Μόνο που, στην πραγματικότητα, έχουν περάσει δέκα ολόκληρα χρόνια τώρα “γ@μ(ώντας) την ΕΕ”, όπως πιάστηκε να λέει τότε η αρμόδια του αμερικανικού Στέιτ Ντιπάρτμεντ Βικτόρια Νούλαντ σε συνομιλία που διέρρευσε με τον τότε πρεσβευτή στην Ουκρανία, Τζέφρι Πάιατ.

Και ούτε ήταν σχέση της μιας βραδιάς. Αντιθέτως, έχει μετατραπεί σε ένα μαραθώνιο, σαδιστικό όργιο σε βάρος των λαών της ΕΕ, οι οποίοι υφίστανται ατελείωτα τα παλούκια σε όλο αυτό το μπάχαλο, ενώ η επικεφαλής του μπλοκ, η μη εκλεγμένη πρόεδρος της Κομισιόν Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, λέει στους Δυτικοευρωπαίους να σκύψουν και να υποστούν τον πόνο για την Ουκρανία, καθώς η ίδια και οι φίλοι της διαλύουν τις δικές τους οικονομίες με ατελείωτες κυρώσεις κατά της Ρωσίας. Για να μην αναφέρουμε ότι οι Γερμανοί συμπατριώτες της απλά κάθονταν εκεί σαν ένα μάτσο μαζοχιστές, όσο η δική τους φθηνή παροχή ενέργειας ανατιναζόταν.

Αλλά το “γ@μήστε την ΕΕ” που βαστά δέκα συνεχόμενα χρόνια ήταν καλό γι’ αυτήν, όπως φαίνεται: “Δέκα χρόνια αξιοπρέπειας. Υπερηφάνειας. Προσπάθειας για ελευθερία. Οι κρύες χειμωνιάτικες νύχτες του Euromaidan άλλαξαν την Ευρώπη για πάντα. Σήμερα, είναι πιο ξεκάθαρη από ποτέ. Το μέλλον της Ουκρανίας βρίσκεται στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Το μέλλον για το οποίο αγωνίστηκε το Μαϊντάν έχει επιτέλους αρχίσει”, δήλωσε η φον ντερ Λάιεν.

Εν τω μεταξύ, μιας και μιλάμε για μαζοχιστές, η Γερμανία πανικοβάλλεται αυτή τη στιγμή λόγω οικονομικών προβλημάτων, κυρίως ως αποτέλεσμα του ξεπουλήματος της βιομηχανίας της στην κατευθυνόμενη από τις ΗΠΑ ατζέντα για την Ουκρανία. ” Το σπίτι μας φλέγεται”, δήλωσε στο Bloomberg ένα μέλος του κυβερνητικού συνασπισμού. Λοιπόν, τελικά μπορεί να πρόκειται για πυρκαγιά. Ή θα μπορούσε να είναι ο Γερμανός καγκελάριος Όλαφ Σολτς που ανάβει μερικά ρομαντικά κεριά ενώ γράφει στο Twitter: “Πριν από 10 χρόνια, το Μαϊντάν έγινε σύμβολο της ελευθερίας, της δημοκρατίας και της κυριαρχίας. Το θάρρος των Ουκρανών δεν θα ξεχαστεί. Η Ουκρανία είναι μέρος της Ευρώπης – και εμείς στεκόμαστε στο πλευρό της”. Ο Σολτς εξακολουθεί να μην έχει μπει στον κόπο να μας πει ποιος ανατίναξε το δίκτυο του αγωγού Nord Stream που μετέφερε ρωσικό φυσικό αέριο στη Γερμανία – την οικονομική και βιομηχανική σανίδα σωτηρίας της χώρας του – μια επίθεση που έτυχε να γίνει λίγους μήνες αφότου ο ίδιος ο Σολτς στάθηκε ακριβώς δίπλα στον Τζο Μπάιντεν, ενώ ο Αμερικανός πρόεδρος απειλούσε ανοιχτά την ύπαρξη του αγωγού. Με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο να προβλέπει ύφεση για τη γερμανική οικονομία, ο Σολτς έχει έκτοτε καταφύγει στο να συγχαίρει τον εαυτό του για την εξασφάλιση συμφωνιών όπως αυτή που προβλέπει την αντικατάσταση ενός επιβλητικού 2% του πανάκριβου αμερικανικού υγροποιημένου φυσικού αερίου, από το οποίο εξαρτάται τώρα το Βερολίνο, με νιγηριανό αέριο – ίσως μέχρι το 2026.

Και για να σοβαρευτούμε, η αναθεώρηση της ιστορίας από τον Ζελένσκι, λέει ότι το Euromaidan αφορούσε την Ουκρανία που αγωνιζόταν ενάντια στο γεγονός ότι της είχαν κλέψει το “ευρωπαϊκό μέλλον” και την ελευθερία της. Στην πραγματικότητα η Ουκρανία είχε ήδη την ελευθερία να συναλλάσσεται τόσο με τη Ρωσία όσο και με τη Δύση, φλερτάρονταν από όλους σαν το πιο καυτό κορίτσι στην πόλη, και ο τότε πρόεδρος της χώρας, Βίκτορ Γιανουκόβιτς, είχε, στην πραγματικότητα, μόλις αρνηθεί να υπογράψει συμφωνία με την ΕΕ, η οποία θα μείωνε την ποικιλία των επιλογών και την ελευθερία της Ουκρανίας και θα έβαζε όλα τα αυγά της στο δυτικό καλάθι. Όλα αυτά είναι το ακριβώς αντίθετο από αυτό που διακινεί τώρα ο Ζελένσκι.

Ο Ζελένσκι αποκτά επίσης ποιητικό οίστρο για κάτι που αποκαλεί ουκρανικό αστέρι -ό,τι κι αν είναι αυτό- που λάμπει ανάμεσα στα αστέρια της σημαίας της ΕΕ που αντιπροσωπεύουν την ενότητα του μπλοκ. Σε κάθε περίπτωση, ορισμένοι ηγέτες της ΕΕ έχουν ήδη ρίξει κρύο νερό στην ονείρωξη της ένταξης της Ουκρανίας στο μπλοκ, η οποία θα απαιτούσε ομοφωνία μεταξύ όλων των κρατών μελών.

Ο Ζελένσκι δεν φαντασιώνεται μόνο τα ουκρανικά αστέρια, αλλά και την ενότητα της Δυτικής Ευρώπης. Αλλά ακόμη και ο επικεφαλής διπλωμάτης του μπλοκ, ο Josep Borrell, του οποίου η πραγματική δουλειά είναι να παρουσιάζει το καλύτερο πρόσωπο της ΕΕ στον κόσμο, δεν είναι τόσο παραληρηματικός. Ο Borrell έχει επανειλημμένα αναφερθεί σε σημαντικές διαφωνίες εντός του μπλοκ για τα πάντα, από την Ουκρανία και τον ανταγωνισμό ΗΠΑ-Κίνας μέχρι τη μετανάστευση, την οποία ο Borrell δεν έχει αποκαλέσει τίποτα λιγότερο από μια πιθανή ” δύναμη διάλυσης [της ΕΕ]”. Τίποτα από όλα αυτά δεν ακούγεται σαν τον γραφικό μικρό αστερισμό των 27 χωρών μεταξύ των οποίων ο Ζελένσκι βλέπει ήδη την Ουκρανία. Περισσότερο μοιάζει με ένα Big Bang.

Το πρόβλημα με τη ρομαντική προσέγγιση των σχέσεων είναι ότι μπορεί να αποδειχθεί ότι η επιστροφή στην πραγματική ζωή είναι σκέτη κόλαση. Και εδώ, στον πραγματικό κόσμο, η Ουκρανία έχει ήδη εμπλακεί σε καυγάδες με άλλες ευρωπαϊκές χώρες, με πιο πρόσφατους αυτούς με την Πολωνία και τη Σλοβακία, των οποίων οι φορτηγατζήδες, κατά χιλιάδες, έχουν αποκλείσει τους δρόμους προς τρία συνοριακά περάσματα εδώ και μέρες και ουσιαστικά εμποδίζουν την ανθρωπιστική βοήθεια. Προφανώς αισθάνονται ότι χάνουν δουλειές εν μέσω της σύγκρουσης στην Ουκρανία και ότι η κυβέρνησή τους δεν κάνει τίποτα γι’ αυτό. Έτσι, ενώ δεν υπάρχει καν στον ορίζοντα ημερομηνία αρραβώνα μεταξύ Κιέβου και ΕΕ, πόσο μάλλον ημέρα γάμου, ήδη έχουμε μπελάδες στον παράδεισο.

Κρίμα που όλες αυτές οι ελίτ δεν μπορούν να βρουν επιτέλους ένα δωμάτιο και να αφήσουν εμάς τους υπόλοιπους έξω από αυτό.

Από RT.com

Μετάφραση: Κωστής Μηλολιδάκης