Η επιτροπή των Νόμπελ επέλεξε να «βραβεύσει την ανεξάρτητη δημοσιογραφία», αποφεύγοντας να βραβεύσει το πρόσωπο - κλειδί στην ύπαρξή της.
Της Λαμπρινής Θωμά
Το 2021 ήταν ένα ακόμη έτος Ασάνζ. Για πάρα πολλούς από μας, τους δημοσιογράφους που αγωνιζόμαστε και προσπαθούμε για την επαγγελματική ανεξαρτησία μας, μέχρι την απελευθέρωσή του, κάθε χρόνος θα είναι Ασάνζ και κάθε Πρόσωπο της Χρονιάς θα είναι εκείνος. Και κάθε χρόνο υποψήφιος για Νόμπελ Ειρήνης. Το Νόμπελ που δεν τόλμησαν να του δώσουν σε μια χρονιά που επέλεξαν, ακίνδυνα, να το δώσουν στην «ανεξάρτητη δημοσιογραφία», να το μοιράσουν σε δύο καλούς δημοσιογράφους, οι οποίοι, ωστόσο, δεν έγιναν ούτε μπορούν να γίνουν το πρόσωπο – σύμβολο που έγινε, παραμένει και θα παραμείνει ο υπό διαρκή διωγμό ιδρυτής των Wikileaks.
Για τον περίφημο «ιστορικό του μέλλοντος» το 2021 θα έχει ειδική βαρύτητα στην ιστορία της δημοσιογραφίας, και άρα της δημοκρατίας, ακριβώς λόγω του Τζούλιαν Ασάνζ, όμως, όχι λόγω του Νόμπελ, το οποίο θα αποτελέσει πιθανώς μια ιστορική υποσημείωση των λίγων λέξεων. Η δίωξη ενός (μη Αμερικανού) εκδότη και δημοσιογράφου και το αίτημα έκδοσής του ώστε να δικαστεί με τον υστερικό αντικομμουνιστικό νόμο περί κατασκοπείας των ΗΠΑ -νόμο των αρχών του 20ου αιώνα- και να αντιμετωπίσει ποινή φυλάκισης 175 ετών και την «ειδική μεταχείριση» που επιφυλάσσουν οι Αμερικανοί σε όσους θεωρούν εχθρούς τους, και, μέσα από αυτήν, τη νομιμοποίηση του δικαιώματος του ισχυρότερου να επιβάλλει τον νόμο της ζούγκλας και να αγνοεί τον νομικό πολιτισμό του ανθρώπου, δεν μπορεί και δεν θα περάσει στα «μικρά» της Ιστορίας. Ειδικά καθώς το 2021 ήταν χρονιά δύο ιστορικών αποφάσεων και δύο σημαντικών εφέσεων, της πρώτης έφεσης από πλευράς ΗΠΑ και της δεύτερης, πολύ πρόσφατης, από πλευράς των συνηγόρων του Τζούλιαν Ασάνζ.
Το Γενάρη του 2021, το (πρωτοβάθμιο) βρετανικό δικαστήριο ανακοίνωσε το άθλιο σκεπτικό του -με το οποίο αποδεχόταν όλα τα επιχειρήματα της πλευράς των ΗΠΑ- μαζί με την «έκπληξη» της απόφασης της μη έκδοσης του Ασάνζ, λόγω της απειλής για την ψυχική του υγεία που αποτελούν οι φυλακές υψίστης ασφαλείας των ΗΠΑ. Τα κολαστήρια αυτά, της απομόνωσης, των ψυχολογικών βασανιστηρίων και των ακραίων τιμωρητικών συνθηκών ήταν ο μόνος λόγος -αλλά και αυτός που κρίθηκε επαρκής- για τη μη έκδοση του Τζούλιαν Ασανζ, που πάντως παρέμεινε φυλακισμένος, αφού η κυρία δικαστής, Βανέσα Μπαράιτσερ, θεώρησε πως υπήρχε κίνδυνος απόδρασής του.
Η απόφαση σήμαινε, μεν, πιθανή απελευθέρωση του Ασάνζ αν οι ΗΠΑ δεν προσέφευγαν για την ανατροπή της, αλλά δεν σήμαινε τίποτε καλό για την ελευθερία του Τύπου. Η αποδοχή, από την Μπαράιτσερ, του πλήρους αμερικάνικου σκεπτικού έδινε σαφώς το στίγμα: οι δημοσιογράφοι καλά θα κάνουν να κλείνουν το στόμα τους, όταν βρίσκονται απέναντι στα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που διαπράττει η αυτοκρατορία.
Η προσφυγή των ΗΠΑ κατά της απόφασης, που ακολούθησε, δεν θεωρούνταν, από τους αισιόδοξους, δεδομένη. Η αλλαγή προεδρίας, η ήττα του Τραμπ και η νίκη του αντιπροέδρου του Ομπάμα -ο τελευταίος είχε αποφασίσει να μην προχωρήσει σε δίωξη του, είχε αναπτερώσει ελπίδες που αποδείχθηκαν φρούδες. Η είσοδος του Τζο Μπάιντεν στον Λευκό Οίκο δεν σήμαινε τίποτε καλό για τον Τζούλιαν Ασάνζ. Η προσφυγή έγινε και ο δημοσιογράφος και εκδότης παρέμεινε ακόμη ένα χρόνο στη φυλακή.
Μέχρι την εκδίκαση της έφεσης και της νέας απόφασης, δύο «μικρές» και μια πολύ σοβαρή είδηση επανέφεραν στην επικαιρότητα την υπόθεση. Οι «μικρές» ήταν η απόφαση του Ισημερινού να αφαιρέσει την υπηκοότητα που είχε παράσχει (επί Κορέα) στον Ασάνζ -κακός οιωνός- που γνωστοποιήθηκε τον Ιούλιο, και η από πλευράς βρετανικού υπουργείου Εξωτερικών, επίμονη παρακώληση κάθε προσπάθειας του Ασάνζ και της συντρόφου του, Στέλλας Μόρις, να παντρευτούν, που έγινε γνωστή τον Οκτώβριο.
Η «μεγάλη» είδηση ήταν συγκλονιστική και σημαντική για την εκδίκαση της υπόθεσης: το yahoo news έφερε στο φως, μέσα από πάνω από 30 συνεντεύξεις, τα σχέδια της CIA και του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για την απαγωγή ή δολοφονία του Τζούλιαν Ασάνζ, επί παντοδυναμίας Μάικ Πομπέο. Τα στοιχεία του ρεπορτάζ ήταν τόσο καλά στοιχειοθετημένα, οι αποδείξεις τόσο επαρκείς, που οι αγωνιζόμενοι για την απελευθέρωση του ηρωικού δημοσιογράφου αναθαρρήσαμε: κανείς -τουλάχιστον κανείς χωρίς ατζέντα- δεν μπορούσε να τα αγνοήσει.
Το Εφετείο (High Court), που έγινε τον Οκτώβριο του 2021, τα αγνόησε μεγαλοπρεπώς, παρά την επίμονη αναφορά των υπερασπιστών του Ασάνζ σε αυτά. Δεν έλαβε τίποτε από αυτά υπόψιν του. Η απόφασή του ανακοινώθηκε τον Δεκέμβριο. Ήταν μια απόφαση -θρίαμβος των ΗΠΑ, που, ενώπιον των δικαστών, «παρείχαν διαβεβαιώσεις»- οι οποίες είχαν σταλεί με διπλωματική νότα τον Φλεβάρη του 2021, επί Μπάιντεν- ότι δεν θα φυλακίσουν τον Ασάνζ σε φυλακή υψίστης ασφαλείας και «μπορεί και να» επιτρέψουν να εκτίσει την ποινή του στην πατρίδα του, Αυστραλία. Η απόφαση ανακοινώθηκε από το νο2 του δικαστηρίου, Λόρδο Μπαρνέτ: το νο1, ο Λόρδος Χολρόιντ, δεν τόλμησε να εμφανιστεί: μόλις είχαν βγει στη δημοσιότητα οι πληροφορίες για την πολύ στενή φιλική του σχέση με τον υπουργό Εξωτερικών της Μεγάλης Βρετανίας που πρωτοστάτησε στην απαγωγή του Ασάνζ από την πρεσβεία του Ισημερινού.
Η νέα έφεση, από πλευράς Ασάνζ, έχει κατατεθεί ήδη. Αναδεικνύει το βασικό πρόβλημα της «σκέψης» του High Court, που δεν εξέτασε ούτε για τα μάτια του κόσμου τα ζητήματα ελευθεροτυπίας και ελευθερίας του λόγου που αναδεικνύει η υπόθεση. Το επόμενο δικαστήριο είναι το Ανώτατο και τελευταίο του Ηνωμένου Βασιλείου που θα κληθεί, εντός του 2022, να ξαναδεί την υπόθεση. Σε περίπτωση που και αυτό αποφασίσει την έκδοση του Τζούλιαν Ασάνζ στα χέρια των υποψήφιων δολοφόνων του, τελευταία ελπίδα όλων μας θα είναι το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, που κι αυτό αναμένεται να αποφασίσει μες στη χρονιά που έρχεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου