Του Βασίλη Βιλιάρδου
Παραδόξως στην Ελλάδα, όπου η αγροτική παραγωγή υποφέρει λόγω της παγίδας των μνημονίων, αλλά και των κυρώσεων που επέβαλλε η ΕΕ στη Ρωσία, όσον αφορά κυρίως τα ροδάκινα ή των δασμών που δρομολόγησαν οι Η.Π.Α., οι αγρότες έχουν πάψει να δίνουν σημεία ζωής – πάσχοντας επομένως επίσης από το σύνδρομο της Στοκχόλμης, όπως το μεγαλύτερο μέρος των Ελλήνων. Βέβαια, με τα προβλήματα στην Ελλάδα να επιδεινώνονται και να διογκώνονται συνεχώς, από την οικονομία έως τα εθνικά θέματα, το βίαιο εποικισμό της χώρας και τις τουρκικές διεκδικήσεις στο Αιγαίο, όπου η παθητικότητα της κυβέρνησης είναι ο ορισμός του ραγιαδισμού, ίσως είναι φυσιολογικό – αν και δεν οδηγεί πουθενά.
Άποψη
Το 2019 τα προβλήματα κυκλοφορίας του Βερολίνου επιδεινώθηκαν σε μεγάλο βαθμό, από την επέλαση των τρακτέρ – αφού οι διαμαρτυρίες των γεωργών εντάθηκαν, λόγω των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν και των σημαντικών αποφάσεων που εκκρεμούν. Η ίδια κατάσταση συνεχίσθηκε τον Ιανουάριο, με την κινητοποίηση της ομάδας «Έχουμε βαρεθεί», στα πλαίσια της έκθεσης τροφίμων «Πράσινη Εβδομάδα» – όπου περί τους 30.000 μικροκαλλιεργητές, μαζί με ακτιβιστές για τα δικαιώματα των ζώων και την κλιματική αλλαγή, πλημμύρισαν τους δρόμους της γερμανικής πρωτεύουσας (στην Ολλανδία συμβαίνει κάτι ανάλογο, πηγή), θυμίζοντας την Αθήνα παλαιοτέρων εποχών.
Η απαίτηση τους αφορούσε αλλαγές προς πιο αγροτικές, πιο βιώσιμες και τοπικά προσανατολισμένες παραγωγικές, καθώς επίσης εμπορικές δομές – ενώ την ίδια στιγμή η γερμανίδα υπουργός γεωργίας συναντήθηκε με περισσότερους από 70 ομολόγους της από ολόκληρο τον πλανήτη, στα πλαίσια της 12ης Συνδιάσκεψης των υπουργών γεωργίας που διεξάγεται στο Βερολίνο.
Σύμφωνα όμως με δηλώσεις τους, οι υπουργοί επιθυμούν το αντίθετο, από τους διαδηλωτές: μεγαλύτερο προσανατολισμό προς την παγκόσμια αγορά – ενώ η γερμανίδα υπουργός κατηγόρησε τους διαδηλωτές ότι έχουν μία «θορυβώδη» και επομένως ανεύθυνη νοοτροπία. Από την άλλη πλευρά όμως έδειξε κατανόηση στους αγρότες που την προηγούμενη ημέρα διαδήλωσαν για πιο αυστηρούς περιβαλλοντικούς κανόνες – μεταξύ άλλων με την προώθηση βελτιωμένων μεθόδων παραγωγής.
Παραδόξως στην Ελλάδα, όπου η αγροτική παραγωγή υποφέρει λόγω της παγίδας των μνημονίων, αλλά και των κυρώσεων που επέβαλλε η ΕΕ στη Ρωσία όσον αφορά κυρίως τα ροδάκινα ή των δασμών που δρομολόγησαν οι Η.Π.Α., οι αγρότες έχουν πάψει να δίνουν σημεία ζωής – πάσχοντας επομένως επίσης από το σύνδρομο της Στοκχόλμης, όπως το μεγαλύτερο μέρος των Ελλήνων. Βέβαια, με τα προβλήματα στην Ελλάδα να επιδεινώνονται και να διογκώνονται συνεχώς, από την οικονομία έως τα εθνικά θέματα, το βίαιο εποικισμό της χώρας και τις τουρκικές διεκδικήσεις στο Αιγαίο, όπου η παθητικότητα της κυβέρνησης είναι ο ορισμός του ραγιαδισμού, ίσως είναι φυσιολογικό – αν και δεν οδηγεί πουθενά.
Τα προβλήματα τώρα που αντιμετωπίζουν οι Γερμανοί μικροκαλλιεργητές δεν είναι καθόλου καινούργια – αλλά η πολιτικοποίηση τους, σε αυτό το βαθμό, είναι. Αναμένεται δε η περαιτέρω κλιμάκωση των ενεργειών τους – εν μέσω των συζητήσεων στις Βρυξέλλες που αφορούν την ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων για τη μελλοντική κατεύθυνση της κοινής αγροτικής πολιτικής της ΕΕ.
Εκκρεμεί επίσης η πολύ σοβαρή εμπορική συμφωνία με τις χώρες της MERCOSUR της Λατινικής Αμερικής, η οποία πρόκειται να τεθεί σε εφαρμογή εντός του 2020 – ενώ σε ομοσπονδιακό επίπεδο πρέπει να αποφασισθεί η δέσμη μέτρων της κυβέρνησης, όταν η εφαρμογή της οδηγίας της ΕΕ για τα λιπάσματα και η απαγόρευση του απάνθρωπου τεμαχισμού των αρσενικών νεοσσών, προκαλούν επί πλέον συγκρούσεις.
Ειδικά όσον αφορά τον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό, με το BREXIT θα λείψει ένα μεγάλο ποσόν – ενώ τα ισχυρά κράτη, όπως η Γερμανία, αρνούνται να συνεισφέρουν περισσότερα χρήματα. Ως εκ τούτου προβλέπονται σημαντικές περικοπές της αγροτικής χρηματοδότησης – με αποτέλεσμα να διαμαρτύρονται οι γεωργικές χώρες, με εν μέρει εξαίρεση την Ελλάδα.
Παράλληλα, η ΕΕ θέλει να συνδέσει τις επιδοτήσεις με πιο βιώσιμες μεθόδους παραγωγής, αντί να κατανείμει τα χρήματα αποκλειστικά ανάλογα με το μέγεθος της εταιρείας – όπου όμως, επειδή η γεωργία της ΕΕ κυριαρχείται πλέον από τις μεγάλες επιχειρήσεις που έχουν οργανωθεί σε ισχυρές ομάδες συμφερόντων, υπάρχει μεγάλη αντίσταση εκ μέρους τους σε αυτές τις προσεγγίσεις.
Όσον αφορά δε τη συμφωνία με τις χώρες της MERCOSUR, μετά τις αμφισβητήσεις που προηγήθηκαν με ανάλογες συμφωνίες της ΕΕ με τις Η.Π.Α. και με το Καναδά (TTIP, CETA), δεν θα είναι εύκολη – ιδίως επειδή πρέπει να εγκριθεί τόσο από το ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, όσο και από όλα τα κράτη-μέλη. Υπάρχουν άλλωστε πολλές αντιρρήσεις όπως, για παράδειγμα, λόγω της αύξησης των εισαγωγών σόγιας και αιθανόλης της ΕΕ – ενώ από την άλλη πλευρά η Βραζιλία και άλλες περιοχές του τροπικού δάσους του Αμαζονίου, θα πρέπει να εγκαταλείψουν τις φυτείες με μονοκαλλιέργειες.
Η πλειοψηφία της Βουλής της Αυστρίας είναι εναντίον, στη Γερμανία υπάρχουν αντιδράσεις, ενώ η υπουργός περιβάλλοντος της Γαλλίας διατύπωσε επιφυλάξεις – λόγω των πυρκαγιών στα τροπικά δάση του Αμαζονίου και του προβληματικού ρόλου της κυβέρνησης της Βραζιλίας.
Ένα μεγάλο πρόβλημα της Γερμανίας είναι τα μαρτύρια, στα οποία υποβάλλονται τα ζώα, με μεγάλες αντιδράσεις εκ μέρους των Πολιτών της – σημειώνοντας πως οι διαστάσεις της «εργοστασιακής καλλιέργειας» ζώων είναι γιγαντιαίες στη χώρα. Ειδικότερα, 750.000.000 ζώα κυριολεκτικά ζουν και πεθαίνουν στη Γερμανία κάθε χρόνο, υπό άθλιες συνθήκες που κανένας καταναλωτής δεν θα ήθελε ποτέ να δει – αφού εάν τις έβλεπε δεν θα έτρωγε ποτέ γερμανικό κρέας ή κοτόπουλα.
Για παράδειγμα, οι χοίροι εκτρέφονται φτάνοντας στα 100 κιλά μέσα σε έξι μήνες με εντατική πάχυνση τους, προκειμένου να σφαχτούν ως νεαρά ζώα για να απελευθερωθεί χώρος για καινούργια – ενώ τα κοτόπουλα ζουν στο πάτωμα, σε πλέγματα του ενός τετραγωνικού μέτρου ανά 9, με οδυνηρούς τραυματισμούς τους. Επειδή όμως η διαδικασία αυτή για τα κοτόπουλα κηρύχτηκε παράνομη το 2019, για να μην έχουν ανταγωνιστικό μειονέκτημα τα γερμανικά εργοστάσια, η υπουργός γεωργίας της χώρας θέλει να το επιβάλει και στα άλλα κράτη – όταν η Γερμανία αναλάβει την προεδρία της ΕΕ το δεύτερο εξάμηνο του 2020 (ένας ακόμη εφιάλτης για την Ευρώπη).
Το 2019 τα προβλήματα κυκλοφορίας του Βερολίνου επιδεινώθηκαν σε μεγάλο βαθμό, από την επέλαση των τρακτέρ – αφού οι διαμαρτυρίες των γεωργών εντάθηκαν, λόγω των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν και των σημαντικών αποφάσεων που εκκρεμούν. Η ίδια κατάσταση συνεχίσθηκε τον Ιανουάριο, με την κινητοποίηση της ομάδας «Έχουμε βαρεθεί», στα πλαίσια της έκθεσης τροφίμων «Πράσινη Εβδομάδα» – όπου περί τους 30.000 μικροκαλλιεργητές, μαζί με ακτιβιστές για τα δικαιώματα των ζώων και την κλιματική αλλαγή, πλημμύρισαν τους δρόμους της γερμανικής πρωτεύουσας (στην Ολλανδία συμβαίνει κάτι ανάλογο, πηγή), θυμίζοντας την Αθήνα παλαιοτέρων εποχών.
Η απαίτηση τους αφορούσε αλλαγές προς πιο αγροτικές, πιο βιώσιμες και τοπικά προσανατολισμένες παραγωγικές, καθώς επίσης εμπορικές δομές – ενώ την ίδια στιγμή η γερμανίδα υπουργός γεωργίας συναντήθηκε με περισσότερους από 70 ομολόγους της από ολόκληρο τον πλανήτη, στα πλαίσια της 12ης Συνδιάσκεψης των υπουργών γεωργίας που διεξάγεται στο Βερολίνο.
Σύμφωνα όμως με δηλώσεις τους, οι υπουργοί επιθυμούν το αντίθετο, από τους διαδηλωτές: μεγαλύτερο προσανατολισμό προς την παγκόσμια αγορά – ενώ η γερμανίδα υπουργός κατηγόρησε τους διαδηλωτές ότι έχουν μία «θορυβώδη» και επομένως ανεύθυνη νοοτροπία. Από την άλλη πλευρά όμως έδειξε κατανόηση στους αγρότες που την προηγούμενη ημέρα διαδήλωσαν για πιο αυστηρούς περιβαλλοντικούς κανόνες – μεταξύ άλλων με την προώθηση βελτιωμένων μεθόδων παραγωγής.
Παραδόξως στην Ελλάδα, όπου η αγροτική παραγωγή υποφέρει λόγω της παγίδας των μνημονίων, αλλά και των κυρώσεων που επέβαλλε η ΕΕ στη Ρωσία όσον αφορά κυρίως τα ροδάκινα ή των δασμών που δρομολόγησαν οι Η.Π.Α., οι αγρότες έχουν πάψει να δίνουν σημεία ζωής – πάσχοντας επομένως επίσης από το σύνδρομο της Στοκχόλμης, όπως το μεγαλύτερο μέρος των Ελλήνων. Βέβαια, με τα προβλήματα στην Ελλάδα να επιδεινώνονται και να διογκώνονται συνεχώς, από την οικονομία έως τα εθνικά θέματα, το βίαιο εποικισμό της χώρας και τις τουρκικές διεκδικήσεις στο Αιγαίο, όπου η παθητικότητα της κυβέρνησης είναι ο ορισμός του ραγιαδισμού, ίσως είναι φυσιολογικό – αν και δεν οδηγεί πουθενά.
Τα προβλήματα τώρα που αντιμετωπίζουν οι Γερμανοί μικροκαλλιεργητές δεν είναι καθόλου καινούργια – αλλά η πολιτικοποίηση τους, σε αυτό το βαθμό, είναι. Αναμένεται δε η περαιτέρω κλιμάκωση των ενεργειών τους – εν μέσω των συζητήσεων στις Βρυξέλλες που αφορούν την ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων για τη μελλοντική κατεύθυνση της κοινής αγροτικής πολιτικής της ΕΕ.
Εκκρεμεί επίσης η πολύ σοβαρή εμπορική συμφωνία με τις χώρες της MERCOSUR της Λατινικής Αμερικής, η οποία πρόκειται να τεθεί σε εφαρμογή εντός του 2020 – ενώ σε ομοσπονδιακό επίπεδο πρέπει να αποφασισθεί η δέσμη μέτρων της κυβέρνησης, όταν η εφαρμογή της οδηγίας της ΕΕ για τα λιπάσματα και η απαγόρευση του απάνθρωπου τεμαχισμού των αρσενικών νεοσσών, προκαλούν επί πλέον συγκρούσεις.
Ειδικά όσον αφορά τον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό, με το BREXIT θα λείψει ένα μεγάλο ποσόν – ενώ τα ισχυρά κράτη, όπως η Γερμανία, αρνούνται να συνεισφέρουν περισσότερα χρήματα. Ως εκ τούτου προβλέπονται σημαντικές περικοπές της αγροτικής χρηματοδότησης – με αποτέλεσμα να διαμαρτύρονται οι γεωργικές χώρες, με εν μέρει εξαίρεση την Ελλάδα.
Παράλληλα, η ΕΕ θέλει να συνδέσει τις επιδοτήσεις με πιο βιώσιμες μεθόδους παραγωγής, αντί να κατανείμει τα χρήματα αποκλειστικά ανάλογα με το μέγεθος της εταιρείας – όπου όμως, επειδή η γεωργία της ΕΕ κυριαρχείται πλέον από τις μεγάλες επιχειρήσεις που έχουν οργανωθεί σε ισχυρές ομάδες συμφερόντων, υπάρχει μεγάλη αντίσταση εκ μέρους τους σε αυτές τις προσεγγίσεις.
Όσον αφορά δε τη συμφωνία με τις χώρες της MERCOSUR, μετά τις αμφισβητήσεις που προηγήθηκαν με ανάλογες συμφωνίες της ΕΕ με τις Η.Π.Α. και με το Καναδά (TTIP, CETA), δεν θα είναι εύκολη – ιδίως επειδή πρέπει να εγκριθεί τόσο από το ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, όσο και από όλα τα κράτη-μέλη. Υπάρχουν άλλωστε πολλές αντιρρήσεις όπως, για παράδειγμα, λόγω της αύξησης των εισαγωγών σόγιας και αιθανόλης της ΕΕ – ενώ από την άλλη πλευρά η Βραζιλία και άλλες περιοχές του τροπικού δάσους του Αμαζονίου, θα πρέπει να εγκαταλείψουν τις φυτείες με μονοκαλλιέργειες.
Η πλειοψηφία της Βουλής της Αυστρίας είναι εναντίον, στη Γερμανία υπάρχουν αντιδράσεις, ενώ η υπουργός περιβάλλοντος της Γαλλίας διατύπωσε επιφυλάξεις – λόγω των πυρκαγιών στα τροπικά δάση του Αμαζονίου και του προβληματικού ρόλου της κυβέρνησης της Βραζιλίας.
Ένα μεγάλο πρόβλημα της Γερμανίας είναι τα μαρτύρια, στα οποία υποβάλλονται τα ζώα, με μεγάλες αντιδράσεις εκ μέρους των Πολιτών της – σημειώνοντας πως οι διαστάσεις της «εργοστασιακής καλλιέργειας» ζώων είναι γιγαντιαίες στη χώρα. Ειδικότερα, 750.000.000 ζώα κυριολεκτικά ζουν και πεθαίνουν στη Γερμανία κάθε χρόνο, υπό άθλιες συνθήκες που κανένας καταναλωτής δεν θα ήθελε ποτέ να δει – αφού εάν τις έβλεπε δεν θα έτρωγε ποτέ γερμανικό κρέας ή κοτόπουλα.
Για παράδειγμα, οι χοίροι εκτρέφονται φτάνοντας στα 100 κιλά μέσα σε έξι μήνες με εντατική πάχυνση τους, προκειμένου να σφαχτούν ως νεαρά ζώα για να απελευθερωθεί χώρος για καινούργια – ενώ τα κοτόπουλα ζουν στο πάτωμα, σε πλέγματα του ενός τετραγωνικού μέτρου ανά 9, με οδυνηρούς τραυματισμούς τους. Επειδή όμως η διαδικασία αυτή για τα κοτόπουλα κηρύχτηκε παράνομη το 2019, για να μην έχουν ανταγωνιστικό μειονέκτημα τα γερμανικά εργοστάσια, η υπουργός γεωργίας της χώρας θέλει να το επιβάλει και στα άλλα κράτη – όταν η Γερμανία αναλάβει την προεδρία της ΕΕ το δεύτερο εξάμηνο του 2020 (ένας ακόμη εφιάλτης για την Ευρώπη).
Επίλογος
Ολοκληρώνοντας, υπάρχουν πάρα πολλά ανοιχτά θέματα, όσον αφορά την αγροτική πολιτική της ΕΕ – ενώ οι Έλληνες αγρότες μάλλον δεν έχουν ακόμη ενημερωθεί επαρκώς για τη μείωση των επιδοτήσεων που δεν θα είναι καθόλου αμελητέα. Το γεγονός αυτό σημαίνει για τη Γερμανία πως θα υποδεχθεί πολλές φορές τα τρακτέρ στο Βερολίνο – ενώ δεν υπάρχουν ανάλογα δείγματα για την Ελλάδα, οι αγρότες της οποίας κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου.
Πηγή: Analyst
.jpg)
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου