Πώς θα μοιραστεί η ανάπτυξη;

 

Μισθοί και θέσεις εργασίας

Του Παναγιώτη Σωτήρη 

Η επιστροφή στη συζήτηση για τις δυναμικές της διεθνούς οικονομίας του προβληματισμού για τον πληθωρισμό, συνδυάστηκε με την επανεμφάνιση και του ερωτήματος για το εάν η αιτία για τις όποιες αυξήσεις στις τιμές καταναλωτή μπορεί να αναζητηθεί σε κάποια αυξητική τάση των μισθών. Αυτή η εκ νέου επικέντρωση στους μισθούς, που προς το παρόν δείχνουν λιγότεροι σημαντικοί από άλλους μηχανισμούς που αυξάνουν το κόστος παραγωγής, και η οποία έρχεται σε αντίθεση με διακηρυγμένες θέσεις π.χ. του Τζο Μπάιντεν υπέρ της αύξησης των κατώτατων μισθών, είναι ενδεικτική των αντανακλαστικών που γεννά ένας τρόπος οικονομικής σκέψης που ηγεμόνευσε τις προηγούμενες δεκαετίες.

Η ηγεμονία αυτού του τρόπου σκέψης αποτυπώθηκε στην αντίληψη ότι η εργασία είναι απλώς ένα παράγοντας κόστους στη δυναμική της ανάπτυξης και ότι οποιαδήποτε προσπάθεια να ενισχυθούν πέραν ενός ορίου οι αποδοχές της απλώς θα υπονόμευε την οικονομική δραστηριότητα, θα ενεργοποιούσε πληθωριστικές τάσεις και τελικά θα οδηγούσε σε απώλεια θέσεων εργασίας. Η ολοένα διευρυνόμενη απόσταση ανάμεσα στις αποδοχές της πλειονότητας των μισθωτών και τις απολαβές των εταιρικών διοικήσεων, θεωρήθηκε το εύλογο τίμημα για τη δημιουργία θέσεων απασχόλησης και η έκρηξη της ανισότητας νομιμοποιήθηκε μέσα από ερμηνευτικά σχήματα ατομικής αξίας, προσπάθειας και ευθύνης.

Στην αυγή μιας νέας εποχής, που μπορεί να είναι ασαφής ως προς το περίγραμμα αλλά σίγουρα δεν μπορεί να είναι μια απλή επανάληψη των προηγούμενων «ηγεμονικών» αντιλήψεων, αυτών που οδήγησαν χώρες του G7 να διαπιστώνουν ότι σε καταστάσεις έκτακτες το «χέρι της αγοράς» δεν είναι απλώς αόρατο αλλά και παντελώς απόν, οι προσπάθειες να αποτραπεί μια δικαιότερη κατανομή εισοδημάτων, να υποτιμηθεί η πραγματική συμβολή της εργασίας και να υπονομευτεί προληπτικά η διαχρονικά – και εν πολλοίς αναγκαστικά – «συγκρουσιακή» δυνατότητά της να διεκδικεί βελτίωση αμοιβών και συνθηκών, δύσκολα μπορούν να θεωρηθούν εκφράσεις οικονομικής ή δημοσιονομικής «σωφροσύνης».

Περισσότερο παραπέμπουν στην προετοιμασία και των επόμενων κρίσεων και των επόμενων κοινωνικών εκρήξεων.

Πηγή: in.gr

Δρόμος ανοιχτός

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου