Της Στέλλας Πατρώνα
Και εκεί που όλα ήταν σχεδόν κανονισμένα, οι “εκλέκτορες” είχαν καταλήξει στον αντικαταστάτη - ή ορθότερα στην αντικαταστάτρια - του Μητσοτάκη και φιλοκυβερνητικές διαρροές αναφέρονταν σε εκλογές μέσα στον Νοέμβρη, ήρθε η πλήρης ανατροπή. Από το βήμα της βουλής ο Μητσοτάκης απέκλεισε την πιθανότητα προσφυγής στις κάλπες, δηλώνοντας άκρως απειλητικά ότι “κι αυτόν τον χειμώνα θα τον περάσουμε μαζί”. Δημιουργούνται λοιπόν εύλογα τα ερωτήματα - ανεξάρτητα από το αν τελικά θα κατορθώσει πράγματι να εξαντλήσει την τετραετία – τι μεσολάβησε και ποια κέντρα του προσέφεραν στήριξη ώστε να αναπτερωθεί το ηθικό του και να θεωρεί ότι είναι ικανός να αναμετρηθεί με τους πολλούς πλέον εσωκομματικούς του αντιπάλους.
Τις απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα μας δίνει το άρθρο του βρετανού δημοσιογράφου και οικονομικού αναλυτή Χιούγκο Ντίξον (Ηugo Dixon) με τίτλο “ Ήρθε η ώρα να ανησυχήσουμε ξανά για την Ελλάδα”, το οποίο δημοσιεύτηκε στις 26.8.2022 στο Reuters . Την ίδια ημέρα το άρθρο αυτό αναδημοσιεύθηκε και σχολιάσθηκε σε πολλά εγχώρια ΜΜΕ, με το καθένα να δίνει τον δικό του τονισμό, αλλά με όλα να αποφεύγουν να αναφερθούν στην ουσία του μηνύματος που ο αρθρογράφος μεταφέρει: Ότι δηλαδή οι σύμμαχοι, εταίροι και πιστωτές της χώρας μας δυσαρεστήθηκαν μεν με τους “κοριούς” και κάποιες “ατασθαλίες” του Μητσοτάκη, αλλά θα δυσαρεστηθούν πολύ περισσότερο αν υπάρξει στη χώρα “πολιτική αστάθεια” και επειδή μέχρι τώρα τους έκανε άριστα τη δουλειά και έρχεται δύσκολος χειμώνας λόγω ενεργειακής κρίσης, θα συνεχίσουν να τον στηρίζουν, υπό τον όρο ότι θα είναι πιο φειδωλός σε παροχές.
Το μήνυμα αυτό γίνεται σαφές πρώτα – πρώτα από το εγκώμιο που πλέκει ο αρθρογράφος στον Μητσοτάκη για τα εξής μεγάλα επιτεύγματα:
“.....Οι επενδυτές και οι σύμμαχοι της Ελλάδας ήταν γενικά ενθουσιασμένοι με την πρωθυπουργία του Μητσοτάκη. Η προσέγγισή του υπέρ των επιχειρήσεων και η υπόσχεσή του να εκσυγχρονίσει τη χώρα προσέλκυσαν κεφάλαια. Η υπόσχεσή του να ασκήσει μια υγιή δημοσιονομική πολιτική καθησύχασε την Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία κατέχει τη μερίδα του λέοντος στο τεράστιο χρέος της χώρας. Διαχειρίστηκε καλά την πανδημία, προώθησε την ψηφιοποίηση της διακυβέρνησης και έλαβε μέτρα για την απανθρακοποίηση της οικονομίας. Και η σταθερή γραμμή του κατά της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία απέσπασε επαίνους όχι μόνο σε άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες αλλά και στην Ουάσιγκτον. Εκφώνησε μάλιστα ομιλία σε κοινή σύνοδο του Κογκρέσου των ΗΠΑ.....”
Εν ολίγοις, ο Μητσοτάκης είναι αυτός που τους έβγαλε όλη τη βρώμικη δουλειά. Παρ' όλα αυτά όμως έχουν και τα “παραπονάκια” τους. Από τη μια γιατί “δεν φαινόταν να ενδιαφέρεται τρομερά για την καταπολέμηση της διαφθοράς” και “έδωσε κάτι που ισοδυναμούσε με αμνηστία σε μεγάλους φοροφυγάδες” (κατά λέξη μετάφραση) κι από την άλλη γιατί “.....η δημοσιονομική πολιτική ήταν πιο χαλαρή από ό,τι θα περίμενε κανείς για μια χώρα που είχε πρόσφατα βιώσει μια επιθανάτια εμπειρία. Η κυβέρνηση μοίρασε πολλά χρήματαγια τη στήριξη επιχειρήσεων και εργαζομένων κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Έχει επίσης ξοδέψει μεγαλύτερο ποσοστό του ΑΕΠ από οποιαδήποτε άλλη χώρα της ΕΕ για να προστατεύσει τους καταναλωτές και τις επιχειρήσεις από την ενεργειακή κρίση, σύμφωνα με τον Bruegel, το think tank με έδρα τις Βρυξέλλες....” (επίσης κατά λέξη μετάφραση).
Με άλλα λόγια, τον βρίσκουν πολύ κιμπάρη (!!) και, όπως εξηγεί ο αρθρογράφος, φοβούνται μήπως για να γατζωθεί στην εξουσία γίνει ακόμη περισσότερο. Γι' αυτό - παρά τα εγκώμια και το γεγονός ότι τόσο φιλο-επιχειρηματική κυβέρνηση δύσκολα ξαναβρίσκεται (ναι! Το λέει) – αναφέρει και τα εναλλακτικά σενάρια καθώς κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ή ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ δεν προβλέπει να γίνεται. Τα σενάρια αυτά περιλαμβάνουν (α) να πέσει η κυβέρνηση εκ των έσω και η Ν.Δ να πάει σε εκλογές με νέο αρχηγό που θα είναι περισσότερο αποδεκτός από το ΠΑΣΟΚ προσβλέποντας σε μελλοντική συνεργασία και (β) να γίνει ευρύς συνασπισμός των κομμάτων της βουλής για να σχηματιστεί κυβέρνηση με επικεφαλής κάποιον τεχνοκράτη.Ωστόσο τα σενάρια αυτά φέρνουν “πολιτική αστάθεια” και οι εκλογές υποσχέσεις για περισσότερες δημόσιες δαπάνες.
Βεβαίως, όπως αναφέρει, προς το παρόν οι δανειστές μπορούν να μην ανησυχούν γιατί η χώρα δεν χρειάζεται να αποπληρώσει το κεφάλαιο ή τους τόκους του χρέους που οφείλει στην ΕΕ μέχρι το 2033.'Αλλωστε αυτήν τη στιγμή η Ε.Ε είναι πολύ απασχολημένη με την περίπτωση της Ιταλίας και συνεπώς – καταλήγει - υπάρχει το περιθώριο “πολιτικής αστάθειας” για μικρό χρονικό διάστημα, αλλά όταν τελειώσουν οι γεωπολιτικές και ενεργειακές κρίσεις, η ΕΕ μπορεί να μην είναι τόσο πρόθυμη να κλείσει τα μάτια σε αυτό που συμβαίνει στην Αθήνα.
Το μήνυμα λοιπόν ήταν σαφές και ελήφθη από όλους τους παραλήπτες. Οι δανειστές δεν θέλουν ούτε εκλογές, ούτε“πολιτική αστάθεια”, ούτε αύξηση των δημοσίων δαπανών. Κι αφού δεν θέλουν εκλογές άλλαξε άρδην το σενάριο κι αναπτερώθηκε το “ηθικό” του Μητσοτάκη, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κατέθεσε πρόταση μομφής και το ΠΑΣΟΚ δια στόματος Μιχάλη Κατρίνη μίλησε για εκλογές “αφού πρώτα διαλευκανθεί η υπόθεση των υποκλοπών”. Ο μόνος που δεν έλαβε το μήνυμα, αφού δεν συμπεριλαμβανόταν κάν στους παραλήπτες, ήταν ο ελληνικός λαός. Κι αυτός μπορεί μέχρι τώρα να παραμένει σιωπηλός κι αδρανής, αλλά έρχεται δύσκολος χειμώνας. Είναι λοιπόν ο αστάθμητος παράγοντας και κάποιοι έχουν ήδη αρχίσει να τον φοβούνται.....
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου