Σκοτώνει κι αλλιώς ο ιός ...

 

Της Λίλας Μήτσουρα

Η εταιρεία Nivea στον Γέρακα, έκλεισε… Έτσι απλά.

Όλο αυτό τον καιρό της καραντίνας ήταν κλειστή καθώς οι υπάλληλοι δούλευαν με τηλεργασία.

Περίπου 150 άνθρωποι,αν προσθέσεις και τις οικογένειες όσων είχαν και τους προμηθευτές κλπ,το νούμερο μεγαλώνει πάρα πολύ.

Νούμερο έγραψα; Οι άνθρωποι εννοώ φυσικά.

Το κτίριο ιδιόκτητο, αφεντικό γερμανός, υπάλληλοι Έλληνες.

Εκεί ήταν τα γραφεία και οι αποθήκες.

Και ξαφνικά πουλήθηκαν όλα και η εταιρεία φεύγει και οι άνθρωποι απολύθηκαν και το κτίριο έχει ήδη πουληθεί.

Η δουλειά θα συνεχιστεί από την Γερμανία.

Έτσι απλά…

Απολύθηκαν,ενημερώθηκαν και πήγαν να μαζέψουν τα πράγματά τους.

Πόσο απλά είναι τα πράγματα για κάποιους…

Η εταιρεία είχε και ένα κυλικείο, κέτερινγκ,το οποίο απασχολούσε άλλους υπαλλήλους αυτό… Πάει και αυτό. Παλεύει η εταιρεία του κέτερινγκ να βολέψει τους εργαζόμενούς της για να μην απολυθούν .

Τόσες ψυχές στην ανεργία ξαφνικά μαζί με πόσους ακόμα.Και αν ένας είναι μιας κάποιας ηλικίας,άνω των ήντα πχ,που θα βρει άραγε δουλειά όταν τόσοι νέοι είναι επίσης άνεργοι;

Ποιόν θα προτιμήσουν; Τον νέο ή τον μεσήλικα; Και όχι, δεν ξεχωρίζω κανέναν!Οι νέοι πρέπει να φτιάξουν επιτέλους την ζωή τους,να ανοίξουν τα φτερά τους και οι όχι τόσο νέοι πρέπει να συνεχίσουν να ζουν αξιοπρεπώς ρε γαμώτο!

Τελικά ο ιός σκοτώνει ποικιλοτρόπως, έτσι;

Όσοι μετρούν νεκρούς, λοιπόν, ή μετρούν τις μέρες μέχρι να κάνουν το εμβόλιο τους για να σωθούν, ας μετρήσουν και αυτούς που βρίσκονται στις παρυφές ενός Γολγοθά.

Ας σηκώσουν το βλέμμα από τον εαυτό τους και ας δουν όσους θα πεθάνουν από την πείνα.

Ή μήπως αυτοί οι θάνατοι δεν υπολογίζονται?

Δεν αξίζει να καταμετρηθεί το θανατικό από στεναχώρια, από κατάθλιψη, από εγκεφαλικά, από καρδιά, από καρκίνους…

Δεν υπολογίζεται ο θάνατος από τη σωματοποιημένη στεναχώρια και άγχος.

Μεγάλη Τετάρτη κλήθηκαν οι άνθρωποι να μαζέψουν την επαγγελματική τους ζωή και ένα μέλλον που έγινε σε μια στιγμή παρελθόν και να πάνε να γραφτούν στον ΟΑΕΔ.

Για κάποιους ο Γολγοθάς μόλις ξεκίνησε.

Και ίσως η σταύρωση να αργεί…

Και όσοι νομίζουν με την επιλεκτική τους ενσυναίσθηση πως αυτό δεν τους αγγίζει γιατί δεν μεταδίδεται η απόλυση τάχα,να τους ενημερώσω ότι το ντόμινο έχει ξεκινήσει από καιρό τώρα και είναι ντόμινο σε ανηφόρα.

Εκεί να δεις πώς γκρεμοτσακίζει η φόρα όσων πέφτουν, μη έχοντας να κρατηθούν από πουθενά.

Εκεί να δεις πως όσοι νομίζουν ότι είναι ασφαλείς πώς βρίσκονται καταπλακωμένοι από τσακισμένες ζωές άλλων.

Το πρώτο τουβλάκι του ντόμινο έχει πέσει ήδη εδώ και πολύ καιρό. Πού βρίσκεται το τουβλάκι του καθενός μας θα το μάθουμε στο πέσιμο μας.

Ας συνεχίσουμε τώρα την κορονομέτρημα μας, νιώθοντας ευλογημένοι στη τοποθεσία «μένουμε ασφαλείς»…

Πηγή: Η ΣΦΗΚΑ

Δρόμος ανοιχτός

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου