Το σχόλιο εθνικιστών και ακροδεξιών που ακολουθεί σχεδόν κάθε ανάρτηση υπέρ της Παλαιστίνης είναι ένα και επαναλαμβάνεται σχεδόν αυτόματα: «Ναι, αλλά για την Κύπρο δεν λέτε τίποτε»…
Η αποστομωτική υποτίθεται ατάκα, «ναι αλλά για την Κύπρο δεν λέτε τίποτε», υπονοεί τα εξής: Πρώτο, ότι και στην Κύπρο υπάρχει κατοχή, αλλά εσείς νοιάζεστε μόνο για την Παλαιστίνη και αδιαφορείτε για την Κύπρο. Και δεύτερο, επειδή η Τουρκία εμφανίζεται να στηρίζει τον αγώνα των Παλαιστινίων, όσοι υπερασπιζόμαστε το δικαίωμά τους για ανεξάρτητο κράτος, κατηγορούμαστε ότι κάνουμε τα στραβά μάτια απέναντι στην Τουρκία. Έτσι υιοθετούμε την τουρκική ατζέντα…
Η αλήθεια είναι ότι αν κάποιος δεν πρέπει να μιλάει για την Κύπρο είναι η ελληνική Δεξιά και Ακροδεξιά! Δεν θα ανατρέξουμε στο απώτερο παρελθόν όταν οι ιδεολογικοί μέντορες του χουντικού Άδωνη, του φασίστα Βορίδη και του νεοναζί Πλεύρη άνοιξαν την Κερκόπορτα στον Αττίλα με το πραξικόπημα του Σαμψών που ενορχήστρωσε ο χουντικός Ιωαννίδης. Ούτε επίσης στην μεταπολίτευση όταν η κυβέρνηση Καραμανλή επιβράβευσε τους στρατιωτικούς που συμμετείχαν ή υποστήριξαν το πραξικόπημα στην Κύπρο κατά του Μακάριου.
Θα προσπεράσουμε επίσης δύο προφανή γεγονότα. Το πρώτο είναι ότι στην Παλαιστίνη συντελείται γενοκτονία, καθημερινά το Ισραήλ σκοτώνει μια σχολική τάξη με μικρά παιδιά, όπως εύστοχα γράφουν οι υπηρεσίες του ΟΗΕ, ενώ έχει δολοφονήσει βεβαιωμένα πάνω από 60.000 Παλαιστίνιους, από τον Οκτώβριο του 2023. Δεν μπορεί επομένως να γίνει σύγκριση με την Κύπρο. Δεύτερο και σοβαρότερο: Τα κοινά χαρακτηριστικά μεταξύ Παλαιστίνης και Κύπρου, δηλαδή κατοχή, περιφρόνηση του διεθνούς δικαίου και εποικισμός, με ευθύνη Ισραήλ και Τουρκίας έχει φροντίσει η ίδια η Λευκωσία να τα σχετικοποιήσει και να τα υποβαθμίσει, στηρίζοντας το σιωνιστικό, γενοκτονικό καθεστώς του Ισραήλ. Αν οι κυβερνήσεις Χριστοδουλίδη και παλιότερα του Αναστασιάδη ήθελαν κάθε κατοχή, παραβίαση του διεθνούς δικαίου και εποικισμός να είναι καταδικαστέα όφειλαν να καταδικάσουν τη σφαγή στην Γάζα. Όσο ανέχονται και στηρίζουν έμπρακτα τη γενοκτονία που διαπράττει το Ισραήλ υπονομεύουν τα δικά τους δίκαια και περιορίζουν τις συμμαχίες τους, πριονίζοντας το κλαδί στο οποίο κάθονται.
Θα σταθούμε ωστόσο στα πιο πρόσφατα που αποδεικνύουν ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη και οι θιασώτες του Ισραήλ και της γενοκτονίας στη Γάζα σε Ελλάδα και Κύπρο γράφουν ήδη μια μαύρη σελίδα στο βιβλίο του ελληνικού ενδοτισμού, δημιουργώντας πρωτοφανείς κινδύνους και απειλές για την Κύπρο.
Με τους όρους της Τουρκίας η ένταξη στο ΝΑΤΟ
Καλύτερα λοιπόν εσείς, οι Δεξιοί και οι Ακροδεξιοί σε Ελλάδα και Κύπρο, να μην μιλάτε για την Κύπρο γιατί η συζητούμενη ένταξη στο ΝΑΤΟ δικαιώνει τους Αμερικάνους και τον ρόλο που διαδραμάτισαν στην εισβολή της Κύπρου το 1974 και την κατοχή.
Στο ταξίδι του στην Ουάσιγκτον το Νοέμβριο του 2024 ο Κύπριος πρόεδρος Ν. Χριστοδουλίδης, δεν κατέθεσε μόνο δημόσια το ενδιαφέρον της Κυπριακής Δημοκρατίας για ένταξη στον πολεμικό συνασπισμό, αλλά συζήτησε επίσης θεωρητικές και πρακτικές πλευρές του σχεδίου. Ο κύπριος πρόεδρος συζήτησε επίσης το θέμα και με τον γενικό γραμματέα του ΝΑΤΟ, Μαρκ Ρούτε. Για να μην πέφτουμε από τα σύννεφα ο δρόμος για την επίσημη ένταξη της Κύπρου στο ΝΑΤΟ άνοιξε το 2011 όταν η κυπριακή Βουλή ψήφισε την ένταξη στο Πρόγραμμα Σύμπραξης για την Ειρήνη (Partnership for Peace). Η αίτηση δεν υποβλήθηκε ποτέ επειδή ο τότε πρόεδρος Δημήτρης Χριστόφιας άσκησε βέτο, υποστηρίζοντας ότι θα επηρεάσει αρνητικά τις προσπάθειες επίλυσης του κυπριακού. Και είχε δίκιο. Πολύ βάσιμα το ΑΚΕΛ σήμερα απορρίπτει το σχέδιο υποστηρίζοντας ότι σε μια περίοδο διαπραγματεύσεων και ανανεωμένου ενδιαφέροντος ισοδυναμεί με πολιτική αυτοκτονία για την Κύπρο να βάλει απέναντί της δύο μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, τη Ρωσία και την Κίνα. Αν υποθέσουμε ότι δεν τα έχει βάλει ήδη…
Οι Αμερικάνοι έχουν πολλούς λόγους να θέλουν την Κύπρο στο ΝΑΤΟ καίτοι οι βρετανικές βάσεις στο νησί παρέχουν όχι μόνο στο Λονδίνο αλλά και στην πολεμική συμμαχία όσες διευκολύνσεις επιθυμούν. Ακόμη και η γενοκτονία στη Γάζα δεν θα μπορούσε να υλοποιηθεί χωρίς την ενεργό υποστήριξη των Άγγλων, μέσω της βάσης τους στην Κύπρο.
BREAKING: Gaza spy flights from UK base on Cyprus secretly shift to plane leased by company with billions in US military contracts
New flights are on blocked list, but we tracked US plane over Gaza on 28 July when pilot forgot to turn off transponder for 1st time in 20 months👇 pic.twitter.com/PR1YHh5AcM
Ο πρώτος λόγος αφορά την δημιουργία επιπλέον αεροπορικών και ναυτικών βάσεων στο νησί που θα ισοδυναμούν με επιπλέον προγεφυρώματα για την Μέση Ανατολή. Από τη Νέα Υόρκη ο Κύπριος Πρόεδρος υποσχέθηκε στους Αμερικάνους μια βάση, επικαλούμενος ότι το νότιο άκρο του νησιού απέχει μόλις 250 χιλιόμετρα από την Βηρυτό. Το ζητούμενο επομένως είναι να μπορούν οι Αμερικάνοι και οι Ισραηλινοί να βομβαρδίζουν πιο εύκολα την Μέση Ανατολή! Και η Κύπρος προθυμοποιείται να συνδράμει στον αποσταθεροποιητικό τους ρόλο, αψηφώντας ότι γίνεται μέρος του προβλήματος στην περιοχή. Ο δεύτερος λόγος σχετίζεται την ενδυνάμωση του επιθετικού άξονα Ισραήλ – Κύπρου – Ελλάδας. Ο τρίτος λόγος έχει σχέση με την Τουρκία. Μια αμερικανική βάση στην Κύπρο θα ισοδυναμεί με κάψιμο ενός ακόμη διαπραγματευτικού χαρτιού που έχει στην διάθεσή του ο Ερντογάν μιας και θα καταστήσει περιττή την βάση του Ιντσιρλίκ η οποία έχει αποδυναμωθεί την τελευταία δεκαετία και δη μετά το αμερικανοκίνητο πραξικόπημα κατά του Ερντογάν. Οι ΗΠΑ επομένως θέλουν να αντικαταστήσουν την Τουρκία με την Κύπρο, όπως έπραξαν με την στρατιωτική βάση της Αλεξανδρούπολης που σε ένα βαθμό έκαψε το διαπραγματευτικό χαρτί των Δαρδανελίων σε βάρος της Τουρκίας αλλά και των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Αλλά η Κύπρος γιατί να θέλει; Γιατί δηλαδή να θέλει να πλειοδοτήσει σε ένα παιχνίδι πολεμικών προκλήσεων και τυχοδιωκτισμών, που την καθιστά ευάλωτη και στόχο επιθέσεων και αντιποίνων, για χάρη μάλιστα ξένων συμφερόντων;
Οι Αμερικανο-ΝΑΤΟϊκοί εκπρόσωποι χαμηλώνουν τις προσδοκίες αντιτείνοντας ότι επειδή το βέτο της Τουρκίας δεν πρόκειται να ξεπεραστεί ούτε εύκολα ούτε γρήγορα, η αίτηση της Κύπρου δεν ισοδυναμεί αυτόματα και με ένταξη, άρα δεν συντρέχει λόγος ανησυχίας. Η αλήθεια είναι διαμετρικά αντίθετη! Η Τουρκία μπορεί να έθεσε βέτο στην περίπτωση της ένταξης της Φινλανδίας και της Σουηδίας, αλλά το αναίρεσε όταν ικανοποιήθηκαν οι απαιτήσεις της, μεταξύ άλλων η παράδοση Κούρδων αγωνιστών και πολιτικών προσφύγων! Τι αποκλείει τώρα την Τουρκία να θέσει ως όρο για την άρση του βέτο την υλοποίηση της λύσης – παγίδας της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, που θα την μετατρέψει στο πρώτο βήμα για την πλήρη ανεξαρτητοποίηση και αναγνώριση των κατεχομένων; Η αίτηση ένταξης, αντίθετα με όσα λέγονται, δυναμώνει τη θέση της Τουρκίας και της δίνει επιπλέον μέσα εκβιασμού απέναντι στην Κυπριακή Δημοκρατία!
Οι φίλοι των Αμερικάνων και του ΝΑΤΟ, διαπρύσιοι υποστηρικτές του Σχεδίου Ανάν πριν 21 χρόνια, διατείνονται επίσης ότι με την ένταξη στο ΝΑΤΟ η Κύπρος θα θωρακισθεί. Το ΝΑΤΟ δηλαδή σε περίπτωση ανάγκης θα σπεύσει να συνδράμει στρατιωτικά την Κύπρο, ακόμη κι ενάντια στην Τουρκία. Να θυμίσουμε ότι στο Κυπριακό εμπλέκονται ήδη τρία μέλη του ΝΑΤΟ: Η Τουρκία ως δύναμης εισβολής και κατοχής, η Ελλάδα ως εγγυήτρια δύναμη και η Αγγλία που διαθέτει την τεράστια και στρατηγικής σημασίας βάση του Ακρωτηρίου. Αν η δουλειά του ΝΑΤΟ ήταν να λύνει συγκρούσεις, θα το είχε ήδη κάνει επιβάλλοντας στην Τουρκία που είναι κράτος μέλος του να αποσυρθεί από την Κύπρο. Δεν θα περίμενε να ενταχθεί και η Κύπρος!
Σε κάθε περίπτωση είναι κάτι παραπάνω από γελοιότητα μια χώρα που τελεί υπό κατοχή να εντάσσεται στον στρατιωτικό συνασπισμό που συμμετέχει η χώρα της κατοχής, για να αποτινάξει την κατοχή.
Η αίτηση ένταξης της Κύπρου στο ΝΑΤΟ θα εξελιχθεί σε βούτυρο στο ψωμί της Τουρκίας!
Συμμετοχή της Τουρκίας στο πρόγραμμα SAFE
Δεύτερο, καλύτερα εσείς, οι Δεξιοί και οι Ακροδεξιοί στην Ελλάδα και την Κύπρο, να μην μιλάτε επειδή με την συμμετοχή της Τουρκίας στο πρόγραμμα SAFE αναβαθμίζετε τη θέση και το ρόλο της στην πολεμική οικονομία της Ευρώπης.
Στα τέλη Μαΐου το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο ενέκρινε κι επίσημα το δανειοδοτικό πρόγραμμα SAFE (Security Action for Europe) ύψους 150 δισ. ευρώ, αναπόσπαστο τμήμα της πολεμικής οικονομίας που χτίζει στην Ευρώπη η ΕΕ. Στόχος του προγράμματος είναι να παράσχει πιστώσεις σε όσα κράτη μέλη επιθυμούν να πραγματοποιήσουν κοινές επενδύσεις στην πολεμική βιομηχανία που θα επιτρέψουν κοινές προμήθειες. Στο πλαίσιο του προγράμματος η ΕΕ εκμεταλλευόμενη την καλή βαθμολογία (που μετατρέπεται σε χαμηλά επιτόκια) την οποία της παρέχουν οι οίκοι αξιολόγησης, θα εκδώσει ευρω-ομόλογα με περίοδο αποπληρωμής 45 ετών, τα οποία φυσικά θα πληρώσουν τα κράτη μέλη που θα ζητήσουν να δανειοδοτηθούν. Στο πρόγραμμα θα συμμετέχουν όχι μόνο η Ουκρανία και οι χώρες ΕΟΧ – ΕΖΕΣ (Ελβετία, Ισλανδία, Λιχτενστάιν και Νορβηγία) αλλά και υποψήφιες προς ένταξη χώρες, δηλαδή η …Τουρκία. Οι υπόλοιπες προς ένταξη χώρες (Αλβανία, Βοσνία – Ερζεγοβίνη, Βόρεια Μακεδονία, Μαυροβούνιο και Σερβία) στην καλύτερη περίπτωση να πάρουν δάνεια για αγορές όπλων και στη χειρότερη να αναλάβουν το ρόλο του πεδίου βολής. Σε καμιά περίπτωση αυτόν της έδρας πολεμικών βιομηχανιών.
Η Τουρκία φρόντισε έγκαιρα (την εποχή δηλαδή που η Ελλάδα απαξίωνε τις δικές της ισχυρές πολεμικές βιομηχανίες) να δημιουργήσει οργανικούς δεσμούς της ακμαίας πολεμικής της βιομηχανίας με ομοειδείς ευρωπαϊκές επιχειρήσεις. Όπως έκανε για παράδειγμα τον Δεκέμβριο του 2024 όταν η τουρκική Baykar εξαγόρασε την ιταλική αεροδιαστημική Piaggio που κατασκευάζει μηχανές αεροσκαφών και από το 2018 τελούσε υπό καθεστώς χρεοκοπίας. Την ίδια περίοδο υπέγραψε επίσης μνημόνιο συνεργασίας στη στρατιωτική εκπαίδευση με την Ισπανία. Κι αυτά είναι τα πιο πρόσφατα, που προστίθενται σε άλλα μακροχρόνια πρότζεκτς, όπως το μεταγωγικό αεροσκάφος Α400Μ που αναπτύσσεται μαζί με άλλες έξι ευρωπαϊκές χώρες. Την ρητή και κατηγορηματική υποστήριξή τους στην συμμετοχή της Τουρκίας στα ευρωπαϊκά πολεμικά σχέδια έχουν εκφράσει όχι μόνο η Ιταλία και η Ισπανία, αλλά επίσης η Γερμανία, η Πολωνία κι άλλες χώρες.
Δοθέντων των παραπάνω (στο πλαίσιο των οποίων η τριμερής Ιταλίας – Λιβύης – Τουρκίας την 1η Αυγούστου στην Κωνσταντινούπολη, ήταν παρωνυχίδα) η ΕΕ επέλεξε την ειδική πλειοψηφία για να προσπεράσει την απειλή βέτο που επικαλέστηκαν Ελλάδα και Κύπρος. Οι διαβεβαιώσεις του Κυρ. Μητσοτάκη ότι η Τουρκία δεν πρόκειται να ενταχθεί στο πρόγραμμα αν δεν αποσύρει το casus belli και αν δεν σταματήσει να προωθεί την θεωρία των γκρίζων ζωνών (αμφότερες στρατηγικές επιλογές της γείτονος) είναι τερατώδη ψέματα! Οι άπληστες πολιτικές και οικονομικές ηγεσίες της Αθήνας και της Λευκωσίας για να μην μείνουν έξω από το χορό των εκατομμυρίων αρκέστηκαν σε μια γραφειοκρατική διαχείριση και επί της ουσίας άφησαν την Άγκυρα να αλωνίζει, μιας και αργά ή γρήγορα, λόγω των μεγεθών της, θα εξελιχθεί σε πρωταγωνιστή του σχεδίου επανεξοπλισμού της Ευρώπης. Ούτε που πέρασε από το μυαλό Μητσοτάκη και Χριστοδουλίδη να μείνουν έξω από το SAFE ως ένδειξη δυσαρέσκειας. Άλλωστε μόνο 18 χώρες υπέβαλαν αίτηση να ωφεληθούν από τα δάνεια, στις οποίες πλειοψηφούν οι λιγούρηδες της Νότιας και Ανατολικής Ευρώπης (Βέλγιο, Βουλγαρία, Τσεχία, Εσθονία, Ελλάδα, Ισπανία, Γαλλία, Κροατία, Ιταλία, Κύπρος, Λετονία, Λιθουανία, Ουγγαρία, Πολωνία, Πορτογαλία, Ρουμανία, Σλοβακία και Φινλανδία)!
Υπό την ανοχή επομένως Ελλάδας και Κύπρου (αργυρώνητη ομολογουμένως), η Τουρκία αναβαθμίζει τη θέση της στη νέα πολεμική Ευρώπη που αναδύεται και η ΕΕ από διαπραγματευτικό χαρτί της Κύπρου εξελίσσεται σε προνομιακό πεδίο της Τουρκίας…
Συνεκμετάλλευση με πρώτο βήμα την αναγνώριση των κατεχόμενων
Τρίτο, καλύτερα εσείς, οι Δεξιοί και οι Ακροδεξιοί σε Ελλάδα και Κύπρο, να μην μιλάτε γιατί τα σχέδια οικονομικής συνεκμετάλλευσης του υποθαλάσσιου πλούτου της περιοχής αναβαθμίζουν το ρόλο της Τουρκίας, με την σύμφωνη και δημόσια έγκριση Αθήνας και Λευκωσίας.
Κατά την επίσημη επίσκεψή του στη Νέα Υόρκη τον Ιούλιο ο έλληνας υπουργός Εξωτερικών στο πλαίσιο της άτυπης συνάντησης για το Κυπριακό, λίγο πριν περάσουν για το γεύμα, μια δουλειά είχε να κάνει: να μην δώσει το χέρι του στον ηγέτη του ψευδοκράτους, Ερσίν Τατάρ. Ο Γιώργος Γεραπετρίτης με ακόμη μεγαλύτερη φυσικότητα από εκείνη που είχε όταν έσκυβε την μέση ενώπιον του Ερντογάν στο Μαξίμου, ζηλώσας δόξαν υποτακτικού, έτεινε το χέρι του στον κατοχικό ηγέτη καταφέρνοντας να εκνευρίσει ακόμη και την κυπριακή ηγεσία που παρακολουθούσε αποσβολωμένη και χαρακτήρισε τη στάση του έλληνα υπουργού ως «διπλωματικό ολίσθημα».
Για όσους κι όσες απολαμβάνουν τους συμβολισμούς να θυμίσουμε ότι τον δρόμο της εγκαρδιότητας άνοιξε πρώτος ο ίδιος ο Κύπριος πρόεδρος τον Νοέμβριο στην Βουδαπέστη, στη διάρκεια της συνόδου της Ευρωπαϊκής Πολιτικής Κοινότητας, σε ένα τετ-α-τετ με τον τούρκο πρόεδρο…
Το δυσάρεστο είναι ότι οι αξιώσεις της Άγκυρας υπερβαίνουν τις γονυκλισίες και τις χαριτωμενιές μιας ανάλαφρης κουβεντούλας, που θα δικαιολογούταν μόνο μεταξύ Σουηδίας και Νορβηγίας. Οι τουρκικές αξιώσεις περιλαμβάνουν μια συνολική λύση, που όρο απαράβατο έχει την αναγνώριση του ψευδοκράτους. Η Τουρκία εργάζεται συστηματικά σε αυτή την κατεύθυνση, ενισχύοντας τις υποδομές του. Τα έργα εξασφάλισης νερού και ηλεκτρικής ενέργειας στα κατεχόμενα, ενώ το αμφιλεγόμενο έργο της ηλεκτρικής διασύνδεσης Ελλάδας – Κύπρου έχει παραπεμφθεί στις εγχώριες καλένδες μάλλον για καλό σκοπό (έλλειψη οικονομικής βιωσιμότητας) φέρνουν στην επιφάνεια μια τρομερή ανισομέρεια: Την Τουρκία να θωρακίζει τη βιωσιμότητα των κατεχόμενων και την Κύπρο να προκαλεί ζαλάδα ακόμη σε όσους παρακολουθούν τα πήγαινε-έλα της.
Η στρατηγική της Τουρκίας πέρα από βάθος, με τη διασφάλιση της βιωσιμότητας του ψευδοκράτους, διαθέτει και προοπτική. Την περιέγραψε ο τούρκος πρόεδρος με αφορμή την επέτειο της εισβολής όταν δήλωσε ότι «το κλειδί για μια λύση την Κύπρο είναι η λύση των δύο κρατών, δεν υπάρχει συμβιβασμός σε αυτό». Μέσο προώθησης της αναγνώρισης των κατεχομένων ενδέχεται να αποδειχθεί μια συζητούμενη διάσκεψη μεταξύ των κρατών της ανατολικής Μεσογείου, όπου θα συμμετέχει και η ηγεσία των κατεχόμενων. Στην Ελλάδα έχει ξεκινήσει η ζύμωση για μια «λύση πακέτο» η οποία μάλιστα θα δρομολογηθεί υπό ΝΑΤΟϊκή ομπρέλα. Το άρθρο της γενικής διευθύντριας του ΕΛΙΑΜΕΠ στα Νέα στις 30 Νοεμβρίου, παρά τις λεκτικές ακροβασίες του και τα ερωτηματικά που συνόδευαν τα συμπεράσματα, διατυπώνει θέσεις οι οποίες συνιστούν τομή στην εξωτερική πολιτική της Ελλάδας και της Κύπρου, ενώ για τα δεινά της ρίχνουν την πέτρα του αναθέματος στην ένταξή της στους Κίνημα των Αδέσμευτων και όχι στην αμερικανική εξωτερική πολιτική και τις ραδιουργίες του Κίσινγκερ. «Αχ, αυτές οι χαμένες ευκαιρίες και οι ιστορικά λάθος αποφάσεις», γράφει η Μαρία Γαβουνέλη, ξαναγράφοντας την ιστορία της ΝΑΤΟϊκής ευθύνης πίσω από την εισβολή. Πιο χαρακτηριστική θέση είναι η πρόταση για μια «λύση – πακέτο», που αφήνει στην διπλωματική προ-ιστορία την πάγια θέση της Ελλάδας πώς οι μόνες διαφορές αφορούν την οριοθέτηση της ΑΟΖ και την υφαλοκρηπίδα. Η πρόταση του ΕΛΙΑΜΕΠ για μια συνολική λύση συμπίπτει πλήρως με τις θέσεις της Τουρκίας και την ευνοεί, πρώτα και κύρια επειδή υποβαθμίζει το Κυπριακό σε ελληνο-τουρκική διαφορά, ενώ είναι θέμα διεθνούς δικαίου.
Μια «λύση πακέτο» που θα δοθεί μάλιστα στο πλαίσιο μιας διεθνούς διάσκεψης με την συμμετοχή των κρατών της ανατολικής Μεσογείου θα αποδειχθεί θανάσιμη παγίδα για την Ελλάδα και την Κύπρο, δεδομένης πρώτο, της αναβαθμισμένης διπλωματικά θέσης της Τουρκίας, δεύτερο, της αμερικανικής επιδιαιτησίας η οποία έχει χίλιους λόγους να συγκρουστεί με την Τουρκία, αλλά όχι για τα μάτια της Ελλάδας και της Κύπρου και, τρίτο, λόγω του καθεστώτος ανάγκης και των προσδοκιών που θα δημιουργούν τα σχέδια συνεκμετάλλευσης. Ελληνική και Κυπριακή πολιτική ηγεσία έχει κατ’ επανάληψη αποδείξει ότι μπορεί να θυσιάσει τα πάντα στην προοπτική του κέρδους, ακόμη και του πιο αβέβαιου.
Το Ισραήλ θα μετατρέψει την Κύπρο σε θέατρο πολέμου
Τέλος, καλύτερα εσείς, οι φιλο-Ισραηλινοί στην Ελλάδα και την Κύπρο, να μην μιλάτε επειδή με την ενδοτικότητά σας έχετε συμφωνήσει σε τόσες πολλές και τέτοιας ποιότητας παραχωρήσεις προς το κράτος απαρτχάιντ του Ισραήλ ώστε είναι θέμα χρόνου να μετατρέψει τα κυπριακά χώματα σε ένα ακόμη ματωμένο θέατρο πολέμου!
Το άρθρο του Shay Gal που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Israel Hayem έπρεπε να σημάνει συναγερμό σε Ελλάδα και Κύπρο, να προκαλέσει την δημόσια αποδοκιμασία του και ένα μήνυμα στο Ισραήλ, που να καταλήγει στο τελεσίγραφο «μην τολμήσετε»! Ο συγγραφέας του άρθρου δεν είναι απλώς ένα ακόμη ακροδεξιό γραφικό ισραηλινό γεράκι. Οι απόψεις του είτε δικαιολογούν τα ισραηλινά εγκλήματα πολέμου («Γιατί το διεθνές δίκαιο δικαιολογεί τη στοχοποίηση των Αγιατολάδων του Ιράν», έγραφε σε ένα πρόσφατο άρθρο του) ή οδηγούν την εξτρεμιστική πολιτική του κράτους – απαρτχάιντ ένα βήμα πιο μπροστά («Η Τουρκία είναι το νέο Ιράν», ήταν ο τίτλος ενός άλλου). Στο πιο πρόσφατο πόνημά του προτείνει την επέμβαση ή τον βομβαρδισμό των κατερχόμενων της Κύπρου υποστηρίζοντας ότι έχει μετατραπεί σε βάση της Χαμάς και της δύναμης Κουντς του Ιράν. Γράφει λοιπόν ότι «δεν είναι ο ρόλος του Ισραήλ ή επιθυμία του να απελευθερώσει τη Βόρεια Κύπρο. Ωστόσο, αν η απειλή από αυτή την περιοχή φτάσει σε ένα κρίσιμο σημείο η στρατηγική θέση του Ισραήλ πρέπει να αλλάξει. Το Ισραήλ σε συντονισμό με την Ελλάδα και την Κύπρο πρέπει να προετοιμάσουν μια επιχείρηση έκτακτης ανάγκης για την απελευθέρωση του βορρά του νησιού. Μια τέτοια επιχείρηση θα εξουδετέρωνε τις τουρκικές ικανότητες ενίσχυσης από τη στεριά, θα διέλυε τα αντιαεροπορικά συστήματα στην Βόρεια Κύπρο, θα κατέστρεφε κέντρα πληροφοριών και διοίκησης και στο τέλος θα έδιωχνε τις τουρκικές δυνάμεις και θα επανάφερε τη διεθνώς αναγνωρισμένη κυπριακή κυριαρχία»! Ο σιωνιστής αναλυτής έχει βρει ακόμη και το όνομα της επιχείρησης: Οργή του Ποσειδώνα.
Το άρθρο αναφέρει πολύ καθαρά ότι το κίνητρο της εισβολής στα κατεχόμενα είναι η ασφάλεια του Ισραήλ, που υποτίθεται ότι κινδυνεύει από τη δράση ένοπλων οργανώσεων. Την τιμή της Ελλάδας και της Κύπρου την έσωσε, για μια ακόμη φορά, ο αειθαλής Σενέρ Λεβέντ. Σε άρθρο του στην εφημερίδα Πολίτης θύμισε ότι τα ίδια έλεγε και η Τουρκία στις αρχές του 1950. «Η Τουρκία η οποία δεν θεωρούσε εθνικό ζήτημα την Κύπρο μέχρι εκείνα τα χρόνια, άρχισε να τη θεωρεί “εθνική υπόθεση” με την παρότρυνση και της τουρκοκυπριακής ηγεσίας. Άλλωστε, ξέρετε τι συνέβη αργότερα. Υπόγεια οργάνωση. Προβοκάτσιες. Προκλήσεις. Και δολοφονίες. Θέλετε να ανακηρύξει την Κύπρο εθνική υπόθεση και το Ισραήλ τώρα; Πώς μπορεί να το κάνει; Μπορεί; Κάνει τα πάντα το κακομαθημένο παιδί της Αμερικής στη Μέση Ανατολή. Αν βλέπει ως απειλή για την ασφάλεια του Ισραήλ τον τουρκικό στρατό στην Κύπρο, δεν θα διστάσει να βομβαρδίσει και αυτό το νησί, όπως τη Γάζα. Βομβαρδίζει τη Συρία. Βομβαρδίζει τον Λίβανο. Βομβαρδίζει την Υεμένη. Βομβαρδίζει τη Γάζα. Τώρα είναι η σειρά της Κύπρου;»
Το Ισραήλ, μαζί με την Παλαιστίνη, τον Λίβανο και τμήματα της Αιγύπτου, της Συρίας, της Τουρκίας και του Ιράκ, εντάσσει και την Κύπρο στο μεγάλο Ισραήλ. Η οικονομική απόβαση των Ισραηλινών στην Κύπρο με την μαζική αγορά ακινήτων έχει αποτελέσει κατ’ επανάληψη θέμα δημόσιας αντιπαράθεσης, με τους πιο ρεαλιστές να επισημαίνουν ότι δημιουργούνται υλικά συμφέροντα που απειλούν την κυριαρχία και την ανεξαρτησία της Κύπρου.
Το άρθρο του Gal επαναλαμβάνει χιλιοειπωμένα ψέματα (ότι κινδυνεύει το Ισραήλ), βρίθει υποκρισίας (ότι νοιάζεται για την κυριαρχία της Κύπρου, ενώ το Ισραήλ έχει ακυρώσει την κυριαρχία της Παλαιστίνης, της Ιορδανίας, της Αιγύπτου, του Λιβάνου, της Συρίας και του Ιράν, κατέχοντας παράνομα εδάφη τους) και αποκρύπτει βασικές παραμέτρους (όπως οι οικονομικές σχέσεις που διατηρεί η Ισραηλινή ελίτ με τα κατεχόμενα της Κύπρου, αξιοποιώντας το νομικό κενό που καθιστά δυνατό το εν εξελίξει «οικονομικό θαύμα» με τα καζίνο, την πορνεία και τα ναρκωτικά να αποτελούν βιομηχανίες αιχμής). Παρέχει όμως μια βάση συνεργασίας στις εξαχρειωμένες ηγεσίες της Ελλάδας και της Κύπρου.
Στον αντίποδα αυτών των εμπρηστικών σχεδίων που θέλουν να δημιουργήσουν ένα ακόμη μέτωπο πολέμου-μοναδικό μέσο ύπαρξης του Ισραήλ, Αθήνα και Λευκωσία οφείλουν να καταγγείλουν και να αποκλείσουν οποιοδήποτε σχέδιο μετατροπής των κατεχομένων σε θέατρο πολέμου. Ακόμη και αν κάτι τέτοιο δικαιολογηθεί στο όνομα της απελευθέρωσής τους!
Τα ισραηλινά σχέδια επιβεβαιώνουν ότι μοναδική λύση για την Κύπρο είναι μια Κύπρος, ενιαία και ανεξάρτητη, έξω από ΕΕ και ΝΑΤΟ! Και υπογραμμίζουν ότι ειδικά για την Κύπρο, οι φιλο-σιωνιστές απολογητές της γενοκτονίας καλύτερα να μην λένε τίποτε. Κι αν κάτι πρέπει να κάνουν είναι άμεσα να αποστασιοποιηθούν από το κράτος – απαρτχάιντ του Ισραήλ για να σώσουν ό,τι προλαβαίνουν από το καταρρακωμένο κύρος της Κυπριακής Δημοκρατίας!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου