Η πρόταση που κατατέθηκε για το πλουσιότερο 1/10 του πλουσιότερου 1% των Αμερικανών, που όπως οι ίδιοι επισημαίνουν για πρώτη φορά στην ιστορία έχουν τόσο πλούτο όσο κατέχει το 90% της κοινωνίας, είναι πάρα πολύ απλή: Να τεθεί ένας φόρος 2% στα περιουσιακά στοιχεία άνω των 50 εκ. δολ. κι ένας επιπλέον φόρος 1% στις περιουσίες άνω του 1 δισ. Επομένως, περιουσίες ύψους 49,9 εκ. ευρώ δεν θίγονται καθόλου, ενώ αναμένεται να προκύψουν φορολογικά έσοδα της τάξης των 3 τρισ. δολ. για τα επόμενα 10 χρόνια.

Σοβαρά εκτεθειμένη ωστόσο αφήνει την πολιτική ηγεσία των ΗΠΑ, διαχρονικά, η αιτιολόγηση της ανάγκης αύξησης της φορολογίας τους. Οι έξι λόγοι που παραθέτουν αναδεικνύουν την υστέρηση των πολιτικών να αντιμετωπίσουν και να επιλύσουν χρόνια προβλήματα  της αμερικανικής κοινωνίας. Ή, με άλλα λόγια, αναδεικνύουν την αδυναμία των πολιτικών να σταθούν στο ύψος που απαιτείται, επιβάλλοντας τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα της κοινωνίας απέναντι στα κοντόφθαλμα συμφέροντα της οικονομικής ελίτ.

Ο πρώτος λόγος τον οποίο επικαλούνται σχετίζεται με την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής. Οι συγγραφείς της έκκλησης (με τον τελευταίο εκ των 19 να υπογράφει ως «Ανώνυμος» πυροδοτώντας τα πιο διαφορετικά σενάρια για την πραγματική του ταυτότητα) υποστηρίζουν ότι απαιτούνται επενδύσεις που θα επιταχύνουν την καινοτομία για τη μετάβαση σε ένα μέλλον χαμηλής κατανάλωσης άνθρακα.
Ο δεύτερος λόγος για τον οποίο επιβάλλεται η αυξημένη φορολόγησή των υπερπλουσίων σχετίζεται με την ανάγκη δημόσιων επενδύσεων. «Μεγαλύτερες δημόσιες επενδύσεις στην γηράσκουσα υποδομή της Αμερικής, την παιδική φροντίδα και την εκπαίδευση δε θα λύσει μόνο σημαντικά προβλήματα, αλλά θα αυξήσει επίσης την παραγωγικότητα μακροπρόθεσμα και θα προάγει διατηρήσιμη και μια γερά εδραιωμένη οικονομική μεγέθυνση».
Ο τρίτος λόγος είναι για να γίνει η Αμερική πιο …υγιής. «Επιπλέον πόροι χρειάζονται για τις μείζονες προκλήσεις δημόσιας υγείας  όπως τα καρδιαγγειακά νοσήματα που έχει γίνει ο μεγαλύτερος δολοφόνος του έθνους και τα υψηλά επίπεδα εθισμού στα οπιοειδή. Μεγάλα επίπεδα ανισοτήτων έχουν συνδεθεί με χαμηλά προσδόκιμα ζωής», γράφουν οι υπερπλούσιοι Αμερικάνοι. Και το εξηγούν: «Οι πλουσιότεροι Αμερικάνοι εκτιμάται ότι ζουν μέχρι και 15 χρόνια περισσότερο από τους φτωχότερους, ενώ όσοι ζουν σε μειονεκτικές κοινότητες είναι πιθανότερο να πεθάνουν πριν τα 75, ανεξάρτητα από το εισοδηματικό τους επίπεδο».

Ο προτεινόμενος φόρος είναι δίκαιος, συνεχίζουν οι 19 ζάμπλουτοι, προσθέτοντας ζητήματα δικαιοσύνης ως τον τέταρτο λόγο που επιβάλλει την υιοθέτηση του νόμου. Τα στοιχεία που παραθέτουν είναι συντριπτικά: «Το κορυφαίο 1/10 του 1% προβλέπεται να πληρώσει 3,2% του πλούτου του σε φόρους αυτό το χρόνο, όταν το 99% των νοικοκυριών θα πληρώσει το 7,2%. Αυτή η ανισότητα δημιουργεί δυσφορία κα κάνει δυσκολότερο για την αμερικανική εργατική τάξη να πετύχει την κοινωνική κινητικότητα… Διαχωρισμός και μη ικανοποίηση οξύνονται από την ανισότητα, οδηγώντας σε υψηλότερα επίπεδα τη δυσπιστία στους δημοκρατικούς θεσμούς – κι ακόμη χειρότερα».

Τέλος, η ανάγκη για το νέο φόρο δικαιολογείται επειδή θα ενδυναμώσει την ελευθερία και τη δημοκρατία κι επειδή είναι πατριωτικός.

Η αλήθεια είναι ότι η φορολογική ασυλία των υπερπλουσίων που θεωρείται δεδομένη τον τελευταίο μισό αιώνα, δεν ίσχυε ανέκαθεν. Με βάση μια αμερικανική έρευνα πριν φτάσει στο 32,4% ο συντελεστής με το οποίο φορολογείται το 0,01% των Αμερικανών, έτεινε στο 50%. Από το 1930 δε, όταν με το New Deal του Ρούζβελτ τέθηκαν για πρώτη φορά οι βάσεις του κράτους πρόνοιας, μέχρι το 1970, πριν δηλαδή την άνοδο του νεοφιλελευθερισμού, ο συντελεστής φορολογίας ξεκινούσε από 50% κι έφτανε ακόμη και το 75%! Από το 1951 δε ως το 1963 ο ανώτερος φορολογικός συντελεστής στις ΗΠΑ ήταν 91%!!! Γιατί να μην επανέλθει και σήμερα ανάλογη φορολογία για τους πλούσιους σε όλα τα κράτη;