Το Αιγαίο αποτελεί ενιαίο χώρο για τους Αμερικάνους και φυσικά για το ΝΑΤΟ και συνεπώς ο «ιδιοκτήτης» του δεν τους απασχολεί, γι’ αυτό πάντα η αναφορά τους σε αυτό γίνεται με όρους συνδιαχείρισης.
Του Δημήτρη Παντελάτου *
Η Pax Americana, λατινικά η «Αμερικανική Ειρήνη» πήρε το όνομά της από την Pax Romana (27 πΧ - 180 μΧ) και την Pax Britannica (1815-1914), και αφορά την σχετική ειρήνη μετά το 1945 αρχικά στο δυτικό ημισφαίριο και αργότερα στον κόσμο, όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες εμφανίστηκαν σαν κυρίαρχη οικονομική και στρατιωτική παγκόσμια δύναμη.
Η έναρξη της Pax Americana συμπίπτει με την οικονομική χρεοκοπία του προηγούμενου «παγκόσμιου αστυφύλακα», ρόλο που έπαιζε, πριν τον Β 'Παγκόσμιο Πόλεμο, η Μεγάλη Βρετανία, όταν κατά την διάρκειά του αναγκάστηκε να κατασκευάζει αεροπλάνα στα εργοστάσιά της, λιώνοντας μεταξύ άλλων, τις κατσαρόλες των πολιτών της και τα κάγκελα του Χαίντ Πάρκ. Τα 13 δισεκατομμύρια δολάρια του Αμερικάνικου Σχέδιου Μάρσαλ, που ξοδεύτηκαν μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο για να ανοικοδομηθούν οι οικονομίες της Δυτικής Ευρώπης, σηματοδοτούν την έναρξη της Pax Americana και την ανάληψη του ρόλου του παγκόσμιου αστυφύλακα από τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Βέβαια η «Αμερικάνικη Ειρήνη» δεν απέτρεψε τις ΗΠΑ να εμπλακούν άμεσα σε πολέμους όπως στην Κορέα, στο Λίβανο, στο Βιετνάμ, στη Γρανάδα, στον Παναμά, στον Κόλπο, στη Σομαλία, στη Βοσνία, στο Κόσσοβο, στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στη Λιβύη και πλέον στην Ουκρανία, υποστηρίζοντάς την με σημαντικό στρατιωτικό υλικό δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Μέρος των δισεκατομμυρίων του Σχέδιου Μάρσαλ, παρόλο ότι ήλθε και στην Ελλάδα ως βοήθεια, είχε μεν ευνοϊκή επίδραση στα Αμερικάνικα γεωστρατηγικά σχέδια που ήθελαν την Ελλάδα την Τουρκία και το Ιράν, εκτός της σφαίρας επιρροής της τότε Σοβιετικής Ένωσης, αλλά ελάχιστη επίδραση, δε, στην ανάπτυξη και ανασυγκρότηση της χώρας, λόγω της επικρατούσας κυβερνητικής παθογένειας. Η Έκθεση Πόρτερ, ή Μνημόνιο Πόρτερ που συνέταξε ο Πωλ Α. Πόρτερ, επικεφαλής του κλιμακίου εμπειρογνωμόνων που ήρθε στην Ελλάδα τον χειμώνα του 1947, ενόψει της οικονομικής βοήθειας του δόγματος Τρούμαν αναφέρει χαρακτηριστικά:
«Εδώ δεν υφίσταται κράτος σύμφωνα με τα δυτικά πρότυπα. Αντ' αυτού υπάρχει μια χαλαρή ιεραρχία ατομιστών πολιτικών, μερικοί από τους οποίους είναι χειρότεροι από άλλους, που είναι τόσο απασχολημένοι με τον προσωπικό τους αγώνα για εξουσία, ώστε δεν έχουν τον χρόνο να αναπτύξουν οικονομική πολιτική, ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι είχαν την ικανότητα».
Οι Αμερικάνοι μελέτησαν τη διαχρονική ανικανότητα των κυβερνήσεων της χώρας να αξιοποιήσουν οποιαδήποτε εξωτερική βοήθεια, αλλά και δάνεια που τελικά οδηγούσαν σε επαναλαμβανόμενες χρεοκοπίες της, ήδη από την εποχή της επανάστασης του 1821. Αποφάσισαν λοιπόν ότι είναι προτιμότερο από το να παρέχουν οικονομική ή αμυντική βοήθεια, να την χρεώνουν στον προϋπολογισμό της χώρας μας με την μορφή χαμηλότοκων δανείων, μέσω διακρατικών προγραμμάτων (FMS) και προγραμμάτων χρηματοδότησης της Υπηρεσίας συνεργασίας για την Αμυντική Ασφάλεια του Υπουργείου Άμυνας της Αμερικής, που στοχεύουν «στην ενίσχυση των συμμάχων / εταίρων των ΗΠΑ με παράλληλη αντικατάσταση Σοβιετικού/ρωσικού αμυντικού υλικού (πχ ΤΟΜΑ ΒΜΡ 1)», έτσι ώστε να εξασφαλιστεί ότι δεν θα υπάρχουν αντίπαλοί τους στα εξοπλιστικά.
Με τον τρόπο αυτό πετυχαίνουν δύο πράγματα: Πρώτον τη διατήρηση της φτωχοποίησης των Ελλήνων πολιτών και τη μετατροπή της χώρας σε μια αμερικάνικη χρεοδουλοπαροικία, αμυντικά ανίκανη να λειτουργήσει αυτοτελώς και δεύτερο την περαιτέρω εξασφάλιση της λειτουργίας της Αμερικάνικης αμυντικής βιομηχανίας στο διηνεκές.
Το Αιγαίο αποτελεί λαμπρό πεδίο για την υλοποίηση της παραπάνω πολιτικής καθότι υπάρχουν δύο χώρες, Ελλάδα και Τουρκία, που η δεύτερη έχει ανέξοδα από πλευράς διεθνούς δικαίου, απειλήσει με πόλεμο την πρώτη, ενώ παράλληλα διατηρεί έναν τεράστιο στρατιωτικό μηχανισμό, και αναθεωρητικές ιμπεριαλιστικές τάσεις.
Το Αιγαίο όμως αποτελεί ενιαίο χώρο για τους Αμερικάνους και φυσικά για το ΝΑΤΟ και συνεπώς ο «ιδιοκτήτης» του δεν τους απασχολεί, γι’ αυτό πάντα η αναφορά τους σε αυτό γίνεται με όρους συνδιαχείρισης. Με γνώμονα το αμερικάνικο γεωπολιτικό και οικονομικό όφελος, οι τούρκικες πολεμικές απειλές και αναθεωρητικές ιμπεριαλιστικές τάσεις ελέγχονται διασκεδαζόμενες μέσω (τροποποιημένων) τροποποιήσεων προς την αμερικάνικη Βουλή των Αντιπροσώπων και το Κογκρέσο, που με Σολομώντειο τρόπο θα ικανοποιήσουν όλες τις πλευρές επιβεβαιώνοντας και τον αμερικάνικο ρόλο του παγκόσμιου αστυφύλακα.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα Σολομώντειας διατήρησης ίσων αποστάσεων είναι η τελική αναθεωρημένη τροπολογία που αφορά στην πώληση ή αναβάθμιση Αμερικάνικων F-16 για την Τουρκία. Σε αυτήν, με πανηγυρικό για την χώρα μας τρόπο, αναφέρεται ότι «ο πρόεδρος (Σ.Σ. Μπάιντεν) δεν μπορεί να πωλήσει ή να εξουσιοδοτήσει άδεια για εξαγωγή νέων αεροσκαφών F-16 ή κιτ τεχνολογίας αναβάθμισης F-16 ή εκσυγχρονισμού σύμφωνα με οποιαδήποτε πρόβλεψη στο Νόμο περί Ελέγχου Εξαγωγών Όπλων, στην κυβέρνηση της Τουρκίας ή σε οποιαδήποτε υπηρεσία ή όργανο της Τουρκίας, εκτός εάν ο Πρόεδρος παράσχει στην Επιτροπή Εξωτερικών Σχέσεων της Γερουσίας, την Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής των Αντιπροσώπων και τις επιτροπές Άμυνας του Κογκρέσου διαβεβαίωση: (1) ότι μια τέτοια μεταβίβαση είναι προς το εθνικό συμφέρον των Ηνωμένων Πολιτειών· και (2) που θα περιλαμβάνει λεπτομερή περιγραφή συγκεκριμένων μέτρων που έχουν ληφθεί για να διασφαλιστεί ότι τέτοια F-16 δεν χρησιμοποιούνται από την Τουρκία για επαναλαμβανόμενες μη εξουσιοδοτημένες εδαφικές υπερπτήσεις της Ελλάδας».
Παραβλέπονται βέβαια οι αρχικές προϋποθέσεις, πριν την τροποποίησή της που αφορούσαν επιλέον δεσμεύσεις της Τουρκίας έναντι «παραβιάσεων του FIR Αθηνών του Διεθνή Οργανισμού Πολιτικής Αεροπορίας», λήψης μέτρων ενάντια στην υποβάθμιση της «ικανότητας διαλειτουργικότητας του ΝΑΤΟ», έκθεσης «μονάδων του ΝΑΤΟ σε εχθρικούς παράγοντες» και υποβάθμισης «της γενικής ασφάλειας χωρών μελών του ΝΑΤΟ», που σαφώς παραπέμπουν στην αγορά και χρήση, από την Τουρκία, των Ρώσικων S-400.
Αντί λοιπόν των τελευταίων, επιλέχτηκαν περισσότερο ανώδυνες προϋποθέσεις που θα πρέπει να εξασφαλίσει ο πρόεδρος Μπάιντεν, καθότι είναι βέβαιο ότι η μεταβίβαση F-16 είναι προς το εθνικό και κυρίως οικονομικό συμφέρον των Ηνωμένων Πολιτειών· και δεύτερον η Τουρκία δεν έχει τίποτε περισσότερο να κάνει από το να συνεχίσει αυτό που έκανε πάντα, δηλαδή να παραβιάζει το Ελληνικό FIR μέχρι τα 6 ναυτικά μίλια απόσταση από την ξηρά.
Σε σχέση δε με τις υπερπτήσεις, όπως πάντα το βάρος της αναγνώρισης των συγκεκριμένων αεροσκαφών που τις διαπράττουν, θα πέσει στις πλάτες των Ελλήνων αεροπόρων που θα διατάσσονται να εκτελούν πλέον «κανονικές» αναχαιτίσεις των Τούρκικων αεροσκαφών, δηλαδή εκτός από το πλήθος τους, τον τύπο και τον οπλισμό τους, θα πρέπει να καταγράφουν και το νούμερο στο κάθετο πτερύγιο για να ελεγχθεί αν συμπεριλαμβάνεται σε αυτά που αποδέσμευσε ο πρόεδρος. Οι ελιγμοί των αεροσκαφών για να βρεθούν στην συγκεκριμένη θέση αναγνώρισης, αναμένεται να αυξήσουν την πιθανότητα ενός «ατυχήματος».
Όμως σε ό,τι αφορά στο σκέλος της λεπτομερούς περιγραφής «συγκεκριμένων μέτρων που έχουν ληφθεί για να διασφαλιστεί ότι τέτοια F-16 δεν χρησιμοποιούνται από την Τουρκία για επαναλαμβανόμενες μη εξουσιοδοτημένες εδαφικές υπερπτήσεις της Ελλάδας», η παραπάνω πιθανότητα θα περιοριστεί περαιτέρω με την εμπλοκή της κατασκευάστριας εταιρίας των F-35 και F-16, Lockheed – Martin, σε ρόλο από μηχανής ειρηνοποιού.
Καθότι πλέον η νέα έκδοση της Pax Americana διαθέτει τεχνολογικά εργαλεία για την επιβολή της. Το τεχνολογικό εργαλείο ονομάζεται Φόρτος Δεδομένων Αποστολής - Mission Data Load.(MDL) και ουσιαστικά εκφράζει την Αμερικάνικη και Νατοϊκή λογική περί συνδιαχείρισης του Αιγαίου, κατασκευάζοντας μια βάση δεδομένων όπου Ελληνικά και Τούρκικα πολεμικά μέσα λογίζονται ως φίλια, άρα τα οπλικά συστήματα θα αποτρέπουν την εκατέρωθεν στοχοποίηση (blue on blue). Με λίγα λόγια μεσοπρόθεσμα τα Ελληνικά F-35, τα Τούρκικα F-16 και μακροπρόθεσμα και εφόσον τα Τούρκικα S-400, μετά το τέλος του Ρωσσοουκρανικού πολέμου, παραδοθούν στην Ουκρανία στα πλαίσια της αναγόρευσης της Τουρκίας σε εγγυήτρια δύναμη και τα Τουρκικά F-35, αλλά και όλα τα Ελληνικά και Τούρκικα μέσα που θα συμπεριληφθούν στο MDL, δεν θα μπορούν να στοχοποιηθούν μεταξύ τους.
Σύμφωνα με το πρόγραμμα προμηθειών του F-35, και παρά την έκπτωση της Τουρκίας, οι βιομηχανίες της θα εξακολουθούν να παράγουν ανταλλακτικά για το αεροσκάφος αυτό και το 2023. Συνεπώς η Τουρκία και η Lockheed Martin έχoυν περιθώριο ενός έτους για να ολοκληρώσoυν τον σχεδιασμό τους προς την κάλυψη όλων των διαλαμβανομένων στην δεύτερη προϋπόθεση, για την αποδέσμευση από το Κογκρέσο των F-16 στην Τουρκία. Στο ενδιάμεσο εμείς θα βαυκαλιζόμαστε για την διπλωματική μας επιτυχία και την συνδρομή σε αυτή του Ελληνικού και Εβραϊκού λόμπυ.
* Υποπτέραρχος (Ι) ε.α.
Πηγή: efsyn.gr
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου