Ένα ιδιότυπο «κουβάρι» διεργασιών αναμένεται να αποτελέσουν, το καλοκαίρι που έρχεται, τα κόμματα που αυτοπροσδιορίζονται ότι βρίσκονται στον λεγόμενο «προοδευτικό χώρο». ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και Νέα Αριστερά, παρότι προεκλογικά «ψαρεύουν στα ίδια νερά» και ως εκ τούτου οριοθετούνται μεταξύ τους, αναμένεται αμέσως μετά τις ευρωεκλογές να εμπλακούν σε διαδικασίες ανασύνθεσης του χώρου. Η όλη ιστορία πάντως παρουσιάζει αρκετές ιδιαιτερότητες με τις περισσότερες εξ αυτών να εντοπίζονται στην Κουμουνδούρου.

Οι μετεκλογικές εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ θα καθορίσουν σε σημαντικό βαθμό πώς θα δρομολογηθούν συνολικά οι διαδικασίες στον ευρύτερο χώρο. Το εκλογικό αποτέλεσμα, εφόσον δεν αποκλίνει σημαντικά από το ποσοστό που δίνουν στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης οι δημοσκοπήσεις, δεν πρόκειται να αποτρέψει τις θερινές διεργασίες στην Κουμουνδούρου. Εξυπακούεται, βέβαια, πως αν ο ΣΥΡΙΖΑ βρεθεί στην τρίτη θέση ή χαμηλότερα και συγκεντρώσει μικρά ποσοστά η πορεία θα είναι εκρηκτική. Αντίστοιχα, αν τα ποσοστά «γράψουν μπροστά το 2» η πορεία μετάλλαξης του κόμματος θα είναι ραγδαία.

Στην Κουμουνδούρου καταγράφονται έως στιγμής τρία τουλάχιστον «στρατόπεδα» με διαφορετικές προσεγγίσεις στο ζήτημα της συνεργασίας με όμορους χώρους. Η πρώτη ομάδα είναι η «ηγετική». Τα στελέχη που συσπειρώνονται γύρω από τον Στέφανο Κασσελάκη φαίνεται να μην συζητούν καν το ενδεχόμενο προγραμματικού διαλόγου με το ΠΑΣΟΚ και την Νέα Αριστερά. Παρά το γεγονός ότι μόλις πριν μερικούς μήνες (π.χ στις δημοτικές εκλογές) το ίδιο «μπλόκ» μιλούσε για «δημοκρατικές πλειοψηφίες» τόσο στον Δήμο της Αθήνας όσο και στην Περιφέρεια της Θεσσαλίας.

Χαρακτηριστική ήταν η αναφορά στο θέμα που έκανε η εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος, Βούλα Κεχαγιά η οποία αναφερόμενη στις σχετικές διεργασίες δήλωσε ότι «είναι μια πρόωρη συζήτηση και θα τολμούσα να πω ότι ενδεχομένως να μην χρειάζεται να υπάρχει μια τέτοια συζήτηση ή να μην χρειαστεί να υπάρξει και μετά τις ευρωεκλογές». Όπως φαίνεται η τάση έχει αλλάξει με τον Στέφανο Κασσελάκη να δηλώνει πως θα αποτελέσει ο ίδιος πόλο συσπείρωσης ευρύτερων δυνάμεων. Κάτι που φρόντισε να καταστήσει σαφές σε συνέντευξη που παραχώρησε προ ημερών στην Εφημερίδα των Συντακτών. Κατονόμασε μάλιστα συγκεκριμένους χώρους με τους οποίους θα μπορούσε να συνεργαστεί: Την Πλεύση Ελευθερίας της Ζωής Κωνσταντοπούλου και το Μέρα 25 του Γιάνη Βαρουφάκη. Πολλοί είναι αυτοί που παρατηρούν ότι επέλεξε δύο κόμματα τα οποία ομοιάζουν με τον ΣΥΡΙΖΑ στο στοιχείο της έντονα προσωποκεντρικής ηγεσίας. Αμφότεροι οι συγκεκριμένοι πολιτικοί χώροι φαίνεται να έχουν απορρίψει το «άνοιγμα Κασσελάκη». Το Μέρα 25 επικαλείται λόγους πολιτικών θέσεων και η Πλεύση Ελευθερίας εστιάζει κυρίως στο χαρακτηριστικό του «ουρανοκατέβατου» για τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ. Στα αξιοσημείωτα μπορεί να καταγραφεί ότι η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και η Πλεύση Ελευθερίας έχουν σχετικά ασαφή προγράμματα, στοιχείο που διευκολύνει κινήσεις προσέγγισης, αν και ανασταλτικός παράγοντας θεωρείται η «έντονη προσωπικότητα» (για να το πει κανείς ευγενικά) των προέδρων στους δύο σχηματισμούς.

Σε εντελώς διαφορετική κατεύθυνση όμως φαίνεται να κινούνται τα στελέχη που συσπειρώνονται γύρω από τον Διονύση Τεμπονέρα, αποτελώντας τον έτερο πόλο στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ. Ο ίδιος ο Διονύσης Τεμπονέρας διαμηνύει σε όλους τους τόνους πως απαιτείται αμέσως μετά τις εκλογές συζήτηση των δυνάμεων του «προοδευτικού χώρου». Όπως χαρακτηριστικά σημείωσε σε πρόσφατη αρθρογραφία του «στον ευρύτερο αριστερό και προοδευτικό χώρο η πολυδιάσπαση, ο κατακερματισμός, αλλά και ένας άτυπος “εμφύλιος” που έχει ξεσπάσει τις τελευταίες ημέρες, δεν επιτρέπουν αισιόδοξες προβλέψεις». Σε ανάλογο κλίμα κινείται και η τάση που έχει διαμορφωθεί από στελέχη όπως ο Γιάννης Ραγκούσης, ο Θανάσης Θεοχαρόπουλος και ο Κώστας Ζαχαριάδης. Με τον τελευταίο να δηλώνει δημόσια ότι διαφωνεί με την προσέγγιση της Πλεύσης Ελευθερίας και του Μέρα 25.