Όπως συμβαίνει κατά κανόνα, η πραγματικότητα είναι πιο σύνθετη και σε καμία περίπτωση δεν είναι ή άσπρη ή μαύρη. Στην προκειμένη περίπτωση, πράγματι οι αμερικανοτουρκικές σχέσεις δοκιμάζονται χωρίς ωστόσο Ουάσιγκτον και Άγκυρα να έχουν κόψει δεσμούς και την προσπάθεια να «παζαρέψουν» με γνώμονα τα συμφέροντά τους.

Τι ζητούν οι ΗΠΑ

Αυτήν  την περίοδο η Ουάσιγκτον διατυπώνει έμμεσα ή άμεσα μια σειρά από «αιτήματα» προς την Τουρκία:

• Να κόψει την  εξάρτησή της από τη Μόσχα στον τομέα των εξοπλιστικών προγραμμάτων, «επιστρέφοντας» τους ρωσικούς πυραύλους S- 400 και να διακόψει την συνεργασία της με τη Ρωσία για το πυρηνικό της πρόγραμμα.
• Να ξεχάσει  κάθε σκέψη για στρατιωτική χερσαία επέμβαση στη Βόρεια Συρία, με την οποία απειλεί η Άγκυρα προκειμένου να απονευρώσει τους Κούρδους του PKK
• Να ανεχτεί/ αποδεχτεί την στρατηγική επιλογή της Ουάσιγκτον για αύξηση της στρατιωτικής της παρουσίας σε ελληνικά εδάφη
• Να άρει τις αντιρρήσεις της για την ταχεία υλοποίηση της απόφασης για την διεύρυνση του ΝΑΤΟ με την ένταξη Σουηδίας και Φινλανδίας

Τι απαντά η Άγκυρα

• Η τουρκική κυβέρνηση έχει ήδη εμπράκτως απαντήσει σχετικά με την ρωσο-τουρκική συνεργασία σε στρατιωτικό επίπεδο με την διατήρηση στο οπλοστάσιό της των s-400 αναλαμβάνοντας το ρίσκο και το κόστος της αποπομπής της από τα εξελιγμένα προϊόντα (F-35, F-16) της αμερικανικής πολεμικής βιομηχανίας
• Και με την συνεδρίαση, την περασμένη Πέμπτη του τουρκικού Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας, η Άγκυρα  εμφανίζεται, στα λόγια τουλάχιστον, να αγνοεί τις αμερικανικές υποδείξεις κρατώντας ανοιχτό το ενδεχόμενο της χερσαίας επέμβασης στα εδάφη των Κούρδων στη  Βόρεια Συρία
• Περί της αυξημένης αμερικανικής στρατιωτικής παρουσίας στην Ελλάδα (Σούδα, Λάρισα, Βόλο, Αλεξανδρούπολη) η τουρκική ηγεσία επανειλημμένως έχει δηλώσει πως αυτή (οι αμερικανικές βάσεις δηλαδή) έχουν στόχο την Τουρκία και πως η Ελλάδα απλώς είναι μαριονέτα των δυτικών, κατά κύριο λόγο των Αμερικανών. Επιπρόσθετα, παράλληλα με την «γκρίνια» για τις αμερικανικές βάσεις στην Ελλάδα η Τουρκία ζητά έμμεσα από την Ουάσιγκτον να υποστηρίξει το «δίκαιο αίτημά της» για αποστρατιωτικοποίηση των ελληνικών νησιών στο ανατολικό Αιγαίο.

Πάρε- δώσε στο ΝΑΤΟ

Περί του τελευταίου αμερικανικού αιτήματος προς την Αγκυρα για να συμφωνήσει στην ένταξη Σουηδίας και Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ, η ηγεσία Ερντογάν αποδεικνύει ότι γνωρίζει να παζαρεύει και η Ουάσιγκτον ότι κατανοεί  ότι η Τουρκία είναι μεγάλος παίκτης που δεν πρέπει να απομακρυνθεί (περισσότερο) από την ευρωατλαντική τροχιά.

Κάπως η Σουηδία, υπέρμαχος του πολιτικού φιλελευθερισμού, της ανεκτικότητας και της προστασίας των ατομικών ελευθεριών και των ατομικών δικαιωμάτων, συμμορφώθηκε με το τελεσίγραφο Ερντογάν και προχώρησε στην έκδοση στην Τουρκία ενός Κούρδου τον οποίο οι τουρκικές αρχές καταζητούσαν για συμμετοχή στο Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν (PKK).

Το «αντάλλαγμα»  της Σουηδίας για αυτήν την απροκάλυπτη συμμόρφωση με το τουρκικό τελεσίγραφο είναι η ένταξή της στο ΝΑΤΟ. Είναι προφανές ότι Σουηδική κυβέρνηση για να ικανοποιήσει το τουρκικό τελεσίγραφο υπέκυψς στο βάρος των αμερικανικών πιέσεων καθώς η διεύρυνση του ΝΑΤΟ με τις δυο σκανδιναβικές χώρα αποτελεί μείζονα στρατηγική προτεραιότητα της Ουάσιγκτον

Ανησυχητικές αναλογίες

Στην Αθήνα η ελληνική κυβέρνηση εμφανίζεται απόλυτα ικανοποιημένη με την «ποιότητα» και το «βάθος» των ελληνοαμερικανικών σχέσεων καθώς θεωρεί ότι με αυτόν τον τρόπο εξασφαλίζει την προστασία της χώρας από ενδεχόμενο τουρκικό στρατιωτικό τυχοδιωκτισμό.

Ωστόσο, έμπειροι διπλωμάτες επισημαίνουν την πιθανότητα το αμερικανοτουρκικό μεγάλο παζάρι να εξελιχθεί κάποια στιγμή στην πλάτη των  ελληνικών συμφερόντων.

Άλλωστε οι Αμερικανοί είχαν τη δύναμη και τον τρόπο να «πείσουν» τη σουηδική κυβέρνηση (και κατ’ επέκταση τη σουηδική φιλελεύθερη κοινωνία να σκύψουν και να «γυαλίσουν με τη γλώσσα το παπούτσι του Ερντογάν». Δεν θα βρουν τρόπο να κάνουν το ίδιο με την (όποια) ελληνική κυβέρνηση, αν κάποια στιγμή το απαιτήσει η εξυπηρέτηση των αμερικανικών συμφερόντων.