Του Δημήτρη Μηλάκα
Το πέρασμα του χρόνου βοηθά να κατασταλάξουν τα πράγματα και να αποκτήσουν την πραγματική τους διάσταση. Ταυτόχρονα ο χρόνος λειτουργεί ως «οξύ» που σκουριάζει πάλαι ποτέ λαμπερές «επιφάνειες», όπως είναι ιδανικά και οράματα για έναν «καλύτερο κόσμο».
Αν δεν αφαιρεθεί η σκουριά που ο χρόνος συσσώρευσε, τότε το σύνθημα «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία» που δονούσε την ατμόσφαιρα τον Νοέμβρη του ’73 φτάνει στις μέρες μας χωρίς την ένταση και την ουσία του. Μετατρέπεται σε «αίτημα» για γρήγορο Ίντερνετ και προσέλκυση επενδυτών σε ένα Eldorado «ελεύθερα» ελαστικών απασχολουμένων, το οποίο με μεγάλη προθυμία σπεύδει να ικανοποιήσει η (νεο)φιλελεύθερη κυβέρνησή μας.
Η ίδια σκουριά καλύπτει και εξαφανίζει την ουσία ενός άλλου συνθήματος: «Φονιάδες των λαών Αμερικάνοι», το οποίο ακούγεται σαν τρολιά πια, καθώς τα κόμματα εξουσίας έχουν παραδώσει το έδαφος της χώρας (ελληνοαμερικανική συμφωνία για τις βάσεις) στις διαθέσεις των Αμερικανών στρατηγών…
Τα χρόνια μπορεί να έχουν περάσει και η πραγματικότητα να εμφανίζεται διαφορετική απ’ ό,τι το 1973, καθώς υπάρχουν πολλές στρώσεις σκουριάς που καλύπτουν την αναλλοίωτη ουσία των πραγμάτων.
Μπορεί οι βολεμένοι να μιλούν για μερική έλλειψη παντεσπανιού, αλλά πολλοί είναι αυτοί (μάλλον οι περισσότεροι) που αγωνίζονται, χωρίς πάντοτε με επιτυχία, για ένα κομμάτι ψωμί σε εργασιακά περιβάλλοντα – κάτεργα, χωρίς συλλογικές συμβάσεις, με ελαστικά ωράρια και υπερωρίες «πληρωμένες» σε ρεπό…
Όσο για τη συστηματική υπονόμευση των δυνατοτήτων πρόσβασης στην εκπαιδευτική διαδικασία, αυτή κορυφώνεται όσο περνά ο χρόνος, μετατρέποντας την πλειονότητα των νέων σε φτηνό και πλεονάζον «δυναμικό» που αναζητά καλύτερη τύχη «έξω» ή ένα μεροκάματο της πείνας στην άγρια εγχώρια εργασιακή αρένα.
Όσο για την ελευθερία; Αυτή «οξειδώθηκε» απόλυτα έχοντας επιμεριστεί σε ατομικό «δικαιωματικό» σύνθημα, καθιστώντας την έννοια δυσδιάκριτη από την ασυδοσία.
Καλυμμένη από αλλεπάλληλες στρώσεις σκουριάς, η χθεσινή επέτειος για την εξέγερση κατά της χούντας πορεύεται μαζί με την ελληνική κοινωνία προς ένα μέλλον που είτε θα επανεμφανιστεί η «ουσία» των πραγμάτων και οι λέξεις θα επανακτήσουν το πραγματικό τους νόημα είτε όλα μαζί θα θαφτούν στον «χυλό» της λήθης…
Πηγή: ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου