Του Περικλη Δανόπουλου

Το "Μένουμε Ευρώπη", όπως αυτό ακούστηκε το καλοκαίρι του 15, έμοιαζε σαν μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Ακόμα αποτελούσε και ένα ψευδεπίγραφο ρεαλισμό, κάτι σαν κακέκτυπο της realpolitik, αλλά κάπου εδραζόταν.

Το κυρίαρχο αφήγημα έλεγε δυο πράγματα, αφ' ενός μεν ότι το Ελληνικό πολιτικό προσωπικό, ήταν διεφθαρμένο και αυτό έφερε την μεγάλη ευθύνη για τον κατήφορο της χώρας, άρα καλύτερα να επιβλέπουν ή και να κυβερνούν ακόμα οι "ξένοι".

Αφ' εταίρου δε, ότι η Ευρώπη είναι μια μεγάλη οικογένεια, που θα φροντίσει για τα μέλη της, ακόμα και τα άτακτα όπως η Ελλάδα. Σε ότι αφορά το πρώτο, οι ίδιοι που κατηγορούσαν το διεφθαρμένο πολιτικό προσωπικό, οι ίδιοι έσπευδαν να το υπερψηφίσουν πρώτοι πρώτοι. Και ως προς το δεύτερο, η ''μεγάλη οικογένεια'', είχε φροντίσει να διαλύσει την πρωτογενή παραγωγή της χώρας, καθιστώντας την εξαρτώμενη από αυτάρκη. Αλλά αυτά τότε ήταν ψιλά γράμματα.

Αν όμως τότε, όλη η προπαγάνδα σχετικά με την ''Αγία Ευρωπαϊκή Κοινότητα'' έπιανε τόπο, αν η ''γκλαμουριά'' του Ευρωπαϊκού θάμπωνε και έκανε πολύ κόσμο να ξεχάσει τα μνημόνια, αν η αίσθηση της ενοχής για όσα φρικτά κάναμε σαν λαός ( ; ) απέναντι στους κακόμοιρους τους υπόλοιπους λαούς που πλήρωναν τα δικά μας σπασμένα, μας καθήλωνε, αν όλα αυτά είχαν μια βάση, έστω και πάνω σε κινούμενη άμμο, σήμερα τι υπάρχει;

Φυσικά όλα αυτά τα χρόνια, το τι συμβαίνει σε αυτό το αντιδημοκρατικό υπερεθνικό μόρφωμα, ήταν ορατό, απλά φρόντιζαν τόσο ο Ελληνικός βολονταρισμός όσο και τα μέσα, να κρύβουν. Φρόντιζαν να εξωραϊσουν την εικόνα των καυμένων των Ευρωπαίων αξιωματούχων, που για το καλό μας μας φόρτωναν νέα βάρη, που για το καλό των Άγγλων σαμποτάριζαν το Brexit, που για το καλό των Ιταλών υπονόμευαν τον ''αντάρτη'' Σαλβίνι.

Και ήρθε ένα γεγονός φαινομενικά άσχετο, ένας ιός εισαγόμενος, χωρίς δασμούς και τέλη, για να αποκαλύψει το πρόσωπο του τέρατος. H Ευρωπαϊκή αλληλεγγύη, αυτό το ανύπαρκτο στην πράξη ιδεώδες, διαλύθηκε εις τα εξ ων συνετέθη. Η Γερμανία, έδειξε με κάθε τρόπο ποιός κάνει κουμάντο και κατάφερε, να γίνει πιο μισητή ακόμα και από την χώρα που προκάλεσε δυο καταστροφικούς πολέμους.

Στην Ελλάδα καταλάβαμε, ακόμα και οι πιο αφελείς, ρομαντικοί ή απλά πείσμωνες, ότι όλες οι κοινωνικές δομές της χώρας, έγιναν βορά στην μνημονιακή υποταγή και το δημοσιονομικό σύμφωνο. Και ω τι σύμπτωσις, ο άνθρωπος που πρωταγωνίστησε στην διάλυση του δημοσίου συστήματος υγείας, ανταγωνιζόμενος την τρόϊκα , μιλά σήμερα για τη τύχη της Ελλάδας να βρίσκεται αυτή την στιγμή στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Αν κάποιοι δεν κατανοούν ότι το ''μένουμε Ευρώπη'', ισοδυναμεί με το μένουμε χωρίς υγεία, παιδεία , κατοικία, ας φροντίσουμε οι υπόλοιποι να τους συνεφέρουμε