Του Γιώργου Χαραλαμπίδη
Έρχονται Χριστούγεννα. Ετοιμαζόμαστε να σουλατσάρουμε στην αγορά, να σεργιανίσουμε στις
βιτρίνες, να στείλουμε γκι, αγγελάκια, αστεράκια, χρόνια πολλά, φιλιά κι “αγάπη”. Να πούμε ότι
όλα αυτά τα κάνουμε γιατί τιμούμε την ανάμνηση της γέννησης του Χριστού. Αλλά στην
πραγματικότητα προσκυνούμε, για δέκα – δεκαπέντε μέρες, τον θεό Χρήμα και την βασίλισσα
Αγορά!..
Ο Χριστιανισμός στην ουσία του είναι ο Λόγος. Είναι αυτό που και οι Αρχαίοι Έλληνες
φιλόσοφοι προέτρεπαν τους ανθρώπους να “ζήσουν”. Την συνέργεια δηλαδή της νόησης με τον
λόγο και την πράξη. Όπου Νόηση, η καλλιέργεια σε μικρούς και μεγάλους των πνευματικών
Ο άλλος τρόπος να ζεις, είναι να αφήσεις να σε καθοδηγούν άλλοι, να κάνεις ότι σου λένε, να
παριστάνεις τον “ευγενικό”, τον “φιλειρηνιστή”, τον “θρησκευόμενο”, τον “οικολόγο”. Τον
“υπάκουο υπήκοο” της εξουσίας που σε εξουσιάζει με δικαίωμα ζωής αλλά και θανάτου.
(«Όποιος δεν φοβάται το πρόσωπο του τέρατος, πάει να πει ότι του μοιάζει. Η πιθανή προέκταση
του αξιώματος είναι, να συνηθίσουμε τη φρίκη και να μας τρομάζει η ομορφιά. Η υποταγή ή ο
εθισμός σε μια τέτοια συνύπαρξη, η συνδιαλλαγή, δεν νομίζετε ότι προκαλεί τον κίνδυνο της
αφομοίωσης ή της λήθης, του πώς πρέπει, του πώς οφείλουμε να σκεφτόμαστε, να πράττουμε και
να μιλάμε;
Αναμφισβήτητα αρχίσαμε να το ανεχόμαστε. Και η ανοχή, πολλαπλασιάζει τα ζώα στη δημόσια
ζωή, τα ισχυροποιεί και τα βοηθά να συνθέσουν με ακρίβεια τη μορφή του τέρατος που προΐσταται,
ελέγχει και μας κυβερνά. Η μορφή του τέρατος είναι αποκρουστική. Όταν όμως το πρόσωπο του
τέρατος πάψει να μας τρομάζει, τότε πρέπει να φοβόμαστε… γιατί αυτό σημαίνει ότι έχουμε
αρχίσει να του μοιάζουμε.»
Μάνος Χατζιδάκις.)
Τι θα έπρεπε λοιπόν συνειδητά να γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα;
Μα την δυνατότητα της γέννησης του Λόγου μέσα σε κάθε άνθρωπο. Ο Λόγος δεν γεννιέται μέσα
στον άνθρωπο μία μέρα τον χρόνο. Μπορεί να γεννηθεί και τις τριακόσιες εξήντα πέντε! Αυτό
διδάσκει η Χριστιανική θρησκεία. Αυτό έκανε ο ιδρυτής της με τον Λόγο του και το παράδειγμα
του.
Παπάδες και άλλοι ενδεδυμένοι ιερού σχήματος, αυτό κάνετε; Πλησιάζετε τους ανθρώπους και
μιλώντας τους στην γλώσσα τους τους δείχνετε την δυνατότητα της πνευματικής ανα-γέννησης; Σε
ποια γλώσσα τους μιλάτε; Σας καταλαβαίνουν; Εσείς καταλαβαίνετε τι έργο έχετε αναλάβει και
πόσο μακριά από αυτό ενεργείτε;
Γιατί οι άνθρωποι αδιαφορούν για την ουσία και αφήνονται στο τυπικό, σ' αυτό “που κάνουν
όλοι”;
Γιατί δεν είναι ελεύθεροι. Είναι σκλαβωμένοι σε μια εξουσία που τους θέλει μηχανικά εξαρτήματα
μιας κοινωνικής οργάνωσης που στοχεύει στην καλοπέραση των λίγων, μέσα από την δυστυχία των
πολλών.
Για να είσαι ελεύθερος πρέπει να είσαι ενάρετος, δηλαδή να ξέρεις πότε πρέπει να λες ευχαριστώ,
πότε πρέπει να λες συγνώμη, να μην εκβιάζεις τον άλλο, να μην τον εξαπατάς, να μην αδιαφορείς γι
αυτόν. Να δηλώνεις την πρόθεση σου και να οπισθοχωρείς όταν συναντάς άρνηση. Να επιμένεις αν
έτσι το θεωρείς σωστό, αλλά δοκιμάζοντας άλλο τρόπο.
Για να είσαι ελεύθερος πρέπει να τολμάς να λες: Παλιοτόμαρο τον εκβιαστή. Ψεύτη τον ψεύτη.
Απατεώνα τον απατεώνα. Χαμένο κορμί, τον αδιάφορο για όλα και για όλους. Να μην αφήνεις
αυτόν που σου λέει “Πεινάω!” πεινασμένο, αλλά και να μην αρκείσαι στην συνηθισμένη
“ελεημοσύνη”. Δείξε του τι σημαίνει: “Ουκ επ' άρτω ζήσεται μόνον άνθρωπος”!
Η εξουσία υπονόμευσε την εσωτερική ελευθερία του ανθρώπου, με τη διαφθορά, δηλαδή τον
εθισμό του σε βλαβερές συνήθειες όπως σκληρά ποτά, εξαρτησιογόνες ουσίες, την τηλεόραση και
άλλα.
Οδηγώντας τον από νέο σε μία αποπνευματικοποιημένη ζωή που αποζητά μετά μανίας το παιχνίδι
και τη διασκέδαση, αδιαφορώντας για οτιδήποτε άλλο.
Εθίζοντας τον σε μία κοινωνική επαφή ελάχιστα ανθρώπινη, επιφανειακή, μέσα από τα “κοινωνικά
δίκτυα” τις περισσότερες φορές, που θυμίζει πολύ «Το Σπήλαιο του Πλάτωνα!».
Η εξουσία υπονόμευσε και την εξωτερική ελευθερία του ανθρώπου, με την διαίρεση των πολλών
σε ομάδες με αντικρουόμενα “συμφέροντα”, με την υλική και πνευματική φτωχοποίηση, με την
εξάρτηση της ζωής του από ένα νόμισμα που η ίδια εκδίδει και διανέμει, στοχεύοντας πάντα στην
σκλαβοποίηση των πολλών. Στοχεύοντας στην εκμετάλλευση της επιστήμης, της τέχνης και της
τεχνολογίας, για ιδιοτελείς σκοπούς, αφού τις απομακρύνει με διάφορα τεχνάσματα, από τους
“σκλάβους”.
Για να είσαι ελεύθερος πρέπει να αναλαμβάνεις συνειδητά ευθύνες, ή τουλάχιστον να το
προσπαθείς όσο είναι ανθρωπίνως δυνατόν. Την ευθύνη του εαυτού σου. Την ευθύνη αυτών που
δεν μπορούν να αναλάβουν ευθύνη, επί παραδείγματι τα παιδιά. Την ευθύνη να δείξεις και σε
άλλους, ότι οφείλουν και αυτοί να αναλαμβάνουν ευθύνες, γιατί αν τις φορτωθείς όλες μόνος σου,
τότε ή θα επισπεύσεις τον φυσικό σου θάνατο ή θα αναγκαστείς να γίνεις δικτάτορας.
Όλα τα παραπάνω μπορούν να επιτευχθούν μέσα από τον Λόγο. Μόνον μέσα από τον Λόγο!
Μόνον μέσα από την αναγέννηση του ανθρώπου δια του Λόγου! Αυτό είναι το αληθινό νόημα των
Χριστουγέννων!
Στην προτροπή του Χαράρι: «Οι πλούσιοι θα μπορούν να ζήσουν έως και 200 χρόνια...», η
απάντηση μπορεί να είναι: “Φτωχοί και Πλούσιοι, σημασία δεν έχει το πόσο θα ζήσετε, αλλά το
πώς θα ζήσετε!”.
Θυμηθείτε το «Φάντασμα των Χριστουγέννων» του Τσαρλς Ντίκενς...
Τέλος, το αίτημα της πνευματικής αναγέννησης του ανθρώπου, δεν είναι “χριστιανική πατέντα”.
Αφορά κάθε άνθρωπο επί Γης, σε όποια ήπειρο, όποιου χρώματος επιδερμίδας και πολιτιστικής
κληρονομιάς. Είναι το δώρο της αγάπης της γενιάς που φεύγει προς την γενιά που παίρνει την θέση
της!..
.jpg)
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου