Του Περικλή Δανόπουλου

Και μ'αυτά και μ'αυτά, επιστρέφουμε σιγά σιγά στην ''κανονικότητα''. Μπορούμε να κυκλοφορούμε πιο ελεύθερα, χωρίς τον φόβο ότι ξεχάσαμε να γράψουμε σε χαρτί που πάμε και τι κάνουμε. Βέβαια το άγρυπνο μάτι του νόμου, μας παρακολουθεί, αλλά τι να κάνουμε.

Έχουμε άλλο αέρα πια. Μπορούμε να επιστρέψουμε στις αυταπάτες μας. Αυταπάτες αλλά φιλτραρισμένες με λογική, διότι ανήκουμε και στο μέτωπο της λογικής, μην ξεχνιόμαστε.

Μπορούμε σιγά σιγά εκτός από το διαδίκτυο, να συναντιόμαστε με ανθρώπους και να συζητάμε ελεύθερα. Με χαλαρά περιοριστικά μέτρα, έχουμε την δυνατότητα να συζητήσουμε για όλα όσα έγιναν , για όλα όσα θα γίνουν... ερήμην μας φυσικά.

Μπορούμε ακόμα να μιλήσουμε για τις πιθανολογούμενες εκλογές, να επιχειρηματολογήσουμε, να τσακωθούμε, να υπερασπιστούμε αυτούς που θεωρούμε κατάλληλους. Κατάλληλους γιατί οι ''δικοί μας'', μας χαϊδεύουν καλύτερα τα αυτιά, μας εξαπατούν καλύτερα και όπως να το κάνουμε ''Ο Ιούδας φιλούσε υπέροχα''.

Έχουμε την δυνατότητα να σκεφτούμε ελεύθερα, ποιός είναι ο καλύτερος διευθυντής και οι καλύτεροι δεσμοφύλακες σε αυτή την φυλακή που ζούμε. Ποιοί είναι αυτοί που βαφτίζουν ωραιότερα, τα αυτονόητα σε succes stories , ποιοί είναι αυτοί που πουλάνε καλύτερα ''προστασία'' στον λαό, λες και είμαστε πόρνες και αυτοί νταβατζήδες.

Κανονικότητα λοιπόν, τι άλλο να αποζητήσουμε; Μπορεί τα μισά μαγαζιά, να μην ξανάνοιξαν μετά την καραντίνα και πάρα πολλά ακόμα να μην ανοίξουν πια, μπορεί ελεύθεροι επαγγελματίες να κλαίνε την μοίρα τους, μπορεί δημόσιοι και ιδιωτικοί υπάλληλοι να περιμένουν την σειρά τους για να μπουν στην γκιλοτίνα της μείωσης μισθών, μπορεί η ανεργία να διπλασιαστεί....

Όμως τι σημασία έχουν όλα αυτά, όταν το κράτος μας, μας προσέχει; Αφού έχουμε μια στιβαρή κυβέρνηση, μια σοβαρή αντιπολίτευση, αφού ζούμε προστατευμένοι, μέσα στον Ευρωπαϊκό αμνιακό σάκο, αφού έχουμε την σιγουριά του κοινού ισχυρού νομίσματος...σε λεπτομέρειες θα κολλάμε;

Και η ζωή επιστρέφει στην κανονικότητα. Εκεί όπου τα πάντα ζυγίζονται στο τώρα, Τόσοι νεκροί... τώρα, τόση η ύφεση... τώρα, τόση η ανεργία... τώρα. Για μετά, βλέπουμε.

Στο διαδίκτυο μειώθηκαν τα παπαγαλάκια του Συριζα και της ψευτοαριστερής απάτης. Τώρα γεμίσαμε υποστηρικτές του κυβερνητικού έργου, που κανένα ενδιαφέρον δεν έχουν για τα παραπάνω. Γεμίσαμε λογικούς, γεμίσαμε δημοκράτες.

Καλόπαιδα, μην σκοτώνεστε, ξέρουμε. Στο χωριό μου όλους εσάς δεν σας λένε δημοκράτες αλλά ... νεοδημοκράτες...