Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Πληγή που δεν κλείνει αποδεικνύεται το θέμα της Καταλονίας για την Ισπανία, αναμένοντας κάθε φορά μια αφορμή για να ανοίξει. Κι αν η αφορμή είναι τόσο σοβαρή όπως συνέβη με την απόφαση των ισπανών δικαστών, τότε οδηγεί σε κλονισμό όλη την Ισπανία.

Ενδιαφέρον έχει ωστόσο ότι τίποτε δεν ήταν απρόβλεπτο, κανείς επομένως δεν δικαιούται να προσποιείται ότι έπεσε από τα σύννεφα. Όταν επισκέφθηκε την Μαδρίτη τον Σεπτέμβριο ο ηγέτης της Καταλονίας Κουίμ Τόρα είχε προειδοποιήσει πώς μια τυχόν αυστηρή ποινή απέναντι στους 12 Καταλανούς πολιτικούς – οπαδούς της ανεξαρτησίας θα οδηγούσε την οργή στα ύψη. Είχε μάλιστα προειδοποιήσει ότι στην Βαρκελώνη θα επαναληφθεί ότι συνέβη πρόσφατα στο Χονγκ Κονγκ που οι διαδηλωτές κατέλαβαν το αεροδρόμιο. Όπερ και εγένετο…

Η απόφαση των ισπανών δικαστών για το σκληρό κατεστημένο της Μαδρίτης κρίθηκε από ήπια έως συμβιβαστική επειδή απέρριψε την κατηγορία της εξέγερσης που επισείει ποινή φυλάκισης 25 χρόνια. Έκρινε τους 9 πολιτικούς ένοχους ωστόσο για «στάση» και κακοδιαχείριση δημόσιων πόρων, θεωρώντας ότι το δημοψήφισμα του Σεπτεμβρίου του 2017 διεξήχθη με κονδύλια που είχαν άλλο σκοπό, ενώ άλλους 3 τους έκρινε ένοχους για απειθαρχία. Οι ποινές με τις οποίες καταδικάστηκαν οι 9, οι οποίοι παραμένουν  προφυλακισμένοι τα τελευταία 2 χρόνια, ξεκινούν από 9 και φτάνουν τα 13 χρόνια.

Η ανακοίνωση της ποινής άνοιξε τον ασκό του Αιόλου ξαναβγάζοντας τους Καταλανούς στο δρόμο και το …αεροδρόμιο της πόλης. Περισσότερες από 100 πτήσεις ακυρώθηκαν, ενώ ένα σύνθημα που γράφτηκε σε μια τζαμαρία του θα κέρδιζε το θαυμασμό και του πιο ευφάνταστου διαφημιστή: «εσείς που χάνεται την πτήση σας σκεφτείτε κι εμάς που χάνουμε την ελευθερία μας»… Οι διαμαρτυρίες στην Καταλονία (που μετά το δημοψήφισμα του 2017 διοικείται κατ’ ευθείαν από την Μαδρίτη) συνεχίστηκαν όλη την εβδομάδα ενώ το κάλεσμα σε γενική απεργία για την Παρασκευή 18 Οκτωβρίου προμηνύει ότι οι διαδηλώσεις δεν πρόκειται να κοπάσουν εύκολα…

Η Μαδρίτη παρόλα αυτά εμφανίζεται ακόμη και τώρα ανίκανη να εξάγει τα αναγκαία συμπεράσματα από την σκληρή γραμμή που ακολουθεί και συνεχίζει να ρίχνει λάδι στη φωτιά• είτε μέσω των κατασταλτικών δυνάμεων που κάνουν επίδειξη πυγμής στους δρόμους της Βαρκελώνης και άλλων μεγάλων πόλεων, είτε δια της δικαστικής οδού, παραγγέλνοντας δικαστική έρευνα για να εξακριβώσει αν πίσω από την οργάνωση Δημοκρατικό Τσουνάμι που κάλεσε τον κόσμο στο αεροδρόμιο κρύβονται Καταλανοί πολιτικοί… Ακόμη κι αυτό το γεγονός ωστόσο έπρεπε να την προβληματίσει.

Η ευκολία με την οποία η σκυτάλη της οργάνωσης των διαδηλώσεων πέρασε από την Assamblea Nacional Cultural και την Omnium Cultural σε μια νεοεμφανιζόμενη οργάνωση δείχνει ότι όσο φορές κι αν πυροβολήσει κάποιος  τον αγγελιοφόρο, όσα χρόνια φυλακή κι αν καταδικάσει τους πρωτεργάτες ενός κινήματος, οι ιδέες του είναι που συνεπαίρνουν και εξεγείρουν τον κόσμο κι όχι οι φορείς τους… Προς επίρρωση ότι ακόμη κι η εθελοντική εξορία του καταλανού ηγέτη Κάρλες Πουγκντεμόν ο οποίος έφυγε από την Βαρκελώνη για να γλυτώσει τη σύλληψη και τη φυλακή και ζει στο Βέλγιο. Οι ιδέες του, όπως συμβαίνει πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις, έμειναν πίσω…

Η αναζωπύρωση του κινήματος για την ανεξαρτησία της Καταλονίας, πριν καν σβήσει το μελάνι όσων σχολιαστών ζητωκραύγαζαν από τη Μαδρίτη για τη χαμηλή συγκριτικά με άλλες χρονιές συμμετοχή των Καταλανών στις διαδηλώσεις (600.000 έναντι 2 εκ.) με αφορμή την επέτειο της εθνικής τους ανεξαρτησίας, θα έχει σοβαρές επιπτώσεις στις εθνικές εκλογές που θα διεξαχθούν στις 10 Νοεμβρίου. Είναι οι τέταρτες εκλογές που διεξάγονται σε 4 χρόνια! Αφορμή για την πρόσφατη πολιτική κρίση στάθηκε η αδυναμία του πρωθυπουργού, σοσιαλιστή ηγέτη Πέδρο Σάντσες να εξασφαλίσει την αναγκαία πλειοψηφία στη Βουλή τον Φεβρουάριο, που θα του επέτρεπε την έγκριση του προϋπολογισμού. Στις εκλογές του Απριλίου ωστόσο κέρδισε 123 έδρες (από 85), ενώ το δεξιό Λαϊκό Κόμμα καταποντίστηκε κερδίζοντας 66 έδρες (από 135). Περισσότερες δηλαδή έχασε (69 συγκεκριμένα) παρά κέρδισε…

Η ουσία ωστόσο είναι πώς παρά την άνοδό του δεν κατάφερε πάλι να σχηματίσει κυβέρνηση συμμαχίας (με τους Podemos όπως επεδίωξε) που θα του επέτρεπε να κυβερνήσει. Το παζλ δυσκολεύει τόσο με αριθμητικούς όρους όσο και με αμιγώς πολιτικούς, εξ αιτίας της εισόδου στη Βουλή του ακροδεξιού αντιμεταναστευτικού κόμματος Vox, που κέρδισε το 10,3% των ψήφων και κινείται στη γραμμή του ιταλού Σαλβίνι και του ούγγρου Όρμπαν.

Η Ισπανική Δεξιά (από τις πιο μαύρες πανευρωπαϊκά) κάνει τη δική της αντεπίθεση στο αίτημα της ανεξαρτητοποίησης πιέζοντας τον Σάντσες να δεσμευτεί από τώρα πώς αν εκλεγεί πρωθυπουργός δε θα κάνει χρήση του δικαιώματος που διαθέτει να χορηγήσει αμνηστία στον κάθε Καταλανό ηγέτη ξεχωριστά και με αυτό τον τρόπο να εκτονώσει την κρίση. Οι ελπίδες έτσι για μια εκτόνωση της κρίσης, την επομένη έστω των εκλογών, εξανεμίζονται…