Του Περικλή Δανόπουλου

Με όλο αυτό τον εγκλεισμό της καραντίνας, θεώρησα ότι όλοι μας έχουμε αρκετό χρόνο για να συλλογιστούμε. Σκέφτηκα ότι όλη αυτή η κατάσταση, θα μας οδηγούσε σε αναστοχασμούς σχετικά με όσα πιστεύαμε και σε αναθεώρηση πολλών εσφαλμένων συμπερασμάτων.

Υπέθεσα ότι η καραντίνα, απότοκη της πανδημίας, θα μας έφερνε όσο γίνεται πιο κοντά. Ότι οι κοινές δυσκολίες θα δημιουργούσαν συναινέσεις, μέχρι το τελικό consensus, την πολυαναμενόμενη συλλογική συν αντίληψη. Ότι δεν θα δαιμονοποιούσαμε πια την αντίθετη άποψη, αλλά θα βάζαμε για τα καλά την δημοκρατία στην προσωπική μας ζωή, όπου όλες οι απόψεις συζητούνται. Φευ, υπήρξα ρομαντικός, αιθεροβάμων...

Διαπίστωσα ότι πολύς κόσμος, συνεχίζει πολύ περισσότερο από πριν , να μην διαβάζει ένα post ολόκληρο, αλλά να εστιάζει σε συγκεκριμένα κομμάτια, να παραποιεί τα νοήματα, να αυθαιρετεί στα συμπεράσματα, να κάνει δίκη προθέσεων. Να παραμένει εμμονικά δεμένος με ιδεολογήματα και θέσεις, που κάθε ημέρα καταρρίπτονται. Να ψάχνει να βρει πατήματα ώστε να τεκμηριώσει την αδιέξοδη πίστη του σε πολιτικά σχήματα , που οδήγησαν την χώρα στο χείλος του γκρεμού.

Όποιος γράφει κριτικά απέναντι στη κυβέρνηση, στους κρατικούς λειτουργούς, στα μέτρα που λαμβάνονται αντιμετωπίζεται ως Συριζαίος. Όποιος επικροτεί τα μέτρα, χαρακτηρίζεται δεξιός. Ειδικά οι χειροκροτητές των μέτρων, δείχνουν μια δογματική στάση, όπου όποιος διαφωνεί, να ορίζεται ως "εχθρός του λαού".

Δεν ξέρω αν ο κόσμος έχει έλλειψη από νέους Θεούς για να πιαστεί. Δεν ξέρω αν ο φόβος του θανάτου, δημιουργεί κάποιο μαζικό μυστικισμό και μια ταύτιση του εγκόσμιου με το μεταφυσικό. Σε ένα κόσμο κίβδηλης αριστείας , όπου λατρεύονται οι ηγέτες και οι αντίθετοι, διώκονται σε ένα κυνήγι μαγισσών παράλογο. Αλλά όλη αυτή η δημιουργία φαντασιακών εχθρών, αγγίζει την συλλογική υστερία.

Αν μπορούσα να κάνω μια έκκληση να σταματήσει όλος αυτός ο κανιβαλισμός, θα έλεγα ότι αυτή η κουστωδία που διαφεντεύει την ζωή μας, ανεξαρτήτως παράταξης, θα είναι σε θέση ισχύος ότι και να συμβεί. Η όποια πανδημία, για κάθε κυβέρνηση συνδέεται με πολιτικά οφέλη και εκλογικές σκοπιμότητες. Οι αποφάσεις παίρνονται με γνώμονα την απόκρυψη των συνολικών ευθυνών για την διάλυση του κράτους, ας μην γελιόμαστε.

Δεν αγγίζουν κρίσεις όλους αυτούς τους πολιτικούς επιχειρηματίες, που τζογάρουν και κερδοσκοπούν με τις ζωές μας. Δεν έχουν πραγματική αντιπαλότητα, γιατί έχουν κοινά συμφέροντα.

Μόνο κάτι αφελείς, αναζητούν σωτήρες μέσα στον κομματικό βάλτο και σκοτώνονται μεταξύ τους για ξένα κόλλυβα.

Τόσο απλά.