Γιατί να έχουν πυρηνικά το Ισραήλ, η Ινδία και το Πακιστάν αλλά όχι το Ιράν; Η εξήγηση είναι απλή!


Τα σύννεφα στον ορίζοντα είχαν φανεί από καιρό. Ιράν και Ισραήλ βρίσκονται πλέον σε πόλεμο εξ αποστάσεως μέσω πυραύλων. Δομές καταστρέφονται και θα πρέπει να κρατάμε μικρό καλάθι ως προς το τι διαβάζουμε και τι ισχύει ως προς την εξέλιξη του πολέμου αφού η αλήθεια είναι η πρώτη που θυσιάζεται.

Του Στρατή Μαζίδη 

Αιτία; Ο "κίνδυνος" να αποκτήσει πυρηνικά όπλα το Ιράν. Και γιατί είναι "κίνδυνος" αυτό; Για ποιο λόγο το Ιράν είναι ο κακός και οι άλλοι οι καλοί; Δεν είναι "κίνδυνος" που έχει πυρηνικά όπλα το Ισραήλ; Η Κίνα; Το Πακιστάν; Η Ρωσία; Η Γαλλία; Οι ΗΠΑ; Η Βόρεια Κορέα; Η Βρετανία; Η Ινδία; Σε πόσες από αυτές τις χώρες τα ανθρώπινα δικαιώματα υφίστανται μόνο ως ανέκδοτο; 


Σε τι διαφέρει το Ιράν από το Πακιστάν; Απλά το Πακιστάν όταν ανέπτυσσε τα πυρηνικά του όπλα ήταν με τη...σωστή πλευρά της ιστορίας. Στο Ιράν υπήρχε πάντα θεοκρατικό καθεστώς; Μήπως πρέπει να γυρίσουμε πίσω στη βίαιη και σχεδιασθείσα από τη Δύση ανατροπή του πρωθυπουργού Μοσαντέκ το 1953 επειδή προώθησε την εθνικοποίηση του ιρανικού πετρελαίου, κρατικοποιώντας την Αγγλοιρανική Εταιρεία Πετρελαίου (πρόδρομος της BP); Αυτό δεν οδήγησε στην εγκαθίδρυση του Σάχη που ήταν μια μαριονέτα της Δύσης και κολλητός του Ισραήλ; Η δική του αυταρχική διακυβέρνηση δεν οδήγησε στην ισλαμική επανάσταση του 1979;

Άρα; Τίποτε δεν είναι τυχαίο.

Επίσης ποιος αποφασίζει σε αυτόν τον κόσμο ποιος θα έχει και ποιος δε θα έχει πυρηνικά όπλα; Οι ΗΠΑ που είναι η μόνη χώρα που τα έχει χρησιμοποιήσει έχοντας χάσει το λογαριασμό σε εισβολές, πραξικοπήματα κτλ; Το Ισραήλ που κάνει ό,τι θέλει και δεν υπολογίζει τίποτε;

Επί του παρόντος οι πύραυλοι και τα drones εκτοξεύονται, άνθρωποι σκοτώνονται. Ένας ηλικιωμένος με βαμμένα μαλλιά που διαδέχθηκε κάποιον με άνοια ανεβάζει ποστς σαν καουμπόης [δηλαδή γελαδάρης] και βγάζει εκατομμύρια Ιρανούς στους δρόμους για να φύγουν από την Τεχεράνη.

Τα πυρηνικά δεν είναι απλώς όπλα — είναι σύμβολα ισχύος, εργαλεία αποτροπής και μοχλοί διαπραγμάτευσης. Όποιος τα διαθέτει, μπορεί να επιβάλλει όρους ή να προστατεύσει την κυριαρχία του απέναντι σε ισχυρότερες δυνάμεις. 

Η λογική είναι απλή και πολιτική, όχι δίκαιη:

  •  Αν είσαι σύμμαχος της Δύσης ή έχεις γεωπολιτική αξία, «σου επιτρέπεται» (ή τουλάχιστον σε ανέχονται) να διαθέτεις πυρηνικό οπλοστάσιο. 
  • Αν είσαι αντίπαλος της Δύσης, εμφανίζεσαι ως απειλή 
Πχ οι ΗΠΑ θέλουν μόνο συμμάχους ή "χρήσιμους παίκτες" να έχουν πυρηνικά. Κάπως έτσι η Ινδία χρησιμεύει ως αντίβαρο στην Κίνα στην Ασία, άρα είναι αποδεκτή ως πυρηνική δύναμη. Η Ρωσία επιδιώκει πολυπολικότητα, όχι μονοπώλιο της Δύσης. Επίσης, όπως μας έδειξε και ο πόλεμος της Συρίας, δε θα επιθυμούσε το Ιράν να αποκτήσει πυρηνικά, αλλά το χρησιμοποιεί ως διαπραγματευτικό χαρτί με τη Δύση. Δηλαδή θέλει ένα Ιραν ως πονοκέφαλο στους Δυτικούς αλλά μέχρι εκεί.

Αν το Ιράν αποκτούσε πυρηνικά: 
  • Θα ακυρωνόταν η στρατιωτική υπεροχή του Ισραήλ στην περιοχή.  
  • Οι ΗΠΑ δεν θα μπορούσαν να το απειλήσουν με «προληπτικό πλήγμα» ή αλλαγή καθεστώτος, αφού θα κινδύνευαν με αντίποινα όπως ισχύει με τη Βόρεια Κορέα.  
  • Θα ενισχυόταν ο ρόλος του Ιράν ως περιφερειακής υπερδύναμης, επηρεάζοντας Λίβανο, Συρία, Ιράκ, Υεμένη ενισχύοντας τη θέση του στο μουσουλμανικό κόσμο ενώ η Χεζμπολάχ και οι Χούθι θα αναβαθμίζονταν.   
  • Ένα πυρηνικό Ιράν θα αποκτούσε περισσότερο διεθνές κύρος. Θα μπορούσε να καθίσει στο τραπέζι των «μεγάλων» (π.χ. με ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα) από θέση ισχύος, ενώ το καθεστώς του πιθανόν να σταθεροποιούνταν εσωτερικά, καθώς τα πυρηνικά θα λειτουργούσαν ως ασπίδα απέναντι σε εξωτερική επέμβαση ή αποσταθεροποίηση.
  • Θα ενέπνεε άλλες χώρες (π.χ. Σαουδική Αραβία, Τουρκία, Αίγυπτο) να θελήσουν πυρηνικά, οδηγώντας σε κούρσα εξοπλισμών στη Μέση Ανατολή. Ποιος ξεχνά τις δηλώσεις Ερντογάν για τα πυρηνικά όπλα και το ποιοι μπορούν να τα διαθέτουν;
Αυτό είναι το γεωπολιτικό σενάριο που η Δύση θέλει πάση θυσία να αποτρέψει, όχι φυσικά επειδή ενδιαφέρεται για την παγκόσμια ειρήνη αλλά για να διαφεντεύει τον κόσμο.

Τα πυρηνικά δεν είναι - μέχρι σήμερα - επιθετικά όπλα, αλλά εργαλεία αποτροπής εξωτερικής επέμβασης. Όπως έδειξε και το παράδειγμα της Λιβύης του Καντάφι: όποιος εγκαταλείπει το πυρηνικό του πρόγραμμα, καθίσταται ευάλωτος και αν λίγο ξεστρατίσει, αποδιοπομπαίος τράγος. Αν ο Σαντάμ Χουσεΐν ή ο Καντάφι είχαν πυρηνικά, σήμερα πιθανότατα θα βρίσκονταν στη θέση τους ή όπου αυτοί επιθυμούσαν.

Η κατοχή πυρηνικών δεν καθορίζεται από δίκαιο, αλλά από δύναμη και συμφέρον. Το Ισραήλ επιτρέπεται να έχει πυρηνικά επειδή είναι προέκταση της δυτικής γεωστρατηγικής. Το Ιράν όχι, επειδή αμφισβητεί την παγκόσμια τάξη που αυτή η Δύση έχει σχεδιάσει.

Η ερώτηση «ποιος έχει δικαίωμα να κατέχει πυρηνικά» είναι, στην πραγματικότητα, η ερώτηση «ποιος έχει δικαίωμα στην ανεξαρτησία του» απέναντι στην παγκόσμια ηγεμονία.

Τα πυρηνικά όπλα θα έπρεπε να μας τρομάζουν, όχι μόνο για την καταστροφική τους ισχύ, αλλά γιατί η ύπαρξή τους στηρίζει έναν κόσμο όπου η ασφάλεια βασίζεται στο φόβο. Μπορούν να αφανίσουν εκατομμύρια ζωές μέσα σε λίγα λεπτά και να καταστρέψουν πολιτισμούς ολόκληρους με το πάτημα ενός κουμπιού. Δεν χρειάζεται καν πρόθεση για να συμβεί το ανεπανόρθωτο — ένα λάθος υπολογισμού, μια παρερμηνεία ή μια τεχνική δυσλειτουργία μπορεί να πυροδοτήσει παγκόσμια καταστροφή. Όσο τα πυρηνικά παραμένουν εργαλείο «ισορροπίας», η ανθρωπότητα παίζει με τη φωτιά, στηριζόμενη σε εύθραυστες ελπίδες αντί για πραγματική ειρήνη.

Πηγή: freepen.gr

Δρόμος ανοιχτός

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου