Σε ένα κείμενο 500 λέξεων ο σημερινός πρωθυπουργός αποκαλύπτει -με ό,τι γράφει και ό,τι αποκρύπτει- το βάθος των επικίνδυνων, αντιλαϊκών και αμετακίνητων πολιτικών στόχων του νεοφιλελευθερισμού τον οποίο εκφράζει και εκπροσωπεί.

Φορτώνει το δολοφονικό δυστύχημα των Τεμπών στο χθες, στο παρελθόν, στην «κακιά Ελλάδα του Χθες».

Αλλά η Ελλάδα του σήμερα δεν είναι παρά «το ελπιδοφόρο μέλλον» που μας έταζαν οι δικοί του και ο ίδιος από το 2010, τότε που ξεκίνησε το πρώτο από τα μνημόνια τα οποία κατεδάφισαν μισθούς, συντάξεις και κάθε δημόσιο αγαθό. Τα μνημόνια που όχι μόνο τα στήριξε και τα υποστήριξε αλλά έκανε και αυτοκριτική γιατί δεν τα ‘χε ο ίδιος συλλάβει ως καταδικά του. Η δε σημερινή εικόνα της χώρας δεν είναι εικόνα από το χθες αλλά εικόνα από το μέλλον που ξεδιάντροπα σχεδιάζουν και μας επιφυλάσσουν. Ασταμάτητα και αδίστακτα ιδιωτικοποιούν ό,τι κινείται και υποκρύπτει ικανοποιητικό γι’ αυτούς ποσοστό κερδοφορίας: υγεία, φάρμακο, παιδεία, αεροδρόμια, λιμάνια – πλην όσα χρειάζεται το ΝΑΤΟ- το νερό, την συγκοινωνία, την επικοινωνία…

«Προσωπικά είμαι στην πολιτική για να αλλάξω αυτή την “κακιά την χώρα”, αυτήν την παλαιά Ελλάδα που μας πληγώνει» ισχυρίζεται.

Επιχειρεί λοιπόν να αυτοανακηρυχθεί σε ηγεμόνα της προσπάθειας για την «Ελλάδα του μέλλοντος».

Αλλά εντωμεταξύ είναι ο συνδημιουργός - ήδη από το 2004 που εκλέχτηκε βουλευτής και ειδικά από το 2016 που προεδρεύει της ΝΔ - του κάθε φορά επώδυνου παρόντος για τη νεολαία και το λαό.

Εξάλλου, η σημερινή φτώχεια δεν είναι τίποτα άλλο παρά το μέλλον του χθες, το οποίο υπηρέτησε φανατικά και ο σημερινός πρωθυπουργός ο οποίος είναι στην πολιτική δεκαοχτώ ολόκληρα χρόνια.

Εκμεταλλευόμενος τη σιωπή και την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ ζητά συγγνώμη στο όνομα όλων των μέχρι τώρα πρωθυπουργών (οφείλω σε όλους, …. μια μεγάλη ΣΥΓΓΝΩΜΗ. Τόσο προσωπικά, όσο και στο όνομα όλων όσοι κυβέρνησαν τη χώρα εδώ και χρόνια) δηλαδή και … από τον εαυτό του και για τον εαυτό του τον ίδιο. Αήθης παραλογισμός.

Την Τετάρτη βγαίνει με διάγγελμα και λέει πως πρόκειται περί ανθρώπινου λάθους, δίνοντας το σήμα στα πολιτικά και δημοσιογραφικά παπαγαλάκια να επαναλαμβάνουν το …αδιάσειστο επιχείρημα. Την Κυριακή βγαίνει στο τουίτερ (η συγγνώμη δεν εγγράφεται σε διάγγελμα, είναι ταπεινό υλικό), και λέει πως όσοι λένε περί ανθρώπινου λάθους κάνουν …λάθος. Ούτε μια ευθεία συγγνώμη δεν μπορεί να πει. Και αφήνει έκθετους του παπαγάλους στα κανάλια. Μια συγγνώμη λόγω δημοσκοπήσεων και όχι λόγω βαθύτερης σκέψης.

Επί πλέον, στη «συγγνώμη» αποκαλύπτει και ένα ακόμη στόχο, ο οποίος πριν αλέκτωρ φωνήσαι, δηλ. στις διαδηλώσεις του μεσημεριού της ίδια μέρας, φρόντισε να τον υπογραμμίσει με τη βία των ΜΑΤ: η μεθόδευση μετατροπής και περιορισμού του νεολαιίστικου και λαϊκού κινήματος, που είναι ξανά στο προσκήνιο, σε εκκλησιαστική λιτανεία. Έτσι προσδιορίζει «το πρόσωπο της καλύτερης Ελλάδας» και στα νέα παιδιά που διαδήλωσαν βουβά και ειρηνικά, κρατώντας ένα κερί και με σύνθημα «φταίει η κακιά η (χ)ώρα».

Βουβά ειρηνικά και με κεράκια λοιπόν επιχειρώντας να ταυτίσει λαϊκές αρετές, (αυτοθυσία, ανιδιοτέλεια, αλληλεγγύη) και την Ελλάδα του μέλλοντος με τις παρακμιακές «αξίες» που εκπροσωπεί!

Πριν λίγες μόλις μέρες, στο πρώτο του διάγγελμα μιλούσε για «ανθρώπινο σφάλμα» !

Ακολουθεί κοινωνική κατακραυγή! Το αλλάζει, το φέρνει τούμπα!

Όχι σε νέο διάγγελμα, αλλά στο twitter!!

«Δεν μπορούμε, δεν θέλουμε και δεν πρέπει να κρυφτούμε πίσω από το ανθρώπινο σφάλμα» τουιτάρει! (Κάπως έτσι κήρυξε και τον πόλεμο στη Ρωσία).

Είναι επικίνδυνος!

Το εργατικό κίνημα και η Αριστερά δεν πρέπει να περιορίσουν το κίνημα στο δίλλημα «κι αν πέσει ποιός θάρθει… ο ΣΥΡΙΖΑ»

Το κίνημα και η Αριστερά στην κατάσταση που βρίσκονται δεν μπορούν να ρίξουν από τα κάτω και από τα Αριστερά την κυβέρνηση. Δεν μπορούν τώρα, όπως είναι, να επιβάλλουν συνολική εργατολαϊκή πολιτική λύση. Μπορεί όμως να αποδυναμώσουν τον νεοφιλελεύθερο κυβερνητικό διαχειριστή. Έτσι, που σε συνδυασμό με τις αντιφάσεις και αντιθέσεις τους, η κυβέρνηση να πέσει. Και τότε όποια αστική κυβέρνηση κι αν θάρθει θα σκεφτεί τη συμπεριφορά της, θα φοβάται ένα κίνημα που θάχει ενισχυμένη την αυτοπεποίθηση του και την αισιοδοξία του.

Το δε κίνημα το ίδιο θα είναι απεριόριστο στο να αναπτυχθεί δίχως τίποτα προεξασφαλισμένο αλλά με όλα τα ενδεχόμενα.

Ανάλογα φυσικά με την ποιότητα του υποκειμένου της εργατικής πολιτικής.

Για όλα αυτά το σύνθημα «Κάτω η κυβέρνηση» έχει πολλαπλή αξία.
Πηγή: kommon.gr