Η ανομία δεν βρίσκεται στα Πανεπιστήμια αλλά στο Κοινοβούλιο

2024, εκκένωση κατάληψης ΣΘΕ και 49 συλλήψεις με αστείες κατηγορίες

Όποιος εξακολουθεί να μιλά για ανομία ας κοιτάξει τι γίνεται με την Greek mafia και τα Τέμπη προτού μιλήσει για τα Πανεπιστήμια.

Του Αντόν Μιχαήλοβιτς

Τις τελευταίες εβδομάδες το ενδιαφέρον της κυβέρνησης και των συστημικών ΜΜΕ κεντροβαρίζει στα πανεπιστήμια. «Άσυλα ανομίας» λέει ο ένας ΑΡΔ, «άντρο εγκληματιών και τρομοκρατών» ωρύεται ο άλλος κυβερνητικός τσάτσος, ενώ ο τρίτος απορεί τι κάνει αυτή η κυβέρνηση η οποία είχε υποσχεθεί ότι θα κάνει πραγματικότητα το δόγμα «νόμος, τάξη και ασφάλεια», ξεκινώντας από τα Πανεπιστήμια. Έρχεται λοιπόν η κυβέρνηση να μας πει τι; Ότι όποιος φοιτητής συμμετέχει σε επεισόδια εντός του πανεπιστημιακού χώρου θα χάνει τη φοιτητική ιδιότητά του.

Αφορμές στάθηκαν πολλές, αν και στην πραγματικότητα δεν χρειαζόταν ούτε μία. Τρανή απόδειξη τούτου η προσπάθεια της κυβέρνησης να φέρει πανεπιστημιακή αστυνομία το 2021, αν και δεν τα κατάφερε ακριβώς. Επειδή βέβαια δεν τα κατάφερε έτσι όπως τα ήθελε έχει δώσει το ελεύθερο σε ΜΑΤ, ΟΠΚΕ και κάθε λογής αστυνομική μονάδα να δρα ελεύθερα μέσα στα πανεπιστήμια εφόσον έχει πάρει το οκέι από έναν άλλο κυβερνητικό τσάτσο που φέρει τον τίτλο «Πρύτανης» και συνήθως είναι και δικό της παιδί, ή έστω υποκύπτει στις πιέσεις της. Βέβαια τα πράγματα αλλάζουν κάπως με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, καθώς δεν είναι κατανοητό το αν η απώλεια της φοιτητικής ιδιότητας θα έρχεται με καταδίκη ή θα αρκεί μία σύλληψη, πράγμα το οποίο το κάνει ακόμα πιο επικίνδυνο: Αν το δικαστήριο δηλαδή γίνει σε 3 χρόνια και ο φοιτητής αθωωθεί; Για τρία χρόνια δεν θα είναι φοιτητής για το τίποτα. Ποιος θα τον αποζημιώσει γι’ αυτά τα τρία χαμένα χρόνια;

Προφανώς κανείς αλλά στην πραγματικότητα αυτός είναι και ο στόχος: το να προκαλέσει τέτοιο φόβο στη φοιτητική κοινότητα ώστε να σταματήσει να ασχολείται πολιτικά. Να μην οργανώνεται, να μην συμμετέχει σε συλλογικές διαδικασίες, να είναι κλεισμένη στον εαυτό της, να διαβάζει και να βγει κατευθείαν στην αγορά εργασίας. Να γίνει μία άβουλη μαριονέττα που απλά θα υπακούει σε εντολές, στις οποίες μπορεί να διαφωνεί, δεν θα έχει όμως ούτε τα ιδεολογικά εργαλεία, ούτε και τις πλάτες μιας πολιτικής οργάνωσης ώστε να εκφράσει την αντίδρασή της μαζικά και στοχευμένα.

Φυσικά δεν σημαίνει βέβαια ότι ο φοιτητής ο οποίος συμμετέχει αποδεδειγμένα σε τέτοιου τύπου δράσεις είναι άξιος απώλειας της φοιτητικής του ιδιότητας. Πρώτον, επειδή αυτό είναι άκρως υποκριτικό σε ένα κράτος όπου αστυνομικοί που εγκληματούν συνεχίζουν να είναι εν ενεργεία αστυνομικοί και ενώ έχουν παραπεμφθεί σε δίκη, ή πολιτικοί που έχουν άμεση σχέση με το έγκλημα των Τεμπών επανεκλέγονται, κάνουν κυνικά σχόλια δημοσίως και αρνούνται να αναλάβουν οποιαδήποτε ευθύνη για τα Τέμπη, την ίδια ώρα που οι μοναδικές διώξεις και τα μοναδικά δικαστήρια για αυτό το έγκλημα αφορούν αλληλέγγυο κόσμο (Ρουβίκωνας, Σύμπραξη για την Επαναστατική Αλληλεγγύη, κόσμος που συνελήφθη σε διαδηλώσεις για τα Τέμπη κλπ). Δεύτερον, επειδή όταν η αδικία γίνεται η νέα κανονικότητα -είτε αυτή λέγεται Τέμπη, είτε λέγεται Παλαιστίνη, είτε λέγεται πληθωρισμός κλπ- η βία και η σύγκρουση με τους φορείς και αντιπροσώπους της αδικίας γίνεται μονόδρομος ακόμα και αν γίνεται με λάθος τρόπο, όπως άλλωστε γινόταν καθ’ όλη την διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας. Αλλά δεν έχω σκοπό να κρίνω ποιος είναι ο σωστός και ποιος ο λάθος τρόπος μέσω αυτού του άρθρου.

Εν τέλει, ακόμα και αν το πιάσουμε από άποψη «ζημιών δημόσιας περιούσιας», όπως αρέσκεται να πράττει το κάθε πληρωμένο και απλήρωτο τρολλάκι της κυβέρνησης, η σύγκριση είναι αστεία. Είναι άκρως αστείο, αν όχι τραγικό, να συγκρίνουμε κάτι σπρέι, κάτι κατειλημμένους χώρους και κάτι καμένους κάδους με τα μνημόνια, την Greek Mafia, τη Novartis, τα Τέμπη, την Πύλο,τη συμμετοχή στα πολεμικά μέτωπα της Ουκρανίας και της Μέσης Ανατολής και κάθε άλλο έγκλημα από πλευράς κράτους και οικονομικής ελίτ εις βάρος του λαού. Όποιος ακόμα και σήμερα εξακολουθεί να κεντροβαρίζει στα πανεπιστήμια και «στην ανομία» (αυτό που βαφτίζει η κυβέρνηση δηλαδή ως «ανομία»), στην πραγματικότητα έχει ήδη διαλέξει πλευρά και θα πρέπει να γνωρίζει ότι οι επιλογές φέρουν και ένα κόστος και ότι αυτό το κόστος θα πρέπει να πληρωθεί. Δεδομένης της οργής που έχει συσσωρευθεί με τα τόσα χρόνια ασυδοσίας, ας γνωρίζει επίσης ότι αυτό το κόστος τοκίζεται υψηλότοκα.


Δρόμος ανοιχτός

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου