Του Κώστα Γιαννιώτη

(Το άρθρο γράφτηκε στις 5 Ιουνίου 2016)

Μπορεί να δυσκολεύεται να δομήσει και να εκφέρει μια ολοκληρωμένη πρόταση στα ελληνικά...

Μπορεί να αδυνατεί να σταθεί στα πόδια του, όταν βρίσκεται μπροστά στα αφεντικά τής ΕΕ και του ΔΝΤ, και σέρνεται καταπίνοντας αμάσητο ό,τι κι αν του σερβίρουν τα κοπρόσκυλα των «αγορών»...

Αλλά...

Όταν πρόκειται να σύρει σιδηροδέσμιο τον ελληνικό λαό στα πόδια της διεθνούς μαφίας...
Όταν πρόκειται να παραπλανήσει το μισθωτό, το συνταξιούχο, τον αγρότη, το μικρομεσαίο και τον κάθε πολίτη και να του αρπάξει τη μπουκιά από το στόμα για να την προσφέρει δώρο στα αφεντικά του...

Τότε αναδεικνύεται σε μέγα ρέκτη της πολιτικής αγυρτείας!!!

Η μέθοδος αντιστροφής των εννοιών, και της διαστροφής των λεγομένων έγιναν τρόπος έκφρασης και στάση ζωής για τον «κύριο» στον οποίον αναφέρομαι.

Κατάφερε, μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, να μεταλλαχθεί από… πεκινουά σε μπουλντόγκ της επικοινωνίας! Και όχι μόνο! Ταυτόχρονα απέκτησε θράσος και αναισχυντία, γιατί -βλέπεις- μαθήτευσε επιτυχώς κοντά στο μάγιστρο του πολιτικού χαμαιλεοντισμού! Τον Τσίπρα!

Κοντά του έμαθε να μεταλλάσσει και να παρουσιάζει:
Την απάτη και το δωσιλογισμό, σαν υπηρεσία προς την πατρίδα!
Την απογύμνωση του λαού από κάθε μέσο επιβίωσης, σαν πατριωτικό καθήκον!
Τις καρπαζιές και την ξεφτίλα που εισπράττει από τα αφεντικά του, σε επιτυχία (!) για την οποία πρέπει να τον χειροκροτήσουμε!
Την καταστολή των ΜΑΤ και των δακρυγόνων, σαν υποχρέωση υπεράσπισης της δημοκρατίας και του δημόσιου συμφέροντος!
Τη δύναμη και την αγωνιστικότητα του λαού, σαν… συναίνεση και αποδοχή της υποταγής, ώστε να «νομιμοποιείται» να ερμηνεύει το συντριπτικό ΟΧΙ του λαού σε ένα τεράστιο «ΝΑΙ»!!

Τελευταία απόπειρα ανανέωσης των «επιτυχιών» του, είναι οι δηλώσεις των τελευταίων ημερών! Δηλώσεις με τις οποίες επιχειρεί να εισέλθει σε ανώτερο επίπεδο πολιτικού παραχαράκτη, που πλησιάζει τα όρια του Γκαιμπελισμού!

Συγκεκριμένα δήλωσε πως… φοβάται ότι «μετά το καλοκαίρι θα δεχτούμε ισχυρές πιέσεις για τα εργασιακά» και γι’ αυτό «ζητά βοήθεια από τις συνδικαλιστικές οργανώσεις, ώστε να αντιμετωπιστούν αυτές οι πιέσεις»!!!

Με δυο γραμμές, όλες κι όλες, κατάφερε να στήσει τη βάση του σκηνικού πάνω στο οποίο θα βγει -αδιάντροπα και πάλι- να φιγουράρει το άλλοθί του για το επόμενο έγκλημά του!
Προσέξτε πόσο επιμελημένα έκανε αυτή τη δήλωση!

Λέει ότι… «φοβάται» -αφήνοντας να εννοηθεί ότι υποθέτει- τη στιγμή που όχι μόνο γνωρίζει πολύ καλά τις επερχόμενες απαιτήσεις των υαινών, αλλά έχει ήδη αποφασίσει και τη δική του αντίδραση, που δεν είναι άλλη από ένα δουλοπρεπές… «yes sir»!!
Καμώνεται πως τον πονάει μια τέτοια προοπτική και… «ζητά βοήθεια» για να την αποτρέψει! Από ποιους ζητά βοήθεια και γιατί;

Ζητά βοήθεια από τις παραδομένες και ξεπεσμένες στα μάτια όσων ακόμα είναι εργαζόμενοι -και ουσιαστικά ανύπαρκτες- συνδικαλιστικές οργανώσεις, με τη σιγουριά ότι… ούτε θέλουν, αλλά ούτε και μπορούν να προσφέρουν καμιά βοήθεια!

Το γνωρίζει. Ξέρει ότι η ανταπόκριση θα είναι η… ταφική σιωπή ή το πολύ-πολύ καμιά παρέλαση! Αλλά ακριβώς αυτό θέλει. Για να έχει την άνεση αύριο, που θα παραδώσει και το τελευταίο ιμάτιο αυτής της χώρας, να ισχυριστεί ότι αυτός πάλεψε, αλλά δεν είχε τη στήριξη της… κοινωνίας, τη στήριξη των πολιτών!!!

Έτσι, βαφτίζοντας τις ψευτο «συνδικαλιστικές οργανώσεις»… ως κοινωνία, θα αυτοαπαλλαγεί από το έγκλημα και θα τα φορτώσει όλα στην «αδιάφορη» και «παραδομένη» ελληνική κοινωνία. Δε θα του στοιχίσει, μάλιστα, και τίποτε να ισχυριστεί ότι αυτό ερμηνεύεται και σαν συναίνεση της κοινωνίας, στον τελικό αποκεφαλισμό της! Ξέρουν αυτοί…

Αυτός ο πολιτικός αγύρτης, ο μαθητάκος τής τσιπραίικης τεχνικής, θα πρέπει να βάλει καλά στο εγγλέζικο κεφάλι του ότι με τέτοια τερτίπια δεν πρόκειται να σώσει το λονδρέζικο τομάρι του, από τη θεομηνία της κοινωνίας, που θα βρει κι αυτόν και όλους τους ομοίους του! Πρώην και νυν.

Γιατί αυτή η κοινωνία εξέφρασε την άποψή της και τα «θέλω» της τον περασμένο Ιούλιο με το δημοψήφισμα! Τότε που πίστεψε ότι απευθυνόταν σε κυβέρνηση… παντελονάτων. Τότε που αυτή κοινωνία δε λύγισε, παρά το γεγονός ότι την αντιπάλεψαν θεοί και δαίμονες, για να την προδώσουν τελικά με τον πιο αισχρό τρόπο οι «επαναστάτες» του… καλσόν!

Αυτή η κοινωνία, ούτε παραδομένη είναι, ούτε συναινεί! Απλά καρτερά την ώρα!