Του Γιάννη Αθανασιάδη
Μια συμμορία από αδέσποτα σκυλιά είχε στήσει τη γιάφκα της στα οικόπεδα δίπλα στο εργοτάξιο της ΕΘΕΛ. Ήταν τακτικοί επισκέπτες της γειτονιάς και αφού έπαιρναν τα πεσκέσια τους από τα αποφάγια της προηγούμενης μέρας, άραζαν μακάρια κι ευτυχή,στο πεζοδρόμιο μπροστά από το παράθυρο του σπιτιού μου, κάτω από την θεριεμένη αγγελική που με τα χρόνια είχε γίνει ολόκληρο δέντρο.
Αρχηγός της συμμορίας ήταν ο Πανταζής!
Εγώ τον βάφτισα έτσι, από την ώρα που τον άκουσα να γαυγίζει με ένα ιδιαίτερα ένρινο γαύγισμα συνοδευόμενο από λυγμό στο τέλος.
Ο Πανταζής ήταν ένα μπάσταρδο λαμπραντόρ, σωματώδες και για να πω την αλήθεια λίγο ατσούμπαλο στο περπάτημα του. Όποτε με έβλεπε κουνούσε την ουρά του και κουνούσε μαζί και το κεφάλι του δεξιά αριστερά με ένα συντονισμό, που μου θύμιζε κάτι κοκάλινα σκυλάκια που βάζανε παλιά στα αυτοκίνητα μαζί με τις κορνιζούλες «μπαμπά μην τρέχεις» και που μόλις έπεφτε το αυτοκίνητο στις πολυπληθείς λακκούβες των λεωφόρων, κουνούσαν το κεφάλι δεξιά αριστερά, προκαλώντας τον θαυμασμό των μικρών παιδιών και το καμάρι του οδηγού για το σπουδαίο γκατζετάκι.
Μετά όμως ήρθαν τα κασετόφωνα αυτοκινήτου κι ύστερα τα mp3 και τα gps, τα δε παιδάκια παίζουν συνέχεια με τα κινητά τους, κι έτσι τα καημένα τα κοκάλινα σκυλάκια μείναν άνεργα και κατέληξαν στους κάδους ανακύκλωσης ως μάρτυρες στο βωμό της τεχνολογίας και της οικολογίας.
Τελοσπάντων. Ο Πανταζής ήταν μεγάλος διώκτης των κινούμενων τροχών των αυτοκινήτων.
Μόλις περνούσε κάποιο αυτοκίνητο από το δρόμο μας, ως υπεύθυνος ηγέτης ο Πανταζής, τιναζόταν επάνω και αμέσως η μικρή του αγέλη ακολουθούσε κυνηγώντας τον παρείσακτο περιστρεφόμενο εχθρό γαυγίζοντας και δείχνοντας τα μυτερά τους δόντια.
Όσο οι οδηγοί πανικόβλητοι επιτάχυναν, τόσο η συμμορία λυσσομανούσε. Μέχρι που έστριβαν στο βάθος του δρόμου και ο Πανταζής έδινε το παράγγελμα της επιστροφής στην βάση.
Μετά την ένδοξη νίκη του ο Πανταζής,περπατούσε περήφανος οδηγώντας την αγέλη του στη μέση του δρόμου ρίχνοντας κλεφτές ματιές στα γύρω σπίτια με την βεβαιότητα ότι έπραξε το αγωνιστικό του καθήκον, δικαιολογώντας την ανταμοιβή του με τα καθημερινά κόκαλα και τα αποφάγια από την γειτονιά!
Ώσπου αλίμονο ήρθε η αποφράδα μέρα!
Ήταν Παρασκευή μεσημέρι που από το βάθος του δρόμου ακούστηκε να έρχεται ένα περαστικό αυτοκίνητο!
Ο Πανταζής μισάνοιξε το μάτι του ανασήκωσε το αριστερό αυτί του ενώ τα υπόλοιπα σκυλιά τον κοιτούσαν με αδημονία περιμένοντας το παράγγελμα της επίθεσης.
Μόλις είχε φάει ο ταλαίπωρος ο Πανταζής και ψιλοβαριόταν, αλλά βλέποντας τις ρόδες από το μαύρο Seat να πλησιάζουν, ένιωσε το βάρος της ευθύνης απέναντι στην αγέλη του και απέναντι στους χορηγούς της γειτονιάς.
«Ευκολάκι» σκέφτηκε προφανώς. «Άντε να τον ξεπετάξουμε μέχρι την γωνία και να την πέσουμε»
Πετάχτηκε επάνω και με την γνωστή πλέον στρατηγική άρχισε να κυνηγά τα λάστιχα του αυτοκινήτου, έχοντας μοιρασμένη την αγέλη δεξιά και αριστερά.
Ξαφνικά το σύμπαν του μεγάλου μας ηγέτη Πανταζή κατέρρευσε. Το αυτοκίνητο αντί να επιταχύνει, επιβράδυνε την ταχύτητά του και δέκα μέτρα πιο κάτω σταμάτησε…
Η αγέλη σταμάτησε τα γαυγίσματα και τα σκυλιά κοιτάζονταν αμήχανα. Οι ρόδες ήταν εκεί μπροστά τους ακίνητες!
Ο Πανταζής παρά την πείρα και την δύναμη του δεν μπορούσε να κατανοήσει το αναπάντεχο γεγονός που ανέτρεπε τα μέχρι τώρα ειωθότα!
Ήταν προφανές ότι όλα αυτά τα χρόνια που κυνηγούσαν τις ρόδες, δεν είχαν σκεφτεί την πιθανότητα να προλάβουν να τις πιάσουν. Έτσι τώρα διαπίστωσε ότι παρά το κυνήγι και την αγριάδα στην ουσία δεν περίμενε ποτέ ότι θα τις έπιαναν.
Όλα αυτά τα χρόνια ο Πανταζής έκανε καριέρα κυνηγώντας κάτι που δεν πίστευε ότι θα το πιάσει. Κι όταν του δόθηκε η ευκαιρία, μάζεψε την αγέλη του και επέστρεψε στον ίσκιο της αγγελικής κάτω απ’ το παράθυρό μου, περιμένοντας το επόμενο αυτοκίνητο, ελπίζοντας ότι δεν θα σταματήσει κι αυτό.
Εκείνη την ώρα γέλασα πικρά, γιατί σκέφτηκα πόσο μοιάζει η συμπεριφορά του Πανταζή με τους επαναστάτες πολιτικούς μας. Αγορεύουν πύρινους επαναστατικούς λόγους κάνουν πορείες και διαδηλώσεις αλλά όταν βρεθούν απέναντι στις… «σταματημένες ρόδες» γυρίζουν στα γραφεία τους ετοιμάζοντας την επόμενη διαδήλωση.
Φτάνει να βγαίνει το μεροκάματο απ’ τα πεσκέσια της «γειτονιάς».
Πού να μπλέκεις τώρα με επαναστάσεις…
.jpg)
Πολύ καλό
ΑπάντησηΔιαγραφήΣωστότατος παραλληλισμός
ΑπάντησηΔιαγραφή