Του Απόστολου Αποστόλου *
Η παραίτηση του κ. Μητσοτάκη κρίνεται αναγκαία ώστε να βοηθηθεί πρωτίστως η χώρα από τα συνεχόμενα σκάνδαλα, την επικίνδυνη εξωτερική πολιτική που ασκεί, μαζί με την επίσης επικίνδυνη εσωτερική πολιτική που οδηγεί σε φτωχοποίηση τους πολίτες. Αλλά επίσης και για το κόμμα της ΝΔ το οποίο έχει μπει σε επιταχυνόμενη κατηφόρα και φαίνεται ότι δεν θα ανακάμψει έχοντας πολλές πιθανότητες ακόμη και να διασπαστεί.
Εκείνο που κατόρθωσε να κάνει η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη 6 χρόνια τώρα, ήταν να απωθήσει το Δικαίωμα της Σημασίας των Πραγμάτων. Δηλαδή, να κατέχει μόνο η κυβέρνηση το συμβολισμό και την ονοματολογία όλων των εξελίξεων της χώρας και ουδείς να μπορεί να αποσυνδέει την πολιτική συμβολική κυκλοφορία με την πραγματικότητα. Αυτό κατέστη δυνατό με την πανδημία όπου η κυβέρνηση επέβαλε τη θεοποιημένη λειτουργία ενός κράτους έκτακτης ανάγκης. Στο εξής μόνο η κυβέρνηση μπορούσε να ερμηνεύει όλα τα γεγονότα σε συμβολικό αλλά και σε πρακτικό επίπεδο και να αποδίδει νοήματα και ερμηνείες.
Οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας άργησαν να καταλάβουν ότι η κυβέρνηση με την πανδημία έφτιαξε έναν νέο πολιτικό νομιναλισμό και τις συνθήκες «μιας τεχνικής διακυβέρνησης» (Τζ. Αγκάμπεν) που έγινε «συνθήκη κανονικότητας» (Σλαβόϊ Ζιζεκ). Η πανδημία ενίσχυσε τον ρόλο της και κατέστη ο απόλυτος ρυθμιστής. Ενώ την ίδια στιγμή οι αντιπολιτευτικές δυνάμεις μεταμορφώθηκαν σε σκόρπιες φυλαρχίες.
Ουσιαστικά η τραγωδία των Τεμπών ήταν η αρχή της αμφισβήτησης και της μπλοφαδόρικης αποτελεσματικότητας που ασκούσε η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός. Από τότε η συμβολική κοινωνικό – πολιτική ισορροπία της κυβέρνησης άρχισε να αμφισβητείται ανοιχτά και δικαίως γιατί εμφανίστηκε μπροστά μας ότι τελικά ο «Βασιλιάς ήταν γυμνός». Ο ελληνικός λαός είδε ότι πίσω από τη βιτρίνα υπήρχε ένας μηχανισμός που ήταν μια απόλυτη κουρελαρία από ανθρώπους του κομματικού σωλήνα με μεγάλα κοφτερά δόντια που μπορούσαν να ροκανίσουν τα πάντα. Παράλληλα οι θεσμοί απολειτουργικοποιήθηκαν, δηλαδή έχασαν την κοινωνική τους εκπλήρωση και οδηγήθηκαν σε μια κρίση αναξιοπιστίας.
Όλα έμοιαζαν να είχαν εκφυλιστεί μέσα σε μια κομματική αναρχία της ευκαιρίας. Οι ευκαιριακές κρυσταλλώσεις ήταν το στοίχημα που έδινε η κυβέρνηση με το κόμμα της. Και αυτό το είδαμε στη συνέχεια με το σκάνδαλο ΟΠΕΚΕΠΕ. Πίσω από όλα κρυβόταν ένα θεσμοποιημένο φαγοπότι όπου οι άνθρωποι του κόμματος ως μέλη της σταθερής διοικητικής πολιτικής, εκμεταλλεύονταν τις αδυναμίες που είχε το κράτος φτάνοντας σε έναν παράνομο προσωπικό πλουτισμό. Υπήρχε λοιπόν ένας κομματικός μηχανισμός και ένας εξαθλιωμένος, αδικημένος, παραγκωνισμένος, κόσμος ο οποίος έχανε όλες του τις νόμιμες διεκδικήσεις του (ευρωπαϊκά επιδόματα, κλπ) από τα κομματοπαράσιτα της ΝΔ. Μέσα από αυτές τις τοξικές πολιτικές σχέσεις η κυβέρνηση της ΝΔ και κάτω από το κλίμα των κομματικών μονοπωλήσεων και συμφερόντων λειτούργησε πλήρως αντιδημοκρατικά και αντισυνταγματικά.
Όλο αυτό επικουρείτο από τα πληρωμένα με δημόσιο χρήμα ΜΜΕ, τα οποία αναδείκνυαν τα γεγονότα έτσι όπως εκείνα ήθελαν, μόνο προς όφελος της κυβέρνησης, δημιουργώντας παράλληλα ένα περιβάλλον που τροφοδοτούσε την αίγλη του κ. Μητσοτάκη. Δηλαδή τα γεγονότα που συνέβαιναν στη χώρα αποκτούσαν βαθμό πολιτικής ευπιστίας μόνο μέσα από έτοιμα πλαίσια ερμηνείας που προσέδιδαν τα πληρωμένα ΜΜΕ για να λιβανίσουν τον κ. Μητσοτάκη ή να τον προστατεύσουν. Η «καναλική» «λιβανιστική» τέχνη μπήκε σε εφαρμογή. Επρόκειτο για ένα νέο μοντέλο προπαγάνδας το οποίο μόνο εκείνο απέδιδε την αξιοπιστία και την πρόσληψη των γεγονότων. Έτσι λοιπόν, η οξύτερη μορφή ψευτιά (όπως έλεγε και ο Μπέντζαμιν Ντισραέλι) κινούσε τις πολιτικές σημασίες ακόμη και τις εξελίξεις στη χώρα.
Τα γεγονότα όμως έφεραν τα πάνω κάτω. Η κυβέρνηση της ΝΔ μπουκωμένη από τα υπερβολικά σκάνδαλα και μη ελέγχοντας την αύξηση τους, αλλά και την ταχύτητά τους, εξερράγη το καπάκι που τα σκέπαζε και τα κάλυπτε, όπως συμβαίνει και με τη χύτρα ταχύτητας. Τι μένει πια να γίνει; Μα φυσικά η χώρα να οδηγηθεί σε εκλογές και να ξεκινήσει η έρευνα των σκανδάλων. Γιατί αλλιώς θα σκεπαστούμε από απορρίμματα. Φτάνουν πια οι ακαταστάλακτες δικαιολογίες και οι κυκεώνες των ψεμάτων.
* Ο Απόστολος Αποστόλου είναι Καθηγητής Πολιτικής και Κοινωνικής Φιλοσοφίας
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου