Σφαγές παιδιών στη Γάζα και επιδρομή στην Καλαντίγια εν μέσω συνομιλιών για εκεχειρία


Το Ολοκαύτωμα κατά του παλαιστινιακού λαού συνεχίζεται χωρίς να αποδοθούν ευθύνες ή να υπάρξουν συνέπειες στους θύτες.

Του Μαρουάν Εμίλ Τουμπάσι (Marwan E. Toubassi) *

Σε μια εποχή με φόντο τις πρόσφατες συναντήσεις μεταξύ του Νετανιάχου και του Τραμπ στην Ουάσινγκτον που χαρακτηρίζονται από την πρόταση που υπέβαλε ένας εγκληματίας πολέμου για το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης ως χορηγός της νέας παγκόσμιας φασιστικής δεξιάς, προωθούνται οι θέσεις εκείνων που αντιτίθενται σαφώς στα πολιτικά και ιστορικά δικαιώματα του παλαιστινιακού λαού επιμένοντας στην απογύμνωσή τους από το νόμιμο δικαίωμά τους στην αυτοδιάθεση.

Αυτές οι εξελίξεις έρχονται παράλληλα με την επιβολή των λεγόμενων «πρωτοβουλιών κατάπαυσης του πυρός» με τη μεσολάβηση του Κατάρ, στο πλαίσιο ευθυγράμμισης με ευρύτερες προσπάθειες για την υποταγή της περιοχής και όχι για τον τερματισμό του πολέμου.
Εν τω μεταξύ, το Ισραήλ επιμένει να στέλνει διάφορα «μηνύματα» εν μέσω της φωτιάς και του αίματος, όπως έκανε κατά τη νέα, πρόσφατη σφαγή παιδιών στο Ντέιρ αλ Μπάλαχ της Γάζας και την ταυτόχρονη αιματηρή επιδρομή στο στρατόπεδο προσφύγων Καλαντίγια της Δυτικής Όχθης, που χαρακτηρίστηκε από μαζικές συλλήψεις και βίαιες επιθέσεις.
Αυτές δεν είναι μεμονωμένες στρατιωτικές επιχειρήσεις, αλλά μάλλον συνέχιση ενός συστηματικού σχεδίου δημογραφικής εθνοκάθαρσης με στόχο την εξάλειψη της ελπίδας των Παλαιστινίων για τις ρίζες τους και τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του λαού μας.

Αυτές οι επαναλαμβανόμενες σφαγές συμβαίνουν εν μέσω συνεχιζόμενων διαπραγματεύσεων για εκεχειρία, συνιστώντας μια άμεση «πρόκληση» καθώς το Ισραήλ επιδιώκει να επιβάλλει αιματηρά γεγονότα στο έδαφος πριν από οποιαδήποτε εύθραυστη εκεχειρία. Μία εκεχειρία που μπορεί να τελειώσει με το διαχωρισμό της Γάζας από την Δυτική Όχθη ώστε να επιτρέψει στο Ισραήλ να διατηρήσει τον έλεγχο  στη μεγαλύτερη έκταση της Λωρίδας παρεμποδίζοντας την πραγμάτωση του στόχου για ένα ανεξάρτητο, κυρίαρχο παλαιστινιακό κράτος.

Αντ’ αυτού, το Ισραήλ προωθεί ένα μοντέλο απομονωμένων γεωγραφικών ζωνών με περιορισμένες διοικητικές λειτουργίες, υπό τη στέρηση κρατικής οντότητας και της απαραίτητης διαδικασίας για τον τερματισμό της κατοχής. Με άλλα λόγια, το Ισραήλ επιδιώκει να κυριαρχήσει στο έδαφος, επιβάλλοντας μία συμφωνία υπό τα ερείπια κατεστραμμένων σπιτιών και των λειψάνων παιδιών – μία συμφωνία παράδοσης αντί μίας συμφωνίας με ίσους όρους, και σίγουρα όχι μία συμφωνία που θα ικανοποιεί τις επείγουσες ανθρωπιστικές ανάγκες και το σταμάτημα της δολοφονικής μηχανής του Ισραήλ.

Συναντώντας τον Τραμπ, ο Νετανιάχου έστειλε ένα διπλό μήνυμα: «Δεν υποχωρούμε στη διεθνή πίεση, και δεν μας νοιάζουν οι καταδίκες ή οι μεσολαβήσεις εκεχειρίας».

Όσον αφορά στον Τραμπ, αυτός ισχυρίζεται πως επιθυμεί να τελειώσει τον πόλεμο ενώ παραμένει σε πλήρη απραξία. Αντιθέτως, εμφανίζεται σιωπηλός εταίρος του Ισραήλ ανοίγοντας το δρόμο για την προώθηση «λύσης» που θα ευθυγραμμίζεται με το στόχο του σχεδίου ενός «Μεγαλύτερου Ισραήλ» και μίας «Νέας Μέσης Ανατολής» από την οποία θα απουσιάζουν τα δικαιώματα του παλαιστινιακού λαού.

Τα απροκάλυπτα διπλά μέτρα και σταθμά και η συνέργεια των ΗΠΑ βγάζουν μάτι καθώς η Ουάσιγκτον συνεχίζει να απειλεί με κυρώσεις το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο και αξιωματούχους του ΟΗΕ όπως η ειδική εισηγήτρια Φρανσέσκα Αλμπανέζε, αντί να υποστηρίζει τις προσπάθειες για την καταγραφή των εγκλημάτων και την απονομή δικαιοσύνης. Μέσω αυτών των ενεργειών, οι ΗΠΑ ξεκαθαρίζουν πως δεν είναι μεσολαβητής αλλά άμεσος συνεργός και εταίρος στο έγκλημα.

Εδώ, όπως συμβαίνει εδώ και πολύ καιρό στην ιστορία των ΗΠΑ σε σχέση με τα εγκλήματα που έχουν διαπράξει κατά λαών σε όλο τον κόσμο, είναι πασιφανές το εύρος τρομοκρατίας που ασκείται (τώρα και με άμεση αμερικανική υποστήριξη). Δεν πρόκειται δηλαδή απλώς για διπλά μέτρα και σταθμά, αλλά για την εκδικητική απάντηση της Αμερικής στις συνεχιζόμενες απώλειες που υφίσταται από Κίνα και Ρωσία και την επιδίωξή της για εξασθένιση και διάλυση των διεθνών θεσμών, ώστε να δημιουργηθεί κενό και χάος σε μία «θρυμματισμένη» διεθνή τάξη πραγμάτων. Σε αυτό το κενό, το Ολοκαύτωμα κατά του Παλαιστινιακού λαού συνεχίζεται χωρίς να αποδοθούν ευθύνες ή να υπάρξουν συνέπειες στους θύτες.

Όλα αυτά ξεδιπλώνονται ελλείψει οποιασδήποτε σοβαρής διεθνούς στάσης και κάτω από τη σιωπή των επίσημων αραβικών καθεστώτων – η σιωπή που υπολείπεται πολύ από την κλίμακα της καταστροφής, παρά το γεγονός ότι οι σημερινές σφαγές έχουν στόχο τα παιδιά που περιμένουν μαζί με τις μητέρες τους στην ουρά για να πάρουν λίγα τρόφιμα εν μέσω αποκλεισμού.
Αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα δεν είναι απλώς μία σφαγή σε μία περιοχή αλλά μία στρατηγική που επιδιώκει μεθοδικά τη διάλυση της δημογραφικής και γεωγραφικής σύνθεσης των παλαιστινιακών εδαφών στο πλαίσιο του οράματος του διεθνούς σιωνιστικού κινήματος: όπου η Γάζα τελεί υπό πολιορκία, καταστροφή και γενοκτονία ώστε να προετοιμάσει το μαζικό εκτοπισμό υπό το πρόσχημα της «ελευθερίας επιλογής». Η Δυτική Όχθη, συμπεριλαμβανομένης της Ιερουσαλήμ, την ίδια ώρα τελεί υπό καθεστώς εισβολής και εκτοπισμού των αμάχων στο πλαίσιο σχεδίου «ιουδαιοποίησης» (Judaization). Όποιος διαπραγματεύεται μέσα σε αυτό το αίμα, βρίσκεται περικυκλωμένος από νέους χάρτες που σχεδιάζονται με αίμα.

Η παλαιστινιακή απάντηση δεν μπορεί να είναι η σιωπή, ούτε εξάρτηση σε ανίσχυρους μεσολαβητές ή σε άλλους φευγαλέους ρόλους. Αυτό που χρειάζεται επειγόντως είναι μία σαφής πολιτική σύγκρουση και μία ανανεωμένη παλαιστινιακή πορεία (πριν να είναι πολύ αργά) ιδιαίτερα υπό το φως πολιτικών που επιδιώκουν τη διάλυση του ρόλου της Παλαιστινιακής Αρχής και της  PLO και των προσπαθειών για την αντικατάστασή της με μία «ανανεωμένη» αλλά όχι εθνοτική αρχή.
Χρειαζόμαστε όραμα, πορεία, πρόγραμμα και πρακτικά εργαλεία- όλα αφοσιωμένα στην έκθεση και αντιμετώπιση του σιωνιστικού σχεδίου ως σχέδιο αποικιοκρατών. Χρειαζόμαστε ένα όραμα που να αποκαθιστά τη νομιμότητα της πολιτικής, νομικής και λαϊκής αντίστασης, που θα ενισχύσει την αντίσταση του λαού μας αντί να αυξάνει τα βάρη της. Χρειαζόμαστε ένα όραμα που θα αναζωογονεί τον αραβικό και διεθνή ρόλο μακριά από την απραξία και το φόβο της αμερικανικής αλαζονείας και των ψευδών υποσχέσεών της. Υποσχέσεων που σχεδιάστηκαν για να ενισχύουν την ισραηλινή περιφερειακή κυριαρχία.

Αυτή η κυριαρχία, όμως, αντιμετωπίζει εσωτερικές κρίσεις, εντεινόμενη ρήξη μεταξύ της στρατιωτικής και πολιτικής ηγεσίας του Ισραήλ, αυξανόμενη διεθνή απομόνωση, και πρωτοφανούς κλίμακας παγκόσμια αλληλεγγύη. Επίσης, το Ισραήλ υφίσταται σοβαρές ανθρωπιστικές, οικονομικές και στρατιωτικές απώλειες ως αποτέλεσμα της αντίστασης στη Γάζα, τη Δυτική Όχθη και πέρα από τα σύνορα αυτών των παλαιστινιακών περιοχών.

* Μαρουάν Τουμπάσι, Πρώην πρέσβης της Παλαιστίνης στην Ελλάδα και συνιδρυτής του Προοδευτικού Φόρουμ για την Ελληνοπαλαιστινιακή Αλληλεγγύη.

Πηγή: ΚΟΣΜΟΔΡΟΜΙΟ

Δρόμος ανοιχτός

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου