Της Δήμητρας Μυρίλλα
Λίγες ημέρες πριν τις τελευταίες εθνικές εκλογές και μέχρι σήμερα μια λέξη άρεσε πολύ στους τότε υποψήφιους και σήμερα υπουργούς της ΝΔ καθώς και στον πρωθυπουργό. Η λέξη «εργαλειοποίηση». Η μετατροπή του ουσιαστικού σε ρήμα και η σύνδεσή του με την πολιτική πράξη νόμιζαν προς προσέδιδε στο λόγο τους στοχαστικό και διανοουμενίστικο κύρος ικανό να κρύψει τον κυνισμό των σκέψεων και των πράξεων που υπονοούσε.
Η «εργαλειοποίηση» αναφερόταν στα μνημεία, τα οποία υποτίθεται γίνονται «εργαλεία» στα χέρια ιδεοληπτικών χειριστών με σκοπούς «αλλότριους», όπου αλλότριοι σκοποί είναι να εμποδίζονται οι επενδυτές να επενδύουν. Βέβαια, αν πρέπει σοβαρά να μιλήσουμε για «εργαλεία» – που δεν είναι κατ’ αρχήν ο σκοπός αυτού του σημειώματος – ίσως χρειάζεται να γίνει μία μικρή επισήμανση. Στον πραγματικό και δη καπιταλιστικό κόσμο οι κάτοχοι των εργαλείων, οικονομικών, πολιτικών, ιδεολογικών και άλλων, είναι οι κάτοχοι της οικονομικής δύναμης. Επίσης, κατέχουν και ένα άλλο εργαλείο εξαιρετικά κρίσιμο. Τις κυβερνήσεις. Οι χρήστες, λοιπόν, της λέξης «εργαλειοποίηση» προφανώς και υποδύονται ότι δεν γνωρίζουν ότι «εργαλεία» είναι αυτοί οι ίδιοι.
Ωστόσο, έρχεται η ζωή και οι πράξεις τους και προσκομίζουν τα καθημερινά τεκμήρια και πειστήρια αυτού του γεγονότος. Ας γίνουμε όμως πιο συγκεκριμένοι…
Η ΝΔ που πριν τις εκλογές υποσχόταν στον επενδυτή ότι θα αλλάξει την Υπουργική Απόφαση ώστε να μην κωλύεται από περιττούς ελεγκτικούς μηχανισμούς, αμέσως μετά τις εκλογές υλοποιεί τη δέσμευσή της, απαλλάσσει τον επενδυτή από μία περιοριστική νομιμότητα και την ανταλλάσσει με μία άλλη η οποία του αφήνει πολλά παράθυρα … ευελιξίας. Βέβαια , η ευελιξία στον κόσμο των ολιγαρχών είναι η άλλη όψη της ασυδοσίας, αλλά αυτό είναι μια κουβέντα που θα ανοίξει όταν οι πρώτες μπουλντόζες χτυπήσουν στο Ελληνικό.
Φυσικά, το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο στη νέα του σύνθεση συντονίστηκε με τη περιρρέουσα συζήτηση και απαίτηση, αλλά – επιστημονικό γαρ – αποφασίζει ελεύθερα και είναι υπεράνω κάθε πολιτικής υποψίας… Επομένως, κατά μία βολική εκδοχή είναι μία «επιστημονική» και όχι μια πολιτική απόφαση αυτή που αφήνει αδόμητο χώρο πέριξ του ταφικού περιβόλου του Ελληνικού μόλις 20μ. και που λέει ότι στις υπηρεσίες του Υπουργείου Πολιτισμού θα έρχονται μόνο οι μελέτες που αφορούν κτίρια και εγκαταστάσεις εντός των κηρυγμένων αρχαιολογικών χώρων, ενώ θα ελέγχονται οι όψεις των κτιρίων της πρώτης γραμμής στα οικοδομικά τετράγωνα που εφάπτονται στους εν λόγω χώρους, σε ζώνη πέριξ αυτών πλάτους 20 μ. Διότι, αν είναι κάτι που χρειάζεται χώρο και ανάσα δεν είναι τα αρχαία, αλλά η καζινοπολιτεία και τα πολυτελή μπαλκόνια των παρασιτικώς διαβιούντων ολιγαρχών (βλ. Υπόμνημα Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων https://www.sea.org.gr/details.php?id=901&fbclid=IwAR3xuk2AOZcXgjsf6Q5F4225c6ehQOJp1MLkMlNQrbIR-WjKZlJPrRG4f8Q).
Εννοείται, πως η εξυπηρέτηση της «εμβληματικής» επένδυσης είναι ο νέος, αλλά και τόσο παλιός «πατριωτισμός» του κεφαλαίου. Και ναι, είναι πράγματι εμβληματική σε όλα τα επίπεδα άμεσης εξυπηρέτησης του επενδυτή.
Τόσο ώστε να αποτελεί πιλότο και για όσες άλλες πραγματοποιηθούν σε αυτόν τον τόπο. Τόσο ώστε ο υπουργός Ανάπτυξης, Αδωνις Γεωργιάδης να φωνασκεί από το Αφάντου της Ρόδου (περιοχή ολόκληρη κηρυγμένη αρχαιολογικός χώρος) ότι η επένδυση που σχεδιάζεται εκεί «Θα γίνει»! Δήλωση πρόσκληση και σε όσους άλλους επιθυμούν να «ψωνίσουν» από την Ελλάδα κατά το προσφιλές του «Λιγουρεύεστε;»…
Πηγή: imerodromos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου