Οι ελλείψεις στη δασοπροστασία είναι έγκλημα διαχρονικό

 

Του Στέφανου Μπούτσιου *

Για ακόμη μία χρονιά και πριν καλά-καλά φτάσουμε στα μισά της αντιπυρικής περιόδου, τα νέα από το μέτωπο των πυρκαγιών είναι καταστροφικά. Ο απολογισμός των 64 δασικών πυρκαγιών σε μια και μόνο ημέρα (10/7/2021) είναι ενδεικτικός για το πως το ζήτημα των δασικών πυρκαγιών αποτελεί μια πολύ σοβαρή απειλή καθόλη την διάρκεια της αντιπυρικής περιόδου, με τεράστιες αρνητικές συνέπειες.

Η μετατροπή των δασών μας σε κάρβουνο είναι μια εξέλιξη που με χαρακτηριστική ευκολία χρεώνεται από τις κυβερνήσεις διαχρονικά στις ακραίες καιρικές συνθήκες, τις υψηλές θερμοκρασίες και τους δυνατούς ανέμους. Πριν από αυτό έχει σημασία να εξετάσουμε ποια είναι η κατάσταση μέσα στην οποία γίνεται κάθε φορά ο απολογισμός των ζημιών από τις δασικές πυρκαγιές. Φέτος για παράδειγμα, ποια είναι η λεγόμενη ετοιμότητα που διαφήμισε με περηφάνια η κυβέρνηση λίγους μήνες πριν. Η μέχρι σήμερα καταστροφή στο περιβάλλον, στο βιός κτηνοτρόφων και αγροτών αποτελεί την χειρότερη διάψευση των διαβεβαιώσεων της κυβέρνησης.

Ποια είναι η εν όψει της αντιπυρικής περιόδου προετοιμασία για την οποία μιλούσε η κυβέρνηση, την στιγμή που όλα συνηγορούν στο ότι ο κίνδυνος εκδήλωσης μεγάλων δασικών πυρκαγιών αυξάνεται χρόνο με το χρόνο. Η προετοιμασία της αντιπυρικής περιόδου, για ακόμη μία φορά, γίνεται με την δασοπυρόσβεση να επικεντρώνεται στην γιγάντωση των πολυδάπανων εναέριων μέσων δίχως σημαντική ενίσχυση στις επίγειες δυνάμεις οι οποίες είναι απαραίτητες για την κατάσβεση των δασικών πυρκαγιών.

Στις διακηρύξεις των κυβερνήσεων, στην έναρξη κάθε αντιπυρικής περιόδου των τελευταίων ετών είναι εκκωφαντική η απουσία της δασικής υπηρεσίας και βεβαίως της πρόληψης, στα πλαίσια της συνολικής επιστημονικής διαχείρισης των δασικών εκτάσεων και δασών της χώρας. Με τις δασικές υπηρεσίες υποστελεχωμένες, την πυροσβεστική υπηρεσία να καλείται να ανταποκριθεί στο τιτάνιο έργο της κατάσβεσης με γερασμένο προσωπικό που ωθείται πέρα από τα φυσικά όρια των αντοχών του. Η δασοπυρόσβεση κατανοείται ως μια στενά επιχειρησιακή υπόθεση, ξεκομμένη από την πρόληψη-διαχείριση, στην οποία εμπλέκονται ασύνδετα από Δήμους και Περιφέρειες μέχρι Εθελοντές και ΜΚΟ.

Παρά τις κυβερνητικές μεγαλοστομίες, δεν νοείται ως ετοιμότητα η μετά την έναρξη της αντιπυρικής περιόδου, εκτέλεση κάποιων μπαλωμάτων. Οι καθαρισμοί, στα πλαίσια της επιχείρησης «Δρυάδες», σε διάφορες περιοχές που παρουσιάζουν υψηλή επικινδυνότητα, σε περιαστικά δάση, διεξάγονται δίχως μελέτες αντιπυρικής προστασίας και βεβαίως χωρίς καμία σύνδεση με την το σχέδιο διαχείρισης για τα αντίστοιχα δασικά οικοσυστήματα. Τα γεγονότα δεν αποδεικνύουν ετοιμότητα αλλά αποτελούν κινήσεις εμπαιγμού.

Δεν είναι όμως τα παραπάνω φετινό φαινόμενο. Δεν είναι μια ακόμα αβλεψία από μια κυβέρνηση η οποία δεν διαθέτει την ικανότητα να ρυθμίσει σωστά το ζήτημα της αντιπυρικής προστασίας. Οι ελλείψεις στην δασοπροστασία είναι έγκλημα διαχρονικό, η αποδυνάμωση των αρμόδιων υπηρεσιών αποτελεί σταθερή πολιτική επιλογή, ανεξαρτήτως των κυβερνητικών εναλλαγών τις τελευταίες δεκαετίες. Σε τελευταία ανάλυση αποκαλύπτουν πως προτεραιότητα δεν είναι η προστασία του φυσικού περιβάλλοντος, αντιθέτως η καταστροφή του είναι επιλογή σε κάθε περίπτωση, που δεν φέρνει κέρδη στους μονοπωλιακούς ομίλους, ούτε μπορεί ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής να εξασφαλίσει ισόρροπη σχέση μεταξύ ανθρώπου και φύσης.

Όταν θεσμοθετούνται με καταιγιστική συχνότητα νέοι δασοκτόνοι και αντιπεριβαλλοντικοί νόμοι, δεν χρειάζεται να περιμένεις την αντιπυρική περίοδο για να βγάλεις συμπέρασμα για το ποια είναι η στάση της αστικής εξουσίας απέναντι στο περιβάλλον. Απλά αποτελεί ακόμα μια επιβεβαίωση πως το σύστημα της εκμετάλλευσης βλάπτει σοβαρά, μεταξύ άλλων και την φύση.

* Στέφανος Μπούτσιος, Msc Δασολόγος – Περιβαλλοντολόγος

Πηγή: alt.gr

Δρόμος ανοιχτός

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου