Του Βαγγέλη Δήμα *
«Στο Νομοσχέδιο αφιερώνεται μεγάλη έκταση στο ποιος εποπτεύει ποιον και τι. Υποκρύπτεται μία διάθεση ελέγχου, παρά την εξαγγελλόμενη αυτονομία και ελευθερία»
Θα ήθελα να διατυπώσω την άποψή μου (μάλλον ενδεικτικά σε κάποια σημεία) σχετικά με το νομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας για την αναβάθμιση, όπως εξαγγέλλεται, του σχολείου και την ενδυνάμωση της/του εκπαιδευτικού.
Πρώτα πρώτα θα πρότεινα να ληφθούν πολύ σοβαρά υπόψη οι προτάσεις - σχόλια που έγιναν από την εθνική συνομοσπονδία ατόμων με αναπηρία στη διαβούλευση και δημοσιεύτηκαν στις 15/7, που αναδεικνύουν μία πραγματικότητα και τις αντίστοιχες ανάγκες που οι περισσότεροι από μας ή δεν έχουμε υποψιαστεί ή γρήγορα τις απομακρύνουμε από το μυαλό μας.
Τα πρώτα άρθρα του νομοσχεδίου, δηλαδή από το 2 έως το 26 αναλώνονται σε ορισμούς και αλλαγές τίτλων, παραδείγματος χάριν ΚΕΣΥ, πρώην ΚΕΔΥ, αν το θυμάμαι καλά, που γίνεται τώρα ΚΕΔΑΣΥ αλλά και υιοθέτηση καινούργιων τίτλων, παραδείγματος χάριν περιφερειακός επόπτης ποιότητας εκπαίδευσης, επόπτης ποιότητας εκπαίδευσης. Αλλαγές που κατά τη γνώμη μου δεν υπηρετούν κάποιον ουσιαστικό λόγο. Μάλλον δημιουργούν μπερδέματα και αυξάνουν τη γραφειοκρατία.
Αφιερώνεται μεγάλη έκταση ποιος εποπτεύει ποιον και τι. Υποκρύπτεται μία διάθεση ελέγχου, παρά την εξαγγελλόμενη αυτονομία και ελευθερία.
Άρθρο 51 που αφορά τα ΚΕΔΑΣΥ: με ποια τεκμηρίωση αποκλείονται από την αξιολόγηση - διάγνωση μαθησιακών δυσκολιών οι μαθητές της β και της γ Λυκείου; (Γενικώς, με αφορμή το παραπάνω, όταν γίνονται αλλαγές, να τεκμηριώνεται με στοιχεία η κάθε αλλαγή. Έτσι, οι αλλαγές γίνονται πιο πειστικές). Τι θα γίνει, λοιπόν, με τις μαθήτριες τους μαθητές της β και γ Λυκείου που επιθυμούν να περάσουν από διαγνωστική αξιολόγηση;
Άρθρο 79 έως 80. Πολλαπλό βιβλίο. Φαίνεται εκ πρώτης όψεως να καταλύει το καθεστώς της "τυραννίας" του ενός βιβλίου και στη θέση της να φέρνει τη δημοκρατία με τον πλουραλισμό ιδεών, απόψεων, οπτικών. Προκύπτουν αυτομάτως απορίες: από ποιο μητρώο θα επιλέγονται, ποια βιβλία θα επιλέγονται ως διαθέσιμα στους εκπαιδευτικούς, με τι κριτήρια; Σε ποια μορφή θα τα έχει ο εκπαιδευτικός( προτιμότερο είναι σε έντυπη); Μπορεί να χρησιμοποιεί διάφορα ή μήπως θα επιλεγεί ένα από τα πολλά;
Αν υπάρχει διαφωνία στις συναδέλφισσες και στους συναδέλφους της ίδιας ειδικότητας προβλέπεται ότι θα αποφασίζει ο σύλλογος (για παράδειγμα φιλόλογοι θα αποφασίζουν ποιο βιβλίο θα χρησιμοποιήσουν μαθηματικοί ή μήπως κάθε εκπαιδευτικός να επιλέγει το δικό της/του βιβλίο εφόσον είναι εγκεκριμένο;).Κι αν είναι σε ψηφιακή μορφή, μήπως θα συνεχίσουμε αυτό που προσπαθούσαμε να θεραπεύσουμε, δηλαδή την οθονοπληξία των μαθητριών/μαθητών;
Άρθρο 72 έως 75 σχετικά με την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών: για ποιο λόγο να αξιολογείται κάθε δύο χρόνια ή υπηρεσιακή επάρκεια της/του εκπαιδευτικού και κάθε τέσσερα χρόνια η γενική διδακτική; Μήπως θεωρεί η Πολιτεία πιο σημαντική την πρώτη, ενώ στην ουσία πιο σημαντική είναι η δεύτερη;
Κανονικά - και ηθικά θα πρόσθετα - αξιολογούμαι, αν έχω πρώτα μορφωθεί, διαμορφωθεί, επιμορφωθεί. Η επιμόρφωση είναι μία διαρκής και σημαντική διαδικασία για την βελτίωση της απόδοσης του εκπαιδευτικού. Εγώ παραδείγματος χάριν διορίστηκα μόνιμος τον Αύγουστο του 2008. Δεν μου επιτράπηκε να παρακολουθήσω δειγματικές διδασκαλίες, να επιμορφωθώ στην πράξη δηλαδή, ενώ είχα επιμορφωθεί θεωρητικά. Θεωρητικές αρχές, βέβαια, που της είχα διδαχτεί κατ' επανάληψη από το πανεπιστήμιο (απόφοιτος του τμήματος φιλοσοφίας παιδαγωγικής ψυχολογίας γαρ) και μου έμοιαζαν περισσότερο σαν φροντιστήριο εγκυκλοπαιδικών γνώσεων. Αποκλείστηκα από την επιμόρφωση, επειδή είχα προϋπηρεσία πάνω από δέκα μήνες( για την ακρίβεια 10 μήνες και 19 μέρες), αφού είχα εργαστεί ως ωρομίσθιος και αναπληρωτής (σύμφωνα με το νόμο όσοι είχαν υπηρεσία πριν από το μόνιμο διορισμό 10 μήνες δεν δικαιούνταν επιμόρφωση, υποτίθεται ήταν ικανοί να διδάξουν!!!)
Είμαι υπέρ της αξιολόγησης, νομίζω οι περισσότεροι των εκπαιδευτικών είναι υπέρ αυτής της διαδικασίας, και μάλιστα την εφαρμόζουν διαρκώς, γιατί τους βοηθάει στη βελτίωση της διδασκαλίας τους. Όχι όμως με τον τρόπο που μεθοδεύεται να εφαρμοστεί. Είμαι κατά της δημοσίευσης των αποτελεσμάτων της αξιολόγησης είτε αυτή αφορά ολόκληρη τη σχολική μονάδα ή τους μεμονωμένους εκπαιδευτικούς.
Είναι ανάγκη να προσφέρουμε περισσότερα και σε έμψυχο υλικό και σε υποδομές, όχι μόνο σε αυτά τα παιδιά που έχουν τους καλύτερους βαθμούς, αλλά πολύ περισσότερο σε αυτά που υπολείπονται. Η αξιολόγηση να είναι το προστάδιο της βελτίωσης μιας σχολικής μονάδας, εφόσον κρίθηκε ανεπαρκής και όχι για την επιβράβευση μιας άλλης σχολικής μονάδας. Παραδείγματος χάριν μεγαλύτερη χρηματοδότηση στα σχολεία που υπολείπονται και όχι στα σχολεία που υποτίθεται έχουν καλύτερη απόδοση, γιατί αλλιώς η ψαλίδα θα μεγαλώνει. Και είναι αδικία βεβαίως, γιατί δεν ξεκινούν όλα τα σχολεία από την ίδια αφετηρία όσον αφορά τις υποδομές, το διδακτικό προσωπικό, τον μαθητικό πληθυσμό αλλά και τον κοινωνικό οικονομικό περίγυρο.
* Βαγγέλης Δήμας, φιλόλογος
Πηγή: alfavita.gr
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου