Ο υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας έκανε στην ιταλική τηλεόραση τη δήλωση ότι η εβραϊκή καταγωγή του Ζελένσκι δεν σημαίνει τίποτα ως προς την άποψή του για τον ναζισμό. Συνέχισε δε, λέγοντας ότι σύμφωνα με κάποιες θεωρίες (τις οποίες ο ίδιος ασπάζεται μάλλον) και ο Χίτλερ είχε εβραϊκή καταγωγή.

Για το κράτος του Ισραήλ και τους οπαδούς του διεθνώς (οι οποίοι όχι τυχαίως ανήκουν συνήθως στην δεξιά και στην ακροδεξιά) αυτή η δήλωση αποτέλεσε από αιτία διπλωματικής κρίσης, έως και σημείο καμπής υποτίθεται, για τη λήψη ξεκάθαρης αντιρωσικής θέσης από πλευράς της κυβέρνησης του Ισραήλ στο πλαίσιο του πολέμου στην Ουκρανία.

Για το δεύτερο, επιτρέψτε μας να πιστεύουμε ότι στον βαθμό που το Ισραήλ θα λάβει ακόμα πιο ξεκάθαρα, θέση κατά της Ρωσίας, αυτή του η επιλογή ελάχιστα θα έχει να κάνει με την εν λόγω δήλωση Λαβρόφ. Τα παραμύθια περί διαμόρφωσης των διεθνών σχέσεων στην βάση δηλώσεων αξιωματούχων περί ιστορικών γεγονότων, όπως και περί ιστορικo-συναισθηματικών ή ηθικών κινήτρων του Ισραήλ, μας τα έλεγαν διάφοροι και σε σχέση με τον Ερντογάν αλλά τώρα έχουν καταπιεί τη γλώσσα τους.

Ας πάμε όμως στην ουσία της δήλωσης και κυρίως στην αντίδραση του Ισραήλ και των οπαδών του, η οποία αφορά την απόπειρά τους, να επιβάλλουν όχι μόνο την γραφή της ιστορίας αλλά και την συζήτησή της, αποκλειστικά με τον τρόπο που βολεύει την τρέχουσα πολιτική απαρτχάιντ που το Ισραήλ εφαρμόζει.

Ξεκινούμε, σταχυολογώντας από ένα χθεσινό άρθρο στην Haaretz, του αρθρογράφου Ofer Aderet. Θα μπορούσαμε να βρούμε και άλλα. Είναι απλώς το πιο πρόσφατο και χαρακτηριστικό. Ο αρθρογράφος αναφέρεται, όπως και άλλοι, αρμοδιότεροι του ιδίου, στο ότι φήμες για την εβραϊκή καταγωγή του Χίτλερ υπήρχαν από την δεκαετία του 1920. Στο ότι οι αναφορές φούντωσαν μεταπολεμικώς, εξαιτίας του εγκληματία πολέμου Hans Frank, ο οποίος στα απομνημονεύματά του έγραψε ότι ο Χίτλερ του είχε αναθέσει να ψάξει κατά πόσο είχε εβραϊκές ρίζες, εξαιτίας του γεγονότος ότι ο ανιψιός του Χίτλερ, είχε εκβιάσει τον τελευταίο με επιστολή του πως θα αποκάλυπτε την εβραϊκή του ρίζα. Επεξεργαζόμενος διάφορα στοιχεία, ο αρθρογράφος καταλήγει ότι παρότι η θεωρία είναι διαδεδομένη, όπως υποστήριξε δηλαδή ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών, δεν έχει αποδειχτεί και δεν μπορεί να αποδειχτεί.

Μάλιστα, παρότι στο πλαίσιο της πολιτικής ορθότητας ο ίδιος αρθρογράφος αναφέρει τις εν λόγω καταγραφές ως θεωρίες συνομωσίας, αναφέρει μια σειρά στοιχείων που καθιστούν την συζήτηση για εβραϊκή ρίζα του Χίτλερ αναπόδεικτη μεν, ιστορικώς πιθανή δε.

Επίσης ξεκινά με μια δήλωση του Λαβρόφ η οποία δεν εμπεριέχει κανένα στοιχείο συλλογικής ενοχής προς τον Εβραϊσμό: «Τι κι αν ο Ζελένσκι είναι Εβραίος; Το γεγονός δεν αναιρεί τα ναζιστικά στοιχεία στην Ουκρανία. Πιστεύω ότι και ο Χίτλερ είχε εβραϊκό αίμα. Δεν σημαίνει απολύτως τίποτα. Ο σοφός εβραϊκός λαός είπε ότι οι πιο ένθερμοι αντισημίτες είναι συνήθως Εβραίοι. Κάθε οικογένεια έχει τα μαύρα πρόβατά της, όπως λέμε».

Γιατί λοιπόν θίγεται το κράτος του Ισραήλ, το οποίο είναι το μόνο κράτος που εφαρμόζει πολιτικές απαρτχάιντ εναντίον σημιτικών φύλων αν δεχτούμε ότι οι Παλαιστίνιοι είναι τέτοιο φύλο; Γιατί δεν μπορεί οποιοσδήποτε από εμάς, σε ένα ζήτημα το οποίο στασιάζεται ιστορικώς, με δεδομένο ότι πράγματι υπάρχουν αναφορές στην εβραϊκή καταγωγή του Χίτλερ αλλά αμφισβητούνται, να πάρει θέση, όπως συμβαίνει με αμφισβητούμενα ιστορικώς ζητήματα, που αφορούν κάθε λαό;

Θα έπρεπε μήπως οι Έλληνες να θεωρήσουμε ότι το φαινόμενο του γενιτσαρισμού σημαίνει πως οι Έλληνες θύματα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ήταν θύματα του ίδιου του Ελληνισμού και ότι η όποια αναφορά στο εν λόγω ζήτημα αποπειράται να μας ενοχοποιήσει ως έθνος για τα δεινά μας;

Στην πραγματικότητα, πρόκειται για άλλο ένα επεισόδιο αντιεπιστημονικής, καθεστωτικής επιβολής στον δημόσιο διάλογο, προσαρμοσμένης στις κρατικές ανάγκες, εν προκειμένω του Ισραήλ. Όχι γιατί αρνείται την ακρίβεια της δήλωσης του Σεργκέι Λαβρόφ ο Ισραηλινός πρωθυπουργός. Αυτό θα ήταν απολύτως θεμιτό. Αλλά γιατί πάει να κολλήσει την ταμπέλα του αντισημίτη. Όπως κάνει το Ισραήλ με όποιον του ασκεί κριτική ή πολεμά τις επιλογές του ή έστω λέει κάτι δυσάρεστο για την καθεστωτική του ανάλυση της ιστορίας, όπως συνέβη εν προκειμένω.

Το ερώτημα είναι, γιατί το Ισραήλ το ενοχλεί τόσο πολύ μια ιστορική πιθανότητα και η αναφορά σε αυτήν; Όχι διότι κουβαλά κάποιο συλλογικό τραύμα με το οποίο δεν έχει συμφιλιωθεί. Άλλωστε, αν αυτή ήταν η αιτία δεν θα διατηρούσε ως κράτος, σχέσεις με άλλα κράτη όπως η Ουκρανία, στα οποία οι νεοναζί αποτελούν επίλεκτα τμήματα των ενόπλων δυνάμεών της και στα οποία οι πραγματικοί αντισημίτες συνεργάτες των ναζί αναγορεύονται σε εθνικούς ήρωες. Ούτε θα εφήρμοζε πολιτικές απαρτχάιντ, εναντίον των Παλαιστινίων.

Η πραγματική αιτία συνίσταται στο γεγονός ότι το Ισραήλ, επειδή ακριβώς ακολουθεί πολιτικές απαρτχάιντ αποπειράται να τις θεμελιώσει πάνω σε μια λατρεία του αίματος, η οποία παρεμπιπτόντως έχει αρκετές ομοιότητες με την αντιδραστική μεταφυσική του ναζισμού.

Τι πραγματικά θα σήμαινε η τυχόν εβραϊκή καταγωγή του Χίτλερ; Κάποια συλλογική ενοχή του Εβραϊσμού δια του αίματος; Κάποια κηλίδα συλλογικού αμαρτήματος για όλους τους Εβραίους όπου γης; Ότι ο Χίτλερ δεν έδρασε ως ηγέτης της ναζιστικής Γερμανίας, ως επικεφαλής ενός μηχανισμού εξουσίας, αλλά ως Εβραίος, διότι το αίμα, η καταγωγή (την οποία μάλιστα απορρίπτουμε και αν ακόμα υπάρχει ή την αγνοούμε) είναι ανώτερη από τις ιδέες μας, τις πρακτικές μας, το σύστημα που υπηρετούμε και που συνδιαμορφώνουμε; Πρόκειται για τόσο προνεωτερικές και αφελείς θεωρίες που θα καθίσταντο αστείες αν δεν ήταν επικίνδυνες. Αν δεν συμβόλιζαν ακριβώς την ισχύ της προνεωτερικής, μεταφυσικής (εξ ου και αντιδραστικής και αντιεπιστημονικής) λατρείας του αίματος έναντι της πολιτικής και ζώσας πραγματικότητας. Αν δεν αποτελούσαν το ύστατο άλλοθι του κράτους του Ισραήλ για τις ρατσιστικές, κατοχικές πολιτικές του.

Διότι αν το «αίμα» του εβραϊσμού είναι καθοσιωμένο ως τέτοιο, οποιαδήποτε πολιτική, σημερινή και μελλοντική, του κράτους του Ισραήλ (το οποίο διεκδικεί το μονοπώλιο του παγκοσμίου εβραϊσμού χωρίς να το έχει) είναι εξίσου ιερή και επομένως οποιαδήποτε κριτική εναντίον του, είναι βδελυρός αντισημιτισμός. Πρόκειται για καλά δουλεμένη, καθεστωτική προπαγάνδα.

Το Ολοκαύτωμα εναντίον κυρίως Εβραίων, αλλά και ομοφυλόφιλων, αθίγγανων, ψυχικώς πασχόντων, σοσιαλιστών, κομμουνιστών, Σλάβων, ηγετών συνδικάτων είναι ιστορικώς μοναδικό. Μόνο που οι υπερατλαντικοί σύμμαχοι του Ισραήλ είναι εκείνοι που συμψηφίζουν ναζισμό και ΕΣΣΔ. Το Ολοκαύτωμα προέκυψε από ένα συγκεκριμένο σύστημα εξουσίας. Το απαρτχάιντ του Ισραήλ (διεθνές έγκλημα και αυτό) επιβάλλεται και εφαρμόζεται αντιστοίχως από ένα σύστημα εξουσίας. Όχι από το άλφα ή το βήτα αίμα.

Εξ ου και μπορούμε να συζητούμε ελεύθερα περί ιστορικών ερωτημάτων χωρίς να είμαστε αντισημίτες. Αντισημίτες είναι όσοι υποστηρίζουν τους οπαδούς και πολιτικούς συνεχιστές του Μπαντέρα. Το αίμα των Εβραίων, όπως και των Ελλήνων και κάθε άλλου δεν έχει καμιά μαγική ιδιότητα. Καμία συλλογική ενοχή ή καθοσίωση. Μπορείς να το έχεις και να είσαι ναζιστής, σοσιαλιστής ή οτιδήποτε άλλο. Τελεία και παύλα.

Υ.Γ.: Τα γνωστά τρολ του Διαδικτύου έπιασαν δουλειά. Ύβρεις, ψευδοϊστορικές αναφορές κλπ. Δεν μας πτοούν. Έχει πολύ δρόμο μπροστά του ο σπονδυλωτός παγκόσμιος πόλεμος που εξελίσσεται για να πτοούμαστε από τα αμόρφωτα πουλέν ξένων πρεσβειών.