 |
| FILE PHOTO: Γυναίκα περιποιείται μνήμα, κατά την επιμνημόσυνη δέηση που τελέστηκε στο στρατιωτικό κοιμητήριο, στον Τύμβο Μακεδονίτισσας, στη Λευκωσία, υπέρ των πεσόντων αξιωματικών και οπλιτών κατά την τουρκική εισβολή του 1974. EPA, ΚΑΤΙΑ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ |
Του Πανίκου Παναγιώτου
Πάνε και έρχονται τα τουρκικά ερευνητικά πλοία σε χωρικά ύδατα που ανήκουν σε Ελλάδα και Κύπρο, δοκιμάζοντας τις αντιδράσεις και διαμορφώνοντας νέα δεδομένα στην περιοχή.
Οι ελιγμοί και οι φαινομενικές υποχωρήσεις της Άγκυρας αποτελούν μέρος της πάγιας τακτικής της για παραπλάνηση και για να ρίχνει στάχτη στα μάτια της διεθνούς κοινότητας σε συγκεκριμένες χρονικές στιγμές.
Οι Τούρκοι δεν μεταβάλλουν τους επεκτατικούς στόχους τους με παροτρύνσεις και διαμεσολαβητικές πρωτοβουλίες, αλλά μόνο όταν αισθανθούν ότι θα έχουν ουσιαστικό κόστος σε οικονομικό και στρατιωτικό επίπεδο.
Η πιθανότητα θερμού επεισοδίου ή πολέμου παραμένει ορατή όχι μόνο εξαιτίας των τουρκικών προκλητικών ενεργειών, αλλά και λόγω της απροθυμίας ή της σκοπιμότητας των τρίτων να μη βάζουν φρένο στον νεοσουλτάνο. Αντιθέτως, καλλιεργούν το έδαφος για διάλογο στη βάση των παράνομων διεκδικήσεων της Τουρκίας και όχι στη βάση της Σύμβασης του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας.
- Έως τώρα μόνο ο Μακρόν φαίνεται αποφασισμένος να σταθεί εμπόδιο στις τουρκικές επεκτατικές βλέψεις στη Μεσόγειο. Θα δείξει ο χρόνος μέχρι ποιο σημείο θα είναι διατεθειμένος να προχωρήσει εάν οι εξελίξεις τον προκαλέσουν για περαιτέρω δράση.
Και, βέβαια, όπως συμβαίνει σχεδόν πάντα στη διεθνή σκηνή, η τωρινή στάση του Παρισιού οφείλεται στη μάχη για την κυριαρχία στη Μεσόγειο. Η τουρκική επέλαση αποτελεί μεγάλη απειλή για τα γαλλικά συμφέροντα στη Μέση Ανατολή και την Αφρική.
Ίσως όμως επιπλέον ο Μακρόν να βλέπει πολύ πιο μακριά σε σχέση με το πώς αντιμετωπίζουν οι άλλοι Ευρωπαίοι ηγέτες (πχ η Μέρκελ) τους σοβαρούς κινδύνους που ελλοχεύουν για την ασφάλεια και την σταθερότητα της Ευρώπης εξαιτίας των ιμπεριαλιστικών μεθοδεύσεων και των ισλαμοφασιστικών πρακτικών του Ερντογάν.
Άλλωστε, δεν είναι η πρώτη φορά που οι ευρωπαϊκές δυνάμεις και οι Ηνωμένες Πολιτείες αντιδρούν και χαράσσουν πολιτική χωρίς στρατηγικό σχεδιασμό, με πρωταρχική επιδίωξη την εξυπηρέτηση των άμεσα επηρεαζόμενων συμφερόντων τους, αγνοώντας τις μακροπρόθεσμες συνέπειες. Κλασικό παράδειγμα αποτελεί η αμερικανοβρετανική εισβολή στο Ιράκ και τα όσα ακολούθησαν εντός και εκτός της αιματοβαμμένης αυτής χώρας.
Η προκλητική συμπεριφορά της Άγκυρας οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην στήριξη και την ανοχή που επέδειξε η Δύση στα τουρκικά εγκλήματα εις βάρος άλλων λαών, εθνικοτήτων και πολιτισμών, καθώς και στην ανεκτικότητα που επιδεικνύει απέναντί της η Ρωσία τα τελευταία χρόνια λόγω των δικών της συμφερόντων στην περιοχή.
Και το τραγελαφικό της όλης κατάστασης είναι ότι η Τουρκία ουδέποτε στάθηκε με συνέπεια και αλληλεγγύη απέναντι στους συμμάχους της. Σε κάθε καθοριστική στιγμή της Ιστορίας, είχε στηρίξει ανοικτά ή υπόγεια ό,τι πιο βάρβαρο και απεχθές έχει αιματοκυλήσει την ανθρωπότητα.
Αν, λοιπόν, οι ηγεσίες της Ευρώπης και των ΗΠΑ, οι οποίες βαυκαλίζονται ότι εκπροσωπούν τον ελεύθερο κόσμο και προασπίζονται τη Δημοκρατία και το Διεθνές Δίκαιο, φρόντιζαν να εφαρμοστούν τα πρώτα ψηφίσματα του ΟΗΕ για την Κύπρο που ζητούσαν την αποχώρηση των ξένων στρατευμάτων από το νησί και τον τερματισμό της τουρκικής κατοχής, σήμερα ο κάθε Ερντογάν δεν θα μπορούσε να δρα με τέτοιο θράσος στη Μεσόγειο και στην ευρύτερη περιοχή.
- Αν η Δύση και η Ρωσία τού έκοβαν από την αρχή τον βήχα για τα όσα επιδιώκει σε Ιράκ και Συρία και προστάτευαν τους Κούρδους που αποδείχτηκαν οι αποτελεσματικότεροι μαχητές ενάντια στο Ισλαμικό Κράτος, δεν θα αλώνιζε σήμερα στη Μεσόγειο, ούτε θα βρισκόταν στη Λιβύη και αύριο μάλλον κάπου άλλου, απειλώντας την ειρήνη και την περιφερειακή σταθερότητα.
Όπως έχει επισημανθεί επανειλημμένα, οι Τούρκοι βρίσκουν και τα κάνουν. Και εκτός από την ενθάρρυνση ή την ανοχή που έχουν από τρίτους, πατούν πάνω στη μόνιμη υποχωρητική τακτική Αθηνών και Λευκωσίας, με κύριο χαρακτηριστικό την προσπάθεια κατευνασμού και καλοπιάσματός τους, με αποτέλεσμα να αποθρασύνονται όλο και περισσότερο.
Η τουρκική κατοχή του βόρειου μέρους της Κύπρου λες και είναι ανύπαρκτη για τον διεθνή παράγοντα, αφού πλέον και τα Ηνωμένα Έθνη (σε κάθε έκθεση του Γενικού Γραμματέα και σε κάθε ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας) εξισώνουν το θύμα με τον θύτη. Από τους Ευρωπαίους ηγέτες δεν γίνεται καμία αναφορά, ενώ οι υπουργοί Εξωτερικών της Ρωσίας και των ΗΠΑ που επισκέφθηκαν τη Λευκωσία (με διαφορά μερικών ημερών) δεν είπαν λέξη για την κατοχή.
Αλλά και ο Πρόεδρος Αναστασιάδης μίλησε για την Ανατολική Μεσόγειο, την Αμμόχωστο και την ΑΟΖ και όχι για την 46χρονη τουρκική κατοχή του 37% του κυπριακού εδάφους. Το μεγάλο πρόβλημα, που είναι πραγματική απειλή για τη φυσική και εθνική επιβίωση του Ελληνισμού στην Κύπρο, είναι η συστηματική προσπάθεια τουρκοποίησης και ισλαμοποίησης του νησιού.
Όταν ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας καλωσορίζει τέτοιους επισκέπτες στο Προεδρικό Μέγαρο θα μπορούσε, για παράδειγμα, μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες να τους έλεγε: «Ερχόμενοι στη Λευκωσία από το αεροδρόμιο θα έχετε δει πάνω στο απέναντι βουνό (τον Πενταδάκτυλο) χαραγμένη μια τεράστια τουρκική σημαία. Πώς θα νιώθατε εσείς, αγαπητοί μας φίλοι (Ρώσοι και Αμερικάνοι), αν μία γειτονική σας χώρα κατακτούσε ένα μεγάλο μέρος της πατρίδας σας και για 46 χρόνια θα βλέπατε πάνω σε ένα δικό σας βουνό χαραγμένη μια τεράστια σημαία του κατακτητή;»
Στις συναντήσεις εκφράστηκε η επιθυμία να επαναρχίσουν οι συνομιλίες από το σημείο που σταμάτησαν. Και τι θα γίνει αν αρχίσουν ξανά συνομιλίες με έναν τέτοιο περίγυρο και κυρίως με μια τέτοια Τουρκία που αποδεικνύει καθημερινά τι είδους λύσεις επιδιώκει σε Κύπρο, Αιγαίο και Μεσόγειο;
Ανατροπή της στασιμότητας θα υπάρξει αν προταχθεί σε όλα τα επίπεδα η ουσία του προβλήματος, δηλαδή η τουρκική κατοχή.
- Όσο συνεχίζεται η κατοχή, η Τουρκία θα συνεχίζει ξεδιάντροπα να απειλεί και να προκαλεί, προωθώντας τις επιδιώξεις της για υφαρπαγή ελληνικών εδαφών και υδάτων.
Οι τρίτοι δεν λαμβάνουν καν υπόψη την πραγματικότητα της κατοχής και, δυστυχώς, με την πάροδο του χρόνου έχει παραμεριστεί και από τις ηγεσίες σε Αθήνα και Λευκωσία.
Για την τουρκική κατοχή κανείς δεν μιλάει πια, αλλά τα ζωτικά συμφέροντα της Ελλάδας διακυβεύονται στην Κύπρο.
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου