Του Περικλή Δανόπουλου

Τα δυο νησιά, Μυτιλήνη και Χίος είναι πανέμορφα (όπως και η Σάμος ασφαλώς). Τι απ' όλα να μνημονεύσει κανείς για την Μυτιλήνη; Το όμορφο λιμάνι που σε υποδέχεται, τον ειδυλλιακό Μόλυβο με το κάστρο του, την Εφταλού,την Πέτρα;Πως να ξεχάσει το απολιθωμένο δάσος,το Πλωμάρι,τα πανέμορφα Βατερά, το γραφικό Μανταμάδο ...

Αμ για τη Χίο; Την χώρα με τον πεζόδρομο της Απλωταριάς, τον Κάμπο, τα καστροχώρια, Μεστά και Πυργί,τον Ανάβατο τον Μυστρά του Αιγαίου,τις παραλίες Γυαλί και Τραχήλι, τα Μαύρα Βόλια, την Νέα Μονή με τα υπέροχα ψηφιδωτά....

Τα νησιά αυτά τα βεβήλωσαν, κηλίδωσαν τις ομορφιές τους, κάτι γελοία ανθρωπάρια με οπλισμό, που.... εκτελούσαν εντολές. Τις εντολές τελικής εκκαθάρισης των κατοίκων. Που αφού καταστράφηκε ο τουρισμός τους, η ζωή τους η ίδια, τώρα τους ανακοινώνουν ότι θα επιτάξουν περιοχές, οικήματα, αύριο τα σπίτια τους τα ίδια, γιατί το κράτος μαριονέτα, με κάθε κυβέρνηση, αγνοεί τον λαό της χώρας και υπακούει τυφλά σε εντολές.

Μια μιαρή κάστα νταβατζήδων, κερδοσκοπεί με πρόσχημα τον ανθρωπισμό, χρησιμοποιώντας το μεταναστευτικό. Μεγαλοεργολάβοι, ΜΚΟ, πολιτικά ανδρείκελα και ολόκληρες στρατιές από μισθοδοτούμενους αντιρατσιστές και αντιφασίστες, σε αγαστή μεταξύ τους συνεργασία, λυμαίνονται νησιά σήμερα και δυνητικά την ενδοχώρα αύριο.

Η αλαζονεία όμως και η απληστία δεν είναι ποτέ καλοί σύμβουλοι. Και στην περίπτωση των νησιών έγινε το πρώτο λάθος. Όχι μόνο δε ρώτησαν τους κατοίκους αλλά τους αγνόησαν επιδεικτικά, τους περιφρόνησαν. Και άνοιξαν τους ασκούς του Αιόλου. Και όποιος σκορπά ανέμους θερίζει θύελλες.

Τα γεγονότα στα νησιά είναι απλά ένα trailer για όσα ενδεχομένως να γίνουν και αλλού. Γιατί ότι και να γίνει τελικά σε Λέσβο, Χίο, Σάμο και όπου αλλού, ο κόσμος ξύπνησε από τον λήθαργο και συνειδητοποίησε πως τέλειωσαν οι αυταπάτες. Η κοινοβουλευτική δημοκρατία, αποδείχθηκε συγκαλυμμένη δικτατορία και μάλιστα ξενοκίνητη.

Το πως θα αντιδράσει από εδώ και πέρα ο καθένας, είναι άγνωστο. Αλλά τώρα ξέρουμε. Και ξέρουν ότι ξέρουμε. Και τώρα θα νοιώσουν κι αυτοί τον φόβο, Τον τρόμο του ανεξέλεγκτου.

ΥΓ. Η μεγαλύτερη ήττα, είναι η απομυθοποίηση της δύναμης της καταστολής.¨Οτι και να γίνει από εδώ και πέρα, φάνηκε ξεκάθαρα πως οι πανοπλίες έχουν ρωγμές...