Του Περικλή Δανόπουλου

Πολλά στοιχήματα παίζονται αυτό τον καιρό. Από το πόση θα είναι η ύφεση, αν και πότε ο SARS-COV-2 θα επανέλθει δριμύτερος, αν θα έχουμε τελικά και πότε εκλογές. Αυτό που δεν παίζεται στοίχημα είναι η αντίδραση του λαού σε όσα συμβαίνουν. Μπερδεμένος, τρομοκρατημένος ή ακόμα οργισμένος, όχι πάντως σε θέση για λογικές σκέψεις και επαγωγές, ο λαός δεν μοιάζει έτοιμος να ενεργήσει.

Όμως πότε πραγματικά, οι συνθήκες ήταν ιδανικές και οι καταστάσεις ξεκάθαρες; Πάντα αυτός ο λαός, βρισκόταν στην δίνη του κυκλώνα και έρμαιο στην ακόρεστη όρεξη των επικυρίαρχων. Πάντα ήταν ένα πιόνι στην παγκόσμιαα σκακιέρα, που όλοι οι μεγάλοι παίχτες το ήθελαν και δύσκολα το θυσίαζαν.

Σήμερα, σε μια από τις δυσκολότερες κρίσεις που έχει περάσει αυτή η χώρα, η ανάδειξη του κύριου προβλήματος, αποτελεί πατριωτικό καθήκον και δημοκρατική υποχρέωση. Απέναντι στην ανίερη συμμαχία, πρώην αριστερών, ευροκομμουνιστών και λοιπών "παιδικώς ασθενούντων" και φιλελέδων νέας κοπής , αλλά και παλαιάς , ακροδεξιάς προέλευσης, πρέπει επί τέλους να ορθώσει ανάστημα, το κομμάτι εκείνο της κοινωνίας το οποίο τουλάχιστον συνειδητοποιεί το παιχνίδι που παίζεται στις πλάτες μας.

Γιατί όλα αυτά τα βλέπεις σε "ψωμόλυσες" δημοσιογραφίσκους, που από το ΑΝΤΙ μετακόμισαν στα ψηλά πατώματα της φτηνής δημοσιογραφία, γιατί όσο πιο ψηλά ανεβαίνουν σήμερα οι δημοσιογράφοι, τόσο πιο φτηνοί γίνονται. Με φανατισμό γενίτσαρου και γεμάτοι αλαζονεία στον καινούργιο τους ρόλο, γλύφουν εκεί που έφτυναν.

Ωστε λαϊκισμός , "φίλε" Η.Κ., το να μιλάς για Εθνικό νομισμα; Λαϊκιστής όποιος μιλάει ενάντια στο πιο αντιδημοκρατικό, υπερεθνικό μόρφωμα που έχει υπάρξει στον πλανήτη: Αντάμα με τον 'Αδωνι, την Ντόρα, αλλά και τον άσπιλο Πρωθυπουργό. με το κατάλευκο πουκάμισο, στον δρόμο που χάραξαν οι προηγούμενοι, ο "εθνάρχης", ο σύζυγος της Δάφνης, το γελαστό παιδί της πρώτης φοράς αριστεράς.... Ευρώδουλα και προσκυνημένα ανθρωπάκια, που πολλοί αφελείς συμπολίτες μας φέρνουν στην εξουσία, σαν να εγκρίνουν την προδοσία.

Και μπορεί πολλοί φίλοι να θεωρούν ότι το πρώτο ζητούμενο είναι η χαμένη εδώ και αιώνες Δημοκρατία, όμως τα γεγονότα και όσα έχουν συμβεί στην χώρα, οδηγούν σε ένα συμπέρασμα που δεν επιδέχεται αμφισβήτησης: η Εθνική ανεξαρτησία είναι το μοναδικό μονοπάτι που μπορεί να οδηγήσει, στα χαμένα ιδανικά της ελευθερίας, της δικαιοσύνης, της Δημοκρατίας.

Ας ξεκινήσουμε, όσο λίγοι και αν νομίζουμε ότι είμαστε, αγώνα για έξοδο από την φυλακή της ΕΕ και το σφαγείο της ευρωζώνης. Δύσκολος και άνισος ίσως αγώνας, αλλά μονόδρομος.

Όλα τα υπόλοιπα δεν είναι τίποτε άλλο από προσευχές.