Του Σταύρου Χριστακόπουλου
Από την αρχή της κρίσης το «Ποντίκι» επέμενε ότι το αποτύπωμά της στα εθνικά θέματα ίσως αποδεικνυόταν πολύ ισχυρό. Δεν χρειάστηκε πολύς χρόνος για να επιβεβαιωθούμε. Τώρα όλοι αντιλαμβάνονται ότι η ταυτόχρονη απειλή της Τουρκίας στην Κύπρο και το Αιγαίο είναι η πιο σοβαρή που έχει διατυπωθεί μετά την εισβολή στην Κύπρο το 1974. Ταυτοχρόνως η Ελλάδα βρίσκεται στη μέγγενη ενός μη διαχειρίσιμου μεταναστευτικού / προσφυγικού προβλήματος, το οποίο είναι άγνωστο αν θα «κλείσει» και πώς.
Ενδέχεται μάλιστα να λάβει ακόμη πιο επικίνδυνη διάσταση αν ολοκληρωθούν οι εκκαθαρίσεις στους τελευταίους αλλά πολυπληθείς τζιχαντιστικούς θυλάκους στη Συρία, με συνέπεια να επανακάμψουν στην Ευρώπη ακραίοι ισλαμιστές με άρτια στρατιωτική εκπαίδευση, ή αν ο Ερντογάν αποφασίσει τελικά να στείλει στα μέρη μας εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες, ανακατεμένους με τζιχαντιστές, όπως συχνά απειλεί.
Στην Αθήνα πολλοί εκτιμούν ότι ο Ερντογάν βρυχάται για να δοκιμάσει τα όρια όλων των παικτών στα μέτωπα που έχει ανοίξει: της Ελλάδας, της Κύπρου, των Ευρωπαίων, των Αμερικανών. Έτσι είναι, αλλά ας μην αυταπατώμεθα ότι μας δοκιμάζει για να περάσει την ώρα του ή για εσωτερικούς λόγους. Το μέγεθος της επιτυχίας ή της αποτυχίας του στη βόρεια Συρία ενδέχεται να παίξει σημαντικό ρόλο στον βαθμό και την ένταση με την οποία θα παίξει τα χαρτιά του στην Κύπρο, στο Καστελλόριζο και στο Αιγαίο.
Οι απολύτως ρεαλιστικοί κίνδυνοι απαιτούν μια συγκροτημένη διπλωματική και αμυντική αντιμετώπιση. Η Ελλάδα οφείλει να διαθέτει άμεσες και μεσοπρόθεσμες απαντήσεις σε πολύ πιεστικά ερωτήματα. Για να συμβεί αυτό χωρίς πολιτικές αναταράξεις, απαιτείται ένα μίνιμουμ συνεννόησης στο εσωτερικό. Κάποια μορφή της χιλιοτραγουδισμένης «συναίνεσης». Μόνο που για τα μεγάλα θέματα οι πολιτικοί μας ηγέτες δεν συνηθίζουν να συζητούν.
Το είδαμε με τον ΣΥΡΙΖΑ στο «Μακεδονικό», το οποίο χρησιμοποίησε για να διασπάσει τη Ν.Δ. και κατέληξε να τιμωρείται ο ίδιος στην κάλπη. Τώρα το βλέπουμε με τη Ν.Δ., η οποία κομπάζει ότι επιζητεί τη συναίνεση για το αν θα βγάζουν Έλληνα πρωθυπουργό η Αστόρια, το Μόντρεαλ και το Σίδνεϊ, αλλά καμιά σοβαρή πολιτική συζήτηση δεν γίνεται για την εθνική στρατηγική στα ελληνοτουρκικά και το μεταναστευτικό / προσφυγικό.
Εκτός αν η Ν.Δ. είναι αποφασισμένη να ακολουθήσει, όπως φαίνεται μέχρι στιγμής, το μονοπάτι του ΣΥΡΙΖΑ στο μεταναστευτικό και στην πολιτική προσαρμογής (άνευ ανταλλαγμάτων) στις αμερικανικές επιθυμίες και ο ΣΥΡΙΖΑ λογαριάζει ότι θα ακολουθήσει την παραπλανητική αντιπολιτευτική «γραμμή» της Ν.Δ. καταγγέλλοντας την πολιτική κατευνασμού που και ο ίδιος υπηρέτησε. Σε αυτό το ενδεχόμενο, πράγματι, δεν χρειάζεται καμιά συζήτηση: η... συναίνεση είναι δεδομένη.
Πηγή: ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου