Για τη σημερινή απεργία και τη σημασία της συμμετοχής

 

Του Κώστα Τσουκαλά 

Το νομοσχέδιο που βρίσκεται για ψήφιση στη Βουλή ανατρέπει κεκτημένα δεκάδων ετών για τον κόσμο της εργασίας.

Συγκεκριμένα.

1. Κάνει λάστιχο το ημερήσιο ωράριο αφού προβλέπει ημερήσια εργασία έως και 10 ώρες χωρίς πρόσθετη αμοιβή.
2. Προβλέπει για τους μερικώς απασχολούμενους έως και διπλάσιο χρόνο ημερήσιας εργασίας από αυτόν που προβλέπει η σύμβαση τους με μια ελάχιστη προσαύξηση του 12% ( ο εργαζόμενος με 4ωρο θα εργάζεται έως και 8 ώρες) . Πέραν αυτού προβλέπεται ακόμα και σπαστό ωράριο σε σχέση με το προβλεπόμενο στη σύμβαση,  δηλαδή ένας εργαζόμενος θα μπορεί να "υποχρεωθεί" να εργάζεται 4 ώρες το πρωί και 4 το απόγευμα.
3. Αυξάνει το όριο των υπερωριών στις 150 ώρες  μειώνοντας ταυτόχρονα την προσαύξηση από 80% σε 40% και προβλέπει ακόμα και υπέρβαση των 150 ωρών με προσαύξηση 60%, δηλαδή με πολύ μικρότερες αμοιβές προσαυξήσεις από όσες έως τώρα ίσχυαν.
4. Αντικαθιστά σε αρκετές περιπτώσεις άκυρης απόλυσης την υποχρέωση επαναπρόσληψης του εργαζομένου με την καταβολή μιας επιπλέον αποζημίωσης , "απελευθερώνοντας " στην πράξη τις απολύσεις.
5. Δυσχεραίνει την συλλογική διεκδίκηση  δικαιωμάτων από τους εργαζόμενους και ποινικοποιεί τη συνδικαλιστική δράση  με μια σειρά αναχρονιστικών παρεμβάσεων στο συλλογικό εργατικό δίκαιο.

Τα παραπάνω μέτρα έχουν ως κοινό χαρακτηριστικό την εντατικοποίηση της εργασίας με παράλληλη μείωση των αποδοχών των εργαζομένων και του μισθολογικού  κόστους των επιχειρήσεων. Μεγάλοι χαμένοι είναι οι εργαζόμενοι και μεγάλοι κερδισμένοι οι μεγάλες επιχειρήσεις.  

Η άλλη μεγάλη κατηγορία που χάνει από τις παρεμβάσεις της κυβέρνησης είναι οι άνεργοι και οι υποαπασχολούμενοι, καθώς είναι δεδομένο πως η δυνατότητα του εργοδότη να αυξάνει οπότε θέλει το ωράριο του υφισταμένου εργατικού δυναμικού του , είναι ένα ισχυρό αντικίνητρο τόσο για νέες προσλήψεις όσο και για την μετατροπή θέσεων εργασίας από μερικής απασχόλησης σε πλήρους απασχόλησης. 

Πέραν της προφανούς μονομέρειας της ασκούμενης  πολιτικής σε βάρος εργαζομένων, η συνολική αντίληψη που διέπει το νομοσχέδιο ότι ο η μόνη παράμετρος τόνωσης της ανταγωνιστικότητας είναι η μείωση των μισθών και ελάφρυνση των επιχειρήσεων σε βάρος των εργαζομένων είναι ανεπίκαιρη και παρωχημένη και δεν ακολουθείται σήμερα ούτε στις μητροπόλεις της ελεύθερης αγοράς. 

Σε αντίθεση με τις δυνατότητες που δίνουν οι νέες τεχνολογίες η επιλογή αυτή βυθίζει την ελληνική οικονομία σε έναν εξαρχής υπονομευμένο ανταγωνισμό με όρους χαμηλών μισθών και επισφαλούς εργασίας.

Για όλους του παραπάνω λόγους είναι κρίσιμη η σημερινή μαζική παρουσία στην απεργία. Γιατί κρίνονται πολλά.


Δρόμος ανοιχτός

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου