Του Θέμη Τζήμα
Μόνο δύο λέξεις: “υπουργείο σκοταδισμού”. Αυτό είναι το πραγματικό όνομα του υπουργείου παιδείας και θρησκευμάτων. Ποτέ μετά την ίδρυση του νέου ελληνικού κράτους, όταν και το ζήτημα ίδρυσης πανεπιστημίου τέθηκε ως βασικό ζητούμενο (στην πραγματικότητα, πριν ακόμα την επίσημη ίδρυση του κράτους) δεν εξαπολύθηκε τέτοια επίθεση εναντίον των ελληνικών πανεπιστημίων. Ούτε επί χούντας για να είμαστε ακριβείς δεν συνέβησαν αυτά που δρομολογεί η παρούσα κυβέρνηση. Δεν πρόκειται περί επίθεσης στη φοιτητική αριστερά ή σε ένα πιο αγωνιστικό μέρος της αλλά στο ίδιο το πανεπιστήμιο ως τέτοιο και σε βασικές συνταγματικές προβλέψεις.
Μετά τα αστυνομικά τμήματα μέσα στα πανεπιστήμια (μέτρο που δεν εφαρμόζεται, όπως γράψαμε, σχεδόν πουθενά στον κόσμο και επισήμως δεν υπήρχε ούτε επί χούντας), μετά τη συμμετοχή αποφοίτων ΙΕΚ σε κατατακτήριες σαν να πρόκειται για αποφοίτους ΑΕΙ (κατά παράβαση του άρθρου 16 του Συντάγματος), μετά την πρόταση για επιβολή ποινολογίου στους φοιτητές από το υπουργείο (κατά παράβαση του αυτοδιοίκητου των πανεπιστημίων), μετά τον περιορισμό των εισακτέων στα ΑΕΙ (προκειμένου με το στανιό να αποκτήσουν πελατεία οι ιδιοκτήτες των ΙΕΚ και φίλοι των υπουργών της ΝΔ) έχουμε και προσθέτουμε τα εξής: πρώτον, κλείσιμο τμημάτων ΑΕΙ προκειμένου να “εξορθολογιστεί” ο χάρτης των ΑΕΙ της χώρας.
Κάπως έτσι, την ίδια στιγμή που κάθε ΙΕΚ θα βγάζει δικηγόρους και μηχανικούς (το πρώτο εν μέρει γίνεται ήδη) θα έχουμε λιγότερα αντίστοιχα πανεπιστημιακά τμήματα. Θαυμάστε (εξ)ορθολογισμό: θέλουμε περισσοτέρους επαγγελματίες σε κλάδους που βρίσκονται ούτως ή άλλως σε κρίση, λόγω μείωσης ύλης και αμοιβών, όχι όμως από πανεπιστήμια αλλά από ιδιωτικά κολλέγια της πλάκας.
Το δεύτερο, είναι η (κατά παράβαση της ελευθερίας του συνεταιρίζεσθαι που κατοχυρώνεται στο σύνταγμα και της ανεξαρτησίας των σωματείωνΙ επιβολή ενιαίου ψηφοδελτίου σε όλους τους φοιτητικούς συλλόγους. Ο στόχος του υπουργείου δεν είναι απλώς να εξαφανίσει την φοιτητική αριστερά: είναι να μην υπάρχει οργανωμένο φοιτητικό κίνημα σε καμία του εκδοχή, ούτε καν με την ΔΑΠ κυρίαρχη.
Όσο πιο απολιτικό και πειθήνιο χυλό, όσο πιο ανταγωνιστικούς καριερίστες παράγει αυτό το υβρίδιο ΙΕΚ και ΑΕΙ που σχεδιάζει η κυβέρνηση, τόσο πιο πολύ αγαλλιάζει το υπουργείο σκοταδισμού και η εκλεκτή του «Σωτήρα» και της «Ζωής», που παριστάνει την υπουργό Παιδείας.
Το τρίτο στοιχείο είναι το γεγονός ότι για πρώτη φορά στα χρονικά του ελληνικού κράτους, τα πανεπιστήμια μένουν κλειστά και έρημα, εδώ και έναν κοντά έναν ολόκληρο χρόνο. Πέρα από ανοησίες περί του ότι η εξ αποστάσεως διδασκαλία μπορεί να υποκαταστήσει την δια ζώσης (το οποίο μόνο οι άσχετοι και οι ψεύτες μπορεί να υποστηρίζουν πλέον) και περί του ότι ότι στα λεωφορεία και στα γυμνάσια δεν κολλάει αλλά στα ΑΕΙ κολλάει, καθίσταται προφανές γιατί τα πανεπιστήμια μένουν κλειστά, ενώ θα μπορούσαν πολύ αποτελεσματικά να λειτουργούν με μεικτό τρόπο, όπως για παράδειγμα για έως 50 άτομα δια ζώσης και σε μεγαλύτερο αριθμό με εξ αποστάσεως διδασκαλία: το υπουργείο σκοταδισμού δεν θέλει να τα ανοίξει, αφενός γιατί φοβάται τις αντιδράσεις όλης της ακαδημαϊκής κοινότητας και αφετέρου επειδή μέσα σε ένα γενικό αντινεολαιίστικο μένος θέλει να φέρει τα πανεπιστήμια, σε ένα επίπεδο λίγο πάνω από τα ΙΕΚ- αργότερα και λίγο κάτω.
Οι γόνοι των πλουσίων οικογενειών θα σπουδάζουν στις «έδρες» κύρους, του εξωτερικού, ενώ οι υπόλοιποι θα μοιράζονται μεταξύ υποβαθμισμένων ΑΕΙ και ΙΕΚ, προκειμένου έπειτα να πέσουν στην χαβούζα της αγοράς εργασίας εν Ελλάδι.
Η κυβέρνηση δεν πολεμά (όπως προηγούμενες αλλά και η χούντα) το αγωνιστικό μέρος των φοιτητών. Αυτό βρίσκεται σε ύπνωση άλλωστε εδώ και αρκετά πια χρόνια. Δεν δίνει δεκάρα για τους ηλιθίους του ψευτο-(αντι-)εξουσιαστικού χώρου, που της στρώνουν το χαλί. Πολεμά το δημόσιο πανεπιστήμιο, το όνειρο της ελληνικής κοινωνίας και της ελληνικής οικογένειας από ιδρύσεως του νέου ελληνικού κράτους.
Θέλει δυσφημίζοντάς το και απαξιώνοντάς το, να το αντικαταστήσει από ιδιωτικές κατά βάση μονάδες, παραγωγής κοινωνικά ηλιθίων, φτηνών επαγγελματιών, στο πλαίσιο της οικονομίας των γκαρσονιών της Ευρώπης, αργότερα ίσως και των γειτόνων μας από την Ανατολή.
Για όσους ερωτευτήκαμε το πανεπιστήμιο ως χώρο ελευθερίας, μάθησης και κοινωνικοποίησης και για όσους αυτό το πανεπιστήμιο (και όχι οι αγορασμένες θέσεις λόγω ονόματος ή και χρημάτων) μας σπούδασε και μας εξέλιξε προσωπικά και κοινωνικά, αυτή είναι η μεγάλη μάχη: η μάχη για την ύπαρξη δημοσίου πανεπιστημίου ως τέτοιου.
Πρέπει να κατανοήσουμε ότι δεν πρόκειται για τις «συνήθεις» δεξιές εμμονές εναντίον των φοιτητικών κινητοποιήσεων, του ασύλου, της δημοκρατικής συνδιοίκησης και υπέρ της συντηρητικής αυθεντίας. Μιλάμε για μια επίθεση στο πανεπιστήμιο συνολικά, ως ανοιχτού, προσβάσιμου στο λαό, θεσμού και σημείου αναφοράς για τη μόρφωση και την κοινωνικοποίηση της νέας γενιάς.
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, τα πανεπιστήμια πρέπει να ανοίξουν με πρωτοβουλίες πίεσης των φοιτητικών συλλόγων και της ακαδημαϊκής κοινότητας και να αποτελέσουν εστίες αγώνα μαζί με τους επαγγελματικούς και επιστημονικούς συλλόγους. Όχι μέσα σε στενά πλαίσια επαναστατικής γυμναστικής, ούτε με μεθόδους και με θέσεις που απομακρύνουν την κοινωνία. Είναι επίσης σημαντικό να δοθεί η μάχη για την διεξαγωγή φοιτητικών εκλογών φέτος και να απομονωθούν όλοι εκείνοι που λειτουργούν προβοκατόρικα. Τέλος πρέπει να διαμορφώσουμε νέες συλλογικότητες, κατηγοριών μελών της ακαδημαϊκής κοινότητας που υποεκπροσωπούνται παρότι διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο μέσα στα πανεπιστήμια. Πρέπει να αναλάβουμε πρωτοβουλίες, με διάρκεια, που θα εκπλήξουν δυσάρεστα την κυβέρνηση, συνδυάζοντας αγώνα και μάθηση και σκορπίζοντας ελπίδα στην ελληνική κοινωνία. Πρέπει να γίνουμε ένα με όλους όσοι δοκιμάζονται από τη διαχείριση της πανδημίας και της οικονομικής κρίσης. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη και το υπουργείο σκοταδισμού πρέπει να ηττηθούν.
ΥΓ. Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, ήταν αναμενόμενο να έρθει άλλη μια απαγόρευση συναθροίσεων «καθ’ άπασαν την επικράτεια». Δεν είναι χούντα. Είναι μια διαρκής κατάσταση έκτακτης ανάγκης, στοχευμένη σε όσους αποπειρώνται να διεκδικήσουν οτιδήποτε σε κοινωνικό επίπεδο. Στους δρόμους μπορούμε να συνωστιζόμαστε ελεύθερα αρκεί να μην πρόκειται για πορείες. Ας ελπίσουμε το φοιτητικό κίνημα να οργανώσει μερικές δεκάδες συγκεντρώσεις των 90 ατόμων.
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου