Περί νεποτισμού και ατομικής ευθύνης


Του Περικλή Δανόπουλου

Η ιστορία αυτού του τόπου και ιδιαίτερα η πολιτική ιστορία, είναι εξαιρετικά διδακτική, για όποιον ασφαλώς επιθυμεί να βγάλει τα σωστά συμπεράσματα. Είναι γενικά σε όλους γνωστή, αλλά ας την βάλουμε σε μια γραμμική συνάρτηση.

Στην δεκαετία του 50 , και μέχρι το 1963, κυριαρχεί ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο οποίος διετέλεσε τρις φορές Πρωθυπουργός, και έφυγε από την χώρα μετά την ήττα του στις εκλογές. Το 64 τις εκλογές κερδίζει ο Γεώργιος Παπανδρέου με την Ένωση Κέντρου. Στην κυβέρνηση υπάρχουν επίσης ο γιος του Ανδρέας Παπανδρέου και ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Ο δεύτερος ηγείται της αποστασίας που ανατρέπει την κυβέρνηση.

Η πολιτική αναταραχή που ακολουθεί για αρκετό καιρό, δίνει την αφορμή στους συνταγματάρχες να καταλύσουν την Δημοκρατία , εγκαθιδρύοντας δικτατορία (1967-1974). Μετά την πτώση της χούντας, επανεμφανίζεται ''πάνω στο άλογο" (νάτος νάτος ο Καραμανλής), ο αυτοεξορισθείς ηγέτης της ΕΡΕ που τώρα μετασχηματίζεται σε Νέα Δημοκρατία. Κερδίζει τις εκλογές του 74 και 77 ενώ διετέλεσε και δυο φορές Πρόεδρος της Δημοκρατίας.

Το 1981 την κυβέρνηση αναλαμβάνει το ΠΑΣΟΚ με το Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος κερδίζει και τις εκλογές του 1985. Το 1990 Πθ. αναλαμβάνει μέχρι το 1993 ο Κωνστ.Μητσοτάκης έως το 1993, όπου και πάλι ο Ανδρέας Παπανδρέου κερδίζει τις εκλογές. Από την παραίτησή του το 1996 μέχρι μέχρι το 2004 μεσολαβεί η καταστροφική παρένθεση Σημίτη.

Το 2004 Πρωθυπουργός εκλέγεται ο Κώστας Καραμανλής, ανηψιός του Κων/νου , επανεκλέγεται το 2007 και ηττάται στις εκλογές του 2009 από τον Γιώργο Α.Παπανδρέου, ο οποίος έπαιξε τον καταλυτικό ρόλο για τα δεινά της χώρας με την δανειακή σύμβαση και τα μνημόνια.

Από το 2012 μεσολαβούν οι πρωθυπουργία Σαμαρά και η κυβέρνηση σαλτιμπάγκων του Συριζα και του Α.Τσίπρα.

Τα πράγματα επανέρχονται το 2019 όταν εκλέγεται Πρωθυπουργός ο Κυριάκος Μητσοτάκης , ενώ δήμαρχος Αθηνών αναλαμβάνει ο ανηψιός του Κώστας, γιός της Ντόρας.

Από το 1950 περίιπου μέχρι το 2020, τρεις γενιές Παπανδρέου, τρεις γενιές Μητσοτάκη (μαζί με το δήμαρχο) και δυο γενιές Καραμανλή (επειδή ο Κωνσταντίνος δέν απέκτησε απογόνους). Δεν θα μπω στον πειρασμό να κάνω συγκρίσεις, ποιός ήταν καλύτερος και ποιός χειρότερος, γιατί θα χαθεί το νόημα.

Αυτή είναι η ζώσα ιστορία του νεποτισμού. Αυτή είναι επίσης η πολιτική ομηρία ενός λαού που φαίνεται ότι ουδέποτε ασχολήθηκε να διαβάσει και να μάθει τι σημαίνει Δημοκρατία.

Και γιατί τα λέμε όλα αυτά τώρα; Επειδή η αναφορά στην ατομική ευθύνη είναι πολύ διαδεδομένη τελευταία. Και αν υπάρχει τελικά ατομική (και τελικά συλλογική ως άθροισμα των ατομικών) ευθύνη του καθενός μας, για το αυτοάνοσο της Ελληνικής ιστορίας, είναι η παραπάνω εξιστόρηση.

Άραγε θα δούμε κάποια στιγμή την απλή αλήθεια ή θα συνεχίσουμε εσαεί να εξωραίζουμε καταστάσεις φαύλες;





Δρόμος ανοιχτός

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου