Τέσσερις ιστορίες από τη μικρή μας μπανανία (πέραν του Κυπριακού και της πανδημίας)

 

Ένα “compact” άρθρο γιατί η επικαιρότητα δεν μας εγκαταλείπει με τίποτα

Του Θέμη Τζήμα

Ζητούμε προκαταβολικώς τη συμπάθεια του κοινού γι’ αυτό το “compact” άρθρο αλλά η επικαιρότητα δεν μας εγκαταλείπει με τίποτα. Κάπως έτσι αποφασίσαμε να βάλουμε τέσσερις ιστορίες σε ένα άρθρο:

Ιστορία 1η: “Ο Αντετοκούνμπο του 2021” :

Πριν από περίπου ένα χρόνο, στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης οργανώσαμε ένα συνέδριο για το μεταναστευτικό – προσφυγικό, στη δεύτερη μέρα του οποίου εκλήθη ο αρμόδιος υπουργός κος Μηταράκης: μια ερώτηση – η τελευταία – που δέχτηκε ήταν αν θα υιοθετήσει η κυβέρνησή του, πολιτική δεύτερης ευκαιρίας. Οικογένειες δηλαδή οι οποίες καταφθάνουν παρατύπως, αν θα αποκτήσουν μια οδό νομιμοποίησης εφόσον μεταξύ άλλων έχουν παιδιά τα οποία μετέχουν της “ημετέρας παιδείας”, εντάσσονται στο κοινωνικό σύνολο κλπ. Ο υπουργός ήταν κάθετος: όχι, διότι μια τέτοια πολιτική απλώς ενθαρρύνει την παράτυπη μετανάστευση. Λίγο μετά δημοπράτησαν την ελληνική ιθαγένεια  ανάλογα με το πόσα λεφτά έχεις και βεβαίως, σήμερα πανηγυρίζουν για εκείνον που θα είχαν στείλει σε κάποιο άθλιο στρατόπεδο αν ερχόταν στην πατρίδα μας σήμερα – αν δεν τους είχαν επαναπροωθήσει παρανόμως στην Τουρκία – τον Γιάννη Αντετοκούνμπο και τα αδέρφια του. Δεν είναι μόνο υποκριτές. Είναι επιπλέον παντελώς ανόητοι. Σε μια πατρίδα από την οποία κόσμος φεύγει και στην οποία κόσμος δεν γεννάει, θέλουμε λιγότερους Έλληνες από εκείνους οι οποίοι όντως θα νιώθουν και θα έχουν γίνει Έλληνες. Και όχι: δεν υποστηρίζω ότι όλοι οι αλλοδαποί πρέπει να πάρουν ιθαγένεια ή ότι θα λύσουν το δημογραφικό μας ζήτημα. Είναι απλώς προφανές για όποιον γνωρίζει αρχαία, μεσαιωνική και νεότερη ελληνική ιστορία, ότι αν δεν είχαμε κατορθώσει διαχρονικά να εντάσσουμε νέους πληθυσμούς στην “ελληνικότητα”- χωρίς να απαιτούνται λεφτά ή τρομερά ταλέντα- δεν θα υπήρχαμε σήμερα.

Ιστορία 2η: “Έγκλημα στη Βενιζέλου:

Μια ‘ιστοριοκτονία’” λαμβάνει χώρα από εργολάβους, την υπουργό Πολιτισμού του τσιμέντου, τον αδιανόητο δήμαρχο Θεσσαλονίκης ο οποίος θα μας κάνει να νοσταλγούμε τον Παπαγεωργόπουλο και τον Περιφερειάρχη. Αντί να αναδεικνύουμε τα μνημεία της πόλης στον φυσικό της χώρο, αντί να αφαιρούμε τσιμέντα από πάνω τους σχεδιάζοντας το πώς θα αναδείξουμε την υπόγεια Θεσσαλονίκη, αντί να φέρνουμε την ιστορία της στο φως και να σχεδιάζουμε πώς θα κάνουμε όλη την πόλη μας ένα ανοιχτό μουσείο, αντί είτε να ακολουθούμε το προηγούμενο σχεδιασμό για την κατασκευή του Μετρό ή στην τελική να παραλείπουμε την κατασκευή ενός σταθμού, προς ευχαρίστηση των μεγάλων εταιρειών και των υπεργολάβων τους, από χθες βλέπουμε να ξηλώνονται τα αρχαία της Βενιζέλου για να μεταφερθούν κάπου αλλού. Χιλιάδες πολιτών, η πανεπιστημιακή κοινότητα, ειδικοί, ο κοινός νους εν τέλει όπως μας τον είχε διδάξει ο Μακρυγιάννης τσαλαπατώνται προς όφελος αυτών που λυμαίνονται την πατρίδα μας. Όχι, δεν άλλαξαν σε τίποτα οι ηγεσίες μας από τότε που ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ξήλωνε το τραμ- όπως εδώ που τα λέμε και συγχωρείστε μου το υπαινικτικό σχόλιο από τότε που υπέγραφε τις συμφωνίες Ζυρίχης- Λονδίνου για την Κύπρο.

Ιστορία 3η: “Το χωράφι είχε την δική του ιστορία”: Πρόκειται για μια ιστορία νεοφιλελεύθερου σουρεαλισμού. Κάπου στη Μεσσηνία, σε ένα χωράφι, κοντά στο σημείο από το οποίο θα περνούσε ο Πρωθυπουργός, ένας πολίτης ανήρτησε ένα ειρωνικό πανό. Τι το θέλε να προκαλέσει τους ακοίμητους φρουρούς του δημοκρατικού ήθους και νομιμότητας, δηλαδή τους φρουρούς και λοιπούς αστυνομικούς του πρωθυπουργικού ζεύγους; Μπήκαν στο χωράφι του και κατέβασαν το πανό για να μάθει να έχει εμπνεύσεις. Βεβαίως, θα μου πείτε δεν το ανέφερε κανένα κανάλι άρα είναι σίγουρα αλήθεια; Είχα την ίδια αμφιβολία- ανοήτως- και έτσι μπήκα και το είδα. Εδώ που τα λέμε “δεν το ανέφερε κανένα κανάλι”: άρα σίγουρα αλήθεια είναι.

Ιστορία 4η: “Υπάρχουν δικαστές στην Αθήνα”: Πριν από λίγες ημέρες, το κυριακάτικο Documento δημοσίευσε ένα άρθρο – είδηση, με το οποίο κατηγορεί τον Πρωθυπουργό για πολύχρονη, ψευδή δήλωση “πόθεν έσχες”. Πρόκειται περί κατηγορίας προφανώς σοβαρής, για την οποία προκαταβολικώς να επισημάνω ότι είμαι σίγουρος πως η ανακοίνωση της ΝΔ ότι είναι συκοφαντική είναι ακριβής. Ωστόσο και επειδή στις δημοκρατίες καλό είναι να μην υπάρχουν σκιές για τις ηγεσίες μας και παρά την εγνωσμένη εντιμότητα της οικογένειας Μητσοτάκη και του σημερινού πρωθυπουργικού ζεύγους, δεν θα έπρεπε κάποιος εισαγγελέας να παρέμβει και να ξεκινήσει να ερευνά τι συμβαίνει; Έχουμε ακόμα εισαγγελείς στον Άρειο Πάγο; Προφανώς όχι, είναι η απάντηση. Δεν θα έπρεπε τα ΜΜΕ να αναζητήσουν εξηγήσεις; Πάλι όχι. Είμαστε τόσο σίγουροι για την εντιμότητα των πολιτικών μας ηγεσιών ώστε δεν υπάρχει ανάγκη περαιτέρω ερευνών.

Αυτές οι σύντομες ιστορίες από τη μικρή μας κοινωνία. Κάποιος νέος Αντετοκούνμπο ή ακόμα πιο συχνά, κάποια οικογένεια με κάποιο παιδί χωρίς ταλέντο στον αθλητισμό αλλά με όρεξη να γίνει Έλληνας, καθώς ακούει ένα δικηγόρο σε κάποια δομή να της μιλάει διαρκώς για χαρτιά που δεν έχει, σκέφτεται ότι ίσως είναι καλύτερα να πληρώσουν με όσα λεφτά τους έχουν μείνει τον trafficker (σ.σ. διακινητή) για να πάνε στη Γερμανία, κάποιος αστυνομικός λαμβάνει εύφημο μνεία, κάποιος εισαγγελέας επιβραβεύεται για τη σιωπή του και κυρίως, κάποιοι εργολάβοι τρίβουν τα χέρια τους.  


Δρόμος ανοιχτός

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου