Του Περικλή Δανόπουλου

Και να που αυτό το κάτι, αυτή η αυτοεκπληρούμενη προφητεία επιβεβαιώθηκε. Σε συνθήκες παγκοσμιοποίησης και ρύθμισης των πάντων από τις αγορές, τα ευνοϊκά αποτελέσματα κατευθύνονται σε πολύ λίγους, ενώ οι παράπλευρες απώλειες χτυπούν αλύπητα το μεγαλύτερο τμήμα του παγκόσμιου πληθυσμού.

Ο ιός, είτε τον δεις συνωμοσιολογικά ως μια εξαπάτηση και απόπειρα παγκόσμιας χειραγώγησης των λαών, είτε μεταφυσικά ως ‘’οργή του Θεού και συνεπακόλουθη τιμωρία για την ανθρώπινη απληστεία’’, είτε τον δεις σαν αυτό που τελικά είναι, μια αρρώστεια επικίνδυνη δηλαδή, αλλάζει κατά πολύ τον κόσμο που γνωρίζαμε. Και όταν όλη αυτή η περιπέτεια λάβει τέλος, δεν θα αλλάξουμε απλώς σελίδα. Ο κόσμος θα μπει σε μια περίοδο εσωστρέφειας απόλυτα φυσιολογική. Πολλά τα αναπάντητα ερωτήματα και άλλα τόσα τα συμπεράσματα...

Είναι πραγματικά απροστάτευτος ο άνθρωπος, σε φυσικές καταστροφές στο περιβάλλον, από αρρώστιες που ξεκινούν σε περιοχές μακρινές, σε ζημιές που προκαλούνται από την ανθρώπινη λειτουργία (Τσερνομπίλ, Φουκουσίμα κλπ), και εν κατακλείδι, παγκοσμιοποίηση δεν είναι τίποτε άλλο από το ότι ο κάθε άνθρωπος στην Ανταρκτική να είναι έρμαιο στις διαθέσεις κάποιου στην Μπουργκίνα Φάσο;

Ίσως όλα αυτά να ακούγονται υπερβολικά. Θα πρέπει όμως να συνειδητοποιήσουμε ότι η ανθρώπινη πρόοδος, η επιστημονική εξέλιξη, δεν μπορεί να είναι ανεξέλεγκτες διαδικασίες. Γιατί σε διαφορετική περίπτωση, η ζωή στον πλανήτη δεν θα αφορά κάποια δις ανθρώπων, αλλά κάποιες λίγες χιλιάδες προνομιούχων.

Αυτό που θα επακολουθήσει το τέλος του συναγερμού, πολύ πιθανό να σημάνει ένα καινούργιο συναγερμό και θα αφορά εκατοντάδες οικονομικές ‘’ιώσεις’’ που θα πλήξουν τόσο την παγκόσμια, όσο και τις τοπικές οικονομίες.Το κόστος της καταστροφής αυτής, θα είναι ανυπολόγιστο αν τελικά συμβεί. Και πιθανό ακόμα και να στοιχίσει σε ζωές, αντίστοιχες και μεγαλύτερες του ιού.

Δεν μου αρέσουν τα δυστοπικά σενάρια. Ούτε ξέρω αν είναι η αρχή του τέλους ή απλά....μια καινούργια αρχή, μια παγκόσμια αφύπνιση και μια στροφή στην ανθρωπιά που τόσο βίαια προσπαθεί τόσο καιρό να ξεριζώσει από όλους μας, αυτή η δικτατορία του χρήματος, που όλα τα σφάζει, όλα τα μαχαιρώνει, όλα τα ρευστοποιεί και τα εκποιεί.

Είναι όμως η τελευταία ίσως ελπίδα μιας αναγέννησης, με άλλα ποιοτικά χαρακτηριστικά, που αφήνοντας πίσω την χολέρα και την πανώλη, θα ξαναβάλει τον άνθρωπο στην τροχειά της ενσυνείδησης και θα αναπτύξει ένα νέο αξιακό σύστημα, απρόσβλητο από επιθέσεις κερδοσκοπικών ιών και της νέας απολυταρχίας σε παγκόσμιο επίπεδο.

Ένα κλικ χρειάζεται.... ένα πετάρισμα του βλέφαρου... ένα αποφασιστικό βήμα....