Η ΓΣΕΕ, θα προχωρήσει σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας στις 11 το πρωί, στην πλατεία Κλαυθμώνος, ενώ το ΠΑΜΕ έχει προσδιορίσει ως χώρο πραγματοποίησης του συλλαλητηρίου την πλατεία Συντάγματος, την ίδια ώρα.

Τόσο ο πρωθυπουργός όσο και τα κυβερνητικά στελέχη, σε κάθε ευκαιρία, σπεύδουν να μας διαφωτίσουν ότι «δεν υπάρχουν λεφτόδεντρα», η «κρίση είναι παγκόσμια» και ότι τα μέτρα που ελήφθησαν, αποτελούν «δίχτυ προστασίας».

Η αλήθεια είναι ότι ως πολίτες δεν γνωρίζουμε αν και πού ακριβώς φύονται τα λεφτόδεντρα. Ούτε, φυσικά, γνωρίζουμε πώς είναι να δρέπεις τους καρπούς τους.

Ξέρουμε, όμως, από πρώτο χέρι πώς αισθάνεσαι όταν η τσέπη σου, είναι… άκαρπη.

Στόχος των συνδικάτων, είναι (τι άλλο;) να υπάρξει μεγάλη συμμετοχή στην απεργία και τα συλλαλητήρια.

Ας κάνουμε, λοιπόν, μια υπόθεση εργασίας (ακόμα και οι άνεργοι μεταξύ ημών):

Η συμμετοχή στην απεργία και στις συγκεντρώσεις, είναι υψηλή.

Το μήνυμα, θα σταλεί.

Μακάρι.

Και μετά; Και μετά;

Οι ανατιμήσεις συνεχίζονται, η οικονομική πίεση ασφυκτική.

Σε πολλές περιπτώσεις, τα σούπερ μάρκετ θα θυμίζουν κοσμηματοπωλείο με τιμές που προκαλούν δέος και θα θαυμάζουμε κάποια προϊόντα σαν καρτ ποστάλ από εξωτικούς προορισμούς.

Το πολυθρύλητο «καλάθι της νοικοκυράς» (και του νοικοκύρη, θα προσθέσουμε εμείς), θα βρίσκεται σε βαθιά θλίψη -όπως κι εμείς- καθώς θα βασανίζεται από την αίσθηση του… κενού μέσα του.

Παρά το γεγονός ότι τα συνδικάτα ξεκινούν από διαφορετική αφετηρία, μήπως θα έπρεπε να διαμορφώσουν εγκαίρως τη στρατηγική τους για το επόμενο χρονικό διάστημα, καθορίζοντας την περαιτέρω πορεία τους με συγκεκριμένη στόχευση;

Άραγε, τι μπορούν να κερδίσουν τα «πλατιά λαϊκά στρώματα» (ορίστε, έπαθα παλιό ορθόδοξο ΠΑΣΟΚ από τη σύγχυση) από μια Γενική Απεργία, χωρίς συνέχεια, όσο επιτυχημένη κι αν είναι;

Και επειδή, όπως λένε, η καμήλα δεν κοιτάζει την καμπούρα της, όλοι εμείς οι θιγόμενοι, πόση αντίδραση απέναντι στην οικονομική κατάσταση που βιώνουμε μπορούμε να αντέξουμε;

Μπορούμε να συμμετάσχουμε σε μια διαδικασία αλλεπάλληλων αγωνιστικών κινητοποιήσεων και διεκδικήσεων, φέροντας το βάρος 12 ετών μνημονίου και τουλάχιστον δύο ετών υγειονομικής κρίσης;

Αρκετοί ίσως απαντήσουν καταφατικά.

Αρκούν οι… «αρκετοί», όμως; Δεν χρειάζονται «οι πολλοί»;

Διεκδικήσεις

Σύμφωνα με τους συνδικαλιστές, όλους αυτούς τους μήνες, τουλάχιστον ένα στα πέντε νοικοκυριά δεν μπορεί να εξασφαλίσει θέρμανση.

Το 60% των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα, μείωσε τις δαπάνες για βασικά αγαθά διατροφής.

Ο κατώτερος μεικτός μισθός, παραμένει καθηλωμένος στα 663 ευρώ.

Ένας στους τρεις εργαζόμενους έχει μεικτές μηνιαίες αποδοχές χαμηλότερες των 500€, με τις ελαστικές μορφές απασχόλησης και την υποαπασχόληση να κυριαρχούν.

Από το 1,1 εκατομμύριο ανέργους μόλις 200.000 λαμβάνουν ακόμη και την εξαιρετικά περιορισμένη στήριξη του επιδόματος ανεργίας.

Μία στις τρεις κύριες συντάξεις γήρατος δεν ξεπερνά τα 600 ευρώ μεικτά, ενώ σχεδόν οι μισές κύριες συντάξεις έχουν υποχωρήσει στα 800 ευρώ.

Την ίδια στιγμή, το ήδη περιορισμένο εισόδημα των αυτοαπασχολούμενων συμπιέζεται ασφυκτικά από τους υπέρογκους φόρους και τις υψηλές χρεώσεις σε ρεύμα και φυσικό αέριο.

Με αυτά τα δεδομένα, τα συνδικάτα διεκδικούν, μεταξύ άλλων:

• -Αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις.
• -Επίδομα ανεργίας 600€ σε όλους τους ανέργους.
• -Δραστική μείωση και πλαφόν στις τιμές στα βασικά είδη πλατιάς κατανάλωσης, όπως διατροφής (π.χ. γάλα, άλευρα, έλαια, λίπη), ένδυσης κ.ο.κ.
• -Κατάργηση του ΦΠΑ στα βασικά είδη ευρείας κατανάλωσης.
• -Κατάργηση του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης και του ΦΠΑ σε πετρέλαιο, βενζίνη, φυσικό αέριο και ηλεκτρική ενέργεια.
• -Ουσιαστική μείωση και πλαφόν στην τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος και του φυσικού αερίου.
• -Διαγραφή χρεών για τα εργατικά – λαϊκά νοικοκυριά και τους επαγγελματίες.
• -Διεύρυνση των κριτηρίων ένταξης στο Κοινωνικό Οικιακό Τιμολόγιο και στο επίδομα θέρμανσης, αύξηση του οικογενειακού εισοδηματικού κριτηρίου στα 30.000 ευρώ.
• -Επαναφορά των δωρεάν δρομολογίων στις αστικές συγκοινωνίες για τους εργαζόμενους κατά την έναρξη και τη λήξη των βαρδιών, μείωση της τιμής του εισιτηρίου στα μέσα μεταφοράς κατά 50%. Δωρεάν μετακινήσεις για μαθητές, φοιτητές, ανέργους, ΑμεΑ και συνταξιούχους.
• -Επιδότηση ενοικίου για εργατικά – λαϊκά νοικοκυριά, φοιτητές και μικρές επιχειρήσεις, διεύρυνση των κριτηρίων ένταξης και αύξηση της επιδότησης.
• -Κατάργηση του ΕΝΦΙΑ για τα εργατικά – λαϊκά νοικοκυριά.
• -Κατάργηση του τέλους επιτηδεύματος για τους επαγγελματίες.
• -Αφορολόγητο στα 12.000 ευρώ, προσαυξημένο κατά 3.000 ευρώ για κάθε παιδί.
• -Διαγραφή χρεών σε τράπεζες και εφορία.
• -Διατήρηση των θέσεων εργασίας και
• -Προσλήψεις προσωπικού με σταθερή δουλειά και δικαιώματα σε σε κρίσιμους τομείς, όπως Υγεία, Πρόνοια, Εκπαίδευση, Τοπική Διοίκηση και Πολιτική Προστασία.