Τα εκλογικά μαθηματικά και η δικτατορία της μειοψηφίας ...


Του Περικλή Δανόπουλου

Τα μαθηματικά είναι μια ψυχρή και κυνική επιστήμη, χωρίς συναισθηματισμούς. Για την Ελλάδα είναι απόλυτα ενδεικτικά.

Το 20% πάνω κάτω του πληθυσμού εκλέγει κυβέρνηση. Ένα 15% περίπου πηγαίνει στην μείζονα αντιπολίτευση. Ας δεχθούμε ότι το ποσοστό αυτό μπορεί να φτάσει και το 40%, αθροιζομένων των ποσοστών και για κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση. Από αυτό το ποσοστό, το 50%, είναι ψήφοι λόγω αγκυλωτικής πίστης στα μεγάλα κόμματα, ψήφος παραδοσιακή, ψήφος οικογενειακής παράδοσης, ψήφος λόγω ανυπαρξίας εναλλακτικών, ψήφος ανοχής.

Το υπόλοιπο ποσοστό είναι όλοι αυτοί που έχουν εξαρτήσεις και διαπλοκές με την κυβέρνηση ή την αντιπολίτευση, που έχουν γνωριμίες και πιστεύουν ότι είναι δυνητικοί "προσεχώς βολεμένοι" και όσοι αποτελούν τον κομματικό στρατό.

Επομένως ένα 20% του λαού, επιβάλλεται στο υπόλοιπο 80%. Ένα 20% δέχεται και στηρίζει κάθε πολιτική απόφαση της κυβέρνησης, ένα 20% επιβάλει την θέληση του, συνασπίζεται σε εποχές απρόοπτων συνθηκών αλλά και σε κανονικές εποχές με την εξουσία, αδιαφορώντας αν οι επιλογές της εξουσίας είναι βλαπτικές για το σύνολο του λαού.

Μιλάμε επομένως για καθαρή δικτατορία της μειοψηφίας επί της πλειοψηφίας. Και φυσικά αυτή δεν έρχεται μόνη της. Απαιτείται η απραξία, η αδράνεια και η ουσιαστική αποστράτευση του υπόλοιπου λαού.

Είναι πλέον καθαρά θέμα οπτικής για κάθε πολίτη, να κατανοήσει ότι δεν είναι δυνατόν να τρέχει ασθμαίνων πίσω από μειοψηφίες , αφού αυτές οι μειοψηφίες μόνο το δικό τους ποσοστό εξυπηρετούν. 

Και είναι επομένως όσο περνάει ο καιρός, τόσο μεγαλύτερη η ευθύνη του, απέναντι στον εαυτό του και στους συμπολίτες του.

Όχι με την έννοια της "ατομική ευθύνης" που δίνουν εξουσία και παπαγαλάκια στον λαό, ακριβώς για να μεταθέσουν τις δικές τους ευθύνες. Και αν επομένως δεν υπάρχουν ορατές και ρεαλιστικές λύσεις, τότε οφείλει ο πολίτης να αρχίσει να τις αναζητά, αλλά τοποθετώντας και τον εαυτό του στο κάδρο με την ιδιότητα του ενεργού και συμμετοχικού, και όχι πια να ψάχνει και πάλι για την "λιγότερο κακή ανάθεση".

Είναι αυτό που λένε "όταν δεν πάει ο Μωάμεθ στο βουνό, πάει το βουνό στον Μωάμεθ" ...


Δρόμος ανοιχτός

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου