Jingle bells

0 Comments

Του Περικλή Δανόπουλου

Σκηνή έξω από το Hondos Center στην Ομόνοια. Δύο νεαρά κορίτσια και δυο αγόρια, ντυμένα ομοιόμορφα, γλυκύτατα και με πολύ όμορφες φωνές, τραγούδαγαν Χριστουγεννιάτικα τραγούδια και κάλαντα. Jingle bells, Santa Claus Is coming to town και τέτοια. Σε ένα διάλειμμα τους ρώτησα αν θα πουν τα αγαπημένα μου Ικαριώτικα και Χιώτικα κάλαντα. Τα παιδιά με κοίταξαν σαν εξωγήινο. Λογικό, δεν τα αδικώ….

Τα Χριστούγεννα, έχουν μετατραπεί εδώ και χρόνια σε μια γιορτή σαν σε γραμμή παραγωγής εορτών. Άγιος Βαλεντίνος, Black Friday, Χριστούγεννα…. Αμερικανιά που απευθύνεται σε χαζοχαρούμενους καταναλωτές, που τριγυρνάνε με τις ώρες, ταλαιπωρώντας κακοπληρωμένους υπαλλήλους, πάντα υπό τους ήχους της παραδοσιακής…. Δυτικής μας μουσικής.

Χριστούγεννα. Υποτιθέμενη γιορτή αγάπης. Μόνο που δεν διακρίνεις πια αυτή την αγάπη. Γιατί πολλοί άνθρωποι δεν θα τα γιορτάσουν, δεν θα πληρωθούν το δώρο, και αν το πάρουν δεν θα φτάσει. Γιατί πολλοί δεν θα μπουν καν στο κλίμα, δεν θα ακούσουν κάλαντα, ούτε τα Αμερικάνικα ούτε τα Ελληνικά, γιατί ποιος λέει τα κάλαντα σε άστεγους. Η αγάπη, δεν είναι πια αυτή που αποθέωσε η θρησκεία, η αγάπη για τον πλησίον. Αλλά η Θατσερική αγάπη, μόνο για τους πολύ δικούς μας και για τους υπόλοιπους »γαία πυρί μιχθήτω»…..

Χριστούγεννα η γιορτή της γκλαμουριάς, της δηθενιάς και των δημοσίων σχέσεων. Η γιορτή που στο προεδρικό μέγαρο καλούνται μουσουλμάνοι, που δεν γιορτάζουν φυσικά τα Χριστούγεννα, αλλά δεν καλούνται άστεγοι και άποροι, μην τύχει και βρωμίσουν τα σαλόνια…..

Τόση αγάπη πως αντέχεται.


Δρόμος ανοιχτός

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου