Του Ραμζί Μπαρούντ (Ramzy Baroud)
Στις 22 Φεβρουαρίου 2024, ο πρέσβης της Κίνας [στο Διεθνές Δικαστήριο] στη Χάγη, Zhang Jun, είπε το απροσδόκητο. Η κατάθεσή του, όπως και πολλών άλλων, είχε σκοπό να βοηθήσει το Διεθνές Δικαστήριο (ΔΔ) να διατυπώσει μια κρίσιμη και καθυστερημένη νομική γνωμοδότηση σχετικά με τις νομικές συνέπειες της κατοχής της Παλαιστίνης από το Ισραήλ.
Ο Zhang διατύπωσε την κινεζική θέση, η οποία, σε αντίθεση με την κατάθεση του Αμερικανού απεσταλμένου, ευθυγραμμίστηκε πλήρως με το διεθνές και ανθρωπιστικό δίκαιο. Όμως, εμβάθυνε σε ένα θέμα ταμπού- ένα θέμα που ακόμη και οι στενότεροι σύμμαχοι της Παλαιστίνης στη Μέση Ανατολή και τον Παγκόσμιο Νότο δεν τόλμησαν να αγγίξουν: το δικαίωμα στην αντίσταση με κάθε μέσο, «συμπεριλαμβανομένου του ένοπλου αγώνα».
«Η χρήση βίας από τον παλαιστινιακό λαό για να αντισταθεί στην ξένη καταπίεση και να ολοκληρώσει την ίδρυση ενός ανεξάρτητου κράτους είναι αναφαίρετο δικαίωμα», δήλωσε ο Κινέζος πρέσβης. «Ο αγώνας που διεξάγουν οι λαοί για την απελευθέρωσή τους, το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση, συμπεριλαμβανομένου του ένοπλου αγώνα κατά της αποικιοκρατίας, της κατοχής, της επίθεσης, της κυριαρχίας κατά των ξένων δυνάμεων δεν πρέπει να θεωρείται τρομοκρατική ενέργεια», επέμεινε.
Όπως ήταν αναμενόμενο, τα σχόλια του Zhang δεν βρήκαν μεγάλη απήχηση.
Ούτε οι κυβερνήσεις ούτε οι διανοούμενοι, συμπεριλαμβανομένων πολλών αριστερών, χρησιμοποίησαν τις παρατηρήσεις του ως ευκαιρία για να διερευνήσουν το θέμα σε μεγαλύτερο βάθος. Είναι πολύ πιο βολικό να ανατίθεται στους Παλαιστίνιους ο ρόλος του θύματος ή του θύτη. Ένας Παλαιστίνιος που αντιστέκεται στην κατοχή -ένας με αυτενέργεια και έλεγχο της μοίρας του- είναι πάντα επικίνδυνο έδαφος για ειλικρινή ανάλυση.
Οι παρατηρήσεις του Zhang, ωστόσο, βρίσκονταν εξ’ ολοκλήρου εντός του διεθνούς δικαίου. Έτσι, η Romana Rubeo και εγώ δεν μπορούσαμε να παραβλέψουμε να συζητήσουμε το θέμα σε μια πρόσφατη συνέντευξη που πραγματοποιήσαμε με τον καθηγητή Richard Falk, κορυφαίο μελετητή του διεθνούς δικαίου και πρώην ειδικό εισηγητή του ΟΗΕ για την Παλαιστίνη.
Ο Falk δεν είναι απλώς ένας νομικός εμπειρογνώμονας, όσο πετυχημένος και αν είναι στον τομέα αυτό. Είναι επίσης ένας βαθύς διανοούμενος και ένας οξυδερκής μελετητής της ιστορίας. Αν και μιλάει με μεγάλη προσοχή, δεν διστάζει, ούτε μασάει τα λόγια του. Οι ιδέες του μπορεί να φαίνονται «ριζοσπαστικές», αλλά μόνο αν ο όρος αυτός νοείται μέσα στα περιοριστικά διανοητικά όρια των κυρίαρχων μέσων ενημέρωσης και του ακαδημαϊκού χώρου. Επιπλέον, δεν μιλάει για «κοινή λογική», σύμφωνα με την γκραμσιανή αρχή, αλλά για «ορθή λογική», απόλυτα ορθολογικό λόγο, αν και συχνά ασύμβατο με την κυρίαρχη σκέψη.
Ρωτήσαμε τον καθηγητή Falk συγκεκριμένα για το δικαίωμα του παλαιστινιακού λαού να υπερασπίζεται τον εαυτό του και, πιο συγκεκριμένα, για τον ένοπλο αγώνα και την ακολουθία του (ή την έλλειψή της) με το διεθνές δίκαιο.
«Ναι, νομίζω ότι αυτή είναι μια σωστή κατανόηση του διεθνούς δικαίου, για την οποία η Δύση, σε γενικές γραμμές, δεν θέλει να ακούει», δήλωσε ο Falk απαντώντας στα σχόλια του Zhang στη Χάγη. “Το δικαίωμα της αντίστασης επιβεβαιώθηκε κατά τη διάρκεια της διαδικασίας αποαποικιοποίησης στις δεκαετίες του 1980 και του 1990, και αυτό περιελάμβανε το δικαίωμα στην ένοπλη αντίσταση. Ωστόσο, αυτή η αντίσταση υπόκειται στη συμμόρφωση με τους διεθνείς νόμους του πολέμου”.
Ακόμα και ο πρόλογος της Οικουμενικής Διακήρυξης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αναφέρει ότι «αν είναι να αποφευχθεί άνθρωπος να προσφύγει, ως έσχατη καταφυγή, στην εξέγερση κατά της τυραννίας και της καταπίεσης, είναι απαραίτητο τα ανθρώπινα δικαιώματα να προστατεύονται από το κράτος δικαίου».
Το Ισραήλ δεν συμμορφώνεται με τους διεθνείς νόμους του πολέμου.
Η όλη κατάσταση στη Γάζα είναι ένα από τα πιο κραυγαλέα παραδείγματα της πλήρους αδιαφορίας του Ισραήλ, όχι μόνο για τους νόμους του πολέμου, αλλά και για ολόκληρο το μηχανισμό των διεθνών και ανθρωπιστικών νόμων.
Οι Παλαιστίνιοι, από την άλλη πλευρά, βρίσκονται σε μόνιμη κατάσταση αυτοάμυνας. Καθοδηγούνται από ένα διαφορετικό σύνολο αξιών από αυτές που πρεσβεύει το Ισραήλ και έχουν πλήρη επίγνωση της ανάγκης να διατηρήσουν την ηθική νομιμοποίηση των μεθόδων αντίστασής τους.
Έτσι, η «συμμόρφωση με τους νόμους του πολέμου» θα συνεπαγόταν τη δέσμευση για την προστασία των αμάχων, το σεβασμό και την προστασία των «τραυματιών και των ασθενών… σε όλες τις περιστάσεις», την «αποτροπή περιττών δεινών» μέσω του περιορισμού «των μέσων και των μεθόδων πολέμου» και της διεξαγωγής «αναλογικών» επιθέσεων, μεταξύ άλλων αρχών.
Αυτό μας οδηγεί στα γεγονότα της 7ης Οκτωβρίου 2023, της Επιχείρησης Πλημμύρα Al-Aqsa μέσα στην περιοχή που είναι γνωστή ως Περίχωρα της Γάζας στο νότιο Ισραήλ.
«Στο βαθμό που υπάρχουν πραγματικές αποδείξεις για φρικαλεότητες που συνοδεύουν την επίθεση της 7ης Οκτωβρίου, αυτές θα συνιστούσαν παραβιάσεις, αλλά η ίδια η επίθεση είναι κάτι που, λαμβάνοντας υπόψη το πλαίσιο, φαίνεται απολύτως δικαιολογημένο και προαναγγελθέν από καιρό», δήλωσε ο Falk.
Η παραπάνω δήλωση είναι τουλάχιστον συγκλονιστική. Είναι μία από τις πιο σαφείς διακρίσεις μεταξύ της ίδιας της επιχείρησης και ορισμένων ισχυρισμών – πολλοί από τους οποίους έχουν ήδη αποδειχθεί ψευδείς – για το τι μπορεί να έλαβε χώρα κατά τη διάρκεια της διασυνοριακής εισβολής της παλαιστινιακής αντίστασης.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το Ισραήλ, οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους στις δυτικές κυβερνήσεις και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης εργάζονται για να διαστρεβλώσουν τα γεγονότα που οδήγησαν στον συνεχιζόμενο γενοκτονικό πόλεμο και καταφεύγουν στην επανάληψη ψεμάτων για μαζικούς βιασμούς, αποκεφαλισμούς μωρών και άλογες σφαγές αθώων συμμετεχόντων σε ένα μουσικό φεστιβάλ.
Με τη δημιουργία αυτής της παραπλανητικής αφήγησης, το Ισραήλ κατάφερε να μετατοπίσει τη συζήτηση μακριά από τα γεγονότα που οδήγησαν στην 7η Οκτωβρίου και να θέσει τους Παλαιστίνιους σε θέση άμυνας, καθώς κατηγορήθηκαν ότι διέπραξαν ανείπωτες φρικαλεότητες εναντίον αθώων πολιτών.
«Μία από τις τακτικές που χρησιμοποίησαν η Δύση και το Ισραήλ ήταν να καταφέρουν σχεδόν να ακολλήσουν την 7η Οκτωβρίου απ’ το πλαίσιό της, ώστε να φαίνεται ότι ήρθε από το πουθενά», εξήγησε ο Falk. «Ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ διασύρθηκε ακόμη και ως αντισημίτης επειδή απλώς επισήμανε το πιο προφανές γεγονός: ότι υπήρχε μια μακρά ιστορία κακοποίησης του παλαιστινιακού λαού που οδήγησε σε αυτήν». Αυτή ήταν μια αναφορά στη δήλωση του Αντόνιο Γκουτέρες ότι η 7η Οκτωβρίου «δεν συνέβη εν κενώ».
Ο Richard Falk είναι μια εμβληματική προσωπικότητα και ένας από τους πιο σημαντικούς ακαδημαϊκούς και υποστηρικτές του διεθνούς δικαίου στην εποχή μας.
Τα λόγια του πρέπει να εμπνεύσουν μια ανοιχτή και ειλικρινή συζήτηση για την παλαιστινιακή αντίσταση.
Η ιστορία της δεν είναι αποκλειστικά μια ιστορία ένοπλης αντίστασης. Η τελευταία είναι απλά η εκδήλωση μιας μακράς ιστορίας λαϊκής αντίστασης που φτάνει σε όλες τις πτυχές της κοινωνικής έκφρασης, όπως μεταξύ άλλων ο πολιτισμός, η πνευματικότητα, η πολιτική ανυπακοή, οι γενικές απεργίες, οι μαζικές διαμαρτυρίες και οι απεργίες πείνας.
Ωστόσο, αν οι Παλαιστίνιοι καταφέρουν να εντάξουν την ένοπλη αντίστασή τους – εφόσον αυτή συμμορφώνεται με τους νόμους του πολέμου – σε ένα νομικό πλαίσιο, τότε οι προσπάθειες απονομιμοποίησης του παλαιστινιακού αγώνα ή μεγάλων τμημάτων της παλαιστινιακής κοινωνίας θα αμφισβητηθούν και τελικά θα ηττηθούν.
Εν τω μεταξύ, όμως, το Ισραήλ συνεχίζει να απολαμβάνει ατιμωρησία από κάθε ουσιαστική δράση των διεθνών θεσμών και οι Παλαιστίνιοι είναι αυτοί που συνεχίζουν να στέκονται κατηγορούμενοι, αντί να υποστηρίζονται στον νόμιμο αγώνα τους για ελευθερία, δικαιοσύνη και απελευθέρωση. Μόνο θαρραλέες φωνές όπως αυτές των Zhang και Falk, μεταξύ πολλών άλλων, θα διορθώσουν τελικά αυτόν τον στρεβλό λόγο.
Πρωτότυπη πηγή: middleeastmonitor
* Ο Ramzy Baroud είναι δημοσιογράφος και εκδότης του The Palestine Chronicle.
Πηγή : antapocrisis.gr
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου