H κράτηση του κορυφαίου τενίστα του κόσμου Νόβακ Τζόκοβιτς από τις αρχές της Αυστραλίας, ανήμερα των σερβικών Χριστουγέννων, άνοιξε μια μεγάλη συζήτηση για το ποιο ακριβώς είναι το επίδικο της υπόθεσης του επιζητούμενου αποκλεισμού του Σέρβου αθλητή από το τουρνουά Australian Open. Το γεγονός ότι ο «Νόλε» μόλις δικαιώθηκε από το αυστραλιανό δικαστήριο που του επέτρεψε την είσοδο στη χώρα, όχι μόνο αποδεικνύει ότι οι εναντίον του μεθοδεύσεις υπήρξαν δόλιες, αλλά καθιστά διπλά επίκαιρο το να θυμηθούμε τι είχε προηγηθεί και το ποιες είναι οι θέσεις του διάσημου τενίστα.

Αλλοπρόσαλλη παλινωδία ή σκόπιμη παγίδα;

Οπωσδήποτε οι αρχές της Αυστραλίας δεν μπορούν να δικαιολογήσουν το γεγονός ότι είχαν υποπέσει σε αντιφάσεις και παλινωδίες μη σοβαρές για μια διοργάνωση επιπέδου, όπως το Australian Open. Θυμίζουμε ότι ο Κρεγκ Τάιλι (Craig Tiley), διευθυντής του τουρνουά Australian Open, υποστήριξε ότι ήταν απολύτως νόμιμη η διαδικασία αίτησης και ότι δεν υπήρξε καμία ειδική μεταχείριση για τον Νόβακ Τζόκοβιτς: 26 άτομα συνδεόμενα με το τουρνουά υπέβαλαν αίτημα για ιατρική εξαίρεση και αρκετά από τα αιτήματα έγιναν αποδεκτά μέσα από μια έγκυρη «τυφλή» διαδικασία, που σημαίνει ότι οι κριτές των αιτημάτων δεν ήξεραν ποια ήταν η αίτηση του Τζόκοβιτς ή κάποιου άλλου από τους 26. Οι ιατρικές κριτικές επιτροπές που εξέτασαν «τυφλά» την αίτηση του Τζόκοβιτς και των υπολοίπων 25 ήταν μία από το Tennis Australia και μία από το Τμήμα Υγείας της πολιτείας της Βικτόρια και ήταν ομόφωνες στα συμπεράσματά τους.

Μία επιγραφή που έχει αναρτηθεί έξω από το κέντρο κράτησης για πρόσφυγες και μετανάστες, όπου έμεινε ο Νόβακ Τζόκοβιτς, συνοδείᾳ δύο αστυνομικών που τον φρουρούσαν για να μην εγκαταλείψει το κτήριο, γράφει: «Δωρεάν βασανιστήρια, καλώς ήλθατε. Τριάντα άνθρωποι βασανίστηκαν εδώ για ημέρες, χωρίς να έχουν κάνει έγκλημα. Ήταν όλοι τους κάτω των 35». Το ίδιο κέντρο κράτησης είχε χρησιμοποιηθεί για λόγους καραντίνας από το 2020 μέχρι τον Οκτώβριο του 2021 και υπολογίζεται ότι οι 22 από τους 46 ένοικους ήταν θετικοί στον κορονοϊό Covid-19.

Το ερώτημα, λοιπόν, που τίθεται είναι γιατί αυτή η διαδικασία που ακολουθήθηκε από ένα πλήθος αθλητών και προσωπικού δεν έγινε σεβαστή τελικά στην περίπτωση του διάσημου Σέρβου από την αυστραλιανή κυβέρνηση και τις συνοριακές αρχές, που επέμειναν στο προαπαιτούμενο του πλήρους εμβολιασμού, με αποτέλεσμα ο Νόβακ Τζόκοβιτς να υποστεί κράτηση.

Για να έχουμε μια γενικότερη εικόνα αυτών των ανακολουθιών και αντιφάσεων της πολιτικής που ακολουθήθηκε στην Αυστραλία (άραγε απλώς αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά ή μήπως σκόπιμη παγίδα;) αξίζει να δούμε πέρα από τον Τζόκοβιτς και την περίπτωση της Τσέχας τενίστριας Ρενάτα Βοράτσοβα (Renata Voráčová). Η Voráčová δεν είχε εμβολιαστεί, αλλά είχε μολυνθεί με κορονοϊό τον Δεκέμβριο, και για τον λόγο αυτό της είχε δοθεί άδεια να συμμετέχει στο Australian Open. Είχε φθάσει τον Δεκέμβριο στην Αυστραλία, είχε εισέλθει στη χώρα δίχως κανένα πρόβλημα ύστερα από έλεγχο των εγγράφων της και μάλιστα είχε ήδη αγωνιστεί σε ένα ματς προετοιμασίας. Όταν, όμως, ξέσπασε η υπόθεση Τζόκοβιτς, ήλθαν αιφνιδίως να την παραλάβουν από το ξενοδοχείο της και να την οδηγήσουν στο ίδιο κέντρο κράτησης για πρόσφυγες και μετανάστες στη Μελβούρνη. H Voráčová δήλωσε σχετικά: «Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί επανήλθαν μετά από μια εβδομάδα και μου είπαν: «Κοίτα να δεις, ό,τι ίσχυε μέχρι τώρα δεν ισχύει πια». Δεν μπορώ να πω ότι ήταν αγενείς ή χυδαίοι, αλλά ορισμένα πράγματα δεν είναι καθόλου ευχάριστα, όπως το ότι ανακάλεσαν τη βίζα μου».

Ο Τζόκοβιτς έχει γίνει η φωνή των αποκλεισμένων

Ποιο όμως είναι εντέλει το κύριο έγκλημα του Τζόκοβιτς; Φαίνεται ότι η ουσία της υπόθεσης έγκειται στο ότι ο Τζόκοβιτς επιμένει στη στάση του ότι οι πληροφορίες για την υγεία ενός προσώπου και το ιατρικό ιστορικό του είναι μία ιδιωτική υπόθεση που δεν πρέπει να δημοσιοποιείται. Μία πεποίθηση που ήταν αρκετά κοινότοπη μέχρι πρόσφατα, προτού η βιοπολιτική των κρατών για τον κορονοϊό Covid-19 και η υστερία που προώθησαν τα μέσα ενημέρωσης επιχειρήσουν να αλλάξουν τη νοοτροπία μας.

Αυτό το παράδοξο θίγει και ο Αυστραλός δημοσιογράφος Τζέιμς Μακφέρσον (James Macpherson), ο οποίος υποστρηρίζει ότι ο Σέρβος τενίστας έχει καταστεί ο αποδιοπομπαίος τράγος μιας αυστραλιανής κοινωνίας, όπου «το να μισούμε τον Νόβακ έχει γίνει το εθνικό μας σπορ». Αν ο Τζόκοβιτς έχει καταστεί ο εξιλαστήριος χίμαρος των κοβιντοκρουσμένων κοινωνιών μας, αυτό οφείλεται στο ότι έχει απλώς το θάρρος να υπερασπιστεί με παρρησία τα πιστεύω του. Και να αποκαλύψει έτσι εμμέσως την κακοποίηση που έχουν υποστεί από τη σκληρότατη κρατική βιοπολιτική οι Αυστραλοί τα δύο προηγούμενα χρόνια, την οποία δεν τολμούν να ομολογήσουν. Γιατί είναι πολύ πιο εύκολο να δαιμονοποιηθεί ένας Σέρβος παρά να υπάρξει μια ειλικρινής διερώτηση για το πού είμαστε διατεθειμένοι να φτάσουμε στη θυσία όσων δεν συμμερίζονται την κυρίαρχη άποψη των πολιτικών και στον αποκλεισμό τους. Το να ομιλεί κανείς για αποδιοπομπαίο τράγο δεν φαίνεται να είναι υπερβολή, όταν Αυστραλοί δημοσιογράφοι κάλεσαν τον κόσμο να γιουχάρει συστηματικά τον Τζόκοβιτς, αν τελικά αγωνιστεί, ζήτησαν να θεωρηθεί persona non grata ή επέσεισαν τον κίνδυνο το τουρνουά να μην έχει θεατές από φόβο για τον δήθεν τεράστιο υγειονομικό κίνδυνο.

Ο Τζόκοβιτς, όπως αποδείχθηκε, είχε υπερασπιστεί την υπόθεσή του με επιτυχία ενώπιον ανεξάρτητων επιτροπών με «τυφλό» σύστημα, οπότε το κυρίως του έγκλημα, που δεν γίνεται αποδεκτό, είναι ότι αντιστάθηκε στη δημοσιοποίηση του ιατρικού του ιστορικού, επικαλούμενος λόγους ιατρικού απορρήτου, κάτι που αν ήμασταν νουνεχείς, δεδομένων των αυριανών προκλήσεων του ιατρικού Πανοπτικού των ιδιωτικών εταιρειών, θα έπρεπε όλοι να υπερασπιζόμαστε. Η δολοφονία χαρακτήρα που επιχειρήθηκε εναντίον του Τζόκοβιτς τον παρουσίασε ως κάποιον που διεκδίκησε ειδικά προνόμια λόγω του στάτους του – το οποίο δεν ισχύει γιατί ο Τζόκοβιτς υπέβαλε σεμνά το αίτημά του μαζί με άλλους 25 αθλητές και προσωπικό. Τον παρουσίασε ως κάποιον που δεν σέβεται την αυστραλιανή κοινωνία – το οποίο δεν ισχύει γιατί ο Τζόκοβιτς έχει δραστηριοποιηθεί εντόνως στην Αυστραλία και έχει δώσει και οικονομική ενίσχυση πολλών εκατομμυρίων δολαρίων για την αντιμετώπιση των πυρκαγιών και των αποτελεσμάτων τους στην ταλανισμένη από φωτιές χώρα.

«Θα έπρεπε να δούμε τον Τζόκοβιτς περισσότερο ως έναν καθρέφτη», καταλήγει ο Macpherson, «που μας δείχνει πώς έχουμε καταντήσει ύστερα από δύο χρόνια κρατικής βιοπολιτικής λόγω του Covid-19. Το να σπάσουμε αυτόν τον καθρέφτη ή να τον εξοστρακίσουμε από την Αυστραλία μπορεί να είναι ανακουφιστικό, αλλά θα είναι και αποκαλυπτικό για την υποβάθμιση της ποιότητας της δημοκρατίας μας». «Αλλά δεν υπάρχει δραπέτευση από αυτό που έχουμε δει για τον εαυτό μας από τον καθρέφτη» του Τζόκοβιτς, καταλήγει ο James Macpherson. «Ούτε από την κακή τύχη που σίγουρα θα έρθει από το ότι σπάσαμε τον καθρέφτη».

Ενάντια στη βιοπολιτική πειθάρχηση και επιτήρηση

Ενώ ο πρωθυπουργός της Αυστραλίας Σκοτ Μόρρισον υπερασπίστηκε την απόφαση με την ταυτολογία «οι κανόνες είναι κανόνες» και κανείς δεν είναι υπεράνω, στην πραγματικότητα το ερώτημα που τίθεται είναι γιατί να υπάρξει η αντίφαση ανάμεσα αφενός στην αρχική χορήγηση της ιατρικής εξαίρεσης και εν συνεχεία στην άρνησή της και την κράτηση του Τζόκοβιτς, καθώς και αν αυτό συνδέεται με πολιτική εκμετάλλευση εν όψει των επικείμενων εκλογών στην Αυστραλία. Εντέλει, η κράτηση του Νο1 του παγκόσμιου τένις και το παραδειγματικό καψώνι στο οποίο υπεβλήθη μάλλον θυμίζουν, όπως παρατήρησε ο σκηνοθέτης Εμίρ Κούστουριτσα, την ταινία Ο Άνθρωπος από τη Γαλλία (The French Connection, 1971), όπου ο αστυνομικός Popeye συλλαμβάνει τους πιο διάσημους της πόλης, ώστε οι υπόλοιποι πολίτες της Μασσαλίας να θορυβηθούν ότι αν συλλαμβάνονται οι πιο σημαντικοί, τότε θα πρέπει να νιώσουν τον φόβο βαθιά μέσα τους. Ο Τζόκοβιτς δεν έχει βέβαια σχέση με το περιεχόμενο της ταινίας, όμως πρόκειται για την ίδια διαδικασία πειθάρχησης και επιτήρησης. Το να χτυπήσεις τον κύριο πρωταγωνιστή είναι πολύ πιο αποτελεσματικό προπαγανδιστικά από την κακοποίηση όλων των απλών πολιτών της Μελβούρνης που δεν φορούν όπως πρέπει τις μάσκες.

Ο Τζόκοβιτς θεωρείται από τον Κούστουριτσα ότι εκπροσωπεί όχι μόνο τον ιδεοτυπικό Σέρβο, αλλά και τον εμβληματικό άνθρωπο που αντιστέκεται στο νέο πνεύμα μιας εποχής βιοπολιτικής πειθάρχησης και για αυτό λαμβάνει συμβολική διάσταση ο εξοστρακισμός και η διαπόμπευσή του, με όλα αυτά τα παράλογα που είδαμε, όπως κατάσχεση τηλεφώνου και βαλιτσών, υποχρεωτική απομόνωση κ.ο.κ. Ο Βόσνιος σκηνοθέτης καταλήγει στη δήλωσή με την επίσης συμβολική διάσταση που έλαβε το γεγονός ότι η κράτηση του Τζόκοβιτς συνέβη την ημέρα των Χριστουγέννων που οι Σέρβοι μεταξύ άλλων ορθοδόξων λαών γιορτάζουν στις 7 Ιανουαρίου. Και το δίδαγμα είναι κατά τον Κούστουριτσα ότι δεν μπορεί ένας Σέρβος, όπως ο Τζόκοβιτς να μπει και να επιτύχει σε έναν κόσμο, όπως ο σημερινός που τον ρυθμίζουν η δορυφορική παρακολούθηση, τα συστήματα GPS, τα κοινωνικά δίκτυα και όπου οι σύγχρονοι αστυνομικοί Popeye έχουν πολύ ευκολότερη δουλειά στο να εξοντώνουν όσους αντιστέκονται.

Βεβαίως, όπως σε όλες τις περιπτώσεις που κάποιος αντιστέκεται στη βιοπολιτική, έτσι και στην περίπτωση του Τζόκοβιτς έχουμε μια σπάνια ευκαιρία να λάβουν μεγαλύτερη έκταση και δημοσιότητα τα όσα υποφέρουν οι πρόσφυγες και μετανάστες στα κέντρα κράτησης όπου διαμένουν. Και με αυτόν τον τρόπο, ο αγώνας του Τζόκοβιτς θα υπερβεί το άτομό του και θα επεκταθεί τόσο στις περιπτώσεις όσων αρνούνται τη βιοπολιτική ποδηγέτηση των ζωών, όσο και των προσφύγων και μεταναστών που γίνονται και αυτοί αποδιοπομπαίοι στις κοινωνίες μας. Έξω από το κέντρο κράτησης, δίπλα στους ακτιβιστές που αγωνίζονται για τα δικαιώματα των προσφύγων και μεταναστών, προστέθηκαν φέτος και Σέρβοι, κυρίως νέοι δεύτερης γενιάς μετανάστες, που γιόρτασαν τα Χριστούγεννα χορεύοντας σερβικούς παραδοσιακούς χορούς.

Η παρέμβαση Τζόκοβιτς για την εταιρεία Rio Tinto

Έχει, όμως, σημασία να δούμε και τη συνολική προσωπικότητα του Τζόκοβιτς, αρχίζοντας από την πολιτική του στάση. Αν και ο Νόβακ Τζόκοβιτς διατηρεί ένα προφίλ αθλητή που ίσταται πάνω από τις πολιτικές αντεγκλήσεις, δεν αφίσταται από την έντονη πολιτικοποίηση, όταν το διακύβευμα είναι η σωτηρία της φύσης και η αναγκαία ποιότητα ζωής που αυτή προσπορίζει στους ανθρώπους και δη τους ασχολούμενους με τον αθλητισμό.

Ίσως δεν είναι άσκοπο να παρατηρήσουμε ότι μια από τις πλέον ηχηρές πολιτικού τύπου παρεμβάσεις του συνέβη ενάντια σε μια αυστραλιανών (και βρετανικών) συμφερόντων εταιρεία, την Rio Tinto, τη δεύτερη μεγαλύτερη εταιρεία εξορύξεων μετάλλων στον κόσμο μετά την BHP, που παράγει σιδηρομετάλλευμα, χαλκό, διαμάντια, χρυσό και ουράνιο, και στην οποία έχει δοθεί το δικαίωμα να εξορύσσει λίθιο σε περιοχές εξαιρετικής φυσικής καλλονής στην κεντρική και δυτική Σερβία (πρόκειται για ένα εντυπωσιακά μεγάλο 11% του συνολικού εδάφους της Σερβίας), ύστερα από σχετική άδεια της σερβικής κυβέρνησης του Αλεξάνταρ Βούτσιτς, που έχει επισύρει τη λαϊκή αγανάκτηση. Στις αρχές Δεκεμβρίου του 2021, οι διαδηλωτές έκλεισαν βασικούς δρόμους και λεωφόρους στη Σερβία, διαμαρτυρόμενοι για την πολιτική της σερβικής κυβέρνησης να παραχωρήσει δικαιώματα εξόρυξης στην αυστραλιανή εταιρεία και ανησυχώντας ότι θα υπάρξουν παράνομοι σφετερισμοί γαιών με αδιαφορία για τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις, που εγγυώνται μια συνολική οικολογική καταστροφή της Σερβίας με σημαντικές επιπτώσεις και στα υπόλοιπα Βαλκάνια.

Ο Νόβακ Τζόκοβιτς σε μια σχετικά σπάνια ευθεία παρέμβαση στην πολιτική ζωή ανέβασε, λοιπόν, στα κοινωνικά δίκτυα το εξής μήνυμα στις 5 Δεκεμβρίου: «Ο καθαρός αέρας, το νερό και το φαγητό έχουν κομβική σημασία για την υγεία μας. Χωρίς αυτά, οποιοσδήποτε λόγος περί «υγείας» είναι άνευ ουσίας. Δεδομένων των διαδηλώσεων που λαμβάνουν χώρα τώρα στη Σερβία και επισημαίνουν την ανάγκη για μια σοβαρή και συγκεκριμένη προσέγγιση σε σημαντικά περιβαλλοντικά θέματα, αποφάσισα να απευθυνθώ στο κοινό, όντας πεπεισμένος για τη σημασία των θεμάτων αυτών για όλους μας. Γνωρίζω ότι υπάρχουν αιτήματα με σαφείς πολιτικές συνδηλώσεις στις διαμαρτυρίες. Επιθυμώ να έχω απόσταση από αντιπαραθέσεις μεταξύ «συμπολίτευσης» και «αντιπολίτευσης» ή άλλα πολιτικά ρεύματα οποιουδήποτε είδους. Προσπάθησα πάντα να είμαι απολίτικος. Όμως, με ενοχλεί το γεγονός ότι ένα πρόσωπο δεν μπορεί να σημειώσει την προσωπική του στάση και γνώμη για τα θεμελιώδη ζητήματα της ζωής και της υγείας, όπως είναι ο αέρας, το νερό και το φαγητό, χωρίς να λάβει την ταμπέλα του αριστεριστή ή του ακροδεξιού, του αντιπολιτευόμενου, του δημοκράτη, του προοδευτικού, του σοσιαλιστή κ.ο.κ. Ακούω σχόλια του τύπου ότι ένας αθλητής δεν πρέπει να αναμειγνύεται όπου δεν ανήκει, αλλά είμαι άνθρωπος πριν να είμαι αθλητής ή ο,τιδήποτε άλλο. Όπως και κάθε άλλο πρόσωπο. Η ποιότητα του αέρα στο Βελιγράδι (και την υπόλοιπη Σερβία) είναι ανησυχητικά κακή εδώ και δεκαετίες. Η ποιότητα του νερού και του φαγητού είναι επίσης αμφίβολη. Όμως αυτά είναι τα βασικά στοιχεία για την ανθρώπινη υγεία και για τα οικοσυστήματα».

Δεν είναι, λοιπόν, ασήμαντο συμβολικά ότι την ίδια στιγμή που διαπομπεύεται ο Σέρβος Νο1 του τένις, μια εταιρεία αυστραλιανών (και βρετανικών) συμφερόντων, η Rio Tinto, καταστρέφει ανεπίστρεπτα το φυσικό περιβάλλον της Σερβίας. Η πολιτική αυτή στάση του Τζόκοβιτς είναι μέρος μιας σπάνιας ευρύτερης προσωπικότητας, στην οποία περιλαμβάνεται η δημόσια δήλωση της ορθόδοξης πνευματικής του ταυτότητας, κάνοντας τον σταυρό του σε δύσκολες στιγμές μεγάλων ματς, ευχαριστώντας τον Θεό με τον ασπασμό μεγάλου σταυρού και τη συμμετοχή του στις μεγάλες γιορτές του Χριστιανισμού. Για τους ομοπίστους του θεωρείται βαθιά συμβολικό ότι ο Τζόκοβιτς πέρασε την ημέρα των Χριστουγέννων ανάμεσα στους απόκληρους του κόσμου. Και είναι σημαντικό γιατί ο χαρακτήρας του ως κορυφαίου αθλητή έχει σμιλευτεί μέσα από τις δυσκολίες, όπως κατά την διάρκεια των βομβαρδισμών όπου προπονείτο σε μια άδεια πισίνα, επειδή δεν είχε άλλο χώρο λόγω της ΝΑΤΟϊκής επέμβασης (78 ημέρες άγριου βομβαρδισμού). Ένας τέτοιος πνευματικός άνθρωπος δεν μπορεί να αποφύγει την ακραία ταπείνωση, γιατί μόνο έτσι μπορεί να δώσει φωνή σε όλους τους αδικημένους ανθρώπους, τόσο τους πρόσφυγες και μετανάστες με τους οποίους βρέθηκε μαζί, όσο και τους αποκλεισμένους λόγω της εμβολιαστικής βιοπολιτικής.

Είναι χαρακτηριστικό για την αυτοσυνειδησία του Τζόκοβιτς ότι το πρώτο μήνυμα που έστειλε στον αδελφό του Τζόρτζε ήταν: «Ο Θεός τα βλέπει όλα. Το χάρισμά μου είναι πνευματικό, ενώ το δικό τους είναι υλικό».

Η ιδιοτυπία αυτή φαίνεται και στον τρόπο που έχει παίξει ως τώρα τένις, κάνοντας ανατροπές, όταν όλα φαίνονταν χαμένα, και νικώντας στο τέλος. Γιατί για τη νοοτροπία του Τζόκοβιτς, μόνο το να είναι όλα χαμένα αποτελεί κίνητρο για τη νίκη και μόνο όταν η ήττα φαίνεται αναπότρεπτη αποκαλύπτονται οι πραγματικές δυνατότητες του αθλητή. Χαρακτηριστικό ήταν το ματς στο Australian Open το 2012, όταν άντεξε και νίκησε τον Ραφαέλ Ναδάλ μετά από 5 ώρες και 53 λεπτά στον τελικό.

Ένας ταξικός outsider στο παιχνίδι των πλουσίων

Σε αυτό το πλαίσιο ο Νόβακ Τζόκοβιτς, που πλέον καλείται στα αγγλικά No-vax, δηλαδή ανεμβολίαστος, όπως παραλλάσσεται το μικρό του όνομα, ένας ταξικός outsider στο σπορ της αφρόκρεμας των πλουσίων, έχει γίνει σύμβολο μεταξύ των ομοϊδεατών του, ώστε τα λόγια του πατέρα του Σρτζαν Τζόκοβιτς, να εκφράζουν μια μεγάλη μερίδα τους:

«Ο γιος μου Νόβακ Τζόκοβιτς έχει δείξει ότι ακόμη και μια μικρή και ηρωική χώρα όπως η Σερβία, μπορεί να έχει τον καλύτερο αθλητή του τένις όλων των εποχών και η αλήθεια δεν μπορεί πλέον να κρύβεται. Απόψε την αλήθεια μπορείς να την φυλακίσεις, αύριο μπορείς να την αλυσοδέσεις, αλλά η αλήθεια είναι σαν το νερό και πάντα βρίσκει τον τρόπο.
Ο Νόβακ είναι ο Σπάρτακος του νέου κόσμου που δεν ανέχεται την αδικία, την αποικιοκρατία και την υποκρισία, αλλά παλεύει για την ισότητα όλων σε αυτόν τον πλανήτη, ανεξάρτητα από το χρώμα του δέρματος, τη θρησκευτική πίστη και το πόσα χρήματα έχουν.

Ο Νόβακ έχει δείξει ότι μπορείς να πετύχεις οποιονδήποτε στόχο αν έχεις ένα όνειρο και το όνειρό του το μοιράζονται δισεκατομμύρια άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένων των παιδιών που τον βλέπουν ως παράδειγμα προς μίμηση. Ίσως ο κόσμος των πλουσίων να μην του επιτρέψει να συνεχίσει να παίζει τένις, αλλά με αυτόν τον τρόπο θα αποκαλύψει το πραγματικό του πρόσωπο και θα ξεκινήσει ένα πολύ πιο σοβαρό παιχνίδι.

Από τη μια θα υπάρχουν τα άπληστα και αλαζονικά μέλη της παγκόσμιας ολιγαρχίας και από την άλλη, ένας περήφανος και ελεύθερος κόσμος που εξακολουθεί να πιστεύει στη δικαιοσύνη, την αλήθεια, τον δίκαιο αγώνα και στα όνειρα των παιδιών του».
Πηγή: ΚΟΣΜΟΔΡΟΜΙΟ