτων του κεντρικού κράτους και την δραματική μείωση του προσωπικού, με τον ίδιο τρόπο στις σχολικές κτιριακές υποδομές, αρχικά, την περίοδο των μνημονίων καταργήθηκε ο πρώην ΟΣΚ, υπό την τεχνική εποπτεία του οποίου βρισκόντουσαν τα σχολικά κτίρια, και στη συνέχεια ακολούθησε η συγχώνευσή του στις Κτιριακές Υποδομές. Οι τελευταίες με τη σειρά τους, χωρίς προσωπικό, χωρίς χρηματοδότηση παραδίδουν τα έργα σε ιδιώτες, είτε με ΣΔΙΤ, είτε με αναθέσεις, περιορίζοντας πλέον την παρέμβασή τους για όλα τα δημόσια κτίρια μόνο όταν τους δοθεί εντολή από το υπουργείο Υποδομών κι ενώ το προσωπικό τους δεν ξεπερνά τους 200 εργαζόμενους.
Εργολαβία
Φυσικά τα παραπάνω δεν αποτελούν κεραυνό εν αιθρία. Τουναντίον, είναι η έκφραση μιας πολιτικής που θεωρεί κόστος τις ανάγκες των πολιτών, αλλά όχι το «τάισμα» των εργολάβων. Αυτή την πολιτική ανέδειξε με τοποθέτηση που έκανε κατά τη διαδικτυακή εκδήλωση που οργάνωσε το ΔΣ της ΔΟΕ με θέμα: «Η υποχρηματοδότηση ως εργαλείο εμπορευματοποίησης. Ο νέος νόμος που καταργεί τις Σχολικές Επιτροπές»,ο δήμαρχος της Πάτρας, κ. Πελετίδης.
Για τον κομμουνιστή δήμαρχο, την ίδια στιγμή που έχουμε σχολικά συγκροτήματα η εικόνα των οποίων δεν περιποιεί τιμή για τη χώρα, μέσα από αναπτυξιακούς νόμους μοιράζονται χρήματα για να επιδοτηθούν έργα ιδιωτών. Επ’ αυτού, είναι χαρακτηριστικό ότι στο ΕΣΠΑ της προηγούμενης περιόδου, στην πρώτη σελίδα όπου περιγράφεται το πού κατευθύνονται οι πόροι, ξεκαθαρίζεται πως «πρέπει να συμφιλιωθούμε με την κατεύθυνση των χρημάτων, ότι- δηλαδή-αυτή είναι προς τους επενδυτές που θα κάνουν την ανάπτυξη».
«Διασφαλίζουμε την ασφάλεια»
Για τους κυβερνητικούς όμως, όλα αυτά δεν αποτελούν παρά ένα ενολχητικό «βουητό» από τη γνωστή (κομμουνιστο)συμμορία της μιζέριας. Όλα βαίνουν καλώς. Αυτό μας διαβεβαίωσε ο κύριος υφυπουργός Εσωτερικών, Βασίλης Σπάνακης, απαντώντας σε Επίκαιρη Ερώτηση του ΚΚΕ, με την οποία ζητούνταν τα συγκεκριμένα αναλυτικά στοιχεία σχετικά με την κατάσταση των σχολικών κτιρίων στην Αττική. Κάτι ανάλογο δηλαδή, με το «διασφαλίζουμε την ασφάλεια» του Καραμανλή, λίγο πριν τα Τέμπη.
Εύχομαι ειλικρινά, να μην χρειαστεί ανάλογης κλίμακας και πόνου έγκλημα, ώστε μετά από δύο χρόνια να βρεθεί ο αντίστοιχος Κωστής Χατζηδάκης (ο «σούπερ μαν» των ιδιωτικοποιήσεων) να μας πει ότι η κυβέρνηση «δεν τα έχει καταφέρει», όπως ακριβώς συνέβη στον σιδηρόδρομο. Αν και με δαύτους, όλα είναι πιθανά.
Κλίνατε επί δεξιά
Για το τέλος άφησα το ζήτημα της αξιολόγησης. Δεν θα κουράσω. Η αξιολόγηση που οραματίζεται ο πρωθυπουργός της χώρας (και παρά την ομολογία από τον ίδιο για την αποτυχία της διαδικασίας έως τώρα) είναι ξεκάθαρο ότι δεν λαμβάνει υπόψη καμία από τις αντικειμενικές δυσκολίες του εκπαιδευτικού έργου, σαν αυτές που παρουσιάσαμε παραπάνω, αλλά και άλλες.
Το νέο εκπαιδευτικό σύστημα του Μητσοτάκη αποσκοπεί αφενός στην παιδεία των δύο ταχυτήτων, όπου όσοι έχουν την οικονομική δυνατότητα θα προετοιμάζονται για τα Πρότυπα, ενώ για τους άλλους, τα «χρέπια» και τα σχολεία των συγχωνεύσεων (θα) είναι μονόδρομος· αφετέρου, φαντασιώνεται ένα σχολείο (δημόσιο και πιθανά ιδιωτικό) με εκπαιδευτικούς που θα έχουν καταθέσει προηγουμένως «πιστοποιητικό ορθού φρονήματος» απέναντι στην αξιολόγηση.
Η τοποθέτησή του στην οποία απείλησε με απόλυση όσους εκπαιδευτικούς δεν αξιολογούνται είναι ενδεικτική του αντιδραστικού χαρακτήρα τού εν λόγω μέτρου. Μάλιστα, όταν, όπως είπε, είναι σαφής «επί της αρχής», δείχνοντας έτσι ξεκάθαρα την πρόθεσή του. Να ακυρώσει δηλαδή, κάθε έννοια κριτικής σκέψης μέσα στις σχολικές αίθουσες. Να στείλει ένα σαφές μήνυμα στους «ανυπότακτους» εκπαιδευτικούς ότι η διαφωνία τιμωρείται κι ότι, όπως γενικά συμβαίνει κατά τις ημέρες διακυβέρνησης της χώρας από την «Μαξίμου Α.Ε.», μόνο όσοι υποτάσσονται στην εξουσία του μπορούν να έχουν θέση στο σύστημα.
Ένας τυφλός μηχανισμός υπακοής σε ένα σύστημα που επικροτεί την ανισότητα και την πειθαρχία στις βουλές του δεσπότη περιμένει τα πιτσιρίκια. Γελιέται όμως αν νομίζει πως και αυτό θα περάσει έτσι. Ας του θυμίσει κάποιος πώς λένε τον δεσπότη στη γνωστή λαϊκή παροιμία…
* Η φωτογραφία είναι από ένα βίντεο του πρωθυπουργού στο TikTok, στις αρχές της σχολικής χρονιάς, όπου περιέγραφε τις αλλαγές που θα δούνε οι μαθητές στο σχολείο…
Πηγή: ημεροδρόμος
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου