Ω, ''αθάνατοι''!


Του ''Απροσάρμοστου'' 

Και το μεγάλο μαντάτο έφτασε!
Η Ακαδημία Αθηνών τίμησε και βράβευσε τον Μάριο Ντράγκι!

Τον άνθρωπο που συγκαταλέγεται στον ηγετικό πυρήνα της ομάδας των οικονομικών δολοφόνων που έδρασαν κατά της χώρας μας!

 Βρήκαν και το χρόνο να πραγματοποιήσουν την ανόσια πράξη τους. Είναι Οκτώβρης.
Μήνας σημαδιακός.

Μήνας που ο Έλληνας έχει μάθει να γιορτάζει στις 12 Οκτώβρη την αποχώρηση των ναζιστικών καθαρμάτων από τον τόπο μας και στις 28 του Οκτώβρη το μεγαλειώδες Έπος του `40!
Ειδικά στην επέτειο του `40 γιορτάζει και τιμά την ψυχή αυτού του λαού!

‘’Είναι σημειολογικό, κύριοι’’, όπως θα έλεγε και ο Σόιμπλε!

Γιατί αυτήν την ψυχή θέλουν να χλευάσουν και για το λόγο αυτό επέλεξαν τον Οκτώβρη για την τέλεση της... ύβρεως.

Και δε διστάζουν γιατί δεν έχουν να λογοδοτήσουν σε κανέναν και σε καμιά κοινωνία.
Μια κοινωνία, της οποίας την οικονομική, ψυχική και ηθική εξουθένωση, -με τη βοήθεια των βρομοκάναλών τους- φρόντισαν οι... ‘’αθάνατοι’’, να την παρακολουθούν απαθείς από τα θεωρεία της αρένας.
Δεν διστάζουν γιατί έχουν... ‘’ξεμπλέξει’’ με κάτι ‘’άσχετους’’ (Παλαμάδες, Κάλβους, Βαλαωρίτηδες, Σικελιανούς, Βαρνάληδες, Σεφέρηδες, Ρίτσους, Ελύτηδες και τόσους άλλους).
Δεν διστάζουν γιατί ξέρουν ότι σήμερα κατάφεραν να δημιουργήσουν έναν εσμό ‘’ανθρώπων’’ του ‘’πνεύματος’’ ίδιο με τα μούτρα τους, (λογοτέχνες, ποιητές, συνθέτες, στιχουργούς, τραγουδιστές, σκηνοθέτες, ηθοποιούς –και βάλε- που οι μόνες λειτουργικές ικανότητες που έχουν είναι να έχουν δυο μέλη τους προτεταμένα:

Τη γλώσσα, έτοιμη για γλείψιμο και το χέρι του επαίτη απλωμένο, έτοιμο για το φιλοδώρημα της επιδότησης από τα ‘’προγράμματα’’ εξαγοράς τους!

Έτσι, θρασείς κι αδίστακτοι καλούν τους πολιτικούς φονιάδες αυτού του λαού να τους τιμήσουν και να τους βραβεύσουν!
Απαραίτητοι παρόντες στην τελετή της ντροπής οι Γεωργιάδηδες, οι  Σταϊκούρηδες, οι Κεραμέες και άλλοι μαϊντανοί της ΝΔ.

Κι από κοντά τους –αθύρματα, και Χατζηαβάτες- οι περιώνυμοι,  περισπούδαστοι και... συνένοχοι της ‘’Αριστεράς’’: Δραγασάκηδες, Χουλιαράκηδες κ.ά. Για να δικαιώσουν μέχρι τέλους την κατρακύλα τους, τον εξευτελισμό τους και τη ντροπή που θα κουβαλούν ες αεί!

Μόνο που θα τους στοιχειώνει ένας από τους... ‘’ασήμαντους’’ της ελληνικής λογοτεχνίας, που μαζί με τους συνοδοιπόρους του -προτεραίους και υστεραίους-  τους έχει, ήδη, προειδοποιήσει, με το ποίημά του ‘’Ο βράχος και το κύμα’’:

Αφρούς δεν έχω γι’ άρματα, κούφια βοή γι’ αντάρα, 
έχω ποτάμι αίματα, μ’ εθέριεψε η κατάρα
του κόσμου που βαρέθηκε, του κόσμου που ’πε τώρα, 
βράχε, θα πέσεις, έφτασεν η φοβερή σου ώρα. 

Όταν ερχόμουνα σιγά, δειλό, παραδαρμένο, 
και σὄγλειφα και σὄπλενα τα πόδια δουλωμένο, 
περήφανα μ’ εκοίταζες κι εφώναζες του κόσμου
να ιδεί την καταφρόνεση που πάθαινε ο αφρός μου. 

Κι αντίς εγώ κρυφά κρυφά, εκεί που σ’ εφιλούσα, 
μέρα και νύχτα σ’ έσκαφτα, τη σάρκα σου εδαγκούσα, 
και την πληγή που σ’ άνοιγα, το λάκκο που ’θε’ κάμω, 
με φύκη τον επλάκωνα, τον έκρυβα στον άμμο. 

Σκύψε να ιδείς τη ρίζα σου στης θάλασσας τα βύθη· 
τα θέμελά σου τα ’φαγα, σ’ έκαμα κουφολίθι. 
Μέριασε, βράχε, να διαβώ! Του δούλου το ποδάρι
θα σε πατήσει στο λαιμό… Εξύπνησα λιοντάρι!…» 

Όταν το κύμα –που ακόμα γλείφει τα πόδια του βράχου- ξυπνήσει, ας ψάξουν τρύπα να κρυφτούν!








Δρόμος ανοιχτός

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου