Ο υφυπουργός “Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων” της κυβέρνησης Μητσοτάκη έβαλε τα πράγματα στη θέση τους και όσες συγνώμες κι αν αναγκάστηκε να ψελλίσει εκ των υστέρων, δεν μπορεί να κρύψει το μίσος των δεξιών για την ανοδική ταξική κινητικότητα που επιβιώνει ακόμα στην Ελλάδα, αν και λαβωμένη από τα χρόνια των μνημονίων και τα συνεχή χτυπήματα από το ΔΝΤ έως τον ΟΟΣΑ και την Έκθεση Πισσαρίδη ενάντια στους αυταπασχολούμενους και την μικροϊδιοκτησία.

Ιδίως δε εχθρεύονται την πρόσβαση των φτωχών λαϊκών στρωμάτων στην Ανώτατη Εκπαίδευση, τους νέους επιστήμονες που απαιτούν εργασία με δικαιώματα και φυσικά τους δικηγόρους - ελεύθερους επαγγελματίες. Αυτούς που απαιτούν να ζουν με αξιοπρέπεια και έτσι να μπορούν να στέκονται στο πλευρό των «ντελιβεράδων», των μπλοκάκηδων με τη μαύρη εργασία (άλλωστε οι νέοι δικηγόροι μοιράζονται την ίδια εμπειρία από τους συναδέλφους τους – εργοδότες), όταν αυτοί πάλευαν για τα δικαιώματά τους.

Γι’ αυτό άλλωστε το νέο φορολογικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης, έχει αυτούς ακριβώς ως στόχους και όχι τις εταιρείες. Η κυβέρνηση δηλαδή έχει νομοθετήσει τη δυσμενή μεταχείριση των αυτοαπασχολουμένων έναντι των εταιριών.

Είναι γνωστό δε ότι ένα μεγάλο ποσοστό καταλήγει στο ελεύθερο επάγγελμα όχι από άποψη ή ελεύθερη επιλογή αλλά από ανάγκη λόγω της ανεργίας και της έλλειψης σοβαρής έμμισθης απασχόλησης.

Υπάρχουν επίσης οι νέοι δικηγόροι που κάνουν μεταπτυχιακές σπουδές ή προετοιμάζονται για τις εξετάσεις εισαγωγής στο δικαστικό σώμα και δεν εργάζονται, τους επιστήμονες που έχουν άλλες πηγές εισοδημάτων (π.χ. από μισθώματα κ.λπ.), χωρίς να εργάζονται και διατηρούν την ιδιότητα για να έχουν κοινωνική ασφάλιση και υγειονομική περίθαλψη.

Ειδικά για την περίπτωση των δικηγόρων, η κυβέρνηση αγνοεί επιδεικτικά το γεγονός ότι οι δικηγόροι είναι η μόνη κατηγορία ελευθέρων επαγγελματιών που προκαταβάλει φόρο, ασφαλιστικές εισφορές και ΦΠΑ, μέσω των γραμματίων προείσπραξης. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι για το έτος 2022 οι δικηγόροι προκατέβαλαν ποσό 30.040.525 ευρώ για φόρο, ποσό 42.391.509 ευρώ για ασφαλιστικές εισφορές και ποσό 48.908.146 ευρώ για αναλογούντα ΦΠΑ.

Αξίζει να σημειώσουμε δε ότι οι Δικηγόροι βρίσκονται σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις διαρκείας, ήτοι μετά την αποχή της Τετάρτης 22/11 και της μεγάλης συγκέντρωσης και πορείας στο Υπουργείο Οικονομικών που ακολούθησε όλων των θιγομένων κλάδων, συνεχίζουν την αποχή τους πανελλαδικά έως τουλάχιστον στις 8/12 και έπεται συνέχεια έως την συζήτηση στη Βουλή.

Επίσης αυτά που θα ισχύσουν για τους δικηγόρους αφορούν και όλους τους άλλους κλάδους αυταπασχολούμενων, ανεξάρτητα από τις ιδιομορφίες του καθενός.

Την Τρίτη 5/12 πραγματοποιήθηκε μεγάλη συγκέντρωση στο Σύνταγμα όλων των αυταπασχολούμενων επιστημόνων και επαγγελματιών

Και έρχεται η έκθεση του Επιστημονικού Συμβουλίου να προβάλει ενστάσεις αντισυνταγματικότητας του εν λόγω νομοσχεδίου.

Συγκεκριμένα αναφέρει μεν ότι το Σύνταγμα δεν αποκλείει τη θέσπιση, κατά τρόπο γενικό και απρόσωπο, τεκμηρίων προς σύλληψη της φοροδιαφυγής, υπό την προϋπόθεση όμως ότι τα τεκμήρια ανταποκρίνονται στα δεδομένα της κοινής πείρας και ότι είναι μαχητά.

Το Επιστημονικό Συμβούλιο διατυπώνει τον προβληματισμό του ως προς το ζήτημα των «δεδομένων της κοινής πείρας», ως ένδειξη για το παραγόμενο εισόδημα.

Όπως, μεταξύ άλλων επισημαίνεται στην έκθεση, δεν υπάρχει ανάπτυξη των εμπειρικών δεδομένων στα οποία βασίσθηκε η καταρχήν ταύτιση του ελάχιστου εισοδήματος των αυτοτελώς απασχολούμενων προσώπων και των ελεύθερων επαγγελματιών με τον νομοθετημένο κατώτατο μισθό ή τις αποδοχές του υψηλότερα αμειβόμενου απασχολούμενου υπαλλήλου κάθε υποχρέου. Το Επιστημονικό Συμβούλιο διατυπώνει τον προβληματισμό του κατά πόσο η βάση προσδιορισμού για το τεκμήριο συμβαδίζει με τις αποφάσεις του ΣτΕ που έκρινε ότι οι μισθωτοί και οι μη μισθωτοί τελούν υπό «ουσιωδώς διαφορετικές συνθήκες απασχολήσεως και παραγωγής εισοδήματος».

Παρ’ όλα αυτά η Κυβέρνηση δε φαίνεται να πτοείται.

Χωρίς στιβαρή αριστερή αντιπολίτευση και χωρίς οργανωμένο κίνημα που θα νιώθει την καυτή του ανάσα στο σβέρκο της η Κυβέρνηση, λίγα πράγματα μπορούν να πετύχουν οι επαγγελματίες ή και τίποτα.

Και μπορεί μεν να γίνονται κινητοποιήσεις και απεργίες, ιδίως από το χώρο των Δικηγόρων, αλλά η ένταση και οι μορφές του αγώνα, πόρρω απέχουν από το να αναγκάζουν την Κυβέρνηση σε οπισθοχώρηση.

Όσοι και όσες από εμάς έχουμε γνωρίσει τους αγώνες άλλων δεκαετιών, μπορούμε να καταλάβουμε τη διαφορά.

Πέραν δε όλων των άλλων, το σημαντικό είναι πως ο αγώνας βρίσκεται υπό την καθοδήγηση συμβιβασμένων συστημικών συνδικαλιστών και οι άμεσα θιγόμενοι επαγγελματίες έχουν ήδη ενσωματώσει ψυχικά και νοητικά την ήττα. Σα να παλεύουν μόνο για την τιμή των όπλων.

Παρ’ όλα αυτά έχει γίνει φανερή η πολιτική σκοπιμότητα των φορολογικών ρυθμίσεων, γεγονός που δεν το κρύβουν οι διάφοροι γνωστοί ή άγνωστοι δημοσιολογούντες στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.

Και ο στόχος δεν είναι άλλος από αυτόν που διατυπώθηκε ήδη από τον πρώτο χρόνο των Μνημονίων. Η συγκέντρωση της «πίττας» σε λίγα χέρια.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες ελπίζουμε και στη μεταβολή των συνειδήσεων. Και σ’ αυτή τη μεταβολή, ο «δρόμος» και οι κινητοποιήσεις των ελεύθερων επαγγελματιών, παίζουν τον σημαντικότερο ρόλο.

Η παράταξη «Εναλλακτική Παρέμβαση – Δικηγορική Ανατροπή» που εκπροσωπείται με δύο συμβούλους στο ΔΣ του ΔΣΑ, έθεσε σωστά το πλαίσιο του αγώνα των δικηγόρων για να μην περάσει ο κεφαλικός φόρος της Κυβέρνησης δια του Υπουργού Κ. Χατζηδάκη.

Μεταξύ άλλων λοιπόν αναλύουν το νομοσχέδιο και τονίζουν:

«ΕΙΠΑΝ ΨΕΜΑΤΑ. Δεν έχουν περάσει έξι μήνες από τις εθνικές εκλογές του Μαΐου-Ιουνίου 2023, όταν το κυβερνών κόμμα κέρδισε με βασική προεκλογική δέσμευση τη μείωση των φόρων. Δεν υπήρξε προεκλογική εκδήλωση που ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν ξιφούλκησε κατά των πολιτικών του αντιπάλων, καταγγέλλοντάς τους ότι έχουν κρυφή ατζέντα αύξησης των φόρων στη “μεσαία τάξη” και τους ελεύθερους επαγγελματίες. Το ψέμα δεν άντεξε ούτε έξι μήνες: η ανακοίνωση του νομοσχεδίου Χατζηδάκη για το νέο φορολογικό σύστημα, με την επιστροφή των “αντικειμενικών κριτηρίων” και του “ετήσιου τεκμαρτού εισοδήματος” των ελεύθερων επαγγελματιών, αποκαλύπτει ότι αυτός που τελικά είχε κρυφή ατζέντα ήταν ο Κ. Μητσοτάκης και το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας.

ΠΟΣΟ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΕΦΑΛΙΚΟΣ ΦΟΡΟΣ. Εισάγεται τεκμήριο ότι κάθε φυσικό πρόσωπο που ασκεί ελεύθερο επάγγελμα για 6 έτη δεν μπορεί να έχει χαμηλότερο εισόδημα από τις ετήσιες μικτές αποδοχές (συμπεριλαμβανομένων φόρων και ασφαλιστικών εισφορών) ενός υπαλλήλου του ιδιωτικού τομέα που αμείβεται με τον κατώτατο μηνιαίο μισθό των 780 ευρώ. Δηλαδή, το τεκμαρτό εισόδημα δεν μπορεί να είναι κατώτερο από 10.920 ευρώ. Το εισόδημα αυτό αυξάνεται κατά 10% ανά τριετία. Από το τεκμήριο εξαιρούνται μόνο όσες και όσοι ασκούν το επάγγελμα για λιγότερα από 4 έτη. Έτσι, συνυπολογίζοντας μια ελάχιστη μείωση (κατά 25%) στο τέλος επιτηδεύματος, ο κατώτατος ΚΕΦΑΛΙΚΟΣ ΦΟΡΟΣ διαμορφώνεται ως εξής:

6 έτη λειτουργίας→ 1589,90 ευρώ.

7-9 έτη λειτουργίας → 1830,14 ευρώ.

10-12 έτη λειτουργίας → 2070,38 ευρώ.

Πάνω από 12 έτη λειτουργίας → 2310,62 ευρώ.

Οι μεγάλοι χαμένοι του νέου συστήματος είναι φυσικά όσες και όσοι δηλώνουν εισοδήματα μέχρι 10.000 ευρώ, που θα δουν αύξηση στον φόρο που πληρώνουν, ανάλογα τα χρόνια που ασκούν το επάγγελμα, και συγκεκριμένα ΚΑΘΑΡΗ ΑΥΞΗΣΗ:

6 έτη λειτουργίας→ από 39,30 έως 669,90 ευρώ.

7-9 έτη λειτουργίας → από 280,14 έως 910,14 ευρώ.

10-12 έτη λειτουργίας → από 520,38 έως 1150,38 ευρώ.

Πάνω από 12 έτη λειτουργίας → από 320,62 έως 1390,62 ευρώ.

Σημειώνουμε εδώ ότι όσο χαμηλότερο είναι το δηλούμενο εισόδημα, τόσο ψηλότερος είναι ο κεφαλικός φόρος! Πρόκειται δηλαδή για εσκεμμένη στοχοποίηση των χαμηλότερων εισοδημάτων, αφού για παράδειγμα την αύξηση του φόρου ύψους 1390,62 ευρώ θα την υποστεί αυτός που είχε κέρδη μέχρι 3.000 ευρώ.

ΣΤΟΧΟΣ Η ΕΞΟΝΤΩΣΗ ΤΩΝ ΑΥΤΟΑΠΑΣΧΟΛΟΥΜΕΝΩΝ. Από τα παραπάνω νούμερα, προκύπτει ότι δεν είμαστε απλώς αντιμέτωποι και αντιμέτωπες με ένα εισπρακτικό μέτρο (που μάλιστα θα εφαρμοστεί αναδρομικά για τα φετινά εισοδήματα) για να κλείσει η κυβέρνηση μια δημοσιονομική τρύπα 800 εκατομμυρίων ευρώ. Η κυβέρνηση στοχοποιεί συνειδητά τα χαμηλά εισοδήματα που έχει ήδη πλήξει με τις αποφάσεις της. Θυμίζουμε: αύξηση της κατώτατης ασφαλιστικής εισφοράς κατά 30% την τελευταία τετραετία από 175 στα 240 ευρώ, άρνηση αποζημίωσης των δικηγόρων στην περίοδο του covid-19, χάιδεμα της κερδοσκοπίας στα είδη πρώτης ανάγκης και την οικογενειακή και επαγγελματική στέγη με αποτέλεσμα την αύξηση των ενοικίων, κοκ. Ο Χατζηδάκης το λέει καθαρά: αν δεν βγαίνετε, κλείστε το. Και πώς “να μην βγαίνουμε”, όταν αθροιστικά ένας/μια ελεύθερος/η επαγγελματίας 12ετίας θα πρέπει να πληρώνει κάθε μήνα 500 ευρώ για κεφαλικό φόρο και ασφαλιστικές εισφορές ανεξαρτήτως εισοδήματος, πριν καν μιλήσουμε για λογαριασμούς, ενοίκια και έξοδα για άμεσες βιοτικές ανάγκες! Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι οι μισοί/ες δικηγόροι της Αθήνας δηλώνουν ως επαγγελματική στέγη το σπίτι τους. Ως αποτέλεσμα του τεκμηρίου, οι αυτοαπασχολούμενοι/ες θα στερηθούν σειρά επιδομάτων (πχ επίδομα στέγασης). Στις περιπτώσεις μισθωτών δικηγόρων που εργάζονται για λογαριασμό τρίτου με μπλοκάκι, μέσω γραμματίων ή “μαύρα”, είναι σίγουρο πως θα υπάρξουν εργοδότες που δεν θα αλλάξουν τον τρόπο πληρωμής μέσω ΤΠΥ και θα πουν στους εργαζόμενους δικηγόρους ότι το φορολογικό είναι “δικό τους πρόβλημα”. Σε ένα τοπίο όπου οι μισθωτοί/ές δικηγόροι δεν αμείβονται σταθερά και δεν λαμβάνουν καν όλοι καταβολή εισφορών από τους εργοδότες τους, ο κεφαλικός φόρος θα οδηγήσει σε περαιτέρω οικονομική ασφυξία.

Οι υποκρισίες της κυβέρνησης περί της ανάγκης πάταξης της φοροδιαφυγής πρέπει να πάρουν απάντηση από τους εκπροσώπους μας. Η φοροδιαφυγή πρέπει να αντιμετωπιστεί με συγκεκριμένα μέτρα, ξεκινώντας από τη μείωση του υπέρογκου ΦΠΑ, τη διεξαγωγή ελέγχων και την παροχή σχετικών κινήτρων. Οι μνημονιακές κυβερνήσεις χρέωσαν τον δημόσιο προϋπολογισμό με δεκάδες δισεκατομμύρια τραπεζικών χρεών: μόλις πρόσφατα το Κέντρο Προγραμματισμού και Οικονομικών Ερευνών υπολόγισε σε 42-43 δισεκατομμύρια ευρώ τη χασούρα του δημοσίου από την “επένδυση” του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας στις τέσσερις συστημικές τράπεζες! Δεν δικαιούνται, λοιπόν, να φορτώνουν τα βάρη των επιλογών τους σε αυτοαπασχολούμενους/ες που μοχθούν κάθε χρόνο να βγάλουν τα έξοδά τους και να ζήσουν τις οικογένειές τους με αξιοπρέπεια.

ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ. Ο αναβρασμός και η αγανάκτηση που υπάρχει σήμερα σε χιλιάδες συναδέλφισσες και συναδέλφους δεν πρέπει να μείνει στα κοινωνικά δίκτυα ή να ξεθυμάνει με κάποιες συμβολικές κινήσεις. Το να μην περάσει το νομοσχέδιο της κυβέρνησης είναι για τον αυτοαπασχολούμενο κόσμο της δικηγορίας, είτε έχει το δικό του γραφείο είτε δουλεύει ως “συνεργάτης” για λογαριασμό τρίτου, υπόθεση επιβίωσης. Χρειάζεται να πάρουμε απόφαση ότι θα αντισταθούμε και ότι θα αναγκάσουμε την κυβέρνηση σε υποχώρηση.

Η απαίτηση προς τους Δικηγορικούς Συλλόγους να αναλάβουν δράση είναι αυτονόητη. Όμως δεν μπορούμε να αναθέσουμε τον αγώνα σε ηγεσίες που έχουν αποδειχθεί τα προηγούμενα χρόνια κατώτερες των περιστάσεων και ανίκανες να σταματήσουν τον οδοστρωτήρα των μνημονιακών μέτρων. Τα θεσμικά όργανα των Δικηγορικών Συλλόγων εκφράζουν κοινωνικά και ταξικά το οικονομικά ισχυρότερο κομμάτι της ταξικής διαστρωμάτωσης του δικηγορικού σώματος. Δεν ξεχνάμε ότι οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις στα Διοικητικά Συμβούλια των Δικηγορικών Συλλόγων συναίνεσαν στην “αναγκαιότητα” των μνημονιακών μέτρων και στα “πρωτογενή πλεονάσματα”, που τώρα καλούμαστε να πληρώσουμε μέσα από το υστέρημά μας.

Για όλους αυτούς τους λόγους ο αγώνας πρέπει να περάσει στα χέρια της βάσης των δικηγόρων και των αυτοαπασχολούμενων. Στον Δικηγορικό Σύλλογο της Αθήνας, που είναι ο μεγαλύτερος σε μέγεθος Σύλλογος της χώρας και που μπορεί να παίξει κρίσιμο ρόλο στην εξέλιξη του αγώνα για να μην περάσει το νομοσχέδιο, χρειαζόμαστε:

– Σύγκληση Γενικής Συνέλευσης του δικηγορικού σώματος της Αθήνας. Μόνο η Γενική Συνέλευση μπορεί να αποφασίσει τις μορφές αγώνα του δικηγορικού σώματος. Νικηφόρο αποτέλεσμα θα έχει ο αγώνας μόνον όταν οι ίδιοι οι δικηγόροι πάρουν την ευθύνη του αγώνα στα χέρια τους και παλέψουν για τη συγκρότηση κοινού κοινωνικού μετώπου.

Όμως μέχρι σήμερα, τουλάχιστον στην Αθήνα το αίτημα για σύγκλιση Γενικής Συνέλευσης του κλάδου, δεν έχει γίνει δεκτό.

Γιατί άραγε;