Επιμέλεια: Αντωνία Πάνου
KΟΙΝΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ που συνυπογράφεται από τους:
- Sophie Binet, Γενική Γραμματέα της CGT,
- Laurence Marandola, εκπρόσωπο της Confédération Paysanne,
- Murielle Guilbert και τον Simon Duteil, συν-εκπροσώπους της Solidaires,
- Benoit Teste, Γενικό Γραμματέα της FSU
- και τον Pierre Thomas, Πρόεδρο της Modef.
Η κινητοποίηση του αγροτικού κόσμου αποκαλύπτει ένα σκάνδαλο.
Από τη μία πλευρά, όλο και περισσότεροι αγρότες δεν ζουν πλέον από την εργασία τους.
Από την άλλη, οι τιμές των τροφίμων εκτοξεύονται στα ύψη και όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι δυσκολεύονται να φάνε σωστά.
Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή ο πλούτος συγκεντρώνεται από το χρηματοπιστωτικό σύστημα, τις πολυεθνικές εταιρείες τροφίμων και τις εταιρείες διανομής (τα σούπερ μάρκετ), των οποίων τα περιθώρια κέρδους φτάνουν σε επίπεδα ρεκόρ. Πρόκειται για τους ίδιους ανθρώπους, τα αφεντικά της βιομηχανίας τροφίμων και τα αφεντικά των εταιρειών λιανικού εμπορίου διατροφικής αλυσίδας , που συνεργάζονται για να ρίχνουν τους μισθούς των αγροτών και να εκμεταλλεύονται τους υπαλλήλους τους. Οι αιτίες της κακοδαιμονίας είναι οι ίδιες και τα αιτήματα είναι τα ίδια: να ζούμε αξιοπρεπώς από το επάγγελμά μας.
Καλούμε τους εργαζόμενους και τους αγρότες να ενωθούν για να βάλουν τέλος στην κλοπή της εργασίας τους από τις πολυεθνικές και τους μετόχους.
Το οργισμένο κίνημα των αγροτών/ισσών πρέπει να οδηγήσει σε μια ανατίμηση της εργασίας.
Ας μην ξεχνάμε: κατά τη διάρκεια του Covid, οι θέσεις εργασίας στη δημόσια φροντίδα χειροκροτήθηκαν: αγρότες/ισσες, προσωπικό υγείας και φροντίδας, συλλέκτες απορριμμάτων, οδηγοί φορτηγών, ταμίες και δάσκαλοι.
Πού βρίσκονται σήμερα αυτοί οι εργαζόμενοι; Γίνεται όλο και πιο δύσκολο να έχει κανείς στέγη, φαγητό και ένα αξιοπρεπές βιοτικό επίπεδο! Για να μην αναφέρουμε την άδικη και άνιση συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση, για την οποία οι αγρότες έχουν κινητοποιηθεί μαζί με τους εργαζόμενους, παρέχοντας τρόφιμα από τα αγροκτήματά τους για να «τροφοδοτήσουν τον αγώνα».
Ο δημόσιος διάλογος για τις συνθήκες εργασίας και τα επίπεδα αμοιβών των αγροτών/ισσών πρέπει να δώσει τη δυνατότητα να αναπροσανατολιστούν οι δημόσιες πολιτικές ώστε να εξυπηρετούν το γενικό συμφέρον και τους εργαζόμενους/ες της γης. Αν δεν υπάρχουν εργαζόμενοι αγρότες/ισσες, δεν θα υπάρχει φαγητό στο πιάτο μας. Τελεία και παύλα.
Αυτοί οι άνδρες και οι γυναίκες που σηκώνονται αχάραγα κάθε μέρα, φροντίζουν τη γη και τα ζώα, είναι απαραίτητοι για όλους/ες μας, αν θέλουμε να είμαστε σε θέση να πραγματοποιήσουμε τις ατομικές ή συλλογικές δραστηριότητες της καθημερινής ζωής.
Κατά βάθος όλος ο κόσμος το ξέρει καλά…Ωστόσο, ένα σημαντικό ποσοστό αγροτών ζει κάτω από το όριο της φτώχειας, χρεωμένο και εξαρτημένο από ένα απάνθρωπο οικονομικό σύστημα.
Όσο για τους εργάτες γης και τους εποχικούς εργάτες, συνδυάζουν ανασφάλεια, χαμηλούς μισθούς και σκληρή δουλειά. Ο αγροτικός κόσμος είναι κατά μία έννοια «ξεκομμένος», επειδή τα κοινωνικά δικαιώματα που παρέχονται σε αυτό το επάγγελμα είναι πολύ πενιχρά: κανένα δικαίωμα ανάπαυσης, άθλιες συντάξεις, ιδιαίτερα για τις γυναίκες αγρότισσες, δραματική μείωση των δημόσιων υπηρεσιών στην ύπαιθρό μας… Είναι σκάνδαλο!
Η μόνη απάντηση που παίρνουν είναι ότι οφείλουν να αγωνιστούν για να γιγαντωθούν.
Για να προσπαθήσουν να κερδίσουν ένα αξιοπρεπές εισόδημα, πρέπει να παράγουν όλο και περισσότερο, να επεκταθούν και να χρεωθούν. Ως αποτέλεσμα, οι αγρότες βρίσκονται εξαρτημένοι από τις αγροτικές βιομηχανικές επιχειρήσεις, με δεμένα τα χέρια και τα πόδια και μετατρέπονται σε “αγροδιαχειριστές” με τη λογική των αφεντικών.
Είμαστε έτοιμοι να δούμε τον κόσμο της γεωργίας να συνεχίζει να χάνεται μπροστά στα μάτια μας, με απώτερο στόχο τη μετεγκατάσταση της γαλλικής φάρμας; Τα τελευταία πενήντα χρόνια, η έκταση των γεωργικών εκμεταλλεύσεων έχει πολλαπλασιαστεί επί τέσσερα και ο αριθμός των αγροτών έχει διαιρεθεί δια τέσσερα. Ποιο είναι το νόημα αυτής της κούρσας προς τον γιγαντισμό; Ποιο είναι το νόημα του να εξαναγκάζονται οι Γάλλοι αγρότες να παράγουν όλο και περισσότερο προκειμένου να κατακλύσουν τις αναδυόμενες χώρες με κοτόπουλα εντατικής εκτροφής και γάλα σε σκόνη;
Η ιστορία ξεκίνησε με αυτή τη λογική της φιλελευθεροποίησης που υποστηρίζει ο ΠΟΕ. Η γαλλική βιομηχανία δεν μπόρεσε να αντισταθεί στο κοινωνικό και περιβαλλοντικό ντάμπινγκ. Το γαλλικό εργοστάσιο μετεγκαταστάθηκε. Οι εργαζόμενοι πλήρωσαν το τίμημα. Και οι αγρότες έχουν ήδη πληρώσει βαρύ τίμημα. Ήρθε η ώρα να γίνει η ρήξη με το δόγμα του ελεύθερου εμπορίου, το οποίο πνίγει τόσο το γεωργικό και διατροφικό σύστημα, όσο και τον αγροτικό κόσμο, φέρνει τους εργαζόμενους σε όλο τον κόσμο αντιμέτωπους και συμπαρασύρει τα κοινωνικά δικαιώματα και περιβαλλοντικά πρότυπα προς τα κάτω.
Η λύση του προβλήματος: Η αναγνώριση της εργασίας και το τέλος της εμπορευματοποίησης της γεωργίας
Η ορθή απάντηση στην κινητοποίηση των αγροτών βρίσκεται στην αναγνώριση της εργασίας και στο τέλος της εμπορευματοποίησης της γεωργίας.
Πρέπει να επιβληθεί μια ελάχιστη τιμή για την προστασία των αγροτών από τις πολυεθνικές. Είναι καιρός να εξαρτηθεί η είσοδος πρώτων υλών και αγαθών στην ευρωπαϊκή αγορά από τη συμμόρφωση με περιβαλλοντικά και κοινωνικά πρότυπα. Είναι καιρός να εναρμονιστούν, ως προς το καλύτερο, τα κοινωνικά και περιβαλλοντικά δικαιώματα σε όλη την Ευρώπη.
Αντ’ αυτού, για να αποφύγουν την αμφισβήτηση των εισοδημάτων της αγροτοβιομηχανίας, η κυβέρνηση και τα μεγάλα αφεντικά των αγροτικών εκμεταλλεύσεων εκτρέπουν τη συζήτηση στα περιβαλλοντικά πρότυπα. Η αμφισβήτησή τους θα ήταν ένα δραματικό βήμα προς τα πίσω. Μέσω της εργασίας τους, οι αγρότες έχουν άμεσο αντίκτυπο στη μισή επιφάνεια της Γαλλίας, στην υγεία μας, στα τρόφιμά μας, στο νερό μας – εν ολίγοις, στην καθημερινή μας ζωή. Χτυπημένοι σκληρά από τον αυξανόμενο αριθμό φυσικών καταστροφών, πληρώνουν επίσης υψηλό τίμημα για τη ρύπανση: ο καρκίνος είναι η κύρια αιτία θανάτου μεταξύ των αγροτών/ισσών .
Ακριβώς όπως οι εργαζόμενοι στα αυτοκίνητα υποφέρουν από τη μετεγκατάσταση της βιομηχανίας τους με το πρόσχημα της περιβαλλοντικής αλλαγής, έτσι και οι αγρότες έχουν να αντιμετωπίσουν τον πολλαπλασιασμό των περιβαλλοντικών προτύπων, τα οποία θεωρούν εμπόδιο στην ήδη δύσκολη καθημερινότητά τους. Η αντιπαράθεση κοινωνικών και περιβαλλοντικών ζητημάτων είναι το αδιέξοδο στο οποίο ευδοκιμούν η ακροδεξιά και οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές.
Πώς μπορούμε να το ξεπεράσουμε αυτό και να αντιμετωπίσουμε την κοινωνική και οικολογική έκτακτη ανάγκη κατά μέτωπο και από κοινού; Έχοντας επιτέλους το θάρρος να τα βάλουμε με το κεφάλαιο!
Όλο και περισσότεροι Γάλλοι θέλουν να τρώνε ποιοτικό φαγητό αλλά δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να το αγοράσουν.
Όλο και περισσότεροι αγρότες θέλουν να αλλάξουν τον τρόπο που παράγουν υιοθετώντας αγρο-οικολογικές πρακτικές, αλλά δεν έχουν αρκετή υποστήριξη για να κάνουν αυτή τη δαπανηρή μετάβαση.
Πρέπει να αυξήσουμε τους μισθούς και την αξία της εργασίας, να επανεξετάσουμε την κατανομή των επιδοτήσεων και να προβούμε σε μια εκ βάθρων αναθεώρηση του γεωργικού μοντέλου. Αυτά είναι τα ζητήματα που πρέπει να αντιμετωπίσουμε αν θέλουμε να δώσουμε τη δυνατότητα σε όλους να ζουν από τη δουλειά τους και να τρώνε ποιοτικά τρόφιμα που παράγονται τοπικά!
Το άρθρο αυτό δημοσιεύθηκε στη Libération την 1η Φεβρουαρίου 2024 με τίτλο “Non au vol du travail des agriculteurs et des salariés par les multinationales”.(Όχι στην κλοπή της εργασίας των αγροτών και εργαζομένων από τις πολυεθνικές).
Πηγή: kommon.gr
Όσο για τους εργάτες γης και τους εποχικούς εργάτες, συνδυάζουν ανασφάλεια, χαμηλούς μισθούς και σκληρή δουλειά. Ο αγροτικός κόσμος είναι κατά μία έννοια «ξεκομμένος», επειδή τα κοινωνικά δικαιώματα που παρέχονται σε αυτό το επάγγελμα είναι πολύ πενιχρά: κανένα δικαίωμα ανάπαυσης, άθλιες συντάξεις, ιδιαίτερα για τις γυναίκες αγρότισσες, δραματική μείωση των δημόσιων υπηρεσιών στην ύπαιθρό μας… Είναι σκάνδαλο!
Η μόνη απάντηση που παίρνουν είναι ότι οφείλουν να αγωνιστούν για να γιγαντωθούν.
Για να προσπαθήσουν να κερδίσουν ένα αξιοπρεπές εισόδημα, πρέπει να παράγουν όλο και περισσότερο, να επεκταθούν και να χρεωθούν. Ως αποτέλεσμα, οι αγρότες βρίσκονται εξαρτημένοι από τις αγροτικές βιομηχανικές επιχειρήσεις, με δεμένα τα χέρια και τα πόδια και μετατρέπονται σε “αγροδιαχειριστές” με τη λογική των αφεντικών.
Είμαστε έτοιμοι να δούμε τον κόσμο της γεωργίας να συνεχίζει να χάνεται μπροστά στα μάτια μας, με απώτερο στόχο τη μετεγκατάσταση της γαλλικής φάρμας; Τα τελευταία πενήντα χρόνια, η έκταση των γεωργικών εκμεταλλεύσεων έχει πολλαπλασιαστεί επί τέσσερα και ο αριθμός των αγροτών έχει διαιρεθεί δια τέσσερα. Ποιο είναι το νόημα αυτής της κούρσας προς τον γιγαντισμό; Ποιο είναι το νόημα του να εξαναγκάζονται οι Γάλλοι αγρότες να παράγουν όλο και περισσότερο προκειμένου να κατακλύσουν τις αναδυόμενες χώρες με κοτόπουλα εντατικής εκτροφής και γάλα σε σκόνη;
Η λύση του προβλήματος: Η αναγνώριση της εργασίας και το τέλος της εμπορευματοποίησης της γεωργίας
Η ορθή απάντηση στην κινητοποίηση των αγροτών βρίσκεται στην αναγνώριση της εργασίας και στο τέλος της εμπορευματοποίησης της γεωργίας.
Πρέπει να επιβληθεί μια ελάχιστη τιμή για την προστασία των αγροτών από τις πολυεθνικές. Είναι καιρός να εξαρτηθεί η είσοδος πρώτων υλών και αγαθών στην ευρωπαϊκή αγορά από τη συμμόρφωση με περιβαλλοντικά και κοινωνικά πρότυπα. Είναι καιρός να εναρμονιστούν, ως προς το καλύτερο, τα κοινωνικά και περιβαλλοντικά δικαιώματα σε όλη την Ευρώπη.
Αντ’ αυτού, για να αποφύγουν την αμφισβήτηση των εισοδημάτων της αγροτοβιομηχανίας, η κυβέρνηση και τα μεγάλα αφεντικά των αγροτικών εκμεταλλεύσεων εκτρέπουν τη συζήτηση στα περιβαλλοντικά πρότυπα. Η αμφισβήτησή τους θα ήταν ένα δραματικό βήμα προς τα πίσω. Μέσω της εργασίας τους, οι αγρότες έχουν άμεσο αντίκτυπο στη μισή επιφάνεια της Γαλλίας, στην υγεία μας, στα τρόφιμά μας, στο νερό μας – εν ολίγοις, στην καθημερινή μας ζωή. Χτυπημένοι σκληρά από τον αυξανόμενο αριθμό φυσικών καταστροφών, πληρώνουν επίσης υψηλό τίμημα για τη ρύπανση: ο καρκίνος είναι η κύρια αιτία θανάτου μεταξύ των αγροτών/ισσών .
Ακριβώς όπως οι εργαζόμενοι στα αυτοκίνητα υποφέρουν από τη μετεγκατάσταση της βιομηχανίας τους με το πρόσχημα της περιβαλλοντικής αλλαγής, έτσι και οι αγρότες έχουν να αντιμετωπίσουν τον πολλαπλασιασμό των περιβαλλοντικών προτύπων, τα οποία θεωρούν εμπόδιο στην ήδη δύσκολη καθημερινότητά τους. Η αντιπαράθεση κοινωνικών και περιβαλλοντικών ζητημάτων είναι το αδιέξοδο στο οποίο ευδοκιμούν η ακροδεξιά και οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές.
Πώς μπορούμε να το ξεπεράσουμε αυτό και να αντιμετωπίσουμε την κοινωνική και οικολογική έκτακτη ανάγκη κατά μέτωπο και από κοινού; Έχοντας επιτέλους το θάρρος να τα βάλουμε με το κεφάλαιο!
Όλο και περισσότεροι Γάλλοι θέλουν να τρώνε ποιοτικό φαγητό αλλά δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να το αγοράσουν.
Όλο και περισσότεροι αγρότες θέλουν να αλλάξουν τον τρόπο που παράγουν υιοθετώντας αγρο-οικολογικές πρακτικές, αλλά δεν έχουν αρκετή υποστήριξη για να κάνουν αυτή τη δαπανηρή μετάβαση.
Πρέπει να αυξήσουμε τους μισθούς και την αξία της εργασίας, να επανεξετάσουμε την κατανομή των επιδοτήσεων και να προβούμε σε μια εκ βάθρων αναθεώρηση του γεωργικού μοντέλου. Αυτά είναι τα ζητήματα που πρέπει να αντιμετωπίσουμε αν θέλουμε να δώσουμε τη δυνατότητα σε όλους να ζουν από τη δουλειά τους και να τρώνε ποιοτικά τρόφιμα που παράγονται τοπικά!
Το άρθρο αυτό δημοσιεύθηκε στη Libération την 1η Φεβρουαρίου 2024 με τίτλο “Non au vol du travail des agriculteurs et des salariés par les multinationales”.(Όχι στην κλοπή της εργασίας των αγροτών και εργαζομένων από τις πολυεθνικές).
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου