Εδώ είναι Βαλκάνια, δεν είναι παίξε γέλασε ...

Του Ηλία Αλεξανδρή

Και να που ένα προδιαγεγραμμένο - με το στανιό - ΝΑΙ μπορεί να μετατραπεί σε ένα ηχηρότατο χαστούκι παγκόσμιας εμβέλειας που επαληθεύει τους στίχους του Νιόνιου στον Μπάλλο : «Εδώ είναι Βαλκάνια δεν είναι παίξε γέλασε ...»

Η εκκωφαντικών διαστάσεων αποχή άνω του 65% των ψηφοφόρων της ΠΓΔΜ στο χθεσινό δημοψήφισμα για την Συμφωνία των Πρεσπών, ακόμα κι αν παρακαμφθεί και αντιστραφεί με την χρήση των γνωστών «δημοκρατικών» διαδικασιών που ζήσαμε και στο δημοψήφισμα του 2015 στην Ελλάδα, αποτελεί την έμπρακτη και αδιάσειστη απόδειξη ότι ήταν όλες κάλπικες και εκ του πονηρού οι αφηγήσεις περί της εξεύρεσης κοινά αποδεκτής λύσης που θα οδηγήσει την εξομάλυνση των σχέσεων ανάμεσα στην Ελλάδα και τα Σκόπια και που δήθεν θα διασφαλίσει την ειρήνη στα Βαλκάνια.

Η τεραστίων διαστάσεων αποχή που οφείλεται κυρίως στους σλαβικής καταγωγής κατοίκους των Σκοπίων, αποτυπώνει και αναδεικνύει το εξαιρετικά επικίνδυνο έδαφος πάνω στο οποίο η ΕΕ και το ΝΑΤΟ -σε συνεργασία με τις κυβερνήσεις Ελλάδας και Σκοπίων- επιχειρούν να επιβάλουν μια αδιέξοδη λύση για να εξυπηρετήσουν τα γεωπολιτικά σχέδια επέκτασης και  επικράτησής τους στα Βαλκάνια.

Το ρήγμα ανάμεσα στους σλαβικής και αλβανικής καταγωγής κατοίκων της ΠΓΔΜ που αποτυπώθηκε στο χθεσινό δημοψήφισμα δεν είναι κάτι καινούριο. Είναι κάτι απολύτως φυσικό λόγω της ίδιας της τεχνητής δημιουργίας του κράτους των Σκοπίων. Το ίδιο «φυσική» είναι και η στάση της πλειοψηφίας του 65% των σλαβικής καταγωγής Σκοπιανών που απάντησαν χθες ότι δεν επιθυμούν καμία ανάμειξη ξένων δυνάμεων στην επίλυση του θέματος της ονομασίας τους.

Και τελικά φαίνεται πως δεν είναι μόνο κάποιοι ακραίοι που τα θέλουν όλα ή τίποτα στα Σκόπια, αλλά μια μεγάλη πλειοψηφεία που διαμορφώθηκε έπειτα από τόσες δεκαετίες που οι πολίτες γαλουχήθηκαν με τις θεωρίες περί «Μακεδονισμού», συνοδευόμενες από μεγαλοϊδεατικούς αλυτρωτισμούς σε βάρος της Ελλάδας, με αφηγήσεις περί «Μακεδονίας του Αιγαίου» και εθνικιστικές  μυθοπλασίες περί Μακεδονικού έθνους και γλώσσας.

Δυστυχώς αυτές ακριβώς τις εθνικιστικές μυθοπλασίες ενθάρρυναν και γιγάντωσαν οι υποχωρήσεις της ελληνικής «κυβέρνησης», που με τις παραχωρήσεις της στα ζητήματα αυτά αποποιήθηκε την ιστορική αλήθεια για την Μακεδονία και τους Μακεδόνες, το αδιαπραγμάτευτο δηλαδή δικαίωμα της Ελλάδας στην ιστορία και τον πολιτισμό της Μακεδονίας του Αλέξανδρου.

Για αυτό και όσες προσπάθειες και να έκανε ο -καθόλου μετριοπαθής- Ζάεφ για να πείσει ότι η συμφωνία των Πρεσπών στην οποία σύρθηκε από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ είναι μια νίκη για τους «Μακεδόνες» των Σκοπίων, τελικά αποδοκιμάστηκε μεγαλοπρεπώς στην ψηφοφορία της Κυριακής.

Γιατί πολύ απλά οι ακραίοι «Μακεδόνες» αποδεικνύεται ότι αποτελούν ή μπορούν να επηρεάσουν την μεγάλη πλειοψηφία στα Σκόπια. Μια πλειοψηφία που με την αποχή της κατέστησε σαφές ότι δεν επιθυμεί κανέναν γεωγραφικό προσδιορισμό στην ονομασία του κράτους, δεν δέχεται ότι πρέπει να απαλειφθούν οι αλυτρωτισμοί από το Σύνταγμα τους και σε καμία περίπτωση δεν δέχεται ότι αυτό μπορεί να συμβεί για να εξυπηρετηθούν οι σχεδιασμοί του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στα Βαλκάνια. 

Είναι αξιοσημείωτο  δε,  ότι έχουν αυτή την στάση, ενώ οι ίδιοι «χρωστούν» την ύπαρξη του κράτους τους, σε ανάλογους σχεδιασμούς της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, που με μια βάναυση και καθοριστική πολεμική επέμβαση οδήγησαν στην διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, σε έναν πρώτο κύκλο επαναχάραξης των συνόρων στα Βαλκάνια στον πρόσφατο ιστορικό χρόνο!

Αυτή η στάση που καταμετρήθηκε  στο έμμεσο ΟΧΙ του 65% της αποχής των Σκοπιανών από το δημοψήφισμα,  αποτελεί μια εντελώς ανεπιθύμητη εξέλιξη για την ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Γιατί όπως φαίνεται από τις πρώτες κιόλας επίσημες αντιδράσεις , υποχρεώνει αυτούς τους «δημοκράτες» να προχωρήσουν σε ένα ακόμα de facto πραξικόπημα, την ίδια ώρα που οι ίδιοι έχουν στρέψει διεθνώς την προσοχή των ΜΜΕ για το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, αναγάγοντάς το σχεδόν σε παγκόσμιο ζήτημα.

Όσοι  λοιπόν επί δεκαετίες εξέθρεψαν ή ανέχθηκαν το εθνικιστικό αφήγημα του «Μακεδονισμού» στα Σκόπια, και ήρθαν στην συνέχεια με μια δήθεν «δημοκρατική» διαδικασία  -όταν άλλαξαν οι σχεδιασμοί τους- να σύρουν τους  Τσίπρα και Ζάεφ στην απορριπτέα συμφωνία, φαίνεται ότι έπεσαν -έστω και για λίγο- στον λάκκο που έσκαβαν, τόσο όσο ώστε να λερώσουν τα ακριβοπληρωμένα  «δημοκρατικά» κοστούμια τους.

Γιατί όπως φαίνεται είναι τώρα έτοιμοι να αποδεχθούν ως «δημοκρατική» την ψήφο της μειοψηφίας του περίπου 35%,  αγνοώντας επιμελώς και επιδεικτικά την γιγάντια αποχή της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών της ΠΓΔΜ.

Αυτοί είναι οι ίδιοι που σχίζουν τα ιμάτια τους για την δημοκρατία στην Κριμαία, στην Συρία και σε άλλες αιματοβαμμένες περιοχές ενδιαφέροντός τους, διότι δήθεν θέλουν οι αποφάσεις να στηρίζονται στη βούληση των λαών που μπορούν να αποφασίζουν οι ίδιοι ελεύθεροι και ανεπηρέαστοι.

Ήταν ακριβώς αυτοί που εξαπέλυσαν και στήριξαν ανοικτά μια τεράστια εκστρατεία προπαγάνδας στην ΠΓΔΜ υπέρ του ΝΑΙ στο δημοψήφισμα της Κυριακής. Και γι’ αυτό γνωρίζουν πολύ καλά ότι η μη συμμετοχή του 65% των πολιτών δεν ήταν καθόλου μια αποχή αδιαφορίας, αλλά μια σαφής και βροντερή απόρριψη της συμφωνίας των Πρεσπών, των σχεδίων της ΕΕ, του ΝΑΤΟ αλλά και της πολιτικής στάσης των κυβερνήσεων Τσίπρα και Ζάεφ που προσπαθούν να την επιβάλλουν.

Με αυτά τα καταγεγραμμένα πλέον δεδομένα είναι μάλλον πιθανότερο, ότι ακόμα κι αν καταφέρουν να περάσουν την συμφωνία, αυτή δεν μπορεί να αποτελέσει μια βιώσιμη λύση ειρήνης και σταθερότητας στην περιοχή.

Γιατί όχι μόνο πρόκειται για μια «συμφωνία» που δεν βασίζεται στην λαϊκή βούληση και την αμοιβαία συνεννόηση των γειτονικών λαών, αλλά αντίθετα αποδοκιμάστηκε από  την πλειοψηφία των πολιτών της ΠΓΔΜ που απείχαν από το δημοψήφισμα .

Μ’ αυτό το αποτέλεσμα , κάθε προσπάθεια να υλοποιηθεί η συμφωνία  των Πρεσπών με πραξικοπηματικές έξωθεν παρεμβάσεις και διαδικασίες, ενάντια στην βούληση  των πολιτών της ΠΓΔΜ, είναι πολύ πιθανόν να αξιοποιηθεί από τις  πιο ακραίες φωνές  και τις πολιτικές δυνάμεις που στηρίζουν τον «Μακεδονικό» αλυτρωτισμό και εθνικισμό. Δυνάμεις οι οποίες είναι βέβαιο ότι θα προσπαθήσουν άμεσα και στο μέλλον να καπηλευθούν και να εξαργυρώσουν πολιτικά αυτό το ηχηρότατο «παρών» της αποχής στο δημοψήφισμα της 30ης Σεπτεμβρίου 2018.

Αυτούς τους κινδύνους είναι που αντιλαμβάνεται ή και διαισθάνεται σε ποσοστό πάνω από 70% ο ελληνικός λαός - που δεν ρωτήθηκε και αυτός όπως θα επέβαλε η δημοκρατία - και για αυτό απορρίπτει, δημοσκοπικά και έμπρακτα με την παρουσία του στα συλλαλητήρια, την χρήση του ιστορικού ονόματος της Μακεδονίας από τους κατοίκους των Σκοπίων.
Όχι επειδή είναι «εθνικιστής» λαός, ούτε γιατί διεκδικεί εδάφη από την «Μακεδονία» των Σκοπίων,  αλλά γιατί είναι ένας φιλειρηνικός λαός που αντιλαμβάνεται τους κινδύνους μιας μελλοντικής εμπόλεμης εμπλοκής στην οποία μπορεί να οδηγήσουν οι σχεδιασμοί του ΝΑΤΟ και της ΕΕ που επιμένουν να «αγνοούν» ότι: «Εδώ είναι Βαλκάνια, δεν είναι παίξε γέλασε ...».

Γι’ αυτό και δεν μπορεί κανείς δημοκράτης και πατριώτης να αισθάνεται δικαιωμένος από αυτό το αποτέλεσμα, ούτε μπορεί να πανηγυρίζει για όσα θα ακολουθήσουν με την έξωθεν και ελέω ΝΑΤΟ και ΕΕ προσπάθεια για εφαρμογή όσων προβλέπονται στη «συμφωνία».
Ακόμα δε περισσότερο δεν μπορεί ο κ. Καμμένος, που έχει καταπιεί «αμάσητα» όλα τα καταστροφικά μνημονιακά μέτρα ξεπουλήματος της πατρίδας μας, να πανηγυρίζει για την αποχή, λέγοντας ότι καθιστά τη συμφωνία άκυρη ενώ πολύ καλά γνωρίζει ότι κάτι τέτοιο δεν προβλέπεται στους όρους της «άκυρης» συμφωνίας που συνυπέγραψε και η «κυβέρνηση» που εξακολουθεί να στηρίζει!

Γίνεται πλέον ξεκάθαρο ότι η ειρηνική συνύπαρξη  δεν διασφαλίζεται μέσα από δημοψηφίσματα και έξωθεν επιβαλλόμενες συμφωνίες ερήμην των λαών, αλλά μπορεί μόνον να υπάρξει από λαούς κυρίαρχους και ανεξάρτητους, μέσα από την ισότιμη και αμοιβαία συνεργασία και με σεβασμό της εδαφικής ακεραιότητας, της διατήρησης των συνόρων, της ιστορίας, αλλά και της ιστορικής αλήθειας και ταυτότητάς τους.

Κάτι τέτοιο όμως δεν είναι δυνατόν να συμβεί με την χώρα μας να βρίσκεται στο καθεστώς ιδιότυπης - οικονομικοπολιτικής τουλάχιστον - κατοχής και με απώλεια της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας μέσω των μνημονίων και την εφαρμογή πολιτικών πλήρους εξάρτησης από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ.

Γι’ αυτό και δεν μπορεί να υπάρχει άλλη επιλογή για την ελληνική κοινωνία, εκτός από τον διαρκή οργανωμένο αγώνα για εθνική ανεξαρτησία και λαϊκή κυριαρχία. Για απεξάρτηση από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, νέο Σύνταγμα για την εγκαθίδρυση της Δημοκρατίας και χάραξη ανεξάρτητης εξωτερικής και οικονομικής πολιτικής από τον ίδιο τον λαό, με διαγραφή του τεχνητά διογκωμένου και άδικου χρέους, την εφαρμογή Σεισάχθειας και την κατάργηση όλων των δεσμεύσεων και μνημονιακών νόμων.

Και επιπλέον, αποκατάσταση Δικαιοσύνης που θα αποδώσει τις ευθύνες σε όλους όσοι μας οδήγησαν στην διαρκή οικονομική και κοινωνική εξαθλίωση και καταστροφή μας, και δεν διστάζουν πλέον να αποδέχονται και να εφαρμόζουν - κατ' εντολήν της ΕΕ και του ΝΑΤΟ- εθνικά επιζήμιες πολιτικές που μπορεί να οδηγήσουν σε αλλαγές συνόρων και αιματηρές περιπέτειες τους λαούς των Βαλκανίων.

Δρόμος ανοιχτός

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου