Του Πάσχου Λαζαρίδη
Κατά πάσα πιθανότητα όλα. Όλες μα όλες οι λέρες που οργάνωναν τις υπεξαιρέσεις, μηδεμιάς εξαιρουμένης. Μία μία οι λέρες, που με τις πλάτες του Μαξίμου έκλεβαν τις επιδοτήσεις, δέκα χρόνια πριν, έδιναν τον υπέρ πάντων αγώνα για να μείνει η Ελλάδα στο ευρώ. Διότι άμα δεν έμενε η Ελλάδα στο ευρώ, πώς θα μπορούσαν αυτές οι λέρες να κάθονται στις Καγιέν και στις Μερσέντες και οι λογαριασμοί τους να φουσκώνουν; Χωρίς να κοπιάζουν, χωρίς να δουλεύουν, χωρίς να αγχώνονται.
Αν η Ελλάδα ερχόταν σε ρήξη με την Ευρωζώνη, οι λέρες θα έπρεπε να δουλέψουν για να ζήσουν. Ενώ αν επικρατούσε το ΝΑΙ ή αν το ΟΧΙ ο Τσίπρας το μετέτρεπε σε ΝΑΙ (όπως και τελικά έγινε), οι λέρες θα μπορούσαν να ζουν από επιδοτήσεις, ΕΣΠΑ, δημόσιες συμβάσεις, ευρωπαϊκά προγράμματα.
Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι οι διάφορες λέρες που πρωταγωνιστούν στο σκάνδαλο έχουν διακομματική προέλευση. Αγροτοπατέρας του ΠΑΣΟΚ ο ένας, κομματάρχης της ΝΔ ο άλλος, αλλά σε κάθε περίπτωση υπήρξαν σημαίνοντα στελέχη του αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου. Αντι-ΣΥΡΙΖΑ με την έννοια της χολερικής επίθεσης στο δημοψήφισμα και στο ΟΧΙ.
Μία μία οι λέρες που έκλεβαν εκατομμύρια από τον ΟΠΕΚΕΠΕ με τις ευλογίες Μητσοτάκη και την ενορχήστρωση Βορίδη – Αυγενάκη, προτού βάψουν την Κρήτη μπλε το 2019 και το 2023, έδιναν ιερό αγώνα υπέρ του ΝΑΙ τον Ιούλιο του 2015.
Μαζί με τις λέρες του ΟΠΕΚΕΠΕ, χέρι με χέρι με τον Χασάπη και τον Φραπέ, τον ίδιο αγώνα έδινε και το ακραίο κέντρο. Πλήθος από πανεπιστημιακούς, διανοούμενους, δημοσιογράφους, με πιο φανατικούς ανάμεσά τους τους γενίτσαρους που προέρχονταν από την Αριστερά, συγκρότησαν το αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο για να «μείνουμε Ευρώπη». Οι ακροκεντρώοι που τη δεκαετία του 70 και του 80 ήταν στο ΚΚΕ και στο ΚΚΕ εσωτ., τη δεκαετία του 90 μεταπήδησαν στο Σημιτικό ΠΑΣΟΚ, το 2015 πήραν πάνω τους τον αγώνα για την αριστεία, την αξιοκρατία, την καινοτομία, το εντερπρένερσιπ και την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας. Δέκα χρόνια μετά, η κρεμ ντε λα κρεμ των εντερπρενέρς παραδίδει μαθήματα αριστείας και αξιοκρατίας λεηλατώντας τις ευρωπαϊκές επιδοτήσεις.
Δέκα χρόνια μετά, τι απολογισμό κάνει το μέτωπο των “μένουμε Ευρώπη”; Τον Χασάπη και τον Φραπέ, τον Αυγενάκη και τον Βορίδη, τις υποκλοπές και τη συγκάλυψη στα Τέμπη και το μαεστρικό μοίρασμα του ταμείου ανάκαμψης από τον Μητσοτάκη;
Νιώθουν περήφανοι για αυτή την καταπάτηση κάθε άρθρου του Συντάγματος; Νιώθουν περήφανοι που βρέθηκαν στο ίδιο μέτωπο, χέρι με χέρι, με τα λαμόγια του ΟΠΕΚΕΠΕ;
Δεν σημαίνει φυσικά ότι όλοι όσοι ήταν υπέρ του ΝΑΙ ήταν λαμόγια. Είναι βέβαιο όμως το ανάποδο: αν κάποιος ήταν λαμόγιο, ήταν σίγουρα υπέρ του ΝΑΙ. Γιατί το ΝΑΙ έδινε την εύκολη προοπτική να συνεχίσουν να τρωγοπίνουν τα λαμόγια στην υγειά του κορόιδου εργαζόμενου λαού, του φτωχού και του φορολογούμενου, που σε συντριπτικά ποσοστά ψήφιζε ΟΧΙ.
Το ΝΑΙ οδηγούσε στη συνέχιση του μοντέλου που έφερε τη χρεοκοπία, και ταυτόχρονα εγγυόταν την αναπαραγωγή μιας παρασιτικής κάστας τρωκτικών που απομυζούν επιδοτήσεις, συμβάσεις, ΕΣΠΑ και προγράμματα. Και φυσικά, στα υψηλά κοινωνικά και οικονομικά κλιμάκια, εγγυόταν τα υπερκέρδη της άρχουσας τάξης στην ενέργεια, στον χρηματοπιστωτικό τομέα, στις κατασκευές και στο real estate. Όπερ και εγένετο.
Δέκα χρόνια μετά, τα στρατόπεδα που έδιναν εκατέρωθεν τη μάχη του ΟΧΙ και του ΝΑΙ έχουν σε μεγάλο βαθμό συγχωνεύσει τις γραμμές τους. Οι διαχωριστικές όμως ανάμεσα στην Ελλάδα της χρεοκοπίας, των μνημονίων, του παρασιτισμού και στην Ελλάδα της εργασίας και της αξιοπρέπειας, δεν έχουν ξεθωριάσει καθόλου. Οι λέρες του ΟΠΕΚΕΠΕ έρχονται να μας το θυμίσουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου